Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Chapter 3 

ข้อตกลงในการทำงาน

เมื่อมาถึงในห้องของไอ้แดนผมก็กวาดสายตาไปรอบๆห้องขอมัน ห้องของมันดูเรียบๆง่ายๆแต่ก็แฝงไปด้วยความไฮโซ แต่…ผมก็ระแวงน่ะT^T ถ้าเกิดมันเกิดทำมิดีมิร้ายผมล่ะ ผมเสียหายน่ะT^T(ได้ข่าวว่าแกเป็นผู้ชาย)ก็นั้นแหละ แต่ถ้าเกิดกูจากตัว ผมก็ต้องเป็นฝ่ายรับอ่ะดิ!!!

“มึงคิดอะไรอยู่ คิ้วจะผูกเป็นโบอยู่แล้ว”จริงหรอว่ะ ผมรีบเลิกคิดแล้วทำหน้าให้เป็นปกติ(?)

“แล้วที่ให้ผมมา มีอะไรหรอ?”ผมถามไอ้แดนไป โปรดอย่าสงสัยว่าทำไมเวลาผมพูดกับมันไปถึงไพเราะและทำไมเวลาว่าบรรยายทำไมถึงไม่ไพเราะ ถ้าผมพูดหยาบกับมันไปมีหวังโดนด่าแน่ถ้าเกิดมันไม่พอใจT[]T

“ก็แค่จะตกลงกันเรื่องที่จ้างนั้นแหละ ตอนแรกกะจะตกลงกันที่สนามเด็กเล่น แต่มึงดันมาช้า-_-!”พูดอย่างเดียวก็ได้ไม่ต้องส่งสายตาอาฆาตมา “ตามที่กูบอกไปว่ากูจะให้เงินมึง 1 แสนเป็นค่าจ้าง แค่มึงเล่นเป็นแม่ ส่วนระยะเวลาในการทำงานกูให้ทำจนกว่าแม่กับพ่อมึงจะกลับมา ก็ 1 เดือน ไม่ว่าจะอยู่เวลาไหนช่วงไหนมึงก็คือเมียกู ห้ามนอกใจ ห้ามยุ่งกับผู้ชายและผู้หญิงคนอื่น เป็นแม่ที่ดีกับโดเนลด้วยและก็ตลอดเวลา 1 เดือนมึงต้องมาอยู่ที่บ้านหลังนี้  ก็แค่นี้แหละ อ้อ มึงจะพูดคำหยาบก็ได้กูไม่ว่าแต่ต่อหน้าโดเนล ห้าม!!! เข้าใจมั้ย”

“เข้าใจแล้ว”ทำไมมันง่ายจังว่ะ-*- แต่ไอ้เรื่องที่อยู่ที่นี้ 1 เดือนมันก็ดีเนอะ บ้านก็หรูเหมือนคฤหาสน์ โดยรวมก็สบาย^O^

“งั้นมึงเริ่มทำงานตั้งแต่ตอนนี้เลย เดี๋ยวกูไปเรียกโดเนลมาก่อน อ้อ มึงหิวมั้ย อืม มึงไม่ต้องตอบกูก็ได้ กูหิว กูไปตามโดเนลก่อน มึงรอในนี้แหละ”

“โอเค”คนอะไรว่ะ พูดเองเออเอง-0-

++++++++++++++++++++++++

หลังจากที่ไอ้แดนออกไปหาโดเนลไม่นานมันก็อุ้มโดเนลเข้ามาในห้อง

“พี่ไลค์!!>O<”โดเนลพอเจอหน้าผมก็มากระโดดกอดผมเลย>O< กระชุ่มกระชวยจังมีเด็กน่ารักๆมากอด บอกแล้วผมรักเด็กยิ่งกว่านางงาม^O^

“ว่าไงครับโดเนล”

“โดเนลคิดถึงพี่ไลค์จังเลยฮะ”

“โดเนล ไลค์ไม่ใช่พี่ของโดเนลแล้วน่ะ แต่เป็นแม่ต่างหาก^-^”โอ้ นานๆทีผมจะเห็นไอ้แดนมันยิ้ม แต่…มันบอกว่าผมเป็นแม่โดเนล โดเนลจะเชื่อหรอ เด็กมันคงมะ…

