Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Chapter 5
โดนเรียกไปผับ
 
วันนี้ผมตื่นเช้าอีกแล้ว แต่ผมอยากนอนต่อวันหยุดทั้งทีTwT เฮ้อออ ไปหาไอ้ดรีมดีกว่า
 
“ป้าครับ ดรีมล่ะครับ”ผมถามป้าแม่บ้านคนนึง
 
“อ้อ คุณดรีมยังไม่กลับมาเลยค่ะ^^”
 
“ขอบคุณครับ”โว้ยยยย แล้วไอ้ดรีมมันหายไปไหนนนนน โว๊ะ ไปเล่นกับโดเนลก็ได้-^- ผมเดินไปหาโดเนลที่ห้องนั่งเล่นเห็นโดเนลกำลังดูการ์ตูนอยู่ เอ๊ะ การ์ตูนไรว่ะ ห๊ะ โดเนลดูบาร์บี้-0-
 
“โดเนลครับ โดเนลชอบดูหรอ-0-?”
 
“อ้าว แม่ไลค์^^ ใช่ฮะ โดเนลชอบดู คุณบาร์บี้สวยดี^^ อีกอย่างพ่อแดนเคยบอกไว้ว่าห้ามดูการ์ตูนที่ต่อสู้เพราะว่ากลัวโดเนลเอาไปใช้กับเพื่อน”อ้อ อย่างงี้นี้เอง แต่นอกจากบาร์บี้ดูโดเรมอนก็ได้นี้ว่ะครับ
 
“ครับ งั้นแม่ไลค์ขอนั่งดูด้วยน่ะครับ”
 
“ได้ฮะ*O*”
 
“อ้อ แม่ไลค์ถามหน่อยสิครับ ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างครับ^^”ผมหาเรื่องคุย
 
“ก็ดีฮะ ที่โรงเรียนอ่ะ เลนนอนคอยดูแลโดเนลอยู่ตลอดเลย^^ เลนนอนใจดีมาก ไม่ค่อยมีใครใจดีกับโดเนลเลยเพื่อนพากันเกลียดโดเนลกันหมดเลย โดเนลก็ไม่รู้เพราะอะไร-^- ตั้งแต่ขนมปังไม่ชอบโดเนลคนอื่นก็ไม่ชอบโดเนลจามไปด้วยเลย แต่ก็มีเลนนอนที่ช่วยโดเนล^o^”อ้อ ผมรู้สึกเกลียดยัยเด็กขนมปังจัง ใส่ร้ายโดเนลแล้วไปพูดให้เพื่อนเกลียดโดเนลหรือไปว่ะ ผมว่าใช่แน่ เพราะตอนเด็กๆผมก็เคยโดนTwT
 
“แล้วขนมปังเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรอ”
 
“ผู้หญิงฮะ^^”โดเนลตอบพร้อมรอยยิ้ม
 
“นี้โดเนล แม่แท้ๆของโดเนลคือใครหรอ”ถามพ่อไม่ได้ก็ถามลูก กร๊ากกกก
 
“ก็แม่ไลค์ไงฮะ ถามอะไรแปลกๆ^^”เออ โอเค โดเนลกับแดนคือพ่อลูกกันจริงๆ ตอบเหมือนกันเลย=_=
 
“ครับๆ แล้วขนมปังทำไมถึงไม่ชอบโดเนลล่ะครับ โดเนลออกจะน่ารักซะขนาดเนี้ย”ผมพูดพลางหยิกแก้มโดเนลไป ฮึ้ยยย หมันเขี้ยว>//<
 
“โดเนลก็ไม่รู้ฮะ แต่ถ้าจริงๆโดเนลอยากคุยกับขนมปังบ้างน่ะฮะ”โอ้ ผมสงสารโดเนลว่ะT[]T
 
“ครับ^^ โดเนลก็สู้ๆไปเนอะ เดี๋ยวก็คงหายเกลียดโดเนลเอง โดเนลเป็นเด็กดีขนาดนี้นี่ครับ”ผมพูดแล้วหอมแก้มโดเนล อิจฉาผมละสิที่ได้หอมแก้มเด็กที่น่ารักๆขนาดนี้ คึคึ >..<
 
