นายหล่อขี้เก๊กกับยัยหมวยขาโหด

ณ สนามบาสของมหาวิทยาลัย

“แกๆๆๆๆ พี่แอลเดินมาทางนี้อะแก !!”

“แกๆๆ แอลมองมาทางชั้นด้วยอะแก ชั้นจะตายมั้ยแก”

เสียงสาวๆที่กำลังนั่งดูนักบาสหญิงซ้อมกันอยู่ โหวกเหวกโวยวายขึ้น เพราะหนุ่มหล่อดาวคณะวิศวะกำลังเดินเข้าไปในสนาม

“แอล ! ระวัง!!!” เอลลี่ พี่สาวของแอลที่อีกฟากของสนามตะโกนบอกน้องชายให้ระวังลูกบาสที่ตัวเองโยนพลาดไปทางที่แอลยืนอยู่ แต่ว่า.......มันไม่ทันแล้วละ

“โป๊ก !!!” โดนหัวแอลเต็มๆเลยละ แม่นจริงๆ- -“

“นายๆๆ เป็นอะไรรึป่าว ? โอเคมั้ย?” ฉัน...สายฝน ยัยโหดหรือดาวประจำคณะนิเทศน์ ที่กำลังเป็นคู่ซ้อมให้กับเอลลี่ พี่สาวคนสวยของแอลวิ่งเข้ามาถาม (ชั้นอยู่ใกล้กว่าพี่เอลลี่)

“โอเคมั้ยหรอ? เธอใช้อะไรคิดห๊ะ? โยนลูกมาโดนหัวเต็มๆแบบนี้คงโอเคหรอกนะยัยบ้า !!!” แอลบ่น ทั้งๆที่ไม่ได้หันมามองหน้าชั้นด้วยซ้ำ (จริงๆแล้วนายควรจะหันไปมองนะแอล นายจะได้รู้ว่า ตอนนี้ สายฝนจอมโหดกำลังโกรธจนอยากจะปาลูกบาสใส่หัวนายอีกครั้ง ห้ามพี่เอลลี่ไม่เข้ามาซะก่อน)

“ขอโทษสายฝนเดี๋ยวนี้เลยนะแอล !” พี่เอลลี่ที่วิ่งมาทีหลังได้ยินเหตุการณ์ทั้งหมด เลยรีบบอกให้น้องชายตัวเองขอโทษชั้น

“ขอโทษทำไม? ก็ยัยนี่มันปาลูกบาสมาใส่หัวผมนะพี่เอล ยัยนี่ต่างหากที่ต้องขอโทษ!” หันมาพูดพร้อมกับจ้องหน้าชั้น แต่มีหรอที่สายฝนคนนี้จะยอมให้ไอบ้าขี้เก๊กมาด่าฟรีๆ นี่ชั้นอุส่าห์เข้ามาช่วยละยังจะมาด่าชั้นอีก ไม่รู้จักสายฝนขาโหดซะแล้ว หึหึ

“โป๊ก !!!” เสียงลูกบาสกระแทกไปที่หัวของแอลอีกครั้ง (ครั้งที่นี้ท่าทางว่าจะแรงกว่าครั้งที่แล้วด้วยนะสิ)

“โอ๊ยยยย!! ยัยบ้า! ชั้นเจ็บนะ อยู่ดีดีมาปาลูกบาสใส่หัวชั้นทำไมอีกละเนี่ย!! พี่เอลดูยัยนี่สิ ! พี่จะยังให้ผมขอโทษเค้าอีกหรอ!!” แอลโวยวาย

“ดี! สมควรแล้วละ! ด่าใครไม่ดูตาม้าตาเรือ! คนที่ทำลูกบาสโดนหัวแกครั้งแรกนั่นมันพี่ย่ะ! สายฝนเค้าอุส่าห์มาช่วย แกยังจะไปด่าเค้าอีก ชั้นไม่ปาใส่แกอีกทีก็ดีแค่ไหนละ ทีนี่จะขอโทษเค้าได้รึยัง?” พี่เอลลี่อธิบาย

“ช่างมันเถอะคะ....ฝนขอตัวกลับก่อนนะคะ...พอดีมีธุระคะ...สวัสดีนะคะพี่เอล” หงุดหงิดแบบนี้ยิ่งอยู่ต่อ ชั้นคงได้ระเบิดแตกใส่พี่เอลแน่ๆ ชั้นพูดเสร็จ...ก็ไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากสนามบาสเพื่อที่จะกลับคอนโด

“เอ่อ....สายฝน....แอล!! แกทำสายฝนโกรธละเห็นมั้ย!!” พี่เอลลี่หันมาพูดกับแอล หลังจากที่ชั้นเดินออกมา

“ก็ใครจะไปรู้ละว่าพี่เป็นคนปาลูกบาสนั่นมาโดนหัวผมอะ..เดี๋ยวยัยนั่นก็หายโกรธเองแหละน่า อีกอย่างยัยนั่นโกรธผม ไม่ได้โกรธพี่สักหน่อย...กลับกันเหอะพี่ ผมหิวข้าว”

“เสียใจย่ะ โทษฐานที่แกว่าสายฝนรุ่นน้องสุดที่รักของพี่ วันนี้แกก็กลับเองละกัน” พี่เอลลี่พูดพร้อมกับเดินไปที่รถ

“แต่พี่...พี่ก็รู้ว่าถ้าผมกลับเองผมต้องเจอกับอะไรบ้าง ? พี่รู้มั้ยว่าพวกสาวๆที่ชอบกรี๊ดกร๊าดผมอะน่ารำคาญแค่ไหน”

“นั่นมันเรื่องของแกแล้วละ...กลับเอง จะได้สำนึกผิดกับสิ่งที่ทำไปวันนี้...อีกอย่าง พี่มีงานเดินแบบต่อ ยังไงก็ไปส่งแกไม่ได้อยู่ดี โชคดีนะย่ะ ไอน้องชายขี้เก๊ก :P” พี่เอลลี่พูด พร้อมกับขับรถออกไป  ทิ้งให้แอลต้องเผชิญกับฝูงแฟนคลับ ที่กำลังเดินตามมาเป็นขบวน......