รักเต็ม100 ให้ยัยปากร้ายอย่างเธอ!

   เที่ยงตรง
 
   "เอาละ ฉันจะขานรายชื่อพวกหล่อน และช่วยตอบรับแบบที่ฉันต้องการด้วยนะยะ เบอร์หนึ่ง น้อง
ชะมด..."เด็กสาวผมยาวหน้าตาดีรีบลุกขึ้นยืน อกเอวอรชรเหลือเกิน เธอยกเเขนซ้ายขึ้นสุดตัวพร้อม
ตะโกนเสียงดัง
  
   "อ่าม..เฮียะ!!"
 
   กรรม....ยังมีคนที่กล้าทำแบบนี้อีกเรอะ ให้ตายสิ
   โอว∼ประเทศไทยไอเลิฟยู∼
 
   "อย่าแรก ขอให้ทุกคนไปรับชุดวอร์มด้่านนั้นก่อน ชุดวอร์มของทุกคนจะเป็นสีขาว นอกจากคนที่
ทำผิดหรือก่อกวนจะได้รับบทลงโทษคือ ได้ใส่ชุดสีชมพูหวานแหววพิ้งกี้เลดี้ปู้นๆ จนกว่าจะหมดวัน 
และถ้าใครใส่ครบสามวันจะต้องออกจากการคัดเลือกไม่มีข้อแม้อะไรทั้งสิ้น! โกน้าว!!"เสียงนกหวีด
ดังขึ้นพร้อมกับอาการมึนงงของทุกคน จนกระทั่งเสียงแว่วๆ มาตามสายลม
 
   "ถ้าไปเลือกชุดช้าอาจจะได้ชุดขาดๆ แหว่งๆก็ได้นะ พี่ฉันเคยบอกมาว่าต้องใส่ชุดเป้าขาดตั้งหลาย
วัน เอากลับไปเย็บก็ไม่ได้ด้วย น่ากลั๊ว....น่ากลัวo=o"เอแคลร์หันมามองหน้าฉันทันทีก่อนที่มันจะ
รีบลากฉันไปยังห้องล็อกเกอร์ แต่ยังไม่ทันไปถึงไหนหรอกคะ อยู่ๆคนข้างหน้ามันก็หยุดชะงักก่อน
 
   "เฮ้ย!/โอ๊ย!"
 
   "โอ้ย...อะไรวะเอเเคลร์ หยุดวิ่งทำไมเนี่ย"
   
   ฉันชะโงกหน้าออกไปดู จึงได้พบกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กดวงตาใสซื่อเหมือนลูกกวาง  เส้นผมสีออก
ชมพูอ่อนๆที่ยาวถึงกลางหลังถูกมัดรวบแบบลวกๆปลิ้วไปมา แต่ถึงกระนั้นเถอะ....บอกได้คำเดียว
เลย น่ารักอะ+Q+
   
   แต่ที่สำคัญกว่า....เขาว่ากันว่า พวกเดียวกันย่อมมองกันออก
   ฉันเห็นปีกนางมารสีดำอยู่ข้างหลังยัยสาวน้อยตัวเล็กนี่ด้วยคะ! =[]=
 
   "วิ่งไม่ดูทาง โง่รึปล่าวเนี่ย ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังวิ่งมาทางนี่เนี่ย= ="ปากร้ายมาก=[]=  แต่นี่
ไม่ใช่เวลามาตีกับใคร เพราะถ้าเราไม่รีบ ทนทางที่จะได้นุ่งกางเกงเป้าขาดดูมันช่างใกล้เอื้อมมือ
เหลือเกิน
 
   "ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าลืมเอาตะกร้าครอบปากมาหรือปล่าว ท่าทางจะดุนะฮะ"เจ้าหนูน้อย
ของฉันโต้ตอบไปด้วยนํ้าเสียงอ่อนหวาน ปกตินอกจากมันไม่เคยด่าใครเพราะเจ้านี่ห่วงลุคตัวเองสุด
ๆ การที่มันพ่นคำร้ายกาจออกมาแม้นํ้าเสียงฟังจะน่ายินดี แต่บ่งบอกได้ถึงภาวะอารมณ์ได้ไม่มากก็
น้อยแล้ว=A=;;
 
   ยัยเด็กนี่ ถ้าสู้ปากหมาๆของไอ้เอเเคลร์ไม่ได้ละก็ หล่อนได้หายไปจากโลกนี้แน่ๆ
   แต่จะว่าไป ยัยเด็กนี่ก็ท่าทางจะเอาเรื่องใช้ได้แฮะ
 
