Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Chapter 4 

ปริศนาของแม่โดเนล

 

แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างแล้วมาโดนที่หน้าผมทำให้ผมต้องค่อยๆลืมตาขึ้น ฮ้าาาา เช้าแล้วหรอเนี้ย กี่โมงแล้วน่ะ อืม 6 โมง เฮ้ยยยย เป็นไปได้ไงผมตื่นเช้า แต่รู้สึกอึดอัดจัง ใครปล่อยงูมารัดผมT[]T ผมมองดูงู(ใช่หรอ)ที่รัดผมอยู่ อ้าว แขนคนนี้หว่า^-^; แต่…แขนใครรรรรร!!! ผมหันไปมองเจ้าของแขน ไอ้แดนเองหรอ แต่…จะมากอดผมทำไมอย่างงั้นแสดงว่าแขนเมื่อคืนไม่ใช่แขนโดเนลอะดิ แต่เป็นแขนไอ้แดน!! ผมใช้มือแกะแขนของไอ้แดนที่กอดผมอยู่แล้วก็ปลุกโดเนลและไอ้แดน

 

“ตื่นๆๆ ไอ้แดนตื่น โดเนลครับ ตื่นได้แล้วครับ”

 

“อื้อออ แม่ไลค์ โดเนลไม่อยากไปโรงเรียนT^T”โดเนลพูดทั้งๆที่ยังหลับมาอยู่ แต่ผมเข้าใจโดเนลน่ะว่าทำไมไม่อยากไปโรงเรียนเพราะผมเคยเป็นมาก่อน ฮ่าๆๆ

 

“ไม่ได้ครับโดเนล โดเนลไปอาบน้ำน่ะครับแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวไปโรงเรียนกัน”เป็นไอ้แดนนั้นเองที่พูดตอบโดเนล

 

“ครับ แล้วแม่ไลค์ไปส่งด้วยหรือเปล่าฮะ”

 

“ไปอยู่แล้วครับ ไปอาบน้ำไปครับ”เดี๋ยวววว ผมไปตกลงตอนไหนนนนน

 

“ฮะ”พอโดเนลพูดจบก็รีบออกไปจากห้องของไอ้แดนแล้วไปห้องของตัวเอง

 

“ส่วนมึงเดี๋ยวกูไปบอกแม่บ้านให้เอาชุดมึงมาให้ วันนี้มึงต้องไปส่งโดเนล แล้วตอนเย็นก็ต้องไปรับโดเนลกับกู ไปอาบน้ำไป”มันสั่งผมแล้วก็เดินออกไปจากห้อง งั้นผมไปอาบน้ำดีกว่า

 

+++++++++++++++++++++++

 

หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยไอ้แดนก็พาโดเนลไปส่งที่โรงเรียนแล้วก็มาส่งผมที่โรงเรียนและตอนนี้ผมกำลังถูกจ้องโดยไอ้ดรีมครับ!!!!

 

“จ้องอะไรนักหนาว่ะ ไอ้ดรีม!”ผมทนไม่ไหวจึงตะโกนถามมัน

 

“มึงบอกกูมาว่าไปเป็นเมียไอ้เหี้ยพี่แดนได้ไง บอกมา!!!”คิดว่าเรื่องอะไรแต่เรื่องนี้ใครจะไปกล้าบอกT..T

 

“มึงจะอยากรู้ไปทำไม”

 

“กูบอกให้มึงบอกกูมา เร็วๆๆๆ”โอ๊ยยยย เอาว่ะ บอกก็บอกสักวันมันก็ต้องรู้!!!

 

“คือว่ามึงก็รู้ใช่มั้ยว่ากูหางานทำอยู่ แล้วทีนี้พี่มึงอ่ะก็มาเสนองานให้กูก็เห็นว่าเงินมันดีก็เลยรับ งานก็ง่ายด้วยแค่เล่นเป็นแม่ของโดเนล”

 

“กูว่ามึงไม่ได้เห็นแค่เงินแน่ บอกมาทำไมถึงตกลง”จะให้บอกได้ไงว่าสายตาพี่มึงมันน่ากลัวT^T

 

“….”

