นายหล่อขี้เก๊กกับยัยหมวยขาโหด

ระหว่างทางกลับคอนโด.....หน้าตึกวิศวะ
“วันนี้กลับคนเดียวหรอจ๊ะ ยัยหมวยจอมโหด”
เห้ออออ เป็นอย่างนี้ทุกทีสินะ เดินผ่านตึกวิศวะทีไร ต้องเจอแต่พวกปากดี แหกปากแซวชาวบ้าน วันนี้ชั้นยิ่งหงุดหงิดอยู่นะ ไอพวกนี่นิ...
“ว่าไง ?? วันนี้องค์รักษ์หน้าเกย์ไม่มาด้วยหรอจ๊ะ ? ชื่ออะไรนะ ? เบเบ้ปะ? 555”  นั่นไง...ยังไม่เลิก แซวชั้นแค่คนเดียวยังพอทน นี่มาพูดจาหมาๆถึงเพื่อนรักชั้นแบบนี่ ถ้ายังทนอยู่ก็อย่ามาเรียกชั้นว่ายัยโหดอีกเลยเถอะ......ว่าแล้วก็.....ซัดพวกมันสามคนไปคนละหมัด (พี่ชายเป็นครูสอนเทควันโดหน่ะ)
“เก็บปากพวกแกเอาไว้กินข้าวเถอะ...แล้วก็อย่าแม้แต่จะคิดมาพูดจาหมาๆถึงนายเบย์อีก ไม่งั้นจะหาว่าชั้นไม่เตือนนะ
“นี่ยัยโหด! มันจะมากเกินไปละนะ” พวกมันคนนึงพูด พร้อมกับจับมือชั้นเอาไว้......ไอบ้า! มันเจ็บนะ!!
“ทำไรกันหน่ะ!!” เสียงคุ้นๆ ดังขึ้นขัดจังหวะ
“อ่าว...พี่แอล ยังไม่กลับหรอฮะ? พอดียัยโหดนี่มันมาหาเรื่องพวกเราอะฮะ เลยจะจัดการสักหน่อย” หนึ่งในสามปากหมาพูด
“ชั้นไม่ได้หาเรื่องพวกแกสักหน่อย พูดผิดพูดใหม่นะย่ะ!” ชั้นพูด พร้อมตั้งท่าจะเตะ
“นี่เธออีกแล้วหรอยัยบ้า ? มานี่เลย! เธอกับชั้นมีเรื่องต้องเคลียร์” ว่าแล้ว แอลก็เดินลากชั้นออกมาจากตึกวิศวะ แล้วเดินตรงไปยังทางออกของมหาลัย
“ปล่อยชั้นนะไอบ้า!” ไอบ้านี่มันเอาแรงมาจากไหนฟ่ะ ถึงชั้นจะเรียนเทควันโดมาก็ยังสบัดมือออกจากไอ้บ้านี่ไม่หลุดเลย
“ไม่ปล่อย! เธอกับชั้นมีเรื่องต้องเคลียร์! เดินไปคุยไปเนี่ยแหละ!” แอลไม่ยอมปล่อย แถมยังพยายามลากให้ชั้นเดินไปกับเค้าอีก
“พลัก!!” พูดไม่ทันขาดคำ แอลก็หัวคมำลงไปกองกับพื้น ชั้นกับแอลหันกลับมาด้านหลัง ตัวต้นเหตุที่ถีบแอลล้มลงไป
“แก!/เบย์” ที่แท้ก็เบย์ เพื่อนสนิทของชั้น (ถึงเค้าจะเป็นผู้ชายหน้าหวาน แต่เค้าเนี่ยแหละคือองค์รักษ์ตัวจริงของชั้น...ทำไมนะหรอ? ก็เค้าหน่ะเป็นนักเรียนเทควันโดอันดับ1ของพี่ชายชั้นนะสิ ^^)
“แกมาถีบชั้นทำไมห๊ะ?!!” แอลถามทั้งๆที่ยังนั่งกองอยู่กับพื้น
“แล้วแกมีสิทธิอะไรมาจับมือเรนห๊ะ?!! รู้ไว้ซะว่าผู้หญิงคนนี้ นอกจากคนในครอบของเรนแล้ว ผู้ชายที่มีสิทธิ์แตะต้องเรน มีแค่ชั้นคนเดียว! จำไว้!!” เบย์พูด ด้วยสีหน้า และน้ำเสียงที่โมโห (สิ่งที่เบย์พูดเป็นเรื่องจริงคะ เนื่องจากชั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน พี่ชายชั้นทั้ง2คนจึงหวงชั้นมาก เลยฝากให้เบย์ที่เป็นศิษย์รักและเพื่อนรักของชั้นคอยดูแลชั้นทุกฝีก้าว)
“เบย์...ใจเย็นก่อนนะเบย์ เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเรานะ” ชั้นพยายามพูด เพื่อให้เบย์เย็นลง
“แต่เบย์เห็นว่ามันจับมือเรน แล้วก็พยายามลากเรนไปกับมันนะ!” เบย์หันมาพูดกับชั้น ชั้นดูออกเลยละว่าตอนนี้เบย์โมโหมากขนาดไหน ก็ขนาดเพื่อนในคณะที่แค่มาขอยืมสมุดเลคเชอ แล้วบังเอิญมาโดนมือชั้น ยังต้องใส่เฝือกอ่อนไปหลายวันเลยแหละ นับประสาอันกับไอบ้านี่ ที่ทั้งจับมือ ทั้งลากชั้นมาขนาดนี้ - -“
“เรน?? เธอไม่ได้ชื่อสายฝนหรอกหรอ? ชั้นดิ้ยนพี่เอลเรียกเธอว่าสายฝนหนิ?” แอลถามพร้อมทำหน้างง หลังจากที่ลุกขึ้นมาจากพื้น
“แกไม่มีสิทธิ์มาเรียกเรนว่าเรนนะ!!”
“ชั้นถามยัยนี่ไม่ได้ถามแก ไอ้หน้าอ่อน!”
ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างไม่ลดละ ไม่ได้การละ ชั้นต้องลากเบย์กลับละ ไม่งั้นไอบ้านี่ได้นอนตายคาถนนนี่แน่ๆ
“พอแล้วละเบย์ เราไม่เป็นอะไรแล้ว กลับกันเถอะนะ เราหิวแล้วละ ^^” ชั้นยิ้มอ้อนๆให้กับเบย์ นายนี่ไม่เคยเอาชนะลูกอ้อนชั้นได้หรอก ฮิฮิ
“ก็ได้...แต่นาย!! ห้ามมายุ่งกับเรนอีกนะ ไม่งั้นจะหาว่าชั้นไม่เตือน”เบย์พูด พร้อมกับเดินจูงมือชั้นกลับคอนโด แล้วปล่อยให้แอลยืนงงต่อไปว่า...สรุปแล้ว ชั้นมีชื่อว่าอะไรกันแน่???
 
