รักวุ่นวายเจ้าหญิงจอมยุทธ์

          10 ปี ผ่านไป ไวเหมือนโกหก ความทรงจำในอดีตยังคงแจ่มชัดทุกเหตุการณ์... หากข้ากับจดจำลักษณะของท่านพี่มิได้...ไม่รู้ว่าเหตุใด หลังจากวันที่ท่านพี่จากไปข้าก็ฝึกซ้อมวิทยายุทธ์บ่อยขึ้น ศึกษาตำราพิชัยสงคราม ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ วิธีสร้างศาสตรา หัดท่องตำราพิชัยสงคราม เรียนรู้การดูดาราศาสตร์ ลมฟ้าอากาศ จากท่านพ่อ แต่ก็มิละเลยงานของสตรี เช่น เย็บปักถักร้อย ร้อยพวงมาลา ฝึกการร่ายรำ การขับร้อง การเล่นเครื่องดนตรีแขนงต่างๆ จากท่านแม่ และฝึกขี่ม้าจนคล่องแคล่ว ฝึกการใช้อาวุธต่างๆ และศาสตร์ต่างๆอีกมากมายทั้งจากพระอาจารย์และท่านพ่อท่านแม่ จนเชี่ยวชาญในทุกๆด้าน  และสำเร็จในขั้นสูงสุดที่พระอาจารย์ยังมิฝึกสำเร็จ เป็นที่กล่าวขานไปทั่วทุกแคว้น แม้แต่'ยุทธภพ'ยังต้อง'สะท้าน'เมื่อเอ่ยนามที่ไม่ว่าใครต่างก็รู้จัก'หมิงฉางเอ๋อ' เจ้าหญิงรัชทายาทลำดับที่7แห่งแดนเหนือ ผู้มากด้วยพระสติปัญญาอันเฉลียวฉลาดและพระสิริโฉมอันงดงามยากที่จะหาใครมาเปรียบเทียบความงามของพระนาง และเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาและความแข็งแกร่งเหนือบุรุษ ผู้มากด้วยวรยุทธ์อันกล้าแกร่ง ศิษย์เอกแห่ง'ทงหันซง'จ้าวยุทธภพคนปัจจุบันที่อายุน้อยที่สุดและมากด้วยวรยุทธ์ทุกแขนง สตรีที่สามารถปะมือกับจ้าวยุทธภพหนุ่มคนนี้ได้อย่างสูสีหรืออาจเยี่ยมกว่าด้วยซํ้า...

"โอ๊ะ! ว่าที่จ้าวยุทธภพสาวมาอยู่นี้นี้เอง" นํ้าเสียงอันอบอุ่นของ'หมิงฉางเฉิน'พี่ชายของข้าดังขึ้น

"ขอคารวะ องค์จักพรรดิฉางเฉิน" ถูกต้องพระบิดาของข้า 'จักรพรรดิหมิงฉางฉิน' สวรรคตแล้ว... พี่ชายข้าจึงขึ้นครองบัลลังค์ โอ๊ะ ไม่ต้องกลัวเรื่องศึกสายเลือดแย่งชิงบัลลังค์กันนะ เพราะพระบิดาของข้ามีพระมารดาของข้าแค่'พระองค์เดียว' และพวกเรามิแย่งบัลลังค์กันแน่นอนเพราะ...

ประการแรก พี่ชายข้า'หมิงฉางเฉิน' มีความเป็นผู้นำ เก่ง เข้มแข็ง ฯลฯ เป็นที่ยอมรับของจักพรรดิผู้ปกครองแคว้นต่างๆของมณฑลเหนือ 

ประการที่สอง ท่านพี่'หมิงฉางฉิง' ไม่ชอบความวุ่นวายและยุ่งยาก จึงทรงไม่ขัดค้าน ไม่มีปัญหาเรื่องนี้แต่อย่างใด และยังค่อยช่วยงานพี่ฉางเฉินบ่อยๆ

ประการที่สาม ท่านพี่'หมิงฉางเจิ้ง' ยังรักสนุก อยากหาเรื่องสนุกๆใส่ตัวอยู่เสมอ=_= จึงไม่สนราชบัลลังค์ (แม้แต่นิดเดียว!) ออกผจญภัยไปทั่ว (พี่ท่านอายุแค่17ปีเองนะ!)

