I Was Her รักฉันคือ...(เธอ)
เขียนโดย 
ฟ้าสีคราม
วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 12.36 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 12.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) ..วันที่2แห่งความเสียใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันตื่นเต้นมากเพราะวันนี้คือวันที่ยูนจะแข่งฟุตบอล
"ก๊อกๆๆ มินซอง ตื่นได้แล้วลูก"แม่ปลุกฉันแต่ตอนนี้ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
"คะ"ฉันเปิดประตูออกมาแม่ทำหน้าตกใจเหมือนเจอผี
"แม่ตกใจอะไรคะ?"ตื่นเต้นจัง
"หนูไม่สบายหรือเปล่าคะมินซอง พรึ่ง7โมงเช้าเองนะ"
"ไม่มีอะไรหรอกคะ วันนี้แค่รีบไปโรงเรียนหน่ะคะ หนูไม่กินข้าวนะคะ สวัสดีคะ"ฉันรีบมาก
"มินซอง รีบไปขนาดนี้เพราะอะไรนะ 12.30น. นะพี่รอที่สนามแข่ง"อะไรของพี่เนี่ยพูดแล้วก็ไป
"คุณหนูครับ ผมไปส่งนะครับ"
"คะ"ฉันตอบ
ณ โรงเรียนนานาชาติโซล
ฉันรีบไปวิ่งสวนดอกไม้หลังโรงเรียนฉันก็เห็นยูนยืนอยู่
"นี่ นายมาที่นี่ทำไมเนี่ย"เขารอฉันหรือเปล่านะ
"นี่มันสวนโรงเรียนนะ ถามแปลก"ไอ้บ้า
"ไอ้..."ฉันยังไม่ทันพูดจบเขาพูดขึ้นมาว่า
"เราไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ"เขาชวนฉันด้วยหล่ะ
"นี่ ฉันอยากรู้ว่านาย......นายคิดว่าฉันเป็นอะไรกับนาย"ฉันตอบแบบตรงๆ
"เธอถามแปลกฮะ ตอบก็ได้ เธอก็เหมือนน้องสาวไง"น้องสาว น้องสาว คำนี้ฉัน..ฉัน
"หยุดเดินทำไม"ฉันไม่อยากได้ยินคำว่าน้องสาว(ดราม่าเยอะไปนิดเพราะยัยมิร่า ยายนางร้าย)
"ไม่ ไปกันเถอะ"ฉันรีบเดิน จนมาถึงอาคารเรียน
"คุณหนูมินซอง วันนี้เธอมาแปลกนะ ปกติเธอไม่ให้คนขับรถมาส่ง ทำไมวันนี้ถึงได้......อ้าว!
สวัสดีคะ พี่ยูน555.... แล้วไปไหนกันมาคะเนี่ย วันนี้ฟ้าผ่าแน่"กอซอง เธอเว่อร์มาก....
"นี่เลิกเรียกฉันว่าคุณหนูได้แล้ว ฉันกับยูนไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแหละแค่บังเอิญเจอกัน"โล่งอกไปที่ยัยนี่ช่างสงสัยด้วย แต่ดูยูนทำหน้าสิ
"นี่! เมื่อก่อนเธอเรียกพี่ยูนว่า ไอ้ยูน นายยูน ไอ้บ้า แต่เดี๋ยวนี้เรียกยูนหมายความว่าไงฮะ"
ยูนทำหน้าสงสัย แต่ฉันเห็นเขาแอบเขินด้วยหล่ะ
ยูนจึงรีบพูดขึ้นว่า
"เราไปกันเถอะ ไปเถอะยัยซื่อบื่อ ไปเถอะกอซอง"
"นี่นายเรียกฉันว่ายัยซื่อบื่ออีกแล้วนะ ฉันไม่ได้ซื่อบื่อนะ"ฉันวิ่งไล่ตีเขา
"กรี๊ดๆๆๆ อร๊ายๆๆๆๆ"อยู่แฟนคลับเขาของก็วิ่งมาล้อมฉันกับเขาพร้อมขอถ่ายรูป
"มินซองไปกันเถอะ"
เขาจับมือฉันแล้ววิ่งหนีเข้าห้องAไป ห้องเขาดีมากมีทั้งคอมพิวเตอร์
ห้องเก็บเสียง ดีกว่าห้องฉันอีก ก็ต้องดีกว่าห้องฉันอยู่แล้วเพราะฉันห้องFนี่หน่า
"นี่นายพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ"เขาปล่อยฉัน ฉันรีบเดินออกจากห้อง
"นี่ เธอจะไปฉันแข่งใช่ไหม"เขาพูดไล่หลังฉัน
12.30 น.
"มินซองน้องมาตรงเวลาดีนะ"
"คะ พี่มินโฮ กอซองไปกันดีกว่า"
ณ สนามโฮดงมัง
"สนามใหญ่มากเลยนะคะ พี่มินโฮ"ฉันก็ว่างงั้น
"ก็นี่การแข่งขันระดับประเทศนี่"
"ประเทศ" ฉันกับกอซองตกใจเลยพูดพร้อมกัน
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะ"พี่มินโอดึงมือฉันกอซองเข้าไปแล้วก็มีทีมงานเดินมาเขา2คนคุยกันอะไรก็ไม่รู้ฉันกับมินซองไม่ได้ยิน พี่ก็พาฉันเดินเข้ามาในสนามจนนั่งอยู่จุดพักนักกีฬาจนได้
"สวัสดีคะพี่มินโฮ.."ฉันหันไปมองต้นเสียงก็เห็น...ยัยมิร่า
"สวัสดีมิร่านี่เธอก็มาดูยูนเหมือนกันหรอเนี่ย ฉันคิดว่าเธอติดเรียนพิเศษซะอีก"ฉันลืมไปว่าเขาเป็นแฟนกับยูนเขาก็ต้องมาดูแฟนเขาแข่งแน่แน่.........
"สวสัดีคะคุณ...."ยัยนั่นจะสวัสดีฉันงั้นหรอ
"กอซองคะ นี่มินซอง"กอซองแนะนำให้ฉันเสร็จสับ
....................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
