surgery 2 heart

หลังจากเหตุการณ์อันเลวร้าย ผ่านไปเกือบเดือน หญิงสาวก็เริ่มคิดได้ว่า เธอจะมัวจม ปลักอยู่กับ ความทุกข์เศร้า โศกเสียใจแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ต้องเริ่มตั้งสติแล้วคิดที่จะเริ่มต้นกับ ชีวิตที่เหลืออยู่ เธอเดินไปหยิบ บิลใบแจ้งหนี้ต่างๆที่วางอยู่บนโต๊ะ จะทำไงดี ถ้าใช้เงินเก็บของพ่อกับแม่หมดแล้ว ถึงแม้พ่อกับแม่จะเก็บเงินฝากในบัญชีไว้ แต่เธอก็ยังหาบัตร กดเงินไม่เจอ ฝนเดินไปแก้ห่อผ้า หยิบเงินออกมาจำนวนนึง แล้วก็นึกขึ้นได้เมื่อเห็น กอง สลากที่เธอยังไม่ได้ ตรวจ พ่อแม่ มักซื้อสลากเก็บไว้ ทุกงวดๆ ละ ไม่เกิน 10 ใบ แต่ไม่ค่อยจะมีเวลา ตรวจสลาก เลย หลังจากที่เธอออกไปจ่าย บิลและใบแจ้งหนี้ต่างๆ เงินที่เหลือบางส่วนเธอก็ซื้อของกินของใช้เท่าที่จำเป็น พอกลับมาบ้านเธอก็ หันไปเปิดคอมพิวเตอร์ เพื่อที่จะลองตรวจสลาก ในอินเทอร์เนต เธอใช้เวลาตรวจเช็คกับสลากจำนวนไม่น้อยอยู่จนค่ำ เห้ออ ตรวจมาเกินครึ่งแล้ว ไม่เห็นจะถูกแม้กระทั่งเลขท้ายเลย เธอ ขยำ สลากที่ตรวจแล้วทิ้งลงถังไป แล้วก็เปลี่ยนใจไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ก่อนนอนเธอเดินไปที่ห้องพ่อแม่ของเธอ ด้วยความคิดถึง พ่อคะ แม่คะ ฝน นอนแล้วนะ เธอหยุดยืนพูดอยู่ที่หน้าห้อง แล้วก็เดินกลับมาที่ห้องนอนของเธอเอง ไม่ลืมที่จะสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนเหมือนทุกคืน พอล้มหัวลงหมอนไม่นานเธอก็เคลิ้มหลับลงในที่สุดเช้าวันต่อมา มีคนที่เคยยืมเงินพ่อกับแม่เธอไป นำเงินมาใช้คืนให้ แต่พอมารู้ว่าพ่อกับแม่ของฝน เสียแล้ว ก็รู้สึกใจหาย และยังขอบคุณพ่อกับแม่เธออีกที่ให้ยืมเงินไปทำทุนค้าขาย เกือบปีแล้ว สินะ หญิงคนนั้น ยื่นห่อกระดาษส่งให้เธอ และทิ้งเบอร์โทร ไว้ให้กับฝน บอกว่าถ้าเดือดร้อนอะไรก็ขอให้บอก น้ายินดีจะช่วยหนู ก่อนจากไป หญิงสาวคนนั้นบอกกับฝนว่า หลายวันก่อนฝันเห็นพ่อกับแม่ของหนู น้าเลยนึกได้ว่ายืมเงิน พี่กร (ก็คือพ่อของฝน)มายังไม่ได้ใช้ พอตื่นขึ้นมาก็ตั้งใจว่าจะนำเงินมาใช้คืนให้ ฝนคิดว่าพ่อคงห่วงว่าเธอจะลำบาก กลัวว่าเธอจะไม่มีเงินใช้ คงดลใจให้น้าสาวคนนี้นำเงินมาคืนหลังจากน้าสาว กลับไป ฝนกลับเข้าบ้านมาเพื่อจะตรวจ สลากที่เหลือ เปิดคอม แล้วเธอก็สนใจเข้ากับเว็บไซด์ ที่มันเด้งขึ้นมา เกี่ยวกับการทำศลัยกรรม เธอนั่งอ่าน ข้อมูลรายละเอียดอยู่ไม่นานก็คิดว่า ถ้าเธอมีเงินเหลือเยอะ ก็อยากจะทำ แต่ตอนนี้ เธอยังแค่อายุ 20 จบแค่ ม ปลาย สิ่งที่คิดก่อนอันดับแรก น่าจะเป็นเรื่องเรียนต่อซะมากกว่า คิดได้แบบนี้ เธอก็เลย ปิดหน้าเว็บนั้นลง หยิบ สลากที่เหลือ ขึ้นมาดู แล้วก็พูดว่า เลขท้าย สองตัว ยังไม่เฉียดเลยนะ แม่ รางวัลที่หนึ่ง นี่ ฝนว่ามันคงไม่ถูกกันง่ายๆหรอกค่ะ เธอกดตรวจเลขในสลาก จนครบทุกตัว แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า ตั้งกาน้ำร้อนไว้จะต้ม บะหมี่กึ่งสำเร็จ เลยลุกขึ้นไป จัดการทำบะหมี่ หลังจากวาง ชามบะหมี่ลง เธอก็ถึงกับอึ้ง เมื่อเลขที่หน้าจอ คอมพิวเตอร์เธอ มันตรงกันกับสลากในมือของเธอ เธอพยามยามดูแล้วดูอีก ทวนตัวเลขอยู่หลายครั้ง ก็ตรงกัน หัวใจเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้น เมื่อเธอดูรางวัลที่เธอตรวจ นั่นคือรางวัลที่ 1 เธอนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ มันใช่จริงๆหรอ แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง สลากของแม่ถูก รางวัลที่ 1 เธอรีบหยิบ สลากที่เหลืออีกจำนวนหนึ่ง ก็ต้องตกใจมันเป็นตัวเลขที่เหมือนกันกับใบแรกที่เธอได้ตรวจไปแล้ว งวด และ วันที่ก็ตรงกัน ฮะ นี่หมายความว่าอะไรกันเนี่ย มือเท้าเธอ เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง หัวสมองเธอแน่น ตื้อไปหมด เธอถูกสลาก รางวับที่ 1 สลาก 15 ใบ อารมณ์ของเธอตอนนี้ยากที่จะอธิบายได้ ช็อค ตกใจ แทบ หมดสติ แล้วนี่เธอจะทำยังไงต่อไปดี....หนึ่งเดือนต่อมา ฝนตัดสินใจ นำสลากที่ถูกไปขึ้นเงินกับกองสลาก เธอถ่ายรูปสลากทุกใบ ด้วยกล้องมือถือของเธอ และเย็บมันด้วยลวดเหล็กรวมอยู่ด้วยกัน ออกจากบ้านเพื่อจะตรงไปกองสลาก มันเป็นเรื่องยากจริงๆที่ เด็กสาวอย่างเธอต้องทำเรื่องแบบนี้โดยลำพัง เมื่อไปถึง เจ้าหน้าที่ก็ชี้บอกทางเธอ ให้ไปขึ้นรางวัล เจ้าหน้าที่ขอดู สลากเธอ เธอหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋า ส่งให้เจ้าหน้าที่ แล้วเจ้าหน้าที่ หญิงก็บอกให้เธอนั่งรอสักครู่ หัวใจเธอมันเต้นจนเสียแทบจะหลุดออกมาข้างนอก เวลาที่รอคอยนี่มันช่างยาวนานซะเหลือเกิน เธอคิว่าเจ้าหน้าที่ จะเชื่อเธอมั้ยว่าเธอเป็นเจ้าของสลาก และไม่ได้คิดว่าเธอไปขโมยสลากใครมา สมองเธอคิดไปต่างๆนานๆ ไม่ช้าเจ้าหน้าที่คนเดิม ก็เดินมาขอบัตรประชาชนเธอและบอกให้เธอช่วยเซ็นต์ชื่อลงที่ด้านหลังสลาก ทุกใบด้วย เด็กสาวทำตามที่เจ้าหน้าที่บอก และให้เธอนั่งรอ ไม่นานนักเธอก็ได้รับเช็ค เป็นจำนวนเท่าไหร่ ตอนนั้นเธอเองตาลาย มึน งง คล้ายจะเป็นลม นับเลขศูนย์ได้7 8 ตัว เธอพยายามตั้งสติ หาที่นั่งพัก แล้วเราต้องทำยังไงต่อไปนะเธอถามตัวเอง ค่อยๆนึกถึงคำพูดที่เจ้าหน้าที่แนะนำเธอว่าต้องทำอย่างไรบ้างค่ำวัน นั้น ป้ามล มายืนรออยู่ที่หน้าบ้าน เมื่อป้ามล เห็นฝนลงจากรถมอเตอร์ไซด์ สีหน้า ลอยๆ เธออดเป็นห่วงเด็กสาวไม่ได้จึงถามว่า เป็นอะไรรึเปล่าหนูฝน หน้าตาซีดๆ ออกไปทำธุระ มีปัญหารึเปล่า ป้ามลถามด้วยความเป็นห่วง เธออยากจะบอกให้ป้ามลรู้เป็นคนแรก เรื่องที่เธอถูกสลาก แต่เหมือนมันมีก้อนอะไรไม่รู้มาจุกอยู่ที่ลำคอ อยากให้ป้าได้ยินดีและดีใจไปกับเธอด้วย เอาหล่ะๆ ค่ำแล้วป้ามากดออดเรียกตั้งหลายครั้ง นึกว่าเรากลับมาจากธุระแล้วเสียอีก ไปๆ อาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกันกับป้านะ ที่โต๊ะอาหารริมสนามหน้าบ้าน ฝนเองก็ทานอะไรไม่ค่อยลง จนป้ามลคิดว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีก แต่ฝนก็บอกกับป้าว่าไม่ได้เป็นอะไร เพียงแต่ทานไม่ค่อยลง ป้ามลเรียกให้คนดูแลมาเก็บจานอาหารไป แล้วก็ไม่ลืมที่จะบอกเด็กสาวให้ล็อคประตูบ้านให้ดีก่อนจะเข้านอนด้วย หัวค่ำป้าจะให้ตามั่นที่เป็นคนขับรถ ไปเดินดูรอบๆบ้านให้อีกที