สามใจหนึ่งฝัน
เขียนโดย api3api
วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.52 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 09.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
18) นั่นคือตัวฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"บทหนังเรื่อง ฝากรักไว้ที่ป่า อืมชื่อไม่เป็นทางการแฮะ ดูซิบทของเราคือใคร"
เปิ้ลนั่งตรงระเบียงบ้านเธอพลิกบทหนังอ่านทีละหน้าแล้วอดยิ้มไม่ได้เลย
"นั่นมันตัวฉันนี่ พี่พจน์ร้ายมาก"
เปิ้ลหยิบโทรศัพท์กดเบอร์หาพจน์ ลุงนนท์
"ไงจ๊านางเอกกรีนไลฟ์ถูกใจบทหนังใหมเอ่ย"
"พี่พจน์ พี่รู้ได้ไงว่ามันเข้ากับหนู"
เปิ้ลได้ยินเสียงหัวเราะตามสายเปิ้ลเลยรู้สึกดีตามไปด้วย
"ป๊าว เปล่าเลย เชื่อเจ้นะ ลุยมันเข้าไป ลุยมันไปเลย อย่าไปกลัว แค่นี้นะเจ้ยุ่งอยู่จ้ะ"
เปิ้ลวางสายแล้วกลับมาทบทวนบทหนังต่อ
"ริสาสาวจอมหยิ่งจากเมืองหลวงคนที่พูดอะไรไปแล้วไม่คืนคำ คิดถึงจักจั่นเลย"
เธอนึกถึงเรื่องราวในอดีตจักจั่นหัวรั้นวิ่งไล่เตะพวกนักเรียนชายที่มาระรานเธอ ปิยะดาที่แสนอ่อนแอ
"เปิ้ลแม่โฉมสอนเราไว้ว่าถ้าเราอ่อนแอจะอยู่ในสังคมลำบาก ใครมาเกาะแกะเตะมันเลย"
เธอนึกถึงหน้าเด็กสาวจักจั่นผู้แก่นแก้วแล้วขำ เพราะเด็กแก่นแก้วคนนั้นเธอถึงได้เจอผู้ชายที่ชื่อแสวงผู้ไม่เคยยอมแพ้ใครนอกจากจักจั่น ผู้ชายที่หัวใจไม่มีไว้ซื้อขาย ผู้ชายที่มีอุดมการณ์เดียวกันกับเธอและจักจั่น
"ตอนนี้ ตอนนั้น รึตอนใหน พวกนั้นก็ยังเป็นเหมือนเดิมในความทรงจำฉัน"
"ริสา มาลา เธอเป็นตัวละครสมมุติที่ฉันชอบมากเพราะเธอรวมเอาคนที่ฉันรักไว้ถึงสองคน ต่อไปนี้ฉันขอฝากเนื้อฝากตัวกับเธอนะ"
เปิ้ลอ่านบทหนังอย่างละเอียดด้วยรอยยิ้ม
.....................................................
