รักวุ่นๆของยัยจอมจุ้น

วันที่ท้องฟ้าสดใส กลับมีสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่กำลังลืมตาดูโลกเมื่อคลอดออกมาก็มีน่าตาที่น่ารักจิ้มลิ้มเป็นเหมือนของขวัญที่ฟ้าประทานลงมาให้กับครอบครัวนี้ได้มีชื่อว่า"ต้นข้าวหรือข้าว
10 ปีผ่านมา
ข้าว:พี่คิมค่ะ รอข้าวด้วยสิค่ะ เด็กสายจากวันนั้นตอนนี้มีอายุได้ 10 ปี กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกับคิมเด็กชายวัย12ปีเป็นเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆจนผ่านมาได้ถึงสิบปีแล้ว
คิม:ข้าวตามพี่มาเถอะ เด็กหนุ่มยังไม่ยอมหยุดวิ่ง
ปึก!!!! ข้าว:โอ๊ย!!! พี่คิมช่วยข้าวด้วย
คิม: รีบวิ่งมาดูข้าวด้วยความเป็นห่วง
คิม:ข้าวเป็นอะไ
ข้าว: ข้าวเจ็บ ฮือออๆๆ ข้าวมีแผลที่หัวเข่าซึ่งเกิดจากการสดุดล้ม
คิม: พี่ขอดูน่ะครับคนดี ข้าวยื่นขาที่มีบาดแผลให้คิมดู
คิมพยุงข้าวเพื่อที่จะกลับบ้าน
บ้านของข้าว
แม่ข้าว: ตายจริงเป็นอะไร ลูก
คิม: น้องสดุดล้มครับ ผมขอโทษ น่ะครับ
แม่ข้าว: โถ่ ไม่เป็นไรหรอก คิมกลับบ้านไปอาบน้ำเถอะลู
คิม: ครับ
หลังจากวันนั้นประมาณ 1 เดือน
คิม:ข้าาวพี่ต้องย้ายบ้าน
ข้าว:แล้วข้าวจะเล่นกับใคร ฮึกๆๆๆ ข้าวไม่ให้พี่คิมไปน่ะ
คิม:แต่พี่ต้องไปแล้ว
.....: คิมรถจะออกแล้ว
คิม:ครับๆผมจะไปแล้วครับ
ร่างของคิม วิ่งขึ้นรถไป และหายไปในที่สุด
ข้าว:ฮือๆๆๆๆพี่คิม ข้าวจะรอพี่น่ะค่ะ
เด็กสาวกว่าที่จะทำใจได้ ก็เป็นเวลาหลายเดือ
"ข้าวจะรอพึ่น่ะค่ะ"
นี่คือคำสุดท้ายที่ข้าวพูดก่อนที่จะจากรากับคิมพี่ชายอันเป็นที่รัก