I'm not your brother (ฉันไม่ใช่พี่ชายเธอ)

หลังจากที่ผมตัดสินใจกลับมาเมืองไทย คุณลุงและคุณป้าของผมก็ดีใจเป็นอย่างมาก ท่านไม่ได้เจอหน้าอย่างผมมานาน นับได้ก็ 12ปีแล้ว ผมก็เกือบลืมอายุของตัวเองไปสนิทเลยเหมือนกัน ผมไม่คิดว่าการที่ผมไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกๆนานๆ จะทำให้ผมลืมเรื่องราวในอดีตไปได้มากขนาดนี้ ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอคุณป้าอยู่ที่สนามบินคับ พอเธอรู้จากปากผมว่า ผมจะกลับมาอยู่เมืองไทย เธอก็รีบอาสาจะมารับผมถึงสนามบินทันที เธอช่างเป็นคุณป้าที่ประเสริฐเสียจริงๆ ในขณะที่ผมกำลังนั่งนึกถึงคุณป้าอยู่นั้นก็มีมือของใครก็ไม่รู้มาสะกิดที่แผ่นหลังของผมเบาๆ แล้วก็มีเสียงแหบๆพูดตามมาว่า 
"พ่อหนุ่ม... หนูใช่ไทเกอร์หลานของป้าหรือเปล่าจ๊ะ" สิ้นสุด เสียงแหบๆนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกคุ้นเคย กับเสียงแหบๆนี้และอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองตามเสียงนี้ทันที
"คุณ ป้า !!" 
"ไทเกอร์ !!"  ทันทีที่ผมหันหน้ามาประจันกับเจ้าของเสียงๆนั้น ก็ทำให้ผมถึงกับต้องพูดออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ที่ผมคุ้นเคย เธอ คือคุณป้าของผมจริงๆด้วย และดูท่าทางของเธอเองก็จะตกใจ ตื่นเต้น และดีใจ ในการที่ได้เจอผมมากๆเช่นกัน เธอถึงได้เรียกชื่อผมออกมาดังซะขนาดนั้น
"ไทเกอร์ หลานกลับมาแล้วจริงๆ หลาน อึกๆ หลานไปนานมาก รู้ไหม อึกๆ ป้าคิดถึงหลานมากเลยนะ"  คุณป้าพูดพลางสะอึกเหมือนจะร้องไห้ไปด้วย แววตาที่เธอมองผม รื้นๆไปด้วยน้ำตา เธอสวมกอดผมด้วยความรักและเอ็นดู อบอุ่น..มันอบอุ่นเหมือนตอนที่ผมกอดแม่เลย
"คุณป้าคับ ผมขอโทษที่ไม่ได้กลับมาเยี่ยมคุณป้าบ้างเลย " ผมพูดกับคุณป้าเบาๆและสวมกอดคุณป้าให้แน่นมากยิ่งขึ้น เราสองคนป้าหลาน กอดกันอยู่นาน จนลืมไปว่าเรายังอยู่ที่สนามบินอยุ่เลยเราจึงออกจากสนามบินขึ้นรถคันหรูของคุณป้าแล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านของคุณป้าทันที