   "รุงรัง เห็นเเล้วอารมณ์เสีย เบื่อจริงๆ ไอ้พวกไม่ใช่ผู้ชายเเต่เเอ๊บแมนเนี่ :("สาวน้อยคนนั้นบ่น
ออกมาเสียงดัง ทาาทางอาจหาญชาญชัยน่าดู เจ้าหล่อนมองเหยียดหนุ่มน้อยของฉันตั้งแต่หัวจรด
เท้า
 
   จะว่าไป เอเเคลร์มันก็ดูใก้ลเคียงชายประเภทเเอ๊บแมนจริงๆนะเนี่ย
   เสื้อยืดยี่ห้อดังราคาแพงสีนํ้าเงิน กางเกงลูกฟูกพอดีตัวสีดำ ร้องเท้าผ้าใบสีแดงเข้ม กลิ่นโคโลญ
อ่อนๆ ทำนองว่ากลิ่นดอกไม้หวานๆอะไรซักอย่าง หน้าตาสะอาดเกลี้ยงเกลาไร้ไฝฝ้าราคี
หม่นหมอง 
   "อะไรเจ๊ มองอย่างงี้หมายความว่าไงเนี่ย ผมชายแท้นะว้อย! ยัยนั่นก็เหมือนกัน ผู้หญิงบ้าอะไร
ปากเสียชิบเป๋ง อย่ดีๆมาว่าคนอื่นเสียๆหายๆ กวนประสาท ชิ...คิดว่าตัวเองน่ารักตายแหละ        
=-="เอเเคลร์เริ่มบ่นหลังจากที่ฉันลากมันออกมาจาเมื่อกี้เเล้ว ไม่งั้นได้ไฝว์กันกลางโรงยิมแหงๆ
 
   ท่าทางครั้งนี้จะแค้นฝังหุ่นนะ
   สมนํ้าหน้าโดนผู้หญิงเมินซะบ้าง
   เผื่อความหลตัวเองของมันจะได้ลดลง
 
   "พูดมากน่า แกนั่นแหละ นี่ๆ ชุดของผู้ชายฉันดูให้แล้วว่าเป้าไม่แตก แกเอาไปใส่ได้"ฉันยัดเยียด
เสื้อและกางเกงไซส์ที่เลือกว่าคงพอดีกับขนาดของมันใส่เข้ามือคนหน้าเข้มที่กำลังหน้ายับยุ่ง สาย
ตามองไปทางเด็กผู้หญิงคนนั้นที่กำลังมองมาทางนี้เช่นกัน เหย....เดี๋ยวเถอะ เข้าทำนองนี้เดี๋ยวก็
ได้ปิ๊งรักกันหรอก ฮะๆ เเล้วจะหาว่าเจ๊ไม่เตือน=w=;;
 
  "เจ๊....อยู่ข้างผมนะ=-= ไม่ว่ากรณีไหนๆ ห้ามเจ๊ไปอยู่ข้างยัยนั่เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นและวจะถือว่า
เจ๊เป็นปรปักษ์ แผนการปลอมเอกสารและอายุว่าเจ๊อยู่ม.หกจะถูกเปิดโปง"มันเอาเรื่องจริงๆคะ ไอ้
เวร.....ทั้งเรื่องปลอมเอกสารและอายุมันความคิดแกไม่ใช่ โถ่......ไอ้......
 
    "อีกสามสิบวินาทีใครยังไม่เปลี่ยนชุดวอร์มละก็เตรียมใส่ชุดสีชมพูได้เลย" ปิ๊ด...ปรี๊ด!!สัญญาณ
นกหวีดดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับสงครามเเย่งชิงล็อกเกอร์ ฉันกำลังผละมือออกจากเอเเคลร์ที่ดูดุเดือด
เกินคาด เด็กสาวที่น่าจะเป็นศัตรูของเอเเคลร์วิ่งมาทางพวกเรา เสี้ยววินาทีนั้นเองที่จิตสังหารของเอ
เเคลร์ฉายแววรุนเเรง!
 
   "หมดเวลา"...ปรี๊ดดด!!
 
   "เฮ้ย!!กรี๊ด!!โครม!!"
   ...
   ...
   ...
   ตาย....ตายแน่ๆT[]T
 
   ท่อนขาเเข็งเเรงและปราดเปรียวของเอแคลร์ที่ยื่นออกไปด้านหน้า มันประจวมเหมะจนดูเหมือน
จงใจเหลือเกิน....
 
