Mystical อาถรรพ์ตามติด ชีวิตชดใช้

     เสียงออดพักกลางวันดังขึ้น นักเรียนทยอยออกจากห้อง

     " นี่ๆ น้ำแข็ง " เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น

     "หือ?"เด็กสาวเจ้าของชื่อหันมามอง

     "คือ...คือ..."

     "ไนน์รีบๆเล่าสิ" แครรี่พูดเร่ง "งั้นฉันเล่าเองนะ"

     "ก็เล่าสิจ๊ะ" ไนน์พูด

     "เฮ้อ~" แครรี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วบอกว่า" ตั้งแต่เมื่อวานวันที่พวกทราย
มันไปพิสูจน์ผี แก้วแล้วก้อไลท์ไม่มาโรงเรียน มีแค่ยัยมีนาที่มา แต่มันก้อซึมๆอ่ะ"

     "ใช่จ๊ะ น่ากลัวมากเลยจ๊ะ" ไนน์เสริม 

น้ำแข็งนิ่งไปพักนึงก่อนพูดต่อว่า "มานี่หน่อยสิ" น้ำแข็งเอ่ยพร้อมดึงมือ
แครรี่กับไนน์ออกจากห้องไป




     ดาดฟ้าโรงเรียน สายลมโชยเอื่อยๆ แสงแดดตอนกลางวันส่องลงมา
เด็กหนุ่มร่างสูง ใบหน้าเรียวคม กำลังยืนรอคนสำคัญ...

     "นี่" เสียงหวานดังขึ้นแต่กลับเป็นเสียงที่เรียบเฉย

     "เอ๊ะ! น้ำแข็ง แล้ว...ผู้หญิง 2 คนนั้นล่ะ?" วิญญ์พูดพร้อมชี้ไปทาง
เด็กสาว 2 คนที่ยืนขนาบข้างน้ำแข็ง

     "คนนี้แครรี่ ส่วนคนนี้ไนน์"

     "น...น้ำแข็งเธอพูดกับใครอ่ะ" เด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้น หล่อนมีผมสีออกม่วงเข้ม
 ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายหล่อนคือแครรี่

     "วิญญ์...พวกเธอมองไม่เห็น แต่เขาน่าจะช่วยมีนาได้" น้ำแข็งพูดขึ้น "
แครรี่ช่วยไปตามมีนามาหน่อย บอกว่าฉันเรียก"

     "จ...จ๊ะ" แครรี่ตอบรับอย่างงงัน แต่ก็ทำตามแต่โดยดี

     "น้ำแข็ง...วิญญ์เขาอยู่ไหนจ๊ะ เขาเป็นผีเหรอจ๊ะ" ไนน์เอ่ย พร้อมกอดแขนน้ำแข็งแน่น

     "ป่าวหรอก ตอนชั้นเจอหมอนั่นครั้งแรก ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคน แค่คนอื่นมองไม่เห็นน่ะ" 
น้ำแข็งพูดเสียงราบเรียบ

     "น้ำแข็ง เพื่อนๆเธอสวย น่าหม่ำทุกคนเลยอ่ะ " วิญญ์แซว

     "โรคจิต" น้ำแข็งสวนทันที สวนชนิดตรงแบบสุดๆ เล่นเอาวิญญ์หน้าหงอยไปทันที

     "เอ๊ะ! ใครโรคจิตจ๊ะน้ำแข็ง"

     "วิญญ์"

     "มาแล้ววว~" เสียงของแครรี่ดังมาแต่ไกล

     แครรี่เดินเข้ามาพร้อมจูงมือมีนาที่ใบหน้าซีดเซียว และดวงตาบวมช้ำ
ราวกับร้องไห้มาทั้งวันทั้งคืน

     "ฮึกๆ น...น้ำแข็ง" มีนาสะอื้น พร้อมวิ่งเข้ามาหาน้ำแข็ง "ฮือๆๆ น้ำแข็ง เรากลัว 
มันตามเราทุกที่เลย ฮือๆๆๆๆ ช่วยเราด้วย ฮือๆๆ"

     "ไม่เป็นไรน่า...มีนา" น้ำแข็งพูดพลางลูบหัวมีนา ที่ปล่อยโฮอย่างไม่อายใคร

เด็กหนุ่มแปลกใจที่ๆได้เห็นใบหน้าที่อ่อนโยนของเด็กสาวตรงหน้า เขาคิดว่า
เจ้าหล่อนคงมีได้แต่ใบหน้าที่ไร้อารมณ์

     "มีนา ไนน์ แครรี่ พวกเธออาจไม่เห็นเขา แต่ฉันว่าเขาช่วยมีนาได้"

     "เอ๋! มีนาเป็นอะไรเหรอ...น้ำแข็ง" แครรี่ถาม

     น้ำแข็งลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจตอบคำถาม แต่ยังไม่ทันที่น้ำแข็งจะได้พูด...

     "เจอผี" มีนาตอบคำถามแทนน้ำแข็ง

     ทั้งสี่ตกอยู่ในความเงียบ จนน้ำแข็งต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อทำลายความเงียบ

     "มีนามันไปพิสูจน์ผีกับพวกทรายแล้วรอดมาคนเดียวแต่ 'มัน' ยังตามมีนาอยู่น่ะ" น้ำแข็ง
พูดอย่างไหลลื่นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนี้

     "แล้วทราย แก้ว ไลท์ ล่ะ" แครรี่ถามด้วยแววตาใสซื่อ


     "ตาย" น้ำแข็งพูดด้วยเสียงแผ่วเบา แต่คนรอบข้างก็สามารถได้ยิน

     แครรี่และไนน์หน้าซีดเผือกกับสิ่งที่พวกตนได้รับรู้ 'คนสามคนตายภายในข้ามคืน' 
ใช่...และคนเหล่านั้นต่างเป็นเพื่อนเธอทั้งสิ้น

     "อือๆฉันรู้ซึ้งถึงปัญหาของพวกเธอแล้วล่ะ แล้วฉันทำอะไรให้ได้บ้างล่ะ" วิญญ์เอ่ย

     "ตั้งแต่วันนี้มีนาจะไปอยู่บ้านฉันและฉันติดกล้องวงจรปิดเอาไว้ทุกซอกทุกมุม 
ที่วิญญ์ต้องทำคือระวังภัยจากกล้องวงจรปิดแค่นั้น หากมีอะไรไม่ชอบมาพากลบอกฉันละกัน" 
น้ำแข็งบอก

     "อือ...เธอน่ะกำลังวางแผนเพื่อแก้ปัญหา แต่เป็นแผนตื้นๆน้า~ 
แต่ว่าเค้าก้อคิดแผนลึกๆไม่ออกอ่า~ ง้าน...เค้าปายอยู่กับน้ำแข็งด้วยน้า"  แครรี่พูดยานคาง
ตามนิสัย ส่งสายตาออดอ้อนไปให้น้ำแข็ง 

     "เออ" น้ำแข็งอนุญาตแบบเซ็งๆ แต่ก็ไม่วายถามว่า "ไนน์จะไปด้วยไหม"
 น้ำแข็งเอ่ยเสียงราบเรียบเช่นเดิม

     "จ๊ะ" ไนน์ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

     เมื่อทั้ง 5 คนตกลงกันเสร็จ น้ำแข็ง ไนน์ แครรี่ และมีนาจึงเดินลงไปเรียนต่อ
พร้อมกับวิญญ์ที่ตามไป...