Mystical อาถรรพ์ตามติด ชีวิตชดใช้

     ในคืนที่ฝนตก สาวร่างบางกำลังยืนโบก รถแท๊กซี่อยู่ เมื่อเธอได้แท๊กซี่แล้ว หล่อนจึงบอกที่หมายทันที     หล่อนก้มมองนาฬิกาข้อมือเรือนหรู ตอนนี้เป็นเวลา 5 ทุ่ม 30 นาทีแล้ว      เหตุที่หล่อนต้องออกจากบ้านมาตอนดึกขนาดนี้ เพราะเพื่อนตัวยุ่งที่หล่อนเตือนแล้วไม่ยอมฟัง โทรมาขอความช่วยเหลือน่ะสิ แถมหล่อนดันลืมโทรศัพท์ไว้อีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ     "จอดค่ะ" เด็กสาวเอ่ยกับแท๊กซี่ด้วยเสียงเรียบเฉย ดวงตาสีฟ้าดูไร้ความรู้สึกหล่อนมองเข้าไปในบ้าน แล้วสงหรณ์ร้ายบางอย่างเพราะเห็นประตูบ้านหลังนั้นกำลังเปิดออกเพื่อนให้ 'แขกไม่ได้รับเชิญ' เข้าไป และเจ้าของบ้านเหมือนยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ     มีนาค่อยๆเปิดประออก ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และมีความหวังแต่ทว่าความหวังนั้นได้ดับวูบไปในพริบตา...     "เธอมาเร็วกว่าที่...อุ๊บส์!" มีนาหยุดเสียงไว้ พร้อมเอามือปิดปาก      กลิ่นคาวเลือดโชยมาพร้อมกับร่างของหญิงสาวตัวเปียกปอน ในชุดนักเรียนสีขาวที่เปื้อนรอยเลือด และมีใบหน้าที่แสนคุ้นตา...     "กรี๊ด!!!" มีนาแผดเสียงอย่างหวาดกลัว รู้สึกผิดพลาดใหญ่หลวงที่หล่อนไม่ได้ทดสอบให้แน่ใจว่าคนคนนี้คือน้ำแข็ง          เพียงเพราะการ 'โทรหลอก' ของ 'สิ่ง' ที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้เธอต้องมาเจอกับ 'สิ่ง' นั้นอีกครั้ง     "กรี๊ด!!!" เสียงกรีดร้องดังลั่น จากบ้านหลังตรงหน้า     "มีนา...เซ่อซ่าจริง" แม้จะรู้ว่าเพื่อนอยู่ในอันตรายแต่น้ำเสียงและท่าทางยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น      แม้น้ำเสียงและการกระทำของเจ้าหล่อนดูเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่ใจจริงทั้งกระวนกระวาย วิตกกังวล และเป็นห่วง     น้ำแข็งรีบเดินเข้าไปในบ้านทันที แม้จะรู้ว่าตัวเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ อย่างน้อยก็แค่ยืดเวลาตายของมีนาเท่านั้น...

               
ขอโทษทีค่ะ ตอนนี้เขียนสั้นไป//หัวมันตันหมดแย้วอ่าค่า