รักเต็ม100 ให้ยัยปากร้ายอย่างเธอ!
MINT_IIX
7) ไอ้เกย์เอเเคลร์เอ้ย!(Muay Talk)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
อึก... ปวดหัว
ฉันค่อยๆลืมตาพร้อมกับค่อยๆยันตัวลุกออกมาจากเตียงที่ห้องพยาบาล ก่อนจะหันไปมองกระจก
ซึ่งพบว่าหน้าตัวเอง...มีแผ่นพลาสเตอร์หลากหลายไสล์และสีสันห้าอันบนหน้าผากของฉัน=[]=
เย้ย!? หน้าฉันไปโดนอะไรมาเนี่ย
ฉันคิดในใจก่อนจะค่อยๆนึกกลับไปยังเรื่องก่อนที่ฉันจะมาอยู่ในห้องนี้.... ผ่านไปซักพักจากหน้า
ที่ยังงงๆของฉัน ก็เปลี่ยนเป็นคิ้วที่เริ่มขมวดและขึ้นสีแดงเเห่งความโกธร ฉันค่อยๆลุกออกมา และเริ่ม
เดินกลับไปที่โรงยิม ตอนนี้ก็น่าจะซักบ่ายสองโมงเเล้วมั้ง ช่างมันเถอะ รีบๆเดินไปดีกว่า
แกนะแก... เดี๋ยวโดนแน่
แค้นนี้ต้องชำระ!
"อ้าวน้อย ฟื้นเเล้วเหรอ"หน้าตาสงสัยและนํ้าเสียงออกแนวงงๆ ทำให้ฉันหันไปมอง ก่อนที่จะเจอ
พี่สตาฟฟ์คนหนึ่งเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ฉันเลยตอบกลับไปด้วยเสียงอ่อนๆ ก่อนจะหันไป
มองรอบๆ
"ดีขึ้นแล้วคะพี่ แล้วตอนนี้เอ่อ... กำลังจัดอะไรอยู่งั้นเหรอคะ"
"อ๋อ เรากำลังจะจัดกลุ่มนะ น้องก็รีบๆไปเข้าแถวสิ ไปเร็วๆเลยน้อง"พูดจบพี่สตาฟฟ์ก็ผลักฉันไป
ทางพวกคนอื่นๆ ที่กำลังต่อแถวรอจัดกลุ่มกันอยู่ ฉันเลยค่อยๆเดินตาม ก่อนที่พี่ๆจะเริ่มเรียกต่อไป
"น้องเบอร์31,32,33,34,35 อยู่กลุ่มเดียวกันเลยน้องทางนู้นนะ"ฉันหันไปมองทางด้านที่
พี่ๆสตาฟฟ์บอก อ่า..31 32 33 34 35สินะ ฉันนึกก่อนจะเดินไปตรงที่พี่เค้าบอก พร้อมกับเห็น
ไอ้เกย์ที่ทำหน้าฉันแหกยืนทำหน้าหมาตายด้านอยู่ตรงนั้น...
อย่าบอกนะ..... ว่าฉันต้องอยู่กับไอ้เกย์นี่นะ-[]-^
ตายๆ ฉันเป็นประสาทตายเเน่ๆ
.................................................................................................................
