รักวุ่นวายเจ้าหญิงจอมยุทธ์

                                        กำเนิดนางหงส์
          ณ เมืองหลินซื่อ ตำหนักแยกทิศเหนือ
ท้องฟ้ายามราตรีปรากฎหมู่ดารานับล้านดวงเป็นประกายอยู่บนท้องฟ้าราวกับยินดีปรีดากับอะไรบางอย่างดวงจันทราเต็มดวงส่องแสงเมฆาสีดำเคลื่อนตัวมาบดบังแสงจันทร์ทำให้คํ่าคืนนี้ดูมืดสลัวแต่ยังดีที่มีแสงดาว ภายในตำหนัดแยกทิศเหนือตำหนักแห่งพระอัครมเหสีแห่งแดนเหนือนั้นมีร่างบางของ'หมิงเมี้ยวอัน'ราชินีในองค์จักรรดิ'หมิงฉางฉิน'แห่งแดนเหนือกำลังนอนอยู่บนเตียงทองคำบริสุทธิ์มือนุ่มกำผ้าแน่นใบหน้าหวานซีดเซียว
"องค์ราชินีเบ่งเพค่ะเบ่ง"เสียงของหมอหลวงสาวพูดขึ้นราชินีเมี้ยวอันจึงทรงเบ่งอีกครั้ง
"อึก อืบบบบบบบบ"
"เห็นพระเศียรแล้ว!เบ่งอีกเพค่ะ!"ราชินีเมี้ยวอันจึงรวบรวมแรงเบ่งอีกครั้ง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
"คลอดแล้วเพค่ะ!"
"แฮ่กๆขะ...ข้าได้ลูกสะ...สาวหรือ...ชายแฮ่กๆ"
"ได้พระธิดาเพค่ะหน้าตาน่าเกลียดน่าชังมากเลยเพค่ะ"พูดพลางอุ้มเจ้าหญิงน้อยไปให้ราชินีเมี้ยวอัน
"อ่า~ละ...ลูกสาวหน้าตาน่าเกลียดน่าชังจริงๆ"นํ้าเสียงอ่อนแรงแต่มีความสุขทำให้หมอสาวยิ้มอย่างเป็นสุข
"หม่อมฉันจะไปทูลองค์จักพรรดินะเพค่ะ"
"จ๊ะ"ราชินีเมี้ยวอันตรัสตอบหมอหลวงสาวจึงคำนับล้วเดินออกจากห้องไป
     ทางด้านหน้าห้อง จักพรรดิ'หมิงฉางฉิน'ทรงนั่งไม่ติดที่ตั้งแต่ตอนที่ราชินีเมี้ยวอันเข้าห้องไปประมาณครึ้งชั่วยามแล้วณ ตอนนี้พระองค์ทรงลุกเดินไปเดินมาตั้งแต่เสียงกรี๊ดขององค์ราชินีแข่งกับองครักษ์ของพระองค์และบรรดาลูกชายลูกสาวของพระองค์จนจะชนกันอยู่แล้วตอนนี้พระองค์แทบถลันเข้าไปไหนห้องถ้าไม่ติดว่าองครักษ์ทั้งหลายพร้อมใจกันดึงพระองค์ไว้เมื่อกี๊เสียงเด็กร้อง!
"เกิดแล้ว..."พระองค์เสียงสั่นพระพักตร์ปรากฎรอยแย้มสรวลลูกของพระองค์กำเนิดแล้ว!
