สามใจหนึ่งฝัน

 
 "ไอ้ตาเดียว" พยัครู้ได้ทันทีที่ได้ยินเสียงคำราม เขาไม่เคยลืม สัตว์ร้ายที่พรากครอบครัวของเขา
          "หัวหน้า"
       สติเขากลับมาอยู่กับตัวด้วยมือของมิ่งที่แตะตรงไหล่
          "ใจเย็นพี่มิ่งมันไม่เข้ามาหาเราหรอก"
         "หัวหน้ารู้ได้ยังไง"
มิ่งสงสัยในคำพูดของพยัคแต่เขารู้สึกคลายกังวลเพราะพยัคยิ้มออกมา
         "เอาไว้ผมจะบอกพี่คราวหน้า ตอนนี้เราไปต่อกันเถอะ"
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
สัตว์ร้ายได้รับอิสระภาพมันคำรามเหมือนประกาศว่าเจ้าแห่งป่ากลับมาแล้ว
           "คน"คือสิ่งชั่วร้ายเป็นอันตรายต่อบ้านของมัน ความเจ็บปวดจากโซ่ที่ล่ามมันไว้ยังไม่จาง มันแค้นและรอเวลาแก้แค้นศัตรูของป่า  
                 
          กองโจรต่างซุ่มกำลังตามจุดต่างๆ อาวุธสงครามถูกนำออกมาใช้     
          กำนันฉะขึ้นรถจิ้บหลังโรงแปรรูปด้วยความรีบเร่ง
หัวหน้าโจรยืนส่งอยู่ไกล้ๆ
             "กำนันไม่ต้องเป็นห่วงนะ ทุกอย่างจะเรียบร้อย และจะไม่มีทางสาวถึงตัวกำนันได้"
            "ฉันก็ต้องการอย่างนั้นข้ากับลูกจะรอฟังข่าวอยู่ข้างนอก" กำนันฉะเรียกไอ้จ้อยมาขึ้นรถแต่มันกลับส่ายหน้า
            "ไอ้จ้อยมานี่"
            "ข้าไม่ไปหรอกพ่อ ไอ้พยัคมันรู้ว่าผมบุกรุกป่าสงวนแล้ว ถ้าผมไม่มั่นใจว่ามันตายผมออกไปก็ต้องหลบๆซ่อนๆ"
             กำนันส่ายหน้าเจ็บปวด แกตัดใจส่งสัญญานให้คนขับรถออกรถโดยทิ้งลูกชายไว้ข้างหลัง
          หัวหน้าโจรยิ้มกริ่มพอใจกับการตัดสินใจของไอ้จ้อยมาก
          
 
           ทางด้านพยัคและสิบโทณรงค์บุกเข้ามาอย่างระวัง พวกเขาเจอการวางกำลังของพวกโจรจึงวางแผนกัน
           ด้วยประสบการณ์รบของทหารทำให้พวกเขาจัดแผนการรบอย่างรวดเร็ว
           "พยัคนายสุดยอดมาก ฉันไม่เคยเจอใครกล้าหาญอย่างนายมาก่อน"
            สิบโทณรงค์ชื่นชมพยัคแต่เขาส่ายหน้า
           "ผมยังรับคำชมนี้ไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าจบงานนี้เลี้ยงลูกน้องผมหนึ่งเมาล่ะกัน"
         สิบโทปลดเซฟปืนดังแกร่กเขายิ้มพยักหน้า
 
                ทางด้านไสวได้ซุ่มกำลังตรงดงมะขามหย่งพวกทหารได้ทำแผงกั้นถนนที่พวกโจรทำขึ้น
             เวลาผ่านไปไม่นานรถจิ้บของกำนันก็ผ่านมาพวกเขาจึงแสดงตัวเข้าจับกุม
              "เฮ้ยพวกทหาร"
คนขับไม่หยุดรถมันขับพังแผงกั้นกำนันควักปืนยิงเข้าใส่พวกเจ้าหน้าที่ ไสวกระโดดเข้าที่กำบังอย่างรวดเร็ว
              "โบ้ วอสอง เป้าหมายไปทางนั้นแล้วทราบแล้วเปลี่ยน" 
              "ตรึงกำลังเรียบร้อย รอเป้าหมายประจำที่ทราบแล้วเปลี่ยน"
 