“ฮะ^^”อยากเห็นหน้าเด็กที่ชื่อขนมปังจังทำไมถึงมาเกลียดโดเนลที่น่ารักของผมได้
 
++++++++++++++++++++++++
 
หลังจากที่ผมดูบาร์บี้กับโดเนลจบ ผมก็กลับขึ้นมาในห้องแล้วนอนกลิ้งไปมาบนห้อง พอผมเริ่มเบื่อๆผมก็ไปนั่งเล่นคอมพ์แล้วก็เปิดเฟซบุ๊กโดยทันใด-..- (ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงได้เปิดเล่นโดยไม่ขอเจ้าของ ก็เจ้าของมันเคยบอกไว้ว่าถ้าอยู่บ้านเบื่อๆก็เล่นคอมพ์ไปเล่นได้ ไม่ว่า) เฮ้ยยย ไอ้ดรีมออนด้วย อย่างงี้ต้องทัก
 
Like Like : มึงอยู่ไหนนนนนนน
I’am dream : ทำไม
Like Like : บอกมาเหอะ ทำไมไม่กลับบ้านว่ะ
I’am dream : ทำไม พี่กูไม่อยู่แล้วเหงาหรอจ๊ะ^..^
Like Like : ไม่ใช่เว้ยยย กูแค่อยากรู้ตั้งแต่มึงกลับ กลับพี่คิมมึงก็ไม่กลับบ้านเลย
I’am dream : เดี๋ยวกูก็กลับแล้ว เออ บายยยย กูจะกลับไปหามึงโดยทันใด
 
พอมันพิมพ์จบมันก็ออฟไปเลยยยย โอเค ผมจะมีเพื่อนแล้วโว้ยยยยย
 
~~อั๊ง อัง อั่ง ก่อนอื่นต้องตามหาชิซูกะ จะเจอเธออาบน้ำอยู่ไหมนะ จะเจอไจแอ้นแกล้งรึเปล่าอั๊ง อัง อั่ง จะบินไปกับค็อปเตอร์ไม้ไผ่นั่งไทม์แมชชีนข้ามเวลาไป ไปดูคนของหัวใจว่ามีอยู่รึเปล่า ~~
 
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ผมเอง แต่ใครโทรมาว่ะ ผมหยิบขึ้นมาดู เบอร์แปลกอ่ะ-0- โรคจิตป่ะว่ะTwT เอาว่ะ รับก็รับ
 
“ฮัลโหลครับ”
 
(มึงมาหากูที่ผับด้วยคืนนี้)นั้น ผมว่าแล้วต้องปะ…เฮ้ยย เสียงไอ้แดนนี้หว่า-0-
 
“เอาเบอร์กูมาจากไหนอ่ะ”โปรดอย่าสงสัยทำไมผมถึงพูดหยาบกับมัน ก็มันบอกให้พูดได้หนิแล้วผมก็ไม่ใช่คนสุภาพด้วย-3-
 
(กูเก่ง มึงอย่าลืมมาด้วย ผับD ถ้ามึงลืมกูไม่ให้โอกาสมึงเหมือนครั้งแรกหรอกน่ะ ถ้าไม่รู้ว่าผับอยู่ไหน ถามไอดรีม แค่นี้แหละ อ้อ มาตอน 3 ทุ่มแล้วกัน ตอน 2 ทุ่มก็ส่งโดเนลเข้านอนด้วย ให้โดเนลนอนหลับด้วย ไม่ใช่ไม่หลับ แค่นี้ กูวางล่ะ)
 
“เออ”
 
ตู๊ดดดดดดดดด
 
วางไปแล้ว อะไรว่ะ โทรมาก็สั่งเอาๆ แต่ถ้าผมไม่ไปก็คงเจอความโชคร้ายของชีวิตเลยสิน่ะ ไปก็ไปว่ะ!!!
 
