มันกลับมาทวงคืน (ปล.เรื่องนี้ลงสองเว็บ)

9.3

เขียนโดย กุหลาบราตรี

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.06 น.

  14 ตอน
  5 วิจารณ์
  18.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 08.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) เจอดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
          ทั้งสี่รวมตัวปรึกษากันแล้วรีบโทรหาทินเพราะเขาอยู่ในงานเลี้ยงนั้นด้วย ทินรับสายแล้วบอกว่าเขาปลอดภัยดีไม่ต้องห่วง
 
          เย็นวันนั้น....
 
“อะไรนะ มีคนตาย” ภูพูดอย่างตกใจ
 
“ใช่โว้ย ไอ้ดินมันตายแล้ว หลังจากดับไปได้พวกกูเอาศพมันไปฝังไว้หลังโรงเรียน” ทินพูดอย่างหนักใจ
 
“แล้วจะทำยังไงต่อไป” ดาวถาม
 
“ช่างมันเถอะ” มิกซ์อย่างไม่ใส่ใจ
 
“คนตายทั้งคนนะจะปล่อยไว้ได้ยังไง ฉันว่า...” ดาวพูดอย่างหนักใจ
 
“เอาอย่างนี้ เรากลับไปที่โรงเรียนนั้นอีกครั้งเอาศพของไอ้ดินออกมาวางไว้แถวโรงเรียนนั่นแหละ เดี๋ยวพวกที่มาเจอก็จัดการเอง” ภูพูดอย่างมีแผน
 
“แล้วเราจะไม่ถูกสงสัยเหรอวะ” ทินถาม
 
“ไม่หรอก เขาคงคิดว่าเพิ่งเจอศพ” มิ้มตอบอย่างมีหลักการ
 
          คืนนั้น ทินนัดทุกคนมารวมตัวกันที่โรงเรียน เพื่อเอาศพดินที่ฝังไว้หลังโรงเรียนออกมาเนื่องจากทุกคนรู้เห็นเป็นใจตอนที่ซ่อนศพ
 
          ที่โรงเรียน....
 
“ทำไมวังเวงจังวะ”
 
“ไอ้กัน จะพูดทำไมวะเงียบไปเลย” ทินพูดอย่างไม่สบอารมณ์
 
          ทุกคนเดินไปขุดศพของดินขึ้นมา...เป็นศพที่ไหม้เกรียมไปหมดจนดูไม่ออกว่าเป็นใคร เพื่อนๆ ทุกคนตกลงกันว่าจะยกศพมาไว้ในห้องที่มีงานเลี้ยงฉลอง
 
          ระหว่างทาง....
 
“จะไปไหนกัน”
 
“ลุงภารโรงนี่เอง พวกเราจะดูห้องที่ถูกไฟไหม้น่ะ” มิกซ์ตอบอย่างซ่อนพิรุธ เพื่อนๆ ที่ยกศพดินก็พยายามช่วยกันบังไม่ให้ภารโรงเห็น
 
          ภารโรงคนนั้นไม่สงสัยอะไร ทำให้ยกศพดินไปที่นั่นได้สำเร็จ เมื่อวางศพดินลงที่ห้อง ทุกคนก็โล่งใจที่ทำสำเร็จและไม่มีอุปสรรคอะไร
 
          ปัง~
 
          อยู่ๆ ประตูก็ปิดล็อกเองโดยอัตโนมัติ ทุกคนต่างตกใจเพราะจำได้ว่าตอนที่เข้ามากลอนห้องนี้พังมากจนไม่สามารถล็อกได้เลยแล้วทำไมถึง...ทุกคนจ้องมองไปที่ประตูเห็นเงาคนเดินมาทางนี้ทุกคนจึงร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครสนใจ หรือว่าเขาไม่ได้ยินก็ไม่รู้
 
“ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!!!” ทุกคนร้องตะโกนเป็นคำเดียวกัน
 
“ทำไมไม่ช่วยเลยวะ” ภูพูดอย่างหัวเสีย
 
“หรือว่าเขาไม่ได้ยินที่พวกเราพูด” ดาวพูดอย่างคิดได้
 
“ไม่หรอกดาว...พวกนี้ ไม่สิ! ภารโรงคนนั้นเขาอาจจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้” มิ้มพูดทำให้ทุกคนหันมามองมิ้มพร้อมกัน
 
“มิ้ม แกพูดอะไร” ดาวถาม
 
“ลองก้มดูที่ขาฉันสิ”
 
          ทุกคนก้มดูตามที่บอก ทำให้ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เป็นภาพของภารโรงที่นอนไร้ลมหายใจอยู่ที่พื้นแม้จะโดนเผาไหม้แต่ก็ยังจำได้ว่าเป็นภารโรงคนนั้นแน่ๆ เพราะไหม้แค่ส่วนล่างเท่านั้น ยังเห็นหน้าตาชัดเจน
 
“เฮ้ย! ศพไอ้ดินหายไปแล้วว่ะ” มิกซ์พูดเมื่อเห็นว่าไม่มีศพดินแล้ว
 
          ทุกคนต่างตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนต้องรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรประตูที่ล็อกอยู่เปิดออกมาอย่างง่ายดาย ทุกคนไม่คิดหาคำตอบรีบวิ่งไปที่ทางลงบันได้แต่ก็ต้องหยุดเพราะมีภารโรงยืนอยู่ตรงนั้น
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา