Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Chapter 2

พี่ชาย?

ณ สนามเด็กเล่น

เฮ้ออออ ในที่สุดผมก็มาถึง หลังจากที่ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมนัดไอ้โหดมันไว้ ฮืออออ มันจะทำอะไรผมมั้ยว่ะเนี้ย กี่โมงแล้วว่ะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา...6 โมง 25 นาทีกับอีก 12วิ  เลยมาเยอะเลย เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน!!!

ผมเดินไปตรงชิงช้าแต่มันยังจะรออยู่อีกหรอว่ะ

“มาช้าจังน่ะ มึงอยากตายมากใช่มั้ย”เสียงเย็นๆน่ากลัวๆโหดๆแบบนี้ ผมหันหลังไปตามเสียงที่มาจากทางด้านหลัง มะ..มันยังอยู่

“ขอโทษครับ(T/\T)”มันจะยกโทษให้ผมมั้ยว่ะเนี้ยยยยยยย

“ขอโทษหรอ มึงรู้มั้ยกูรอมึงมาเป็นชั่วโมงเลยน่ะ ยุ่งก็กัด”รู้แล้วครับ ขอโทษๆๆๆ ผมรู้สึกผิดจริงๆน่ะ

“ขอโทษครับT^T”

“เอาแต่พูดขอโทษแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ห๊ะ!!!”มันตะคอกผมอ่ะ ตะคอกอย่างเดียวผมไม่ว่าแต่หน้าตามันแบบพร้อมจะฆ่าผมแน่ถ้าผมพูดว่าขอโทษอีก ทางที่ดีเงียบดีที่สุดครับ

“…….”

“เงียบทำไม อืม แต่ครั้งนี้กูยกโทษให้ก็ได้ หึหึ”

“จริงหรอ”ผมถามมันไป เป็นไปได้ไงว่ะ0[]0

“แต่…วันนี้มึงต้องมานอนบ้านกู ที่ห้องกู โอเคมั้ย”ฮือออ ผมน่าจะเอะใจตั้งแต่มันหัวเราะ หึหึ แล้วน่ะ

“แต่…”อ้างอะไรดีว่ะ อ้อ พ่อแม่ไง^O^ “พะ…”

“จะอ้างพ่อแม่ใช่มั้ย มึงไม่ต้องมาอ้างกูสืบข้อมูลมึงมาหมดแล้ว พ่อแม่มึงไปต่างประเทศกว่าจะกลับก็อีก 1 เดือน”มันรู้ได้ไงว่ะ ไปเป็นนักสืบเหอะ

“เออ งั้นไปก็ได้U_U”ก็อ้างอะไรไม่ได้แล้วหนิ มันสืบทุกอย่างเลย

“ดีมาก ขึ้นรถ”มันเดินนำหน้าผมไปที่รถของมัน “ขึ้นซิ” ผมเปิดประตูหน้าและขึ้นไปนั่ง

บรรยากาศในรถเงียบยิ่งกว่าป่าช้าอีกครับ รถก็ขับไปเรื่อยๆ แต่ทำไมทางไปบ้านของไอ้โหดมันคุ้นๆว่ะครับ คุ้นจริงๆน่ะ

“ถึงแล้ว”มันพูดขึ้นทำลายความเงียบผมลองมองบ้านของมัน เฮ้ยยยย นี้มันบ้านไอ้ดรีมนี้หว่า แต่…เดี๋ยวๆไอ้ดรีมจะอยู่บ้านเดียวกับไอ้โหดแดนนี่ได้ไง?

“จะลงมั้ย”ผมรีบลงจากรถเมื่อได้ยินเสียงไอ้โหดแดนมันพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

แดนพาผมเดินเข้ามาในบ้านเรื่อยๆ แต่ระหว่างนั้นก็มีเสียงนึงดังขึ้น

“ไอ้เหี้ยพี่แดน!!!” ผมมองไปยังต้นเสียง เหี้ยยยย ไอ้ดรีมมมม!!!

“ไอ้ดรีม!!!”เสียงผม

“ไอ้ไลค์”เสียงไอ้ดรีม

“ไอ้ไลค์มึงมาที่นี้ได้ไง มึงมาหากูหรอ มีไรหรือเปล่า”ไอ้ดรีมมันถามผม

“เอ่อ…”

“มันมากับกู”ไอ้แดนตอบแทนผม

“ไอ้ไลค์มึงรู้จักพี่กูด้วยหรอ”ห๊ะ พี่…ไอ้แดนเป็นพี่ไอ้ดรีม

“พี่?”

“เออ พี่กูเอง แล้วมึงมากับพี่กูได้ไง?”จะตอบว่าไงดีว่ะT^T ว่าทำงานรับจ้างเป็นเมียพี่มันงั้นหรอT[]T

“ก็…”

“ก็มันเป็นเมียกู ทำไมกูถึงต้องเอาเมียตัวเองมาบ้านไม่ได้”ไอ้แดนตอบแทนผม(อีกแล้ว)แต่คำตอบมึงถ้ามึงจะตอบแบบนี้…มึงไม่ต้องตอบกูจะดีใจมาก ไอ้เหี้ยแดน(ณ ตอนนี้ความนับถือและเคารพในความที่มันอายุเยอะกว่าเหลือ 0 แล้วครับ)

“ห๊ะ!!! ไอ้ไลค์มึงเป็นเมียพี่กูหรอ อะไร ยังไงว่ะ-0-?” ฮือออ ผมอยากตาย

“มึงจะถามอะไรนักหนาว่ะ”เสียงไอ้แดน(ตอบแทนผมตลอด)

“มึงเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยน่ะไอ้ไลค์”ฮือออออออ ใครก็ได้เอามีดมาแทงผมที ตอบไงดีว่ะ

“ไอ้แดน!!!”ในระหว่างที่ผมกำลังหาข้อแก้ตัวก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาตะโกนเรียกชื่อไอ้แดนแล้วก็แย่งซีนพวกผมไป

“มึงมีไร เออ แต่มาก็ดีล่ะ มึงช่วยจับน้องกูให้หน่อยดิ กูแค่พาเมียกูมาบ้านถามแม่งอยู่นั้นแหละ”ไอ้แดนหันไปสั่งเพื่อนมัน

“ได้ แต่เมียมึงน่ารักดีน่ะ”เพื่อนมันรับคำสั่งพร้อมกับไปจับตัวไอ้ดรีมไว้

“ไอ้เหี้ยคิมปล่อยกู ไอ้เหี้ยพี่แดนมึงทำอย่างงี้กับน้องหรอ”ทันทีที่ไอ้ดรีมโดนพี่คิม(ได้ยินตอนที่ไอ้ดรีมมันเรียกชื่อ)มันก็โวยวายแล้วก็ดิ้นไปมา

“มึงอย่าคิดจะยุ่งกับเมียกูเชียวไม่งั้นมึงตาย ส่วนมึง ป่ะ ขึ้นห้องกู”มันพูดกับพี่คิมแล้วก็หันมาจูงมือผมแล้วลากขึ้นไปบนห้องมัน

“เบาๆน่ะมึง”เสียงพี่คิมตะโกนบอก แต่…เบาเหี้ยอะไร ไม่มีอะไรที่ต้องเบาา พูดงี้ผมคิดลึกT,,T เฮ้ยย ไม่ใช่ดิ

“เออ จะพยายาม”มึงยังตอบมันอีกหรอ ไอ้แดนนนนนนTo be continued

-------------------------talk-------------------------

มาต่อกันอีกตอนแล้วววว>O<