เพียงเข้าใจ (Get it)

**ณ โรงพยาบาลกาญจนา "แม่ค่ะๆ!" (เสียงพราวปลุกแม่ พร้อมพัดลมเย็นๆให้แม่ และส่งน้ำดื่ม) "นี่แม่อยู่ที่ไหน?" "โรงพยาบาลค่ะ" "แล้วเพชรล่ะลูก?" "ไม่ทราบค่ะ..หายไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะแม่" "แม่ค่ะ! เดี๋ยวพราวไปหาอะไรมาให้แม่ทานก่อนนะค่ะ..เดี๋ยวเสร๊จแล้วแพรวจะไปอ่านหนังสือที่บ้านต่อ" " (ทำหน้าเศร้าา) จ๊ะลูก" ^*^ "คุณหมอค่ะๆ คุณหมอ! แม่เพชรเป็นยังไงบ้างค่ะ" "แม่ของหนู เป็นโรคหัวใจครับ...ต้องพักผ่อนเยอะๆ พยายามอย่าทำอะไรให้กระเทือนใจคนไข้มากนะครับ เดี๋ยวหมอคงจะให้พักที่นี่ รอดูอาการก่อนน่ะครับ..หมอขอตัวนะครับ" "ขอบคุณค่ะคุณหมอ -^-" (กริ๊งง!) "ฮัลโหล! พี่แพรว มีไร -0-" "ฝากบอกแม่ด้วยนะว่าพี่คงเข้าไปไม่ได้แล้วอ่ะ เพราะอาจารย์พี่โทรเรียกไปดูแนวข้อสอบปลายภาค กับเข้าแพทย์อ่ะ ครั้งนี้พี่ตั้งความหวังไว้สูงมากเลยนะเพชร..ส่วนข้าวอ่ะพี่ซื้อไว้แล้ว พี่ฝากไว้ตรงป้อมยามข้างล่างอ่ะ เสร๊จแล้วพี่จะเข้าไปนะ ^~^ แค่นี่แหละ ดูแม่ด้วยนะ บ๊ายยบาย" "ฮัลโหลๆๆ! เดี๋ยวสิพี่แพรว บ้าาไปแล้ว..มีที่ไหนเห็นข้อสอบสำคัญกว่าแม่ตัวเอง แล้วนี่นะบอกรักแม่” ..ถ้าบอกแม่ไปแบบนั้น แม่คงเสียใจแย่เลย -3-" เพชร : “เหอะ! ระวังนะพี่แพรว ตั้งความหวังไว้สูงเกิน ระวังจะตกมาเจ็บ” พราว : “ไม่มีทางหรอกเพชร ” เพชร : “ อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอน” "แม่เพชรมาแล้ว! แม่เป็นยังไงบ้าง นี่โจ๊กหมูตับเยอะๆ ใส่ไข่ ที่แม่ชอบไง ^{+++}^ "แม่ไม่กิน! แม่อิ่มแล้ว " " โหยย!! แม่กินตอนไหนเนี่ย! อย่ามาโมเม..แม่กินเถอะนะๆๆ..จะได้แข็งแรงไง ม่ะ! เดี๋ยวหนูป้อนเอง"(คนเป็นแม่มองลูกตัวเองป้อนข้าวให้ผู้เป็นแม่ พร้อมทั้งรอยยิ้ม..มันเป็นอะไรที่แม่คนนี้ภูมิใจและรู้สึกดี มากกว่าที่แพรวสอบได้ที่ 1 เสียอีก..^~^" "แม่อิ่มแล้ว..เพชรไปพักผ่อนเถอะ" "ไม่อ่ะแม่! เพชรเอาหนังสือที่แม่ซื้อมาให้ เอามาอ่านด้วย ^0^ เดี๋ยวเพชรจะนั่งอ่่านในนี้แหละค่ะ" " เพชร! แม่ไม่รู้ว่าแม่ควรจะดีใจดี หรือเสียใจดีกับสิ่งที่ลูกทำอยู่ในตอนนี้น่ะเพชร แม่คงบังคับหนูมากเกินไปสินะ พอ!! พอกันที ฉันจะไม่บังคับลูกตัวเองอีกแล้ว อะไรที่ลูกรัก แม่ก็จะรักด้วย แต่สิ่งไหนที่มันไม่ดี แม่จะปราม" (เพชรร้องไห้โผลเข้ากอดคนเป็นแม่) "หนูรักแม่ค่ะ" "แม่ก็รักหนูนะ..