Love In Night Day Re2015

7.6

เขียนโดย Black

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.31 น.

9 บท

20 วิจารณ์

14.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2558 22.39 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) N. Proof

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เที่ยงวั้น ตอนนี้พวกเราก็อยู่ที่บรรไดต้นเหตุ

"ที่นี้งั้นเหรอ? เอาล่ะงั้นชั้นจะเริ่มก่อน" ผมพูดพร้อมก้าวขึ้นบรรได

"1.2.3.4.5.6.7.8.9.....10...11" นับจนครบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"งั้นตาชั้น" เจ้าเคเป็นคนต่อมา

"นับได้11ขั้น ไม่มีปัญหา แต่รู้สึกจะเวียนหน้าแฮะ" เจ้าเคพูดขึ้น

"ชั้นเองค่ะ" รินพูดขึ้น

"11ขั้นค่ะ รู้สึกจะตาลายเพราะลายไม้นะคะ" รินพูดพร้อมเอามือกุ้มหน้าผาก

รอบต่อไปก็มิซากิ

"8...9..10.11 " มิซากิผ่านโดยไม่มีะไรผิดปกติ

"งั้นตาหนูแล้วนะค่ะ" ไอพูดจบแล้วเดินขึ้น

"1.2.3.4.5.6.7.8....9.......10.......11.............12" "เอ๋! ทำไมนับได้สิบสองอะ"

หลังจากที่ไอนับเสร็จก็พูดขึ้น

"รู้สึกไอจะนับขั้นที่9 แต่ไม่ยอมก้าวขานะ" ผมที่สังเกตุมาตั้งแต่ต้น

"รู้สึกจะเป็นอย่างนั้นนะ พอถึงขั้นที่9ก็เริ่มตาลาย" รินพูดขึ้น

"คงเป็นเพราะลายไม้ ทั้งที่นับขั้นบรรไดแต่กับไปมองแต่ลายไม้" มิซากิพูดขึ้น

"อีกทั้งข้าวเที่ยง และเป็นหน้าร้อนอีกต่างหาก ยิ่งทำไห้ตาลายได้โดยง่ายคงเป็นเพราะอย่างนี้ละมั้งที่ว่าต้องนับตอนเที่ยงวัน เพราะนี้จะยังไม่ได้ทานอาหารและกิจกรรมระหว่างเรียน จึงทำให้เพลียได้ง่าย" เจ้าเคอธิบาย

"และที่นับได้ต่ำกว่าหรือสูงกว่าก็เพราะว่าตาลายสินะ" ผมพูดขึ้น

"ก็คงจะเป็นอย่างนี้ล่ะ" มิซากิพูดขึ้นพูดขึ้น

"แต่ที่มิซากิไม่เป็นอะไรคงเพราะร่างกายแข็งแรงละมั้ง" เคพูดขึ้น

"สรุปสาเหตุเพราะร่างกายเพลียสินะ" ผมพูดขึ้น

เรื่องลี้ลับเรื่องแรกก็ถูกคลี่คลายลงได้อย่างสวยงาม

ตอนนี้ก็เย็นแล้วสินะรีบออกมาเถอะคับรุ่นพี่

"ซี" เสียงเรียกจากหน้าห้อง

"รุ่นพี่" ผมเดินไปเปิดประตูก็พบกับรุ่นพี่เรย์ และมีผู้ญิงอีกหนึ่งคนมากับเธอด้วย

ผมสั้น ใส่แว่น แถมน่ารักอีกต่างหาก

"นี่ใครเหรอคับ" ผมถาม

"วิญญาณที่ขั้นบรรไดน่ะ(ยิ้ม)" รุ่นพี่เรย์พูดพร้อมกับยิ้ม

อะไรกันเป็นวิญญาณรึนี่ เอ่ะ! ตกลงที่บรรไดนั้นมีผีงั้นเหรอ

"แล้วทั้งวันรุ่นพี่ไปอยู่ที่ใหนเหรอ" ผมถามรุ่นพี่

"ก็อยู่กับซีทั้งวัน แต่ซีมองไม่เห็นเอง" รุ่นพี่ตอบพร้อมยิ้ม

"แล้วคนๆนั้นล่ะคะ" รินถามขึ้น

"ชื่อวายค่ะ เป็นวิญญาณอยู่ที่บรรได" วายตอบ

"งั้นแสดงว่าเรื่องวิญญาณที่สิงบรรได และก็เหตุการแปลกๆก็จริงหนะสิ"

