Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Chapter 1 ลืมนัด

หลังจากที่เมื่อวานผมเจอเรื่องราวร้ายๆ วันนี้ผมเจอร้ายกว่านั้นอีกนั้นก็คือ…การมาโรงเรียน อย่าเถียงว่าไม่เลวร้าย คุณลองคิดดูว่าคุณมาสถานที่หนึ่งที่มีคนๆนึงสอนคุณ แต่เขาดูเหมือนสอนกระดานมากกว่า ทั้งชั่วโมงเอาแต่คุยกับกระดานบางทีก็บ่นได้ทั้งชั่วโมงทั้งที่ไม่มีใครฟังเขาเลยและ ณ ตอนนี้ผมกำลังเดินมานั่งในห้องแล้วรอบุคคลคนนั้นมาคุยกับกระดานภายในห้อง

“ไอ้ไลค์!!”เสียงไอ้ดรีมเรียกผม เออ จริงสิตอนที่แล้วผมลืมบอกไปใช่มั้ยว่าดรีมเป็นใคร ดรีมคือเพื่อนสนิทของผมครับมันเป็นผู้ชายน่ะ ถึงจะชื่อคล้ายๆผู้หญิงก็เถอะ มันเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักคล้ายผู้หญิง อันนี้ไม่ใช่แค่ผมที่คิดคนเดียวน่ะว่ามันหน้าเหมือนผู้หญิง ทั้งโรงเรียนครับ ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายก็คิดว่ามันคล้ายผู้หญิงหมดอ่ะครับ ผมเคยได้ยินรุ่นน้องที่โรงเรียนบอกว่าเห็นหน้าไอ้ดรีมรู้สึกอายที่ตัวเองหน้าตาน่ารักไม่ได้เท่ามัน(ฮ่า) ส่วนผมก็…ไม่บอกอ่ะ :p (ใครปารองเท้า)

“มีไร”ผมถามมันไป

“หางานได้ยัง หาไม่ได้มาทำงานกับกูมา ทำการบ้านให้กูไม่ตายหร๊อกกกก”หึ มันยังไม่เลิกครับ บอกไปกี่ครั้งแล้วว่าขนาดของผมเองยังไม่รอด ให้ทำให้มันผมไม่ตายเลยหรอT^T

“ไม่! กูบอกมึงไปกี่ครั้งแล้วว่าไม่ ไม่ๆๆๆๆๆ”ต้องย้ำๆ มันงั้นมันไม่รู้เรื่อง-^-

“เออ ก็ได้ จริงดิวันนี้เลิกเรียนมึงติดธุระอะไรมั้ย”

“เลิกเรียนหรอ”อืม ตอนกลับบ้านหรอ ผมติดอะไรป่าวว่ะ อืม…คงไม่มั้ง “ไม่ติดว่ะ ทำไมอ่ะ”

“จะชวนไปกินข้าว^O^  เดี๋ยวเลี้ยงๆ”อย่างงี้ก็ลาภปากสิครับ-.,-

“ไปก็ได้” หึหึ จะกินให้มันไม่มีเงินจ่ายเลยครับ^-^

“มึงกำลังคิดแผนชั่วอยู่ใช่มั้ย? คิดจะกินเยอะๆแล้วให้กูไม่มีเงินจ่ายอะดิ”มันรู้ได้ไงวะครับ-0- ผมล่ะทึ่ง มันอ่านใจคนได้ใช่มั้ย บอกผมมาาาา

“อะไร ใครคิด กูป่าว-3-” แถเข้าไปครับ

“จริง?”

