มันกลับมาทวงคืน (ปล.เรื่องนี้ลงสองเว็บ)
9.3
เขียนโดย กุหลาบราตรี
วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.06 น.
14 ตอน
5 วิจารณ์
18.11K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 08.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) เจอดี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ทั้งสี่รวมตัวปรึกษากันแล้วรีบโทรหาทินเพราะเขาอยู่ในงานเลี้ยงนั้นด้วย ทินรับสายแล้วบอกว่าเขาปลอดภัยดีไม่ต้องห่วง
เย็นวันนั้น....
“อะไรนะ มีคนตาย” ภูพูดอย่างตกใจ
“ใช่โว้ย ไอ้ดินมันตายแล้ว หลังจากดับไปได้พวกกูเอาศพมันไปฝังไว้หลังโรงเรียน” ทินพูดอย่างหนักใจ
“แล้วจะทำยังไงต่อไป” ดาวถาม
“ช่างมันเถอะ” มิกซ์อย่างไม่ใส่ใจ
“คนตายทั้งคนนะจะปล่อยไว้ได้ยังไง ฉันว่า...” ดาวพูดอย่างหนักใจ
“เอาอย่างนี้ เรากลับไปที่โรงเรียนนั้นอีกครั้งเอาศพของไอ้ดินออกมาวางไว้แถวโรงเรียนนั่นแหละ เดี๋ยวพวกที่มาเจอก็จัดการเอง” ภูพูดอย่างมีแผน
“แล้วเราจะไม่ถูกสงสัยเหรอวะ” ทินถาม
“ไม่หรอก เขาคงคิดว่าเพิ่งเจอศพ” มิ้มตอบอย่างมีหลักการ
คืนนั้น ทินนัดทุกคนมารวมตัวกันที่โรงเรียน เพื่อเอาศพดินที่ฝังไว้หลังโรงเรียนออกมาเนื่องจากทุกคนรู้เห็นเป็นใจตอนที่ซ่อนศพ
ที่โรงเรียน....
“ทำไมวังเวงจังวะ”
“ไอ้กัน จะพูดทำไมวะเงียบไปเลย” ทินพูดอย่างไม่สบอารมณ์
ทุกคนเดินไปขุดศพของดินขึ้นมา...เป็นศพที่ไหม้เกรียมไปหมดจนดูไม่ออกว่าเป็นใคร เพื่อนๆ ทุกคนตกลงกันว่าจะยกศพมาไว้ในห้องที่มีงานเลี้ยงฉลอง
ระหว่างทาง....
“จะไปไหนกัน”
“ลุงภารโรงนี่เอง พวกเราจะดูห้องที่ถูกไฟไหม้น่ะ” มิกซ์ตอบอย่างซ่อนพิรุธ เพื่อนๆ ที่ยกศพดินก็พยายามช่วยกันบังไม่ให้ภารโรงเห็น
ภารโรงคนนั้นไม่สงสัยอะไร ทำให้ยกศพดินไปที่นั่นได้สำเร็จ เมื่อวางศพดินลงที่ห้อง ทุกคนก็โล่งใจที่ทำสำเร็จและไม่มีอุปสรรคอะไร
ปัง~
อยู่ๆ ประตูก็ปิดล็อกเองโดยอัตโนมัติ ทุกคนต่างตกใจเพราะจำได้ว่าตอนที่เข้ามากลอนห้องนี้พังมากจนไม่สามารถล็อกได้เลยแล้วทำไมถึง...ทุกคนจ้องมองไปที่ประตูเห็นเงาคนเดินมาทางนี้ทุกคนจึงร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครสนใจ หรือว่าเขาไม่ได้ยินก็ไม่รู้
“ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!!!” ทุกคนร้องตะโกนเป็นคำเดียวกัน
“ทำไมไม่ช่วยเลยวะ” ภูพูดอย่างหัวเสีย
“หรือว่าเขาไม่ได้ยินที่พวกเราพูด” ดาวพูดอย่างคิดได้
“ไม่หรอกดาว...พวกนี้ ไม่สิ! ภารโรงคนนั้นเขาอาจจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้” มิ้มพูดทำให้ทุกคนหันมามองมิ้มพร้อมกัน
“มิ้ม แกพูดอะไร” ดาวถาม
“ลองก้มดูที่ขาฉันสิ”
ทุกคนก้มดูตามที่บอก ทำให้ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เป็นภาพของภารโรงที่นอนไร้ลมหายใจอยู่ที่พื้นแม้จะโดนเผาไหม้แต่ก็ยังจำได้ว่าเป็นภารโรงคนนั้นแน่ๆ เพราะไหม้แค่ส่วนล่างเท่านั้น ยังเห็นหน้าตาชัดเจน
“เฮ้ย! ศพไอ้ดินหายไปแล้วว่ะ” มิกซ์พูดเมื่อเห็นว่าไม่มีศพดินแล้ว
ทุกคนต่างตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนต้องรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรประตูที่ล็อกอยู่เปิดออกมาอย่างง่ายดาย ทุกคนไม่คิดหาคำตอบรีบวิ่งไปที่ทางลงบันได้แต่ก็ต้องหยุดเพราะมีภารโรงยืนอยู่ตรงนั้น
เย็นวันนั้น....