   ซากของเด็กสาวกลิ้งหลุนๆ ไปตามพื้นโรงยิมทันทีที่หน้าแข้งของเธอกระทบเข้ากับขาหน้าของ
เอเเคลร์พ่อสื่อที่น่ารักของฉัน
   
   ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ....
   พระเจ้าได้โปรด ช่วยนําลูกออกจากนรกแห่งนี้ด้วยเถิดT-T
   ฮือๆๆๆ.....
   ไม่อยากคิดเลยว่าไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น?
 
   "บั้ก! กึกๆๆๆ!"เสียงตกกระทบพื้นรุนแรงมาก ตามด้วยเสียงกุกกักของร่างเด็กสาวที่กลิ้งไปตาม
พื้นโรงยิม ทำให้ทุกชีวิตในบริเวณนั้นเงียบสนิทเป็นป่าช้าในบัดดล เสียงครางตํ่าๆ ของเด็กหนุ่มที่
ยื่นอยู่ข้างๆฉันแน่นไม่ต่างอะไรกับปีศาจร้ายในคราบเทพบุตรเเม้เเต่น้อย
 
   "หึ...หึ... ให้มันรู้ซะบ้าง+=+" เจ้าเอเเคลร์หนุ่มน้อยที่น่ารักของฉันและเป็นพระเอกของเรื่องนี้
เต็มไปด้วยรังศีอำมหิต ฉันกลืนนํ้าลายเอื้อกๆ ด้วยความเสียวสั้นหลัง
 
   ยัยเด็กนั่นจะตายมั้ยเนี่ย!Q[]Q
   
   "ไม่ขยับตัวเลย เเย่แล้ว"เป็นเสียงโว้ยวายของพี่สตาฟฟ์คนหนึ่งที่วิ่งไปหาสาวน้อนคนนั้น ก่อนจะ
ตามมาด้วยเสียงโวยวายและอยากรู้อยากเห็นของฝูงชน  ฉันพยายามจะชะโงกดูแต่ไอ้เอเเคลรืกลับ
ดึงไปที่เดิม
 
   "แบบนี้แหละดีแล้ว *=* คราวหน้าจะได้ไม่กล้าหือ ผู้หญิงที่ไม่รู้จักทำตัวให้เป็นผู้หญิงสมควร
โดนซะบ้าง หึ..หึ.."ตายคะตาย..แล้วมันจะคิดจะทำกับฉันแบบนี้บ้างไหมเนี่ยชั่ววินาทีนั้นฉันจึงได้
รับรู้ว่าหนุ่มน้อยน่ารักของฉันนั้นมันไม่ต่างจากสาวน้อยนางนั่นเลยY-Y
 
   "น้องๆ น้องผู้ชายคนนั้นแหละ ช่วยอุ้มน้อยคนนี้ไปห้องพยาบาลหน่อยสิ"กระเทยนางหนึ่งลุกขึ้น
มาชี้มือมาทางพวกเรา ฉันหันมองซ้ายมองขวา แถวนี้มีคนที่เหมือนผู้ชายที่สุด...ก็ได้เด็กนรก
เอเเคลร์นั่นแหละ ดูเหมือนมันจะรู้ชะตากรรม รีบถอยกรู่เป็นพัลวัน โบกไม้โบกมือให้วุ่นวาย
 
  "เฮ้ย!.... ไม่ไหวครับ เอ่อ...เอ่อ...ผมขาเจ็บครับพี่ เเต่เดินยังรำบากเลย oAo;;"มันพายาม
ตีหน้าซื่อเปิดขากางเกงไร้รอยขีดข่วนใดๆ ให้สตาฟฟ์นั้นเห็น แต่เจ้าหล่อนรายนั้นกลับแหวๆขึ้นมา
ก่อน
 
   "ถ้าขาเจ็บแล้วมาคัดตัวทำไมยะ ไม่ได้อ่านกฎของการคัดตัวรึไง"
 
   "เอ่อ..คือ..อ่า..ผมเป็นเกย์ฮ้าาาา อุ้มไม่ไหวฮ้า...."
 
   "ไม่ต้องมากระเเดะ เร็วๆเลยน้อง มาช่วยอุ่มเร็วๆเลย ให้ตายสิหัวทิ่มพื้นได้ไงเนี่ย จะตายรึปล่า
วเนี่ย"เจ้าเอเเคลร์ถูกลากตัวไป แม้ว่าจะพยายามปฎิเสธสักแค่ไหน แต่จะว่าไปมันก็สมควรโดนแล้ว
เนอะ ดันไปแกล้งขัดขาเขาให้หน้าทิ่มซะงั้น
 
   กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนองแล
   สาธุ
  
                                               รอตอนต่อไปนะคะ^-^