เพชร! ลูกไปทำในสิ่งที่ลูกชอบเถอะ แต่สิ่งที่ลูกทำ ลูกต้องไม่ไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนนะจ๊ะ" "แม่หมายความว่า จะให้เพชรกลับไปเข้าชมรมดนตรีเหรอค่ะ *0*" "คงงั้นมั๊ง..นอนแหละ! แม่ง่วงง" " เย้!!!!!!!! ^0^ มีความสุขที่สุดในโลกเลยย" "(กริ๊งง!!) " ฮัลโหลล..เพชรพูดค่ะ -3-; " "เพชรร! นี่พี่หมิวนะ ชมรมดนตรีอ่ะ เพชรเป็นไงบ้างง?? " "สบายดีค่ะ! พี่หมิวมีอะไรป่าวค่ะ" "คือทางชมรมอ่ะสิ กำลังเครียดกันอยู่..ว่าจะหาใครแทนเพชรดี เพราะแม่เพชรอ่ะ! รู้ๆกันอยู่อ่ะนะ..ก็นั่นแหละ เพชรไม่อยู่ ก็ไม่รู้จะหาใครมาแทนที่เพชรอ่ะสิ เพราะที่ดูๆคัดเลือกกันมาอ่ะ ไม่มีใครสู้เพชรได้เลย ทางอาจารย์ก็เลยให้โทรมาถามเพชรว่า เพชรจะพอสละเวลามาช่วยทางชมรม(เอร๊ย! โรงเรียน --;) ได้มั๊ย! พี่ขอเถอะเพชรทางเราหาคนไม่ทันจริงๆ และเรี่องฝีมืออีก และอีกอย่างที่สำคัญนะ ก็คือ โรงเรียนเราจะแข่งภายในอีกสองวันหลังปิดเทอมแล้วด้วยอ่า" "แหม่! มาซะยาวเลยนะพี่หมิว ไม่มีปัญหาค่าา" "ห้ะ!! *0* ว่าไงนะ คือสรุปๆๆๆ" "ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะพี่หมิว~ " "เอ้ยย! เดี๋ยว..แล้วแม่เพชรจะให้หรอ ถามแม่เค้าก่อนดีมั๊ย..คือ พี่ยังไม่อยากตายอ่ะ..นี่ถ้าแม่เพชรให้นะ พี่จะปิดซอยเลี้ยงโต๊ะจีนเลย" "หนูกับแม่ปรับความเข้าใจกันแล้วค่ะ พี่หมิว ^~^" "ห้ะ! 0-0 อุ๊ยย ตะเถรร..แม่เพชรให้ด้วย "(เสียงตะโกนน) อาจารยยยย์ ค่ะ ได้แล้วค่ะ!! "ค่ะพี่หมิว! อย่าลืมโต๊ะจีนนร้าา~ 5555555+" "เอิ่มม --; พี่ลืมบอกไป พี่เพิ่งทำกระเป๋าตังค์หาย ตะกี้ เมื่อกี้..วันหลังแล้วกันนะจ๊ะ เลดี้~" "55555+ ล้อเล่นหรอกค่ะ "งั้นดีเลย เครรเลย! ตามนี้นะเพชร พรุ่งนี้ เจ็ดโมงครึ่งที่โรงเรียนนร้าา~ จุ๊บบ ^0^" "บายค่ะ " *** งานเลี้ยงอำลาเพื่อนเกลอ "เห้ย! แกฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ มันดึกแล้ว..