“อะไรนะ มีคนตาย” ภูพูดอย่างตกใจ
“ใช่โว้ย ไอ้ดินมันตายแล้ว หลังจากดับไปได้พวกกูเอาศพมันไปฝังไว้หลังโรงเรียน” ทินพูดอย่างหนักใจ
“แล้วจะทำยังไงต่อไป” ดาวถาม
“ช่างมันเถอะ” มิกซ์อย่างไม่ใส่ใจ
“คนตายทั้งคนนะจะปล่อยไว้ได้ยังไง ฉันว่า...” ดาวพูดอย่างหนักใจ
“เอาอย่างนี้ เรากลับไปที่โรงเรียนนั้นอีกครั้งเอาศพของไอ้ดินออกมาวางไว้แถวโรงเรียนนั่นแหละ เดี๋ยวพวกที่มาเจอก็จัดการเอง” ภูพูดอย่างมีแผน
“แล้วเราจะไม่ถูกสงสัยเหรอวะ” ทินถาม
“ไม่หรอก เขาคงคิดว่าเพิ่งเจอศพ” มิ้มตอบอย่างมีหลักการ
คืนนั้น ทินนัดทุกคนมารวมตัวกันที่โรงเรียน เพื่อเอาศพดินที่ฝังไว้หลังโรงเรียนออกมาเนื่องจากทุกคนรู้เห็นเป็นใจตอนที่ซ่อนศพ
ที่โรงเรียน....
“ทำไมวังเวงจังวะ”
“ไอ้กัน จะพูดทำไมวะเงียบไปเลย” ทินพูดอย่างไม่สบอารมณ์
ทุกคนเดินไปขุดศพของดินขึ้นมา...เป็นศพที่ไหม้เกรียมไปหมดจนดูไม่ออกว่าเป็นใคร เพื่อนๆ ทุกคนตกลงกันว่าจะยกศพมาไว้ในห้องที่มีงานเลี้ยงฉลอง
ระหว่างทาง....
“จะไปไหนกัน”
“ลุงภารโรงนี่เอง พวกเราจะดูห้องที่ถูกไฟไหม้น่ะ” มิกซ์ตอบอย่างซ่อนพิรุธ เพื่อนๆ ที่ยกศพดินก็พยายามช่วยกันบังไม่ให้ภารโรงเห็น
ภารโรงคนนั้นไม่สงสัยอะไร ทำให้ยกศพดินไปที่นั่นได้สำเร็จ เมื่อวางศพดินลงที่ห้อง ทุกคนก็โล่งใจที่ทำสำเร็จและไม่มีอุปสรรคอะไร
ปัง~
อยู่ๆ ประตูก็ปิดล็อกเองโดยอัตโนมัติ ทุกคนต่างตกใจเพราะจำได้ว่าตอนที่เข้ามากลอนห้องนี้พังมากจนไม่สามารถล็อกได้เลยแล้วทำไมถึง...ทุกคนจ้องมองไปที่ประตูเห็นเงาคนเดินมาทางนี้ทุกคนจึงร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครสนใจ หรือว่าเขาไม่ได้ยินก็ไม่รู้
“ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!!!” ทุกคนร้องตะโกนเป็นคำเดียวกัน
“ทำไมไม่ช่วยเลยวะ” ภูพูดอย่างหัวเสีย
“หรือว่าเขาไม่ได้ยินที่พวกเราพูด” ดาวพูดอย่างคิดได้
“ไม่หรอกดาว...พวกนี้ ไม่สิ! ภารโรงคนนั้นเขาอาจจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้” มิ้มพูดทำให้ทุกคนหันมามองมิ้มพร้อมกัน
“มิ้ม แกพูดอะไร” ดาวถาม
“ลองก้มดูที่ขาฉันสิ”
ทุกคนก้มดูตามที่บอก ทำให้ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เป็นภาพของภารโรงที่นอนไร้ลมหายใจอยู่ที่พื้นแม้จะโดนเผาไหม้แต่ก็ยังจำได้ว่าเป็นภารโรงคนนั้นแน่ๆ เพราะไหม้แค่ส่วนล่างเท่านั้น ยังเห็นหน้าตาชัดเจน
“เฮ้ย! ศพไอ้ดินหายไปแล้วว่ะ” มิกซ์พูดเมื่อเห็นว่าไม่