“จริงหรอ*O* โดเนลมีแม่แล้ว แม่ไลค์ฮะ วันนี้แม่ไลค์มานอนกอดดับโดเนลน่ะ น่ะๆๆๆ*O* อ่านนิทานให้โดเนลฟังก่อนนอนด้วยน่ะ พ่อแดนไม่ค่อยอ่านให้โดเนลฟังเลย โดเนลอยากฟัง น่ะฮะ*O*”ว๊ากกก โดนเด็กอ้อนแบบนี้ใครจะใจแข็งได้>//<

“ตกลงครับ แม่ไลค์จะอ่านให้ฟังเองน่ะ”ผมตอบตกลงโดเนลไป

“จริงน่ะฮะ พ่อแดนๆ วันนี้โดเนลนอนห้องนี้กับพ่อแดนและแม่ไลค์น่ะ นอนกันสามคนพ่อแม่ลูก^O^”โดเนลพูดไปพลางอ้อนสามีผม เอ้ย ไอ้แดนไป เวลาโดเนลอ้อนมันน่ารักมากกก>///< ผมชอบๆจะเอากลับบ้านๆ>//////<

“ได้ครับโดเนล”

“เย้!!! วันนี้โดเนลมีความสุขจังงงงงง>O<”โดเนลพูดแล้วก็กระโดดโลดเต้น อ๊าาาา น่ารักจริงน่ะ โดเนล*//*

“อ้อ โดเนลทานข้างยังครับ”

“ทานแล้วฮะพ่อแดน”

“ครับ งั้นพ่อแดนกับแม่ไลค์ไปทานข้าวก่อนน่ะครับ โดเนลยังไม่ได้อาบน้ำใช่มั้ย?”

“ยังฮะ”

“งั้นระหว่างนี้ไปอาบน้ำแล้วกันน่ะครับโดเนล เดี๋ยวพ่อแดนกับแม่ไลค์ขอตัวไปทานข้าวก่อนน่ะ พ่อกับแม่ไปล่ะครับ ป่ะ”ไอ้แดนพูดจบก็หันมาทางผมเป็นเชิงบอกว่าให้ผมเดินตามมันไป

++++++++++++++++++++++++

หลังจากทานอาหารเสร็จและอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วผมกับไอ้แดนก็ไปห้องของไอ้แดนเพื่อไปหาโดเนล อ้อ บางคนอาจจะสงสัยใช่มั้ยว่าผมเอาชุดมาจากไหน พอดีไอ้แดนไปยืมชุดของไอ้ดรีมมาให้ผม

“แม่ไลค์ๆ มาอ่านนิทานให้โดเนลฟังเร็วซี้>O<”โดเนลตะโกนเรียกผมบนเตียง ผมเดินเข้าไปหาโดเนล

“ได้ครับ โดเนลอยากฟังเรื่องอะไรครับ”

“เด็กเลี้ยงแกะฮะ นี้โดเนลเอาหนังสือมาด้วย”พอโดเนลพูดจบก็ชูหนังสือเด็กเลี้ยงแกะมาให้ผมดู

“ได้ครับ”ผมหยิบหนังสือที่โดเนลชูขึ้นมา มาหยิบถือไว้เอง

“พ่อแดนฮะ มาเร็วๆๆ นี้ฮะ มานอนข้างๆโดเนลเร็วๆซิฮะ ฝั่งขวาๆ>w<”

“ครับๆๆ”ไอ้แดนเดินมานอนตามที่โดเนลสั่ง

“แม่ไลค์ เล่าเลยฮะ”โดเนลพูดจบก็นอนตาแป๋ว

“จะเริ่มละน่ะ ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ในทุกๆวัน เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา…และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวันๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่าย อย่างที่สุด เขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆ ทำ เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อย และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว…จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางว่า “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว…ช้วยด้วยเจ้าข้า…” พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน…แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็นว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ “ฮ่าๆๆๆ ฮู่ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ” เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า “พวกท่าน ฮึๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น…แล้วหละ ฮึๆๆๆ” พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆ ได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้ง

จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว… ช้วยด้วยเจ้าข้า !” เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุกคนเลยนั่นแหละ”

“ฟี้  ฟี้”

“อ้าว โดเนลหลับแล้วหรอ-0-”

“หลับตั้งนานแล้ว แต่มึงเก่งน่ะ ที่ทำให้โดเนลหลับง่ายขนาดนี้อ่ะ ไม่ว่าใครจะมาเล่าให้นิทานให้โดเนลฟัง โดเนลก็ไม่เคยหลับเลย”จู่ๆไอ้แดนก็โพล่งขึ้นมา ผมเงยหน้ามองมันเห็นมันกำลังลูบหัวโดเนลอยู่

“ทำไมอ่ะ ปกติโดเนลหลับยากหรอ?”ผมถามมันพลางมองโดเนลตอนหลับไปด้วย เด็กนี้น่ารักจังเลยน่ะ^^

“ก็ใช่น่ะสิ ปกติกูไม่ค่อยมีเวลาให้โดเนลหรอก ปกติจะคอยไปดูผับอย่างเดียวเลย”

“ทำงี้ได้ไงอ่ะ โดเนลน่าสงสารออก เป็นพ่อภาษาอะไร-0- ทำไมไม่มีเวลาให้ลูกเยอะๆบ้างอ่ะ-0-”ด่ามันเลยๆ -^- แต่…ผมจะโดนมันฆ่ามั้ยว่ะ ด่าไปซะ

 “เออ…ขอโทษY[]Y”รีบขอโทษก่อนจะตาย

“ที่มึงพูดก็ถูก กูไม่ค่อยมีเวลาให้โดเนลเลย วันๆเอาแต่ทำงาน กูนี้มันใช้ไม่ได้เลย”อ้าว ไหงมาด่าตัวเองแทนว่ะ “กูน่าจะมีเวลาให้โดเนลมากกว่านี้เนอะ เฮ้อออ”มันแล้วถอนหายใจออกมาแต่หน้าตอนนี้มันเศร้ามากอ่ะ เฮ้ย ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้น่ะ ทำไงดีว่ะ

“อย่าถอนให้ใจดิ ถอน1ครั้งอายุสั้นลงน่ะ อยากอยู่กับโดเนลนานๆก็อย่าถอนหายใจบ่อยๆดิ^O^”ผมบอกมันไป ที่ผมไม่อยากให้ผมทำหน้าเศร้าเพราะผมเป็นคนที่แบบไม่ชอบให้ใครมาโศกเศร้าเสียใจอะไรแบบนี้ตอนอยู่กับผม ผมอยากให้คนรอบข้างผมมีความสุขมากกว่า-^-

“หึหึ ก็ได้ มึงนี้ก็เป็นแม่ที่ดีเหมือนกันน่ะ แล้วยังเป็นเมียที่ดีด้วยมีการห่วงผัว หึหึ เดี๋ยววันหลังกูจะให้รางวัลโดยการจัดให้สักดอกแล้วกัน J”

“โว๊ะ จะนอน”ไม่สนแล้วผมจะนอนอยู่ๆมันมาพูดจัดสักดอกไรก็ไม่รู้ รู้มั้ยว่าผมค่อนข้างเป็นคนคิดลึกT[]T แต่คิดไปเท่านั้นนอนดีกว่า อืม ต้องกอดโดเนลด้วยนี้หน่า ผมกอดโดเนลไปได้ไม่นานก็รู้สึกเหมือนมีใครมากอดผมด้วย อืมมม โดเนลมั้งเนอะ แต่ทำไมโดเนลแขนใหญ่ขึ้นว่ะ-0- ช่างมันๆนอนดีกว่าzZZ อ้อ แต่วันนี้ผมก็ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นน่ะว่าไอ้โหดน่ะ ไม่ได้มีมุมที่โหดอย่างเดียวแต่มีมุมอ่อนโยนด้วย…ถึงแม้จะเฉพาะกับโดเนลก็เถอะT..T

To be continued