ประการที่สี่ ท่านพี่'หมิงฉางจิ้ง' รายนี้ค่อนข้างรักสงบ ถือสันโดษ ไม่สนบัลลังค์อย่างแน่นอน จะอยู่ในห้องสมุดหลวงหรือไม่ก็ออกเดินทางนานๆที่ถึงจะเห็นพระพักตร์-*-

ประการที่ห้า พี่หญิง'หมิงฉางเอิน' แน่นอนรายนี้เป็นหญิงมิมีสิทธิ์ และที่สำคัญอภิเษกสมรสแล้วด้วยกับองค์

'จักพรรดิ'แห่ง'แคว้นหลิว'(แคว้นในมณฑลตะวันออก)'หลิวเหวียนหลง' มีหลานให้ข้า3พระองค์ องค์โตพระนามว่าองค์ชาย'หลิวเหอหลง' วัย3ชันษา องค์รองและองค์เล็กเป็นฝาแฝดพระนามว่าองค์หญิง'หลิวเหอหยาน'และ'หลิวเหอหยาง' วัย2ชันษา กำลังน่ารักน่าชังเชียวละ><

ประการที่หก พี่หญิง'หมิงฉางอิง' เป็นหญิงมิมีสิทธิ์อีกเช่นกัน อภิเษกแล้วเช่นกันกับ'จักพรรดิ'แห่ง'แคว้นเหยียน' (แคว้นในมณฑลตะวันตก)'เหยียนหยางเทียน' มีหลานให้ข้าอีกเช่นกัน 1องค์ เป็นโอรส กับอีกองค์ในครรภ์  องค์โตมีพระนามว่า'เหยียนหยินหวาง' วัย3ชันษา

"เอ้า! เหตุไฉนมิตอบเรา?" เสียงของท่านพี่ฉางเฉินทำให้ข้าได้สติ

"เอ่อ...องค์จักพรรดิฉางเฉิน พระองค์ตรัสถามตรัสถามอะไรกับหม่อมฉันรึ?" ท่านพี่เฉินขมวดคิ้วใส่ข้าทันที

"เรียกเราแบบเดิมเถิด น้องหญิง"ท่านพี่เฉินตรัสสุรเสียงเข้ม

"เจ้าค่ะ ท่านพี่ ท่านถามอะไรข้ารึ"ข้าถามท่านพี่อีกครั้ง

"เปล่า...แค่ถามว่า น้องหญิงจะมานั่งตากลมนานไปแล้วนะเดี่ยวไม่สบาย"พี่เฉินว่าพลางหลบสายพระเนตร อย่างงี้มีอะไรแน่นอน=_= 

"ท่านพี่เฉิน พี่มีอะไรปิดบังข้าหรือ?"ข้าถามท่านพี่ พี่เฉินแย้มสรวลให้ข้าอย่างเศร้าๆ เหมือนตอนที่พี่หญิงฉางเอินและพี่หญิงฉางอิงเสด็จไปอภิเษกสมรสกับท่านพี่เขยทั้งสองเลย... เป็นที่รู้กันดีในเหล่าข้าราชบริพาลทั้งหลายว่าพวกเราพี่น้องทั้งเจ็ดรักกันมาก และบรรดาพี่ชายทั้งหมดขึ้นชื่อว่าหวงพระขนิษฐายิ่งชีพ ก่อนการอภิเษกสมรสของพี่หญิงทั้งสองนะ พระเชษฐาทั้งสี่พร้อมพระทัยกันขัดขวางอย่างเต็มที่ ถ้าหากพี่หญิงทั้งสองไม่รักพี่เขยข้ารับประกันได้เลยว่าพี่หญิงไม่มีทางได้อภิเษกสมรสแน่นอน=_= และข้าซึ่งเป็นพระขนิษฐาองค์สุดท้องและยังไม่ได้อภิเษกสมรส (ทั้งๆที่มีแคว้นอื่นๆมาขอแต่พี่ๆไม่ยอม+_+)(อาการหวงน้องขั้นรุนแรง/แม่หญิง)