(Sand Talk)
"ลอยหน้าลอยตามาเลยนะเจ๊ มีความสุขกันจริ๊ง"หน้าตาบึ้งตึงพร้อมกับเสียงค่อนค่างแคะทำให้
ฉันค่อยๆดึงนิ้วออกมาจากแก้มของไอ้โดนัท
"อะไรวะเอเเคลร์ เห่าหอนแต่เท้าเลยนะ"เจ้าขนมปังมีรูรีบพูดก่อนที่จะโดนทักเรื่องเเก้ม คนถูก
ถามกลับเบ๊ปากอย่าหงุดหงิด
"เปล๊า..ปกติดี มีความสุขสบายใจ เออนี่รู้กันยัง เขาให้เราจับกลุ่มกันกลุ่มละห้าคนน่ะ พี่สตาฟฟ์
เพิ่งสั่งมาเมื่อกี้เนี่ย"
"อ้าวเหรอ งั้นเอาคนนั้นมั้ย ผมยาวๆ ใส่เสื้อสีเขียวอะ"ฉันชี้ให้สองหนุ่มหันกลับไปดู แต่เอเเคลร์
กลับดึงแขนฉันกลับลงมา
"ไม่ต้องเเล้ว พวกพี่เขาจัดให้แล้เจ๊กับโดนัทรีบไปเปลี่ยนชุดปะ เดี๋ยวก็ได้ใส่ชุดสีชมพูหรอก"มัน
พูดก่อนจะผลักฉันกับโดนัทไปหางห้องเก็บล็อกเกอร์ ฉันกับโดนัทหันหน้ามาสบตาด้วยกันอย่างงๆโ
ดยไม่ได้ตั้งใจ
"มัวทำตาหวานหยาดหยดย้อยต้อยติ่งกันอยู่นั่นแหละ วันนี้อารมณ์ไม่ดีนะครับ ขอเตือน เดี๋ยวหา
ว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้อีก ไปได้แล้วไป๊!"
กว่าฉันจะรู้สาเหตุความวิปริตแปรปรวนของขนมปังมีใส้ของฉันก็ตอนที่เราได้ออกมาพร้อมหน้าที่
สตาฟฟ์เรียกร่วมตัวกันนี่แหละ อยากรู้มั้ยคะ ว่ามันเพราะอะไร
มันจะเป็นอะไรได้...ถ้าไม่ใช่...
"ถอนหายใจสามครั้งแปลว่าอะไรฮะ? เธอกำลังหลอกด่าฉันสินะ"
"อะไรของนายน่ะ จะบ้ารึไง จะถอนหายใจอะไรนี้มันเกี่ยวข้อยกับนายด้วยรึไง!"
"อะไรนะ?! เธอว่าฉันเจ๋อะไม่เข้าเรื่องชักจะมากไปแล้วนะฉันเตี้ยเอ้ย!"
"ฮะ! ไอ้บ้า ไอ้เกย์โรคจิต ปากนายนี่มันหน้าจับกรอกด้วยเป็ดสูตรไม่ได้ล้างมาสามวัน!-[]-^"
"กะ..เกย์! เกินไปแล้วนะยัยเตี้ยแต่อยากสะเออะเป็นเชียร์หลีดเดอร์ อย่างเธอเป็นได้เเค่ฐาน
เท่านั้นแหละ!+[]+^"
"เฮ้ย!! พอได้เเล้ว เดี๋ยวก็โดนเด้งทั้งหมดหรอก"โดนัทเข้ามาแทรกกลางระหว่างชายหนุ่มและ
หญิงสาวที่ทำท่าจะกระโดดขยํ่าคอกันให้ตายไปข้าง
ฉันพยายามลากคอไอ้เอเเคลร์ที่ขู่ฟ่อๆใส่สาวน้อยนางนั้น ให้ออกมาใกลๆ
สาเหตุที่ทำให้ไอ้เอเเคลร์หมาบ้าขึ้นมาทันใดก็คือสาวน้อยคนเมื่อตอนเที่ยงนั้นแล
เอ่อ...น้อง พี่ขอโทษแทนเอเเคลร์ด้วยเเล้วกันนะ'-';;
"อย่าทะเราะกันเลยคะ น้องพลอยขอร้อง จะให้ทำอะไรก็ยอม"เสียงหวานประหนึ่งนํ้าผึ้งเดือนห้า
ดังข้างๆหูฉัน
เอิ่ม...ได้ยินไม่ผิดหรอก สาวน้อยที่พูดอยู่ข้างๆฉันเนี่ยเเหละน้องพลอย
ช่างเป็นการรวมกลุ่มที่ลงตัวจริงๆ
...................................................................................................................
ขอโทษที เมื่อกี้ลงผิดนะYAY รอตอนต่อไปนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
