สามใจหนึ่งฝัน

 "ไอ้ตาเดียว" พยัครู้ได้ทันทีที่ได้ยินเสียงคำราม เขาไม่เคยลืม สัตว์ร้ายที่พรากครอบครัวของเขา

          "หัวหน้า"

       สติเขากลับมาอยู่กับตัวด้วยมือของมิ่งที่แตะตรงไหล่

          "ใจเย็นพี่มิ่งมันไม่เข้ามาหาเราหรอก"

         "หัวหน้ารู้ได้ยังไง"

มิ่งสงสัยในคำพูดของพยัคแต่เขารู้สึกคลายกังวลเพราะพยัคยิ้มออกมา

         "เอาไว้ผมจะบอกพี่คราวหน้า ตอนนี้เราไปต่อกันเถอะ"

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

สัตว์ร้ายได้รับอิสระภาพมันคำรามเหมือนประกาศว่าเจ้าแห่งป่ากลับมาแล้ว

           "คน"คือสิ่งชั่วร้ายเป็นอันตรายต่อบ้านของมัน ความเจ็บปวดจากโซ่ที่ล่ามมันไว้ยังไม่จาง มันแค้นและรอเวลาแก้แค้นศัตรูของป่า  

          กองโจรต่างซุ่มกำลังตามจุดต่างๆ อาวุธสงครามถูกนำออกมาใช้     

          กำนันฉะขึ้นรถจิ้บหลังโรงแปรรูปด้วยความรีบเร่ง

หัวหน้าโจรยืนส่งอยู่ไกล้ๆ

             "กำนันไม่ต้องเป็นห่วงนะ ทุกอย่างจะเรียบร้อย และจะไม่มีทางสาวถึงตัวกำนันได้"

            "ฉันก็ต้องการอย่างนั้นข้ากับลูกจะรอฟังข่าวอยู่ข้างนอก" กำนันฉะเรียกไอ้จ้อยมาขึ้นรถแต่มันกลับส่ายหน้า

            "ไอ้จ้อยมานี่"

            "ข้าไม่ไปหรอกพ่อ ไอ้พยัคมันรู้ว่าผมบุกรุกป่าสงวนแล้ว ถ้าผมไม่มั่นใจว่ามันตายผมออกไปก็ต้องหลบๆซ่อนๆ"

             กำนันส่ายหน้าเจ็บปวด แกตัดใจส่งสัญญานให้คนขับรถออกรถโดยทิ้งลูกชายไว้ข้างหลัง

          หัวหน้าโจรยิ้มกริ่มพอใจกับการตัดสินใจของไอ้จ้อยมาก

           ทางด้านพยัคและสิบโทณรงค์บุกเข้ามาอย่างระวัง พวกเขาเจอการวางกำลังของพวกโจรจึงวางแผนกัน

           ด้วยประสบการณ์รบของทหารทำให้พวกเขาจัดแผนการรบอย่างรวดเร็ว

           "พยัคนายสุดยอดมาก ฉันไม่เคยเจอใครกล้าหาญอย่างนายมาก่อน"

            สิบโทณรงค์ชื่นชมพยัคแต่เขาส่ายหน้า

           "ผมยังรับคำชมนี้ไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าจบงานนี้เลี้ยงลูกน้องผมหนึ่งเมาล่ะกัน"

         สิบโทปลดเซฟปืนดังแกร่กเขายิ้มพยักหน้า

                ทางด้านไสวได้ซุ่มกำลังตรงดงมะขามหย่งพวกทหารได้ทำแผงกั้นถนนที่พวกโจรทำขึ้น

             เวลาผ่านไปไม่นานรถจิ้บของกำนันก็ผ่านมาพวกเขาจึงแสดงตัวเข้าจับกุม

              "เฮ้ยพวกทหาร"

คนขับไม่หยุดรถมันขับพังแผงกั้นกำนันควักปืนยิงเข้าใส่พวกเจ้าหน้าที่ ไสวกระโดดเข้าที่กำบังอย่างรวดเร็ว

              "โบ้ วอสอง เป้าหมายไปทางนั้นแล้วทราบแล้วเปลี่ยน" 

