คำสาปสื่อรักฉันและเธอ ...

- 4 -

  ไอ้หน้าตาที่กวนบาทาแบบนั้นหมายความว่าไง ? จะหาเรื่องงั้นหรอ ?  ตอนนี้ฉันกลายเป็นเป่าสายตาของที่คนในห้องไปเสียหมดแล้ว ... ทำไงดี .. . แก้ต่างไปก่อนก็แล้วกัน ฉันเลื่อนแว่นตาเล็ก

"บังเอิญจังได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ^^"ฉันพูดแล้วฝืนยิ้มแบบสุดๆ

"นั้นสินะ ... บั-ง-เ-อิ-ญ"จ็อบพูดทีละคำเหมือนกับจะแกล้งฉัน

"งั้นก็ดีเลยยย >< จ๊อบไปนั่งข้างอันปังก็แล้วกันนะ ^^ อันปังจังดูแลจ๊อบให้ดีๆนะ"เสียงครูพูดแทรกขึ้นมา ฉันเงียบแล้วไม่ตอบอะไรครู  จ๊อบพยักหน้ารับแล้วเดินมาที่โตีะข้างๆฉํนซึ้งมันว่างอยู่ จ๊อบยิ้มเบาๆอย่างกวนบาทานิดๆ ให้กับฉัน แล้วนั่งลงอย่างว่าง่าย ... "เอาละๆ เริ่มเรียนกันได้แล้ว"ครูพูดก่อนหันไปที่กระดาน 

"นี้นาย ทำไมถึงย้ายมากลางเทอมแบบนี้งะ ?"ฉันกระซิบถามจ๊อบ

"อยากรู้หรอ ..."จ๊อบกระซิบตอบฉัน

""ฉันพยักหน้าตอบ จ๊อบหยิบเศษกระดาษเล็กๆอันนึ่งแล้วเขียนอะไรซักอย่างลงไป

 จ๊อบยืนกระดาษที่เค้าเขียนข้อความลงไปมาให้ฉัน ฉันรับเศษกระดาษแผ่นนั้นมา บนกระดาษมีข้ความที่เขียนไว้ว่า 'หนีตายมา' ทำเอาฉันช๊อดไปพักใหญ่ๆเลยละ หนีตายหรอ ! ถ้าจะล้อเล่นก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยนะ ! ไอ้ที่ว่าหนีตายมาเนี้ย ! มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย ... 

ปิ๊ง ป่อง ป้อง ป่อง  

 พักเที่ยงแล้วหรอ ? วันนี้ไม่ได้เอาข้าวกล่องมาซะด้วย ... งั้นไปกินที่โรงอาหารก็แล้วกัน ... เอ่อ ..จริงๆก็ไม่ชอบไปโรงอาหารเท่าไรหรอกนะ ... คนมันเยอะ .. 

"นี้ .. จ๊อบคุง ไปทานข้าวเที่ยงกับพวกเรามั้ย ? "เสียงของผู้หญิงคนนึ่งพูดขึ้นต่อหน้าจ๊อบ 

"อืม... ไม่ละ ผมไม่หิว"จ๊อบพูด

"หือ ? งั้นหรอ ... งั้นไม่เป็นไร ไวโอกาสหน้าก็แล้วกัน"ผู้หญิงที่พูดกับจ๊อบยิ้มแล้วเดินออกไป

"เป็นแวมไพร์หรือไง ... ไม่กินข้าวเนี้ย"ฉันพูโแซวจ๊อบนิดๆ (อย่าถือฉันเลย ฉันแค่อยากหาเพื่อน)

"...ถ้าใช่ละ ?"จ๊อบพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง...

"หรือว่านาย  ! ... ก็โดนแม่มดสาปงั้นหรอ ?"ฉันกระซิบข้างๆหูจ๊อบ

"เธอก็โดนว่างั้น ?"จ๊อบถามฉันคืน

"อือ..."ฉันตอบ

  จ๊อบเงียบแล้วไม่ตอบอะไร แต่ถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินออกนอกห้องไป อ่า ... คนที่โดนสาปเหมือนกับเรา...พึ่งเคยเห็น ...

ตึกตัก ตึกตัก 

  สุดยอดดด   ตื่นเต้นสุดๆไปเลยยยย  ถ้าเกิดเป็นแม่มดคนเดียวกับเราละก็ คงช่วยกันหาวิธีถอนคำสาปได้แน่ๆเลยยย 

(รอตอนต่อไปกันหน่อยน้าาาา)