L’s Part
ตืดดดด ตืดดดดด ตืดดดดด
“รับสายสักทีสิพี่เอล!! มัวแต่ทำอะไรอยู่นะ!!......อ๊ะ...พี่เอลๆๆ ถามอะไรหน่อย”
“มีอะไร? โทรจังเลย พี่เพิ่งจะทำงานเสร็จเองเนี่ย”
“พี่...ผู้หญิงที่สนามบาสวันนี้ชื่ออะไร?”
“ผู้หญิง? อ๋อ...สายฝนอะหรอ? ทำไม? แกไปทำอะไรเค้าอีกห๊ะ???”
“ชื่อสายฝนหรอ? ทำไมผมได้ยินไอหน้าหวานมันเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าเรนละ?”
“เรน? อ๋อ.....เบย์สินะ ผู้ชายหน้าหวานคนนั้น”
“พี่รู้ได้ไงอะ?”
“อ้าว ก็ทั้งมหาลัยมีแค่คนเดียวที่เรียนสายฝนว่าเรน ไม่สิ ต้องเรียกว่า มีแค่คนเดียวที่มีสิทธิ์เรียกแบบนั้น”
“อะไรเนี่ยพี่...ผมงงไปหมดละ - -“
“ก็เรน คืนชื่อภาษาอังกฤษของสายฝนไง ชื่อนั้นหน่ะมีแต่คนในครอบครัวที่เรียก ส่วนอีกคนที่มีสิทธิ์เรียกก็ชื่อเบย์ ผู้ชายที่นายเจอนั่นแหละ สายฝนเป็นลูกสาวคนเล็กที่บ้านเลยหวงมาก ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ เค้าก็ฝากให้เบย์ เพื่อนสนิทของสายฝนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละมาคอยดูแล ว่าแต่....นายไปสร้างเรื่องอะไรไว้รึป่าวแอล? อย่าไปมีเรื่องกับเบย์เชียวนะ! เบย์เค้าเก่งเทควันโดมากเลยนะ!”
“อ่อ เป็นอย่างนี้เองสินะ ผมไม่ได้ทำอะไรหรอกพี่เอล ก็แค่...ไปจับมือยัยเรน แล้วลากออกมาจากมหาลัยเท่านั้นเอง...แค่นี้ก่อนนะพี่ ผมกลับบ้านละ บายยย”
“อะไรนะ!! จับมือหรอ? แอล...แอล!!!! ไอ้น้องชายบ้าเอ๊ยยยย”
เรน....สายฝน...งั้นหรอ? น่าสนใจแห๊ะ ผู้หญิงคนนี้.......
 
L's Part (End)