“จริ๊งงง”

“เสียงสูงอีก ก็แล้วแต่ แล้วหางานได้ยัง”มันถามผมครับ แต่จะตอบไงดีว่ะ หางานก็ได้แล้ว แต่ไอ้งานมัน…T^T มันหัวเราะผมตายอ่ะT[]T

“หาได้แล้ว”

“งานอะไร”มึงจะรู้ว่ากูหางานทำได้แล้วอย่างเดียวได้ม้ายยยยยย

“ก็…งาน..”ในขณะที่ผมกำลังจะพูดก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา

“เอ้า นักเรียนนั่งที่ได้แล้วค่ะ”ผมเพิ่งเคยคิดว่าเสียงครูเป็นเสียงสวรรค์ก็วันนี้แหละT^T

“กริ๊งงงงง”เสียงสวรรค์!!! ในที่สุดก็เลิกเรียนแล้วโว๊ยยยยยยยย

“ไปกันไอ้ไลค์”ไอ้ดรีมเดินมาหาผม

“ไปดิ แดกไรดีอ่ะ^O^”มันเลี้ยงก็ต้องเลือกร้านอาหารที่มันอยากกินหน่อย

“ร่าเริงเชียวน่ะมึง พอกูจะเลี้ยงเนี้ย”มันบ่นผมครับ แต่ใครสน กร๊ากกกกกก

“รีบไปแดกเหอะ”รีบชวนมันไปครับ ก่อนทีมันจะบ่นผมยาววววววว

“เออๆๆ”

ไม่นานเราก็มาถึงที่ร้านKFCแล้วครับ ตลอดทางมีแต่คนมองพวกผมสองคน ไม่ต้องแปลกใจทำไมถึงมองเพราะผมหล่อไง เอิ้กๆ แต่ถึงแม้ส่วนมากที่มองจะเป็นผู้ชายก็เถอะ สงสัยอิจฉาในความหล่อของผม เกิดมาหล่อก็อย่างงี้แหละครับ มีแต่คนอิจฉาในความหล่อ(กรุณาอย่าอ้วก)

“กี่โมงแล้วว่ะไอ้ไลค์”ไอ้ดรีมมันหันมาถามผม แต่มึงช่วยเอาไก่ที่คาบอยู่ที่ปากออกก่อนเถอะ

“5 โมงครึ่งแล้ว”ผมบอกมันไป

“งั้นมึงอิ่มยัง กูมีนัดสาวตอน 6 โมงว่ะ”เอิ่ม เพื่อนผม เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าเพื่อนไงครับ เหอะๆ=_=;

“เออ อิ่มแล้วๆ”

“งั้นมึงกลับเองได้ใช่ป่ะ”เออ ผมว่าผมก็กลับเองได้น่ะ ผมไม่ใช่เด็ก-0-

“ได้ แต่มึงเอาเงินค่ารถมาให้กูด้วย มึงก็รู้ว่า ณ จุด จุด นี้กูน่าสงสารT^T”ไม่ด้านจริงพูดไม่ได้ ฮ่าๆๆ

“เออ เห็นว่ามึงลำบากน่ะ”พูดจบมันก็ยื่นเงินมาให้ผม ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเสียค่ารถแล้วโว้ยยยยย

“ขอบใจ^O^”

“เอาเงินทอนมาให้กูด้วย”

“สัส กูไม่ให้หรอก ไปล่ะ”พูดเสร็จผมก็เดินไปโบกแท็กซี่ แต่…เดี๋ยวรู้สึกว่า 5 โมงเหมือนผมมีนัดกับใครคนนึง-*- คงไม่หรอกมั้งงงงง เอ๋..จริงหรอว่ะ ต้องมีดิ-*- เออ...นัดไอ้หล่อหน้าโหดไว้นี้หว่า!!!!!!!!!

To be continued

-----------------------------

Talk

นิยายเรื่องนี้ไรท์ก็ลงในเด็กดีน้าาาา ไปหาอ่านกันได้จ้าาาา ส่วนมากจะลงในเด็กดีก่อน อ้อ ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนิยายเรื่องนี้น่ะ แล้วก็ขอบคุณ คุณแบล็คไวท์ด้วยนะค่ะที่มาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับนิยายของไรท์>..<