          กำนันฉะบึ่งรถมาเจอด่านอีกด่านก็ตกใจกลัว แต่ในพริบตานั้น ก็มีบางอย่างกระโจนมาอย่างเร็ว
 
                เสือตาเดียว
 
มันกระโดดตัดถนนพุ่งไปขย้ำคอกำนันอย่างแม่นยำท่ามกลางความตะลึงของทุกคนในที่นั้น
 
            มันกระโจนลงจากรถที่กำลังสิ่งไปพร้อมร่างของกำนันฉะ รถเสียหลักอัดกับต้นไม้คนขับตายคาที่
 
               เสือยักษ์ขย้ำคอกำนันเดินเข้าป่าอย่างเชื่องช้าส่วนล่างของกำนันติดกับตอไม้มันสลัดจนหัวและร่างหลุดออกจากกันมันคาบส่วนหัวพุ่งเข้าป่าไป
 
              โบ้ยังตะลึงไม่หายแต่ยังมีสติวิทยุไปหาไสว
               "กำนันอยู่กับป่าแล้ว ทราบแล้วเปลี่ยน"
              เขาส่ายหัวสลดกับภาพตรงหน้าได้ยินเสียงวออ่อยๆว่าทราบแล้วเปลี่ยน
 
 
   เสียงปืนคำรามลั่นป่าโจรต้องคมกระสุนของเหล่าทหารล้มลงดุจใบไม้ร่วง
              หัวหน้าโจรอารมเสียมันควักระเบิดมือขว้างเสียงระเบิดสนั่นแต่ทหารหลบลงต่ำไม่มีใครบาดเจ็บ
            ไอ้จ้อยเห็นท่าไม่ดี มันถือปืนลัดเลาะไปในแนวพุ่มไม้หนา
 
            มิ่งเห็นหัวหน้าโจรเปิดช่องว่างเขากดลูกซองประจำกาย  มือขวาของมันเละกระจุยมันร้องด้วยความเจ็บปวด
             "ระยำ ข้าจะปล่อยเสือกินคนฆ่าพวกแกเดี๋ยวนี้"
มันเดินไปยังกรงเสืออย่างลำบาก  สิบโทณรงค์จะเข้าไปจับกุมมันยิงสวนมาเขาเลยยิงสวนกลับ กระสุนเจาะท้องมันกระเด็นไปติดกรงเสือ เสือวิ่งกรูเข้ามา
           กรงเล็บเสือตบลงตรงร่องกรงจิกลงหัวหัวหน้าโจร
กระโหลกแตก สมองทะลักออกทางปากแผลตายคาที่
   เมื่อหัวหน้าตาย พวกโจรที่เหลือขวัญเสียหมดกำลังใจสู้พวกเจ้าหน้าที่เลยแสดงตัวจับกุม
            
              ไอ้จ้อยหนีมาทางน้ำตกไอดินแต่ต้องหยุดชงัก
                  "หยุดแค่นั้นแหละไอ้จ้อย แกถูกจับแล้ว"
               พยัคเล็งปืนขวางทางหนีของไอ้จ้อย
 
                  "พยัค มึงยิงกูสิ กูไม่เหลืออะไรอีกแล้ว พ่อกูตายแล้ว"
                   "มึงรู้ได้ไง"
ไอ้จ้อยขว้างวิทยุลงพื้นอย่างแรง มันน้ำตาไหลพราก
                   "วิทยุนี่ไง กูฟังคลื่นของพวกแกอยู่"
ไอ้จ้อยกระโดดไปข้างๆพร้อมกับยิงปืนในมือ
  พยัคกระโดดหลบยิงสวนโดนไอ้จ้อยมันปลิวตกลงน้ำตกไอดินอันเชี่ยวกราด พยัคยืนมองลงข้างล่างแต่ไม่เห็นอะไรนอกจากละอองน้ำ
                     "นี่คือส่วนของเป็ด"
เขาเดินหันหลังกลับไปหาพรรคพวก
-----------------------------------------------