 

“ไอ้ไลค์ มึงเป็นเพื่อนกูป่ะ เออ ใช่กูมันไม่ใช่เพื่อนมึงหนิกูมันไม่สำคัญ งั้นมึงไปต้องมาพูดอะไรกับกูก็ไปกูไม่ถามมึงแระ”อ้าว มามุกนี้อีกแหละ ฮืออออ เอาว่ะ

 

“ก็สายตาพี่มึงมันน่ากลัวอ่ะ กูดูสายตาพี่มึงเหมือนว่าถ้ากูไม่ตกลงเขาจะเอากูตายแน่”ผมตัดสินใจพูดไป แต่พูดแบบเร็วเลยนะครับ เอาให้มันฟังไม่ทัน=..=

 

“ห๊ะ มึงว่าไงน่ะ พี่กูมันบังคับมึง(ทางสายตา)ใช่มั้ย มันทำกับเพื่อนกูแบบนี้ กูจะช่วยมึงเอง!! แล้วกูก็จะหางานให้มึงด้วย”

 

“-0- งานที่มึงหาให้กูคงไม่พ้น…”

 

“กูไม่ให้มึงทำการบ้านให้กูหรอกหน่า กูจะช่วยมึงให้ได้เว้ยเชื่อใจกู”เออ ทำไมผมรู้สึกว่ามันเชื่อใจไม่ได้ว่ะ-..-

 

“เออ กูถามไรหน่อยดิ ใครเป็นแม่โดเนลว่ะ”ผมอดสงสัยไม่ได้

 

“เดี๋ยวสักวันมึงก็คงรู้เชื่อกูดิ กูบอกมึงไม่ได้ถ้าทนไม่ไหวก็ถามไอ้แดนดูดิถ้าไม่กลัวมันฆ่ามึง หึหึ” กูเข้าใจแล้วTwT

 

+++++++++++++++++++++++

 

หลังจากเลิกเรียนไอ้แดนก็มารับผมจริงๆครับ-0-

 

“ขึ้นรถ เร็ว!”ผมขึ้นรถตามคำสั่งมัน แต่ก็มีเสียงนึงขึ้นมา

 

“ไอ้พี่แดนนน กูไปด้วยยยยย”ไอ้ดรีมครับ มันเอาจริงดิ-0-

 

“ไม่ต้อง กูจะไปกับเมียกูสองคน แล้วจะไปรับโดเนลด้วย”ไอ้แดนพูดกับไอ้ดรีม

 

“ไม่ บ้านเดียวกันนั่งรถเดียวกันไม่เห็นเป็นไรเลย กูไปด้วย กูจะไปๆๆๆๆๆ”ไอ้ดรีมพูดด้วยน้ำเสียงแบบเด็กอยากได้ของเล่น

 

“นู้นนนน มึงไปกับไอ้คิมไป ไอ้คิมมึงเอาน้องกูไปส่งดิ”ผมหันไปมองรอบๆเพื่อมองหาพี่คิม เฮ้ยยย พี่แกอยู่นี้จริงด้วย แกมาโรงเรียนนี้ทำไมว่ะ

 

“เฮ้ยยยย ไอ้แดนกูไม่ไปกับไอ้คิมน่ะ ไม่ๆๆๆ”ไม่ทันแล้วว่ะเพื่อนT^T พี่คิมเดินมาถึงตรงไอ้ดรีมแล้วลากไอ้ดรีมไปที่รถตัวเองแต่พี่คิมนี้แรงเยอะน่ะ ไอ้ดรีมดิ้นขนาดนั้นยังจับได้อีก

 

“ไอ้เหี้ยคิมมมมม กูไม่ไปกับมึงงงงงง ปล่อยกู ปล่อยยยยยยยยยยยยยย”ผมพูดเลยว่าตอนนี้คนรอบๆต่างมองมาที่ไอ้ดรีมกับพี่คิมเรียบร้อยแล้ว

 

 

ไม่นานเราก็มาถึงโรงเรียนของโดเนลกัน ผมจะได้เจอโดเนลแล้ววววว>..<

 

“มารับโดเนลครับ”ไอ้แดนบอกคุณครูประจำชั้นของโดเนล

 

“แป๊ปนะค่ะ”คุณครูเดินไปตามโดเนล “ว๊ายยย ตายแล้ว น้องโดเนล!!”เฮ้ยยย ใครแกล้งใครว่ะ ผม(กับไอ้แดน)วิ่งไปตรงจุดเกิดเหตุ(?)

