ยัยประธานสุดโหดกะนายนักเลงหน้าหล่อ

"มิรุมุ^__^" คาโอรุยิ้มเเป้นเข้ามาหาอ้าวเเขนจะกอดฉัน

ตุ๊บ!!! มิซากิที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนมายืนบังหน้าฉันทำให้คาโอรุกอดเข้ากับมิซากิเต็มๆๆ เล่นเอาสาวๆๆเเถวนั้นเป็นลมกันไปเยอะเลย

"โอ๊ย!!นายเป็นใคร ถอยไป ถอยไป ฉันจะไปหามิรุมุของฉัน" คาโอรุสบัดตัวออกจากมิซากิ

"ห๊ะ!!!ของใครกันเเน่ยัยเนี้ยของ เอ่อ" มิซากิเลือดขึ้นหน้ากระชากคอคอเสื้อคาโอรุอย่างเอาเรื่่อง ปวดหัว ปวดหัวจะมีเรื่องกันทั่งๆๆที่ประธานอย่างฉันยืนหัวโด่เด่อยู่ตรงนี้ เห็นหัวกันบ้างสิ

ตุ๊บ ตุ๊บ "โอ๊ยๆๆๆ" ทั่งสองร้องโอ๊ยขึ้นมาพร้อมกัน ไม่ต้องสนสัยนั้นฝีมือฉันเองหากไม่ห้ามมี่หวังสองคนนั้นได้ฆ่ากันไปคนข้างเเน่

"นี่เธอ!!!"

"มิรุมุ อ่าๆๆๆเจ็บนะ"

"งั้งก็เลิกทะเลาะกันซะไม่งั้งฉันจะไม่คุยกับทั้งสองคนเลย"

"อืมๆๆๆ" คาโดอรุ

"เรืองของเธอสิ" มิซากิ ชิไอ้บ้าเย็นชาชะมัดวันนั้นยังบอกว่าจะให้ฉันตามพฤติกรรมเเต่วันนี้เย็นชาใส่นายมั้นบ้า เจ้า เล่ห์ ที่สุด

"จะไงก็ช่าง คาโอรุนายไปเรียนก่อนนะส่วนนาย!!!ตามฉันไปที่ห้อง"

"แล้วทำไมนายนี้ต้องตามมิรุมุไปด้วยอ่า" คาโอรุทำท่าเศร้าๆๆ

"เค้าอยู่ในช่วงคุมพฤติกรรมน่ะเข้าใจหน่อยนะคาโอรุ" ฉันตบไหล่คาโอรุ

"คาโอรุ ทีเรียกฉัน นายนิเสียงยักษ์ใส่" มิซากิที่เดินตามหลังฉันมาทำท่าทางล้อเลียนฉันที่เปลี่ยนเสียงเวลาพูดกับคาโอรุเเละมิซากิเป็นเสียงที่เเตกต่างกัน

"ไม่ต้องมาเรียนเสียงเลยนะ!!!เสียงฉันพูดตามนิสัยคนย่ะ" ฉันเชิดใส่มิซากิ

"อ่อหรอ" ถึงปากจะบอกอย่างนั้นเเต่เด็กหนุ่มอยากให้เธอพูดด้วยเสียงคำพูดดีๆๆสักครั้งเหมือนที่เธอพูดกับคนทั่วไปโดยเฉพาะไอ้บ้าคาโอรุเขไม่อยากให้เธอใช่คำสุภาพกับมันเพราะเขาเกลีดมันที่สุด เกลียดมาก เเละอยากเาชนะมันมาก