ก๊อกๆๆ
 
“ไอ้ไลค์โว้ยยย กูมาแล้วววว”เสียงไอ้ดรีมหนิ ผมเดินไปเปิดประตู
 
“ว่าไงมึงงงงงงง ไปไหนมา”พอมันเดินเข้ามาในห้องผมก็ปิดประตูแล้วเดินตามมัน สุดท้ายมันก็มานั่งลงบนเตียง อ้อ ตอนมันเดินผมเห็นขามันถ่างๆด้วย หึหึ แซวหน่อยละกัน
 
“ทำไมเดินขาถ่างว่ะ โดนใครแทงประตูหลังมาหรอจ๊ะ หึหึ”พอผมพูดไอ้ดรีมรีบหันหน้ามาหาผมเลย
 
“สัส มึงพูดงี้เดี๋ยวกูจะยุให้พี่กูแทงประตูหลังมึงเอาม่ะ!”เออ กูเกรงใจว่ะTwT
 
“ขอโทษคร้าบบบบบT(/\)T ฮ่าๆๆ”
 
“แล้วมีอะไรว่ะ”
 
“ไม่มีหรอก แต่ตอนนี้มีแหละ พากูไปผับDหน่อยดิ”
 
“ไปไม พี่กูไม่ถึงใจหรอ กร๊ากกกก”ผมอยากฆ่าเพื่อน=_=
 
“สัส พาไปเหอะ ส่งกูแค่หน้าผับก็ได้”
 
“เออ ก็ได้ แต่มึงระวังไว้น่ะ ไอ้พี่แดนมันเป็นเจ้าของผับ กูว่ามึงเปลี่ยนผับเหอะ กูกลัวว่าไอ้พี่แดนมันจะจับได้ว่าเมียมันคิดจะมีกิ๊ก สายไอ้พี่แดนเยอะนะเว้ยยย เผื่อมันลงมาตรวจดูผับอีก มึงกับกิ๊กตายแน่ กูยังไม่อยากให้เพื่อนลงข่าวหน้าหนึ่งแล้วพวดหัวข่าวว่า ‘ดับอนาถคาผับคู่เกย์ผัวหึงเมียเพราะเมียไปมีกิ๊กจึงฆ่าทั้งเมียทั้งกิ๊กตายคาผับ’ กูไม่เอานะโว้ยยย”
 
“มึงจะเพ้ออีกนานมั้ย”ไม่ไหวแล้วครับ=_= ผมตบหัวมันไปแรงๆหนึ่งที แต่งซะ
 
“กูเจ็บนะโว้ยยย เออ กูไปส่งก็ได้รู้หน่าว่าไอ้แดนเรียกมึงไปหาใช่มั้ยล่ะ”หมอดูจริงมัน
 
“เออ”
 
~~ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไป ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้ พนมสองมือขึ้นกราบกรานเธอโปรดอย่าไป มันคงไม่มีประโยชน์ถ้าคนมันหมดใจ~~
 
“แป๊ปน่ะ กูรับโทรศัพท์ก่อน”ไอ้ดรีมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย
 
“ฮัลโหล…กูไม่ว่างต้องไปส่งไอ้ไลค์…คนนั้นแหละ…เออ…เหี้ยมึงบังคับกูหรอ…กูไปก็ได้!!!”รู้สึกได้ถึงอารมณ์ความโกรธ เรื่องนี้ไลค์สัมผัสได้-..-
 
“ใครโทรมาว่ะ”
 
“หมา!!! กูคงไปส่งมึงไม่ได้ถึงข้างในผับอ่ะ คงได้แค่หน้าผับมึงก็โทรหาไอ้พี่แดนให้มารับมึงข้างหน้าผับเองนะ”
 
“เออ โอเคๆๆ”
 
“แต่ว่ามันเรียกมึงไปไมว่ะ=0=”
 
“กูก็ไม่รู้”ผมไม่รู้จริงๆน่ะ มันเรียกผมไปไม แต่…ช่างเถอะ ผมยังสงสัยอยู่ว่าทำไมไอ้ดรีมเดินขาถ่าง-,,- แล้วใครโทรมาหามันทั้งทีมันถ้าไม่อยากทำอะไรก็ไม่มีใครบังคับมันได้เลย-3-
 
To be continued
 
talk
นิยายเรื่องนี้ไรท์ก็ลงในเด็กดีน่ะ ไปหาอ่านในเด็กดีได้ แล้วก็ไรท์จะลงในเด็กดีเร็วกว่าในเว็บนี้น่ะ