รักวุ่นๆของยัยจอมจุ้น

วันที่ท้องฟ้าสดใส กลับมีสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่กำลังลืมตาดูโลกเมื่อคลอดออกมาก็มีน่าตาที่น่ารักจิ้มลิ้มเป็นเหมือนของขวัญที่ฟ้าประทานลงมาให้กับครอบครัวนี้ได้มีชื่อว่า"ต้นข้าวหรือข้าว 10 ปีผ่านมา ข้าว:พี่คิมค่ะ รอข้าวด้วยสิค่ะ เด็กสายจากวันนั้นตอนนี้มีอายุได้ 10 ปี กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกับคิมเด็กชายวัย12ปีเป็นเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆจนผ่านมาได้ถึงสิบปีแล้ว คิม:ข้าวตามพี่มาเถอะ เด็กหนุ่มยังไม่ยอมหยุดวิ่ง ปึก!!!! ข้าว:โอ๊ย!!! พี่คิมช่วยข้าวด้วย คิม: รีบวิ่งมาดูข้าวด้วยความเป็นห่วง คิม:ข้าวเป็นอะไ ข้าว: ข้าวเจ็บ ฮือออๆๆ ข้าวมีแผลที่หัวเข่าซึ่งเกิดจากการสดุดล้ม คิม: พี่ขอดูน่ะครับคนดี ข้าวยื่นขาที่มีบาดแผลให้คิมดู คิมพยุงข้าวเพื่อที่จะกลับบ้าน บ้านของข้าว แม่ข้าว: ตายจริงเป็นอะไร ลูก คิม: น้องสดุดล้มครับ ผมขอโทษ น่ะครับ แม่ข้าว: โถ่ ไม่เป็นไรหรอก คิมกลับบ้านไปอาบน้ำเถอะลู คิม: ครับ หลังจากวันนั้นประมาณ 1 เดือน คิม:ข้าาวพี่ต้องย้ายบ้าน ข้าว:แล้วข้าวจะเล่นกับใคร ฮึกๆๆๆ ข้าวไม่ให้พี่คิมไปน่ะ คิม:แต่พี่ต้องไปแล้ว .....: คิมรถจะออกแล้ว คิม:ครับๆผมจะไปแล้วครับ ร่างของคิม วิ่งขึ้นรถไป และหายไปในที่สุด ข้าว:ฮือๆๆๆๆพี่คิม ข้าวจะรอพี่น่ะค่ะ เด็กสาวกว่าที่จะทำใจได้ ก็เป็นเวลาหลายเดือ "ข้าวจะรอพึ่น่ะค่ะ" นี่คือคำสุดท้ายที่ข้าวพูดก่อนที่จะจากรากับคิมพี่ชายอันเป็นที่รัก