หนังสือก็ยังไม่ได้อ่าน พรุ่งนี้เป็นวันสอบเข้ามหาลัยอ่ะ..อีกอย่างนานแล้วด้วย เพราะฉันเพิ่งบอกคนทางบ้านไปว่ารีบมาเอาแนวข้อสอบแล้วจะรีบกลับอ่ะ" (อริสราเพืี่อนสาวของแพรว)"รีบไปทำไมอ่ะแก! มาสนุกกับพวกเราดีกว่า อย่าลืมสิ! นี่วันสุดท้ายที่จะได้เจอกันแล้วนะ ดื่มนิดสนุกหน่อยไม่เห็นเป็นไรเลย กลับดึกก็ไม่เป็นไรนิ แม่แกไม่รู้ และก็อยู่โรงพยาบาล เค้าไม่รู้หรอกหน่าา" "ไม่ได้หรอก! ชั้นต้องกลับแล้ว มันดึกมากแล้วนะ..แล้วถ้าแม่ชั้นรู้นะ ชั้นตายแน่" "แพรวว! เธอจะบ้าาหรออ..นี่มันยังไม่สามทุ่มเลยนะ เบบี๋~ 55555+(เสียงเพื่อนหัวเราะแพรว) แล้วอีกอย่างนะ ฉันรู้ว่าแพรวอ่ะ ข้อสอบอ่ะยังไงเธอก็ทำได้อยู่แล้วอ่ะ ถึงจะอ่านน้อย หรือไม่ได้อ่านก็ตามม..ใช่มั๊ย! พวกเรา 555555+ มาสนุกกับพวกเราดีกว่าน่ะ" "ก็ได้~ (แม่ก็ไม่รู้สักหน่อย)" ****( 21.35 น.) At Hospital "เพชร! พราวหล่ะลูก เห็นพี่เค้ามั๊ย! ไปตั้งนานแล้ว" "เอิ่มม! --; พี่เค้าเพิ่งกลับไปค่ะ เห็นบอกว่าจะกลับไปนอนบ้าน เพราะไม่มีใครอยู่เฝ้า เอ่อ! ..แม่ค่ะเพชรลืมบอก พรุ่งนี้เพชรไม่อยู่นะ เพชรไปซ้อม ^^ " "จ้าา..แล้วพราวจะมามั๊ย" (กริ๊งง) "ฮัลโหลพี่พราว! พี่อยู่ไหนเนี่ยย ทำไมถึงยังไม่กลับมา แม่นอนป่วยอยู่เนี่ย" "คือพี่ติวเสร๊จเลี๊ยว หล่ะ..แต่ๆ พี่ยังม่ายกลับอ่าา" "เห้ยย! ทำไมเป็นงั้นอ่ะ..พี่ไม่เคย ถเลถไลนิ แล้วพี่ก็ไม่เที่ยวกลางคืนด้วย 0-0 แล้วเสียงพี่เมาแล้วนะ "คืออๆๆ พี่มีงานอำลาอาลายน่ะ..ต้องหลองงกันนิสนหน่อยอ่ะ" "แล้วพี่ได้ดื่มมั๊ย??" "เอ่ออ..ดะดะดื่ม นิดเดียวเองนะ" "โอ๊ยย! พี่..ทำไมพี่พี่ถึงเป็นแบบนี้นะ แล้วจะกลับเมื่อไร กลับยังไง แล้วใครมาส่ง" "สักพักนึง พี่กลับกาบบเพื่อนอ่าา..เอ่อ! พี่จะกลับไปนอนบ้านนะ พุ่งเน้ มีสอบบบ บ๊ายยบาย..รักแม่นะ 55555+" "ว่าไงลูกเพชร! พราวว่าไงบ้าง ตกลงจะมามั๊ย!" (เสียงผู้เป็นแม่พูดขึ้นมา) "พรุ่งนี้พี่พราวมีสอบค่ะ ตอนนี้กำลังอ่านหนังสืออยู่..แม่นอนเถอะค่ะ ^^" "จ้ะลูก" *** At Home ( 23.25 น.) "บ๊ายยบาย..นะแก" "ชวกกดี~ 55555+" "อ่าา..อ่านหนังสือดีกว่าา พุ่งเน้มีสอบ (กำลังเปิด สักพักก็หลับคาหนังสือ) ...ครอกฟี้~ ZzZz