วันแคสหน้ากล้องมาถึง นราเทพมารับเปิ้ลแต่เช้าแต่ด้วยการจราจรอันคับคั่งทำให้ไปได้อย่างล่าช้า
นราเทพยกมือถือโทรไปหาใครบางคน
"รถติด นี่ไม่ใช่ข้อแก้ตัวอะไร แต่ถ้านายรอฉันจะพา ริสา มาลา ของนายไปหา"
เปิ้ลมองแผ่นหลังนราเทพทึ่งในไหวพริบการทำงาน ทำให้เธอรู้สึกเชื่อมั่น
"สิบนาทีที่เขายอมเลท ผมไม่ได้คิดจะไปช้า แต่ผมดึงเวลาให้คุณไปถึงคนสุดท้าย เตรียมตัวซะนี่คือแผนของผม"
เปิ้ลพยักหน้า เป็นครั้งแรกที่เธอเชื่อมั่นในตัวเขาขนาดนี้
กองคัดนักแสดงกำลังลือกันให้แซ่ดว่ามีคนมาสาย เปิ้ลเดินเข้ามาอย่างสง่า ผู้กำกับถึงกับตะลึงในความสวยเฉี่ยวของเธอ
"จะไหวเหรอ ครั้งแรกก็มาซะสายแบบนี้ นี่น่ะเหรอ ริสา มาลา ของฉัน"
เปิ้ลมองหน้าผู้กำกับด้วยสายตาไม่ชอบหน้า เธอทำหน้าตารังเกียจ
"ฉันมาตรงเวลาอย่างที่คุณบอก คุณไม่ได้บอกให้มาก่อนเวลานี่นา"
เปิ้ลเถียงคำแข็งคนมาคัดตัวคนอื่นต่างไม่ชอบหน้ารวมทั้งผู้กำกับด้วย เขามองนราเทพที่ยืนจิบกาแฟอยู่ห่างเขายิ้มออกมา
"นราเทพเล่นตูแล้ว ฉันสร้างริสาขึ้นมาก็จริงแต่ไม่ได้ให้นายพาคนนิสัยอย่างยัยริสามานะโว้ย"ผู้กำกับคิดในใจ
"เชิญแสดงให้ฉันเห็นสิว่าเธอเป็นริสาของฉันจริงรึเปล่า"
นราเทพเดินออกมาไม่ดูการคัดตัวเขายืนกดโคล่าจากตู้ขายอัตโนมัติสองกระป๋อง
"แกพาใครมาวะเทพ"
ผู้กำกับก็ไม่ดูการแคสเหมือนกัน นราเทพโยนโค้กให้เขารับอย่างแม่นยำ
"ริสาไง แฟนเก่าแกใช่ใหมล่ะที่แกเขียนขึ้นมา"
"พาเด็กของแกกลับไปเลย ฉันทนมองไม่ไหวว่ะ"
ผู้กำกับเปิดโค้กดื่มอย่างกระหาย นนราเทพเดินมาประชันหน้า
"บอกตามตรงทั้งที่ฉันลืมยัยคนนั้นไปแล้วมันยังฝังในหัวฉันอยู่ ตอนเห็นเด็กนั่นทีแรกฉันก็รู้สึกโมโหแกแล้ว"
"งั้นแกก็บอกมาสิว่าริสาของฉันผ่านน่ะ"
ผู้กำกับหนุ่มสะดุ้งตกใจ
"แกรู้ได้ไงว่าฉันให้ผ่าน"
"คนที่รู้จักริสาดีที่สุดคือแก กวิน ก็ได้ฉันจะพาเด็กฉันกลับ"
นราเทพเดินไปจูงมือเปิ้ลมาหาผู้กำกับ เปิ้ลก้มหัวขอโทษอย่างนอบน้อมผิดกับตอนเข้ามา
"หนูขอโทษค่ะ คุณนราเทพให้ฉันแสดงทันทีที่เข้าประตู แต่ริสาเธอน่าหลงใหลมากถึงหนูไม่ผ่านหนูก็จะจองตั๋วล่วงหน้าเลย หนูอยากเจอริสาก่อนใคร"
ผู้กำกับอึ้งเขามองเปิ้ลกับนราเทพเดินลับไปไม่วางตา หัวใจเขาเต้นตึกตัก
"ไอ้ตัวอันตรายแห่งวงการมายาเอ้ย นี่เก๋มานี่ซิ"
ผู้กำกับเรียกผู้ช่วยเข้ามาหา
"อีกสามวันค่อยโทรไปหาเจ้าบ้านั่น ฉันไม่อยากเห็นหน้ามันตอนดีใจตอนนี้"
กวินยิ้มส่ายหัวเขาเดินไปเก็บของที่โต้ะ
ท่ามกลางไฟแดงที่แสนยาวนานเปิ้ลทำท่ากระสับกระส่าย
"จะกังวลทำใมครับ คุณสอบผ่านแล้ว"
"เอ๋ แต่ผู้กำกับเขาอารมไม่ดี"
นราเทพยิ้มเขาเหยียบคันเร่งออกรถอย่างเร็วเนื่องจากไฟจราจรขึ้นสีเขียว
"คุณชนะตั้งแต่หน้าประตู"
เปิ้ลทำท่างงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีกแต่เธอก็คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