เพียงเข้าใจ (Get it)

(At home) ติ๊ดดๆ...เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เพชรลุกขึ้นดูนาฬิกาปลุก "อ้อ! 7.00เช้า....ห้ะ 0-0 จะเจ็ดโมงเช้า "(เธอรีบกดโทรศัพท์ดู พบว่า 6สายไม่ได้รับ เพชรรีบลุกจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัว...วันนี้เป็นวันที่ชมรมดนตรีซ้อมเพื่ิอที่จะไปแข่งในรายการชิงช้สวรรค์...ภายในอีก 2เดือน) "พี่พราวถ้าแม่ถามบอกว่าเพชรไปทำรายงานบ้านเพื่อนนะ! ...เอ๊ะ 0-o พี่พราวทำไมหน้าพี่เป็นอย่างนั้นอ่ะ ไปทำไรมา?" "พอดีเมื่อคืนทำการบ้าน อ่านหนังสือหนักไปหน่อยอ่ะ! ไม่เป็นไรพี่ชินแล้ว...แล้วนี่จะกลับกี่โมงอ่ะ(หาวว Zzz) " "เย็นๆ อ่ะ" "ทำรายงายบ้านแกซิ...ออกเช้า กลับเย็น" "โอ๊ยย! เยอะแยะไปป้า"-0- "แม่คงเชื่อตายอ่ะเพชร! พี่รู้นะแกจะไปซ้อมใช่มั๊ย ถ้าแม่รู้อ่ะแม่เสียใจแย่เลยนะ!... จะไปแล้วทำไมไม่ขอตรงๆละกับแม่อ่ะ" "คิดรึยังเนี่ย ก่อนที่จะพูดอ่ะ" "ไมอ่ะ" "ถ้าบอกไปตรงๆแม่เค้าคงจะให้ไปหรอกพี่พราว...คนที่เสียใจอ่ะ ไม่ใช่เพชรหรอก...แต่เป็นแม่ต่างหากที่จะต้องเสียใจ ที่มาขัดขวางความฝันของเพชรที่กำลังจะไปได้ด้วยดีอ่ะ...ไปแหละ! เสียเวลา" (เพชรกับพราวหารู้ไม่...ว่าแม่ของพวกเธอกำลังแอบยืนฟังเหตุการณ์นั้นอยู่) "พราวๆ เดี๋ยวแม่มานะ...ไปทำธุระแปบ" (แม่เพ็ญแอบขับรถตามเพชรไป เพื่อที่จะไปดูว่าเพชรไปไหน และไปทำอะไร) "เท่าไรค่ะลุง" "10 ฿ จ้าอีหนู" "ค่ะๆ แปบนึงนะค่ะ" (At School) ...เสียงประตูกระจกเลื่อน "ขอโทษนะค่ะ พี่หมิว...ที่มาสายอ่ะค่ะ" •^• "อ่ะๆ ไม่เป็นไร! ทีหลังอย่ามาสายแล้วกันนะ" "ค่ะๆ" ^^; เสียงดนตรีเริ่มบรรเลง~ ...สักพักนึงมีผู้หญิงคนนึงอายุน่าจะเป็นผู้ใหญ่ กำลังยืนมองพวกเธอซ้อมกันอยู่ และขณะที่เจ้าของสายตากำลังมองหาอะไรสักอย่างอยู่ อยู่ดีๆสายตานั้นก็มาหยุดลงที่เพชร!! " •0•; นั่นๆมัน! แม่นี่ ซวยแล้วว~" เสียงดนตรีที่กำลังบรรเลงอยู่นั้น สักพักก็ถูกขัดจังหวะโดย ผู้หญิงคนนั้น เธอเดินเข้ามาหาเพชรแล้วจับข้อมือเพชร "เพชร!! -*- กลับบ้านเดี๋ยวนี้" "ปล่อยหนูนะแม่" (อยู่ดีๆแม่เพ็ญก็หันกลับมาตวาดใส่ว่า) "หุบปาก!! แล้วกลับบ้าน" (ตอนนี้ในห้องซ้อมดนตรี บรรยากาศเริ่มมาคุในทันที ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง และจับจ้องสายตามาที่แม่ลูกคู่นั้น...และระหว่างที่กำลังดึงเพชรออกจากห้องนั้น... อ.หลุยส์" "เดี๋ยวสิครับ! คุณแม่ทำไมคุณไม่พูดกับลูกคุณดีๆละครับ ค่อยๆพูดกันก็ได้" "ในเมื่อพูดดีๆแล้วไม่ฟังก็ต้องพูดแบบนี้แหละค่ะ ดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ" "คุณคิดผิดแล้วหล่ะครับ! ที่กำลังมาขัดขวาง พรสวรรค์ และอนาคตที่กำลังไปได้ดีของเพชรพลอยน่ะครับ..." (แม่เพชรพลอยชะงักทันที) 0-o "คุณรู้มั๊ย! ว่าเพชรพลอยสร้างชื่อเสียงให้กับทางโรงเรียน และคณะดนตรีของพวกเรามากเท่าไร ในเมื่อลูกคุณรักทางด้านนี้ ไปดีทางด้านนี้ แทนที่คุณจะภูมิใจกับลูกของคุณ และสนับสนุนลูกคุณ แต่คุณดันมาขัดขวางและสร้างความกดดันให้กับเพชรพลอย! ...คุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำมันถูกต้องแล้วหรอครับ...ผมอยากให้คุณแม่คิดดูให้ดีนะครับ และในฐานะที่ผมเป็น อาจารย์ของนางสาวเพชรพลอย ผมอยากให้คุณแม่สนับสนุนเธอครับ" (อ.หลุยส์ พูดอย่างใจเย็น...และในขณะนั้นน้ำตาของเพชรพลอยได้อาบทั่วทั้งสองแก้ม) "อาจารย์ไม่เข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่หรอกค่ะ...ถ้าอาจารย์เป็นฉัน อาจารย์จะเข้าใจค่ะ...ไปเพชร!! กลับบ้าน" "หนูขอโทษอาจารย์ด้วยนะค่ะ" "คณะเรายังรอเธอเสมอนะเพชรพลอย...อาจารย์หวังว่าสักวันนึงแม่เธอจะเข้าใจกับสิ่งนี้ สิ่งที่รัก ^~^" "ขอบคุณค่ะอาจารย์" ( At home) เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น!!"พราว เพชรๆ"เสียงคุณหญิงเพ็ญปลุกพวกเธอจากภวังค์ "ขาาาแม่" เพชรขาน "รีบอาบน้ำซะ! แล้วลงมาทานข้าว..จะได้ไม่เสียเวลา ทานข้าวเสร๊จก็อ่านหนังสือด้วย แล้วบ่ายโมงเตรียมตัวไปติวหนังสือกับ ดร.อรนภา เพื่อนแม่...เข้าใจไหม" "(เห้ออ~ เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนี้ที่เป็นบ่อยครั้ง!) พอเถอะค่ะแม่...เพชรเบื่อๆ กับชีวิตแบบนี้ เพชรอยากไปช็อปปิ้งกับเพื่อน โดยที่แม่ไม่ห้ามเพชร เพชรก็แค่อยากทำในสิ่งที่เพชรรักค่ะแม่ โดยที่ไม่มีใครมาบังคับ เพชรขอทำสิ่งเพชรเลือกเถอะค่ะ" (ฝ่ามือของผู้เป็นแม่ฝาดลงมาที่แก้มของหญิงสาว) "เพี๊ยะ! ใครๆสอนให้แกพูดกับแม่แบบนี้ ห้ะ! ฉันเลี้ยงแกมาบนความสุขสบาย ตั้งแต่เล็ก..แกอยากได้อะไรแกก็ได้ แต่ทำไมเรื่องที่แม่แค่ให้แกเรียนในทางที่พ่อกับแม่วางไว้ให้ แล้วในอนาคตแกจะสุขสบายไม่ลำบากตรากตรำเหมือนคนอื่นเค้า แม่อาบน้ำร้อนมาก่อนลูก ทำไมแม่จะไม่รู้ว่าเส้นทางที่แม่กับเลือกวางไว้ให้นั้นจะไม่ดี" "(เธอหันมามองผู้เป็นแม่แล้วแสยะยิ้ม) แล้วแม่รู้ได้ยังไงค่ะ...ว่าในอนาคตเพชรจะเป็นแบบที่แม่วางไว้ให้ทุกอย่าง เพชรไม่เชื่อหรอกค่ะ เพชรเชื่อตัวเอง...ก็เพราะแม่เป็นแบบนี้ไงค่ะ พ่อถึงทิ้งแม่ไป" (ผู้เป็นแม่เมื่อได้ยินดังนั้น น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาจากหัวอกคนเป็นแม่) (เพชรพูดเสร๊จเพชรก็รีบวิ่งขึ้นห้องไป) "เพชรหยุดเดี๋ยวนี้นะ! เพชร" ในขณะที่พราวพลอยยืนแอบฟังเหตุการณ์อย่างเงียบๆ ทุกสิ่งเสียงทุกอย่าง ยังคงกึกก้องอยู่ในสมอง..."หัดฟังผู้ใหญ่มั้งสิ!! ทุกคนต่างก็มีเหตุผลด้วยกันทั้งนั้นแหละ แต่สิ่งที่พี่ฟังเพชรดูแล้วอ่ะ พี่ว่าความคิดของเธอยังเด็กเกินไป" "อะไร!! ความคิดใครเด็ก เพชรโตแล้วนะ..บลาาาๆ"(เพชรกับพลอยกำลังโต้แย้งทะเลาะกัน) "นี่แม่บอกให้พอไง! หยุด!! พอแล้วว!!" (ตึกก) "(เพ็ญรู้สึกเวียนหัว เธอล้มลงโลกทั้งโลกตอนนี้!!..ปึก)