คำสาปสื่อรักฉันและเธอ ...

- 5 -

  ยังไงก็ลองตามหมอนั้นไปดูดีกว่าเนอะ ฉันรีบวิ่งตามจ๊อบไปอย่างเร่งรีบ เอ่อ ...หายไปไหนแล้ว ! ไม่จริงใช่มั้ยเนี้ย ? เริ่มเหนื่อยแล้วนะ ! แย่แล้ววว ครูฝ่ายปกครองนี้ ! หลบด่วนนน ! ฉันรีบกระโดดหลบเข้าห้องอะไรซักอย่างทันที ... แต่เดียวก่อนนะ .. นี้มันเป็นห้องที่น่ากลัวสุดๆไปเลย ...  ฉันไล่สายตามองไปรอบๆห้องที่มืด อ๊ะ มีคนอยู่ในห้องมืดๆแถมน่ากลัวแบบนีด้วยงั้นหรอ ? ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหา

"เอ่อ ... ขอโทษนะค่ะ ... นั้นใครค่ะ ?" ฉันพูด

"อ๊ะ !!! ตุบ"เค้าสะดุ้งเล็กน้อย แล้วตกเก้าอี้ไป

"ไม่เป็นไรใช่มั้ยค่ะ !"ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปดูอาการเค้าทันที

"ไม่เป็นไรคับ...เจ๊บๆๆ"เค้าตอบแล้วลูบตัวตัวเองเบาๆ

"ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะค่ะ"ฉันกล่าวขอโทษ

"ไม่เป็นไรคับ ... อ๊ะ คุณ !"เค้าทำหน้าตกใจเล็กๆ

"คุณใช่ คุณอันปังที่ว่าโดนแม่มดสาป อ๊ะ...ขอโทษ"เค้าหยุดพูดพอเห็นฉันทำหน้าเศร้าเล็กน้อย

"ใช่ ...แล้วนายเป็นใคร ?"เสียงใครซักคนพูดแล้วดึงฉันให้ลุกขึ้น...

"จ๊อบ !"ฉันอุทานขึ้น

"เอ่อ ... ขอโทษที่แนะนำตัวช้าคับ ชื่อร๊อก อยู่ปีสาม"พี่ร๊อกแนะนำตัวเองแล้วมองอย่างหาเรื่องใส่จ๊อบ พี่ร๊อกลุกขึ้นจากพื้นแล้วคว้าแขนฉัน ดึงเข้าไปหาเค้าทันที ... "แล้วน้องผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ?"

"ผมจ๊อบเป็นเด็กย้ายมาใหม่แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันกับยัยนี้ด้วย"จ๊อบตอบแล้วดึงตัวฉันไปทางเค้า ทั้งสองคนมองหน้ากันเหมือนจะมีเรื่อง แล้วดึงฉันไปมาอย่างสนุก "เห้ ถ้ารุ่นพี่ยังดึงยัยนี้อยู่ละก็ยัยนี้ได้แยกเป็นสองส่วนแน่ เพราะงั้นปล่อยเดียวนี้"จ๊อบพูดแล้วกำข้อมือฉันแน่นกว่าเดิม

"น้องก็ปล่อยก็สิคับ"พี่ร๊อกพูดแล้วกำมือฉันแน่นเหมือนกัน

"พอๆๆ ทั้งสองคนปล่อยปัง พร้อมกันเลย !"ฉันตะโกนขึ้น ทั้งสองคนปล่อยมือแล้วหันหลังให้กันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "จ๊อบทำไมนายถึงได้มาอยู่ที่นี้ ?"ฉันเริ่มถามจ๊อบ

"ก็ตามเธอมาไง"จ๊อบตอบ

"ตามหมายความว่าไง ?"ฉันถามต่อ ... จ๊อบชี้ขึ้นไปบนเพดาน "นายจะบอกว่านายอยู่บนเพดานแล้วตามฉันมางั้นหรอ ?"ฉันพูด

"ประมาทนั้น"จ๊อบตอบ

 เห้ยๆๆ นายเป็นแวมไพร์นะ ไม่ใช่สไปเดอร์แมน - - จะไปอยู่ตรงเพดานได้ นายมันบ้าโคตรๆเลย ! ส่วนพี่ร๊อกเดินไปยกเก้าอี้ขึ้นแล้วนั่งทำอะไรซักอย่างอยู่ ฉันเดินไปหาพี่ร๊อกก็เห็นพี่เค้ากำลังเช็ดกล้องถ่ายรูปอยู่... 

"พี่ร๊อกชอบถ่ายรูปหรอค่ะ ?"ฉันถาม

"อือ ... แต่ชมรมถ่ายภาพมันเต็มเลยได้มากอยู่ที่นี้แทน"พี่ร๊อกตอบ

"จะว่าไป .. ที่นี้ก็เหมอนห้องชมรมนะค่ะ..."ฉันพูด

"ที่นี้คือชมรมวรรณกรรมที่ถูกปิดตายน่ะ"พี่ร๊อกพูด

"ปิดตาย?"ฉันพูด

 พี่ร๊อกเรื่องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นภายในชมรมวรรณกรรม สรุปย่อๆก็ประมาทว่า 'เมื่อก่อนชมรมแห่งนี้เคยมีเรื่องเกี่ยวกับการเสียชีวิตของเด็กนักเรียนหญิงคนนึ่ง ซึ่งเธอชอบมานั่งเล่นที่ชมรวรรณกรรม และในวันที่เธอเสียชีวิตนั้นตรงกับวันแรกที่ตั้งชมรมนี้ ... แล้วเค้าลือกันว่าทุกๆจะมีเด็กผู้หญิงเดินเข้าออกระหว่างหน้าห้องชมรมโดยที่ประตูไม่เปิดเลยซักนิดเดียว จึงไม่ค่อยมีใครเข้าชมรมวรรณกรรม' เพราะเป็นแบบนี้นั้นเอง สมาชิกเหลือเพียงคนเดียวก็คือพี่ร๊อก ซึ่งพี่เค้าบอกว่า ทุกๆวันก็เหมือนวันปกติ ไม่มีผีหรือผู้หญิงเดินไปมาเลยซักคนเดียว... 

"อือ...แต่ว่าถ้าหาสมาชิกเพิ่มไม่ได้ ชมรมก็จะถูกปิดตายจริงๆ"พี่ร๊อกแล้วเช็ดกล้อง

"สมาชิกหรอ?"ฉันพูด "จริงสิ ! จ๊อบ ! นายยังไม่มีชมรมใช้มั้ย งั้นก็เข้ามาที่นี้ไง ^^"ฉันพูดกับจ๊อบ

"ไม่"จ๊อบตอบทันที

"นะนะ ขอร้องสุดตัวเลย !"ฉันพูด

"ถ้าฉันเข้า แล้วฉันจะได้อะไร !"จ๊อบพูด

"จะได้..."