              "ตรึงกำลังเรียบร้อย รอเป้าหมายประจำที่ทราบแล้วเปลี่ยน"

          กำนันฉะบึ่งรถมาเจอด่านอีกด่านก็ตกใจกลัว แต่ในพริบตานั้น ก็มีบางอย่างกระโจนมาอย่างเร็ว

                เสือตาเดียว

มันกระโดดตัดถนนพุ่งไปขย้ำคอกำนันอย่างแม่นยำท่ามกลางความตะลึงของทุกคนในที่นั้น

            มันกระโจนลงจากรถที่กำลังสิ่งไปพร้อมร่างของกำนันฉะ รถเสียหลักอัดกับต้นไม้คนขับตายคาที่

               เสือยักษ์ขย้ำคอกำนันเดินเข้าป่าอย่างเชื่องช้าส่วนล่างของกำนันติดกับตอไม้มันสลัดจนหัวและร่างหลุดออกจากกันมันคาบส่วนหัวพุ่งเข้าป่าไป

              โบ้ยังตะลึงไม่หายแต่ยังมีสติวิทยุไปหาไสว

               "กำนันอยู่กับป่าแล้ว ทราบแล้วเปลี่ยน"

              เขาส่ายหัวสลดกับภาพตรงหน้าได้ยินเสียงวออ่อยๆว่าทราบแล้วเปลี่ยน

   เสียงปืนคำรามลั่นป่าโจรต้องคมกระสุนของเหล่าทหารล้มลงดุจใบไม้ร่วง

              หัวหน้าโจรอารมเสียมันควักระเบิดมือขว้างเสียงระเบิดสนั่นแต่ทหารหลบลงต่ำไม่มีใครบาดเจ็บ

            ไอ้จ้อยเห็นท่าไม่ดี มันถือปืนลัดเลาะไปในแนวพุ่มไม้หนา

            มิ่งเห็นหัวหน้าโจรเปิดช่องว่างเขากดลูกซองประจำกาย  มือขวาของมันเละกระจุยมันร้องด้วยความเจ็บปวด

             "ระยำ ข้าจะปล่อยเสือกินคนฆ่าพวกแกเดี๋ยวนี้"

มันเดินไปยังกรงเสืออย่างลำบาก  สิบโทณรงค์จะเข้าไปจับกุมมันยิงสวนมาเขาเลยยิงสวนกลับ กระสุนเจาะท้องมันกระเด็นไปติดกรงเสือ เสือวิ่งกรูเข้ามา

           กรงเล็บเสือตบลงตรงร่องกรงจิกลงหัวหัวหน้าโจร

กระโหลกแตก สมองทะลักออกทางปากแผลตายคาที่

   เมื่อหัวหน้าตาย พวกโจรที่เหลือขวัญเสียหมดกำลังใจสู้พวกเจ้าหน้าที่เลยแสดงตัวจับกุม

              ไอ้จ้อยหนีมาทางน้ำตกไอดินแต่ต้องหยุดชงัก

                  "หยุดแค่นั้นแหละไอ้จ้อย แกถูกจับแล้ว"

               พยัคเล็งปืนขวางทางหนีของไอ้จ้อย

                  "พยัค มึงยิงกูสิ กูไม่เหลืออะไรอีกแล้ว พ่อกูตายแล้ว"

                   "มึงรู้ได้ไง"

ไอ้จ้อยขว้างวิทยุลงพื้นอย่างแรง มันน้ำตาไหลพราก

                   "วิทยุนี่ไง กูฟังคลื่นของพวกแกอยู่"

ไอ้จ้อยกระโดดไปข้างๆพร้อมกับยิงปืนในมือ

  พยัคกระโดดหลบยิงสวนโดนไอ้จ้อยมันปลิวตกลงน้ำตกไอดินอันเชี่ยวกราด พยัคยืนมองลงข้างล่างแต่ไม่เห็นอะไรนอกจากละอองน้ำ

                     "นี่คือส่วนของเป็ด"

เขาเดินหันหลังกลับไปหาพรรคพวก

-----------------------------------------------