Help me ผมไม่อยากเป็นแม่ของเด็ก

Intro

ร้อน ผมบอกได้คำเดียวเลยสำหรับอากาศของเมืองไทย ผมใช้มือปาดเหงื่อบนใบหน้าของตัวเองออกไปอย่างลวกๆ เฮ้ออ อ้อ จริงสิ ก่อนอื่นไม่ว่าใครก็ต้องแนะนำตัวใช่มั้ยครับ งั้น อะแฮ่ม กระผมมีนามว่า'ไลค์'ครับ อยู่ชั้น ม.6 ผมเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาดี(ได้ยินเสียงคนด่า-0-) หล่อ ฐานะทางบ้านก็โอเคครับ สนใจติดต่อมาที่ 08 เออ ไม่ใช่หรอ ช่างมันไปก่อนเนอะครับ ถ้าถามถึงเหตุผลว่าทำไมผมถึงต้องมาทนอากาศร้อนของเมืองไทย บอกได้เลยว่า เพราะผมต้องหางานทำ! และคงจะสงสัยละสิว่าทำไมผมไม่เอาเงินพ่อแม่ล่ะ หึหึ ถ้าเอาได้ผมเอาของท่านไปนานแล้ว ก็ท่านเล่นไปต่างประเทศโดยไม่บอกไม่กล่าว ท่านเขียนจดหมายไว้ว่าจะไปสักเดือนนึงแล้วกลับมาและทิ้งเงินไว้ให้ผม 695 บาท 25 สตางค์!!

RRRRRRRRRRRRRR

โอ๊ย เสียงโทรศัพท์ผมนี้หว่า ใครโทรมาว่ะ

'ดรีม'

"ว่าไงมึง"

(มึงอยู่ไหน!)

"ที่ๆมึงชอบอยู่"

(อืม ผับ)

"ไม่ใช่ กลางทุ่งนาต่างหากที่มึงชอบ ก๊ากๆ"

(สัส เอาดีๆ) ผมก็พูดดีๆอ่ะ ก็มันชอบอยู่จริงๆนี้-3-

"กำลังเดินไปนั่งชิงช้า"

(แล้วออกไปจากบ้านทำไม แล้วกินข้าวยัง)

"ออกไปหางานทำไง"

(ก็บอกแล้ว มาทำการบ้านให้กูแค่นี้กูให้มึงเลย 500 บาท)

"แค่ของตัวเองกูยังเอาตัวไม่รอด มึงยังจะให้กูไปทำของมึงอีกหรอว่ะ=_="คิดได้เนอะมันเนี้ย

(เออๆๆ แค่นี้ก่อนน่ะ ถ้าอะไรยังไงก็โทรมาหากู กูพร้อมช่วยมึงได้ทุกเมื่อ^O^) แหม่ มันทำผมซึ้งครับ

"ขอบคุณ กูเพิ่งเคยเห็นมึงมีประโยชน์ครั้งนี้แหละ" ผมลองแหย่มันดู ฮ่าๆๆ

(สัส บาย) สิ้นเสียงมัยปุ๊บ สัญญาณโทรศัพท์ก็ตัดทันที(ก็แน่ล่ะสิ) เฮ้ออ แล้วผมจะหางานอะไรทำได้

"แง้ๆๆ ลูกโป่งๆๆ ฮือ" เสียงเด็กที่ไหนอ่ะ ผมเดินตามเสียงไปเรื่อยๆแล้วก็ไปเจอเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึง เด็กผู้หญิงป่าวว่ะ น่ารักดี อ้อ เห็นอย่างงี้ผมรักเด็กยิ่งกว่านางงามอีกน่ะเอ้อ

"น้องเป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไมครับ"ผมเดินเข้าไปหาเด็กพร้อมกับคุกเข่าแล้วพูดกับน้องเขาทันที

"ลูกโป่งของผมมันไปติดอยู่ตรงกิ่งไม้นั้นอะฮับ ผมหยิบไม่ถึง ฮือT^T" น้องพูดพรางชี้นิ้วไปที่ตำแหน่งลูกโป่งที่ติดกับกิ่งไม้

"เดี๋ยวที่เก็บให้นะครับ^-^"ผมพูดพรางยืนขึ้นแล้วเขย่งเท้าเพื่อหยิบลูกโป่งลูกนั้น เอ้า ฮึบ หยิบได้แล้ว>O< (ผมจะดีใจเพื่อ-0-)

"ได้แล้วครับ แล้วพ่อกับแม่หายไหนล่ะครับ ทำไมให้หนูมาอยู่คนเดียว"ผมอดสงสัยไม่ได้ทำไมถึงปล่อยให้เด็กน่าตาน่ารักอย่างงี้มายืนอยู่คนเดียวได้-^-

"พ่อของโดเนลไปซื้อไอติมให้โดเนลน่ะฮับ-W-"

"อ้อ งั้นหรอครับ ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนโดเนลก่อนมั้ย เดี๋ยวถ้าเกิดอยู่คนเดียวแล้วโดนใครฉุดไปนี้แย่เลยน่ะ"

"ได้ฮับ >w< แล้วพี่ชื่ออะไรครับ"

"พี่ชื่อไลค์ครับ^-^"

"โดเนล พ่อมาแล้วครับ!"

"พ่อแดนนนนน นั้นไงฮับ พ่อของโดเนล"โดเนลชี้ไปทางผู้ชายคนที่ส่งเสียงเรียกเมื้อกี้ให้ผมดู ผมหันไปตามทิศที่โดเนลชี้ อืม พ่อของโดเนลจะหน้าตาเป็นไงน้าาา

เฮ้ย!! เดี๋ยว ทำไมหน้าละอ่อนจังว่ะ

"นี้ใครครับโดเนล"ผู้ชายคนนั้นพูดพลางมองมาที่ผม อืม สังเกตุดีๆผู้ชายคนนี้ก็หล่อดีน่ะ จมูกโด่ง ผิวขาว แต่หน้าดูโหดๆเถื่อนๆ สูงสัก 180+ อายุผมเดาไม่ถูก แต่คงทำงานแล้วมั้ง แต่เดี๋ยว อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นเกย์น่ะครับ ผมแมนร้อยเปอร์เซ็นต์!

"พี่ไลค์ฮับ พี่เขาช่วยโดเนลเก็บลูกโป่งด้วย>O<"โดเนลไม่พูดเปล่าโชว์ลูกโป่งที่ติดกิ่งไม้ไปเมื่อครู่ให้พ่อของตัวเองดู

"งั้นหรอครับ งั้นพ่อขอคุยอะไรกับเขาหน่อยน่ะครับ"

"ได้ฮับ"

"นายตามฉันมานี้หน่อยสิ"พ่อของโดเนลพูดแล้วกวักมือเรียกผมเพื่อให้ตามไป แต่ ทำหน้าโหดแบบนั้น...ผม...ผมกลัวน่ะT^T

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"พอมาถึงที่ ที่ลับตาโดเนลแล้วผมก็เปิดปากพูดก่อน

"มึงช่วยมาเป็นแม่ของโดเนลได้มั้ย"ทำไมเวลาอยู่กับโดเนลพูดเพราะจัง แต่ทำไมพอลับตาที แตกต่างมาก แต่เดี๋ยวน่ะ ไอ้คำหลังนั้น

"ห๊ะ!! ผมเนี้ยน่ะ ผมเป็นผู้ชายนะครับ!!"

"มึงจะตกใจอะไรนักหนา กูไม่ได้ให้มึงทำฟรีๆ กูจ้างมึง 1 แสน" โอ้ แค่ทำแค่นี้ได้ 1 แสน*O* แต่ถ้าทำแบบนั้น ก็เท่ากับ ผมกลายเป็นเมียมันอ่ะดิ!!

"ว่าไงมึง ตกลงมั้ย?"

อืม เอาไงดีว่ะ ผมคิดพลางเงยมองหน้ามัน แต่สายตาของมันบอกผมประมาณว่า'ถ้ามึงไม่ตกลง มึงตาย!' ฮืออ ใช้สายตาขู่กันเลยหรอ

"ตกลงT^T"

"ก็แค่นั้น งั้นมึงก็ต้องเป็นเมียที่ดีให้กูและเป็นแม่ที่ดีให้โดเนล พรุ่งนี้ 17:00 มึงต้องมาหากูที่สนามเด็กเล่นที่นี้ ถ้าไม่มา..หึหึ..กูไปล่ะ" มันพูดพร้อมกับเดินออกไป ฮือออ ผมไม่อยากเป็นเมียมันเลย ใครช่วยผมทีได้ม่ะT[]T อ้อ ไอ้ดรีมๆ มันบอกว่าถ้ามีอะไรให้โทรหามัน..แต่ มันจะช่วยผมได้หรอT[]T ไม่ได้แน่เลย ใครก็ได้ช่วยด้วยT^T

---------------------------------------------------

talk

อะแฮ่ม ก็อย่างที่บอกไปมันเป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์เตอร์มีอะไรติชมได้น่ะ>.< ไม่สนุกก็บอกได้ มือใหม่หัดแต่งจ้า มีคำผิดบอกได้น่ะ>3<