เจ้าเคพูดขึ้น

"ก็ใช่....แต่ไม่ใช่ทั้งหมดค่ะ ที่ว่ามีวิญญาณหนะเรื่องจริงค่ะ แต่ว่าเหตุการพวกนั้นเป็นเรื่องที่คิดไปเอง" วายพูดขึ้น

"แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ล่ะ" เคถามขึ้น

"ก็เพราะว่าเรื่องพวกนั้นได้สร้างบ่วงให้ชั้นต้องติดอยู่กับบรรไดยังไงล่ะค่ะที่มาที่นี่เพราะอยากให้ช่วยหน่อยค่ะ" วายพูดด้วยท่าทีเศร้าซึม

"เรื่องพวกนั้นที่ว่า คือเรื่องวิญญาณที่ทำให้เกิดเรื่องที่ขั้นบรรไดสินะ" ผมถามขึ้น

"ใช่ค่ะ" วายตอบ

"ช่วยแก้ข่าวที่ว่าชั้นเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องพวกนั้นที่ค่ะ" วายพูดด้วยท่าทีอ้อนวอน

"สรุปคือว่า เนื่องจากเรื่องเล่าที่ไม่ใช่เรื่องจริง ไปผูกมัดกับวิญญาณของเธอจึงทำให้เธอไปไม่ได้ ทางที่จะช่วยเธอคือแก้ข่าวพวกนั้นให้ถูกสินะ..เอาละซักมีไฟแล้วสิ" เจ้าเคพูดด้วยท่าทีมั่นใจ(เดี๋ยวก็ใหม้หรอก)

"ค่ะ ตามนั้นแหละค่ะ" วายตอบ

"ยังไงซะตอนนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้ เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกัน" มิซากิพูดขึ้น

"งั้นเดี๋ยวชั้นจะไปซื้อของที่ร้านสดวกซื้อหน่อย" ผมพูดแล้วเดินออกมา

"เดี๋ยวค่ะ หนูไปด้วยนะค่ะ" ไอพูดขึ้น

"อืม"

หลังจากที่ออกมาตอนนี้ก็ประมาณสองทุ่มเกือบสามทุ่มแล้ว ทั้งที่เป็นหน้าร้อนแต่ทำไมหนาวอย่างนี้ฟร๊ะ แต่ว่ายังดีที่มีรุ่่นน้องน่ารักตามมาด้วยสุดจะฟินเลยแฮะ

"นี้ไอ ที่จริงแล้วไม่ต้องออกมาก็ได้นะ" ผมพูดขึ้น

"ไม่เป็นรัยหรอกค่ะ ก็จะได้อยู่กับรุ่นพี่สองคนนี่ค่ะ" ไอพูดพร้อมกับยิ้ม

อะไรกันคำพูดชวนคิดแบบนี้มันอะไรกัน

"รุ่นพี่น่าแดงด้วยล่ะ ฮ่าๆๆ รุ่นพี่คิดอะไรอยู่ค่ะ" ไอพูดพร้อมหัวเราะ

หนอยยัยรุ่นน้องเมื่อกี้แกล้งกันสินะ อย่างนี้ต้องเอาคืน

"ก็คิดว่าถ้าไอมีใจพี่ก็จะได้จีบไงล่ะ" พูดแล้วยื่นน่าไปใกล้ๆ

"จะทำรัยค่ะ"

"ก็จะจูบไงล่ะ" พูดพร้อมยิ้ม

"งั้นเหรอค่ะ ถ้าเป็นรุ่นพี่หนูยอมค่ะ" ยิ้มแล้วยื่นน่ามา

นี่มันอะไรกันชั้นถูกไล่ต้อนงั้นเหรอ

"พี่ล้อเล่นหนะ เอาล่ะใกล้ถึงแล้ว" ผมผลิตัวออกมา

สุดท้ายก็กลับมายังที่พัก แต่ไอ้ความรู้สึกเจ็บใจนี่มันอะไรกัน