"ท่านพ่อๆน้อง...เสียงน้องร้องใช่ไหมพะยะค่ะ/เพค่ะ!"ลูกๆของพระองค์ถามพร้อมกันพระองค์พยักพระพักตร์ลูกๆของพระองค์จึงกระโดดโลดเต้นกันอย่างยินดี
"เย้ๆๆน้องคลอดแล้วๆ"เสียงเจื้อยแจ้วของ'หมิงฉางเอิน'และ'หมิงฉางอิง'เจ้าหญิงฝาแฝดแห่งแดนเหนือดังขึ้น
แอ๊ดดดดดดดดดด เสียงเปิดประตูหยุดทุกเสียงเอาไว้หมอหลวงสาวเดินยิ้มแย้มออกมาคำนับองค์ฉางฉิน
"ข้าได้ธิดาหรือโอรสหมอหลวง"พระองค์ตรัสถามอย่างร้อนลน
"พระธิดาเพค่ะหน้าตาน่าเกลียดน่าชังเชียวเพค่ะ"หมอหลวงพูดด้วยรอยยิ้มส่วนพระโอรสธิดาของพระองค์นะหรือ...วิ่งไปวิ่งมาร้องตะโกนว่า'น้องของเราเป็นผู้หญิง!'ออกอาการเห่อน้องสาวทันทีพระองค์เงยพระพักตร์ขึ้นฟ้าพระพักตร์
ปรากฎรอยย้มสรวลตั้งแต่เสียงร้องของเจ้าหญิงน้อยดังขึ้นเหล่าเมฆาสีดำที่บดบังจันทราสุกสว่างก็เคลื่อนผ่านไปให้ยลโฉมดวงจันทราสุกสว่างเต็มดวงแข่งกับหมู่ดาวนับพันดวงราวกับยินดีในการถือกำเนิดของเจ้าหญิง
"แต่องค์ชายและองค์หญิงยังเข้าไปเยี่ยมพระขนิษฐาไม่ได้นะเพค่ะแต่องค์ฉางฉินเข้าเยี่ยมได้เพค่ะ"สิ้นเสียงหมอหลวงพวกลูกลิงทั้งหลายจึงต้องสลดเพราะยังพบน้องสาวตัวน้อยมิได้
"ทำไมรึหมอหลวง"'หมิงฉางเฉิน'องค์ชายใหญ่ฝาแฝดกับองค์ชาย'หมิงฉางฉิง'ตรัสถามขึ้น
"เจ้าหญิงพึ่งคลอดจากครรภ์พระมารดายังมิแข็งแรงต้องผ่านไปซักวันสองวันถึงเข้าเยี่ยมได้เพค่ะ"หมอหลวงสาวตอบองค์ชาย'หมิงฉางเจิ้ง'ฝาแฝดกับองค์ชาย'หมิงฉางจิ้ง'จึงพยักพระพักตร์พลางลูบพระเศียรขององค์หญิงฉางอิงที่นํ้าเนตรคลอเพียงเพราะมิได้พบหน้าองค์หญิงตัวน้อย
"เอาละๆแม่นมหยินพาองค์ชายและองค์หญิงทั้งหลายไปบรรทมข้าจะไปดูเมี้ยวอัน"องค์ฉางฉินตรัสพลางก้าวพระบาทเข้าห้องบรรทมของราชินีเมี้ยวอันทันทีทิ้งลูกลิงให้อิดออดแต่พองามพระองค์พระสรวลเบาๆกับท่าทางของพระโอรสและพระธิดา
"เมี้ยวอันเจ้าเป็นอันใดรึเปล่า?!"เสียงขององค์ฉางฉินดังขึ้นทันทีที่พ้นขอบประตูห้องบรรทมราชินีเมี้ยวอันสรวลเบาๆ
"ข้ามิเป็นอันใดหรอกมาทอดพระเนตรดูลูกสิเพค่ะน่าเกลียดน่าชังเชียวเพค่ะ"ราชินีเมี้ยวอันตรัสด้วยรอยแย้มสรวลพลางส่งพระธิดาตัวน้อยให้สู่อ้อมพระกรของสวามีพระองค์รับพระธิดาขึ้นมาเพียงแรกสบพระเนตรน้อยแต่คมดั่งนางพญาหงส์และทรงพลังอำนาจดั่งพญามังกรพระองค์ต้องชะงัก ดวงหน้าเรียวรูปไข่ผิวพรรณสีขาวดั่งหิมะแรกฤดูอมชมพูเสมือนกลีบซากุระต้นฤดูหากแต่นวลเหมือนดวงจันทร์ในคืนวันเพ็ญเต็มดวงนวลผ่องดวงเนตรคมดั่งนางพญาหงส์และเปี่ยมด้วยพลังอำนาจดุจพญามังกร ริมพระโอษฐ์บางสีกลีบกุหลาบอวบอิ่ม พระนาสิกเรียวโด่งได้รูป ธิดาพระองค์น้อยแย้มรอยยิ้มปรากฏลักยิ้มน่ารัก แม้จะทรงเยาว์วัยหากยังทรงเล็งเห็นถึงความงามในอนาคต
 'ลักษณะเยี่ยงนี้...หรือว่า' องค์ฉางฉินทรงชะงักเมื่อเห็นลักษณะที่งดงามดั่งตำราในตำนานของสตรีที่มีชะตาของ'นางพญาหงส์'
"ฉางเอ๋อ เราจะเรียกลูกว่า'ฉางเอ๋อ' 'เทพีแห่งดวงจันทร์' ดีไหม?"
"เพค่ะ ฉางเอ๋อ ฉางเอ๋อ ลูกแม่"ราชินีเมี้ยวอันทรงตรัสกับลูกน้อยซํ้าๆไปมา
                    'กำเนิดนางหงส์แล้ว!'