 

“โดเนล!!”

 

“ฮืออออ แม่ไลค์พ่อแดน โดเนลเจ็บอ่ะT[]T”โดเนลวิ่งมาหาผมแล้วกอดผม โห ตรงแขนเป็นรอยหยิกอ่ะ ใครทำโดเนลของผมT[]T

 

“เป็นไรครับโดเนล”ผมถามโดเนล

 

“ฮือออ เลนนอนเค้าหยิกแขนโดเนลอ่ะT[]T”

 

“เฮ้ยยย เราไม่ได้ตั้งใจทำโดเนลน่ะ เลนนอนขอโทษ โดเนลๆ ขอโทษๆๆ เลนนอลขอโทษจริงๆน่ะ โดเนลอย่าโกธรเลนนอนน่ะ เลนนอนหยิกผิดTwT”พอโดเนลพูดจบก็มีเด็กผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมาอีก คนนี้เลนนอนสิน่ะ

 

“ฮือออ แต่โดเนลเจ็บอ่ะT[]T”พอโดเนลพูดเด็กที่ชื่อเลนนอนก็เดินมาหาโดเนลพร้อมกับเบาแขนให้โดเนล

 

“เราเป่าให้แล้ว หายเจ็บยัง^-^”

 

“อืออ ฮึก”

 

“เราขอโทษน่ะU_U”

 

“อืม เรากลับบ้านน่ะ พ่อแดนแม่ไลค์กลับกันเถอะฮะ บ๊ายบายน่ะเลนนอน”อืม โดเนลนี้หายร้องง่ายจังน่ะ-0- โดเนลบอกลาเลนนอนแล้วจูงมือผมกับไอ้แดนไปที่รถโดยไม่ลืมสวัสดีคุณครู

 

“อ้อ ไลค์เดี๋ยวไปแวะบ้านไลค์ก่อนเนอะ ไปเก็บเสื้อผ้า โดเนลพ่อขอแวะไปบ้านแม่ไลค์ก่อนน่ะครับ”

 

“ครับ^-^”

 

++++++++++++++++++++++++

 

หลังจากผมไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านของผมเองเสร็จแล้ว ผมกับไอ้แดนและโดเนลก็แวะกินข้าวร้านอาหารร้านนึง แล้วกลับมาบ้าน อ้อ ระหว่างทางผมถามโดเนลว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่ไปรับ โดเนลบอกว่าโดเนลโดนเพื่อนคนนึงแกล้งแล้วเด็กที่ชื่อเลนนอนก็มาช่วยโดเนล แต่ตอนที่จะหยิกเพื่อนคนนั้นดันพลาดไปโดเนลซะก่อน แต่ตอนนี้…ไอ้ดรีมหายไปไหนว่ะ ไอ้พี่คิมพาเพื่อนผมไปไหนว่ะ-0-

 

“โดเนลไปอาบน้ำนอนน่ะครับ วันนี้จะนอนห้องไหนครับ”ไอ้แดนถามโดเนล

 

“นอนห้องพ่อฮะ โดเนลไปอาบน้ำแล้วไปรอบนห้องพ่อน่ะฮะ”โดเนลพูดจบก็เดินไปอาบน้ำ ผมถามดีป่ะว่ะว่าแม่โดเนลอยู่ไหนแล้วแม่โดเนลเป็นใคร แต่ถ้าถาม หึยยย นึกถึงที่ไอ้ดรีมพูดแล้วกลัว แต่เอาว่ะ ถามดีกว่า

 

“นี้ ถามไรหน่อย แม่โดเนลเป็นใครอ่ะ”ผมตัดสินใจถามมันไป

 

“อยากรู้ไปทำไม”

 

“เถอะหน่า”

 

“แม่ของโดเนลหรอ…ก็มึงไง หึหึ กูไปดูผับล่ะ ฝากโดเนลด้วย”พูดจบมันก็เดินออกไป แต่ตอนที่มันพูดว่าแม่ของโดเนลผมเห็นดวงตามันดูเศร้าๆยังไงไม่รู้สิ เฮ้ออ แต่ช่างเถอะ ตกลงแล้วแม่ของโดเนลคือใครว่ะ>O<

 

 To be continued

 

-----------------Talk-----------------

มาต่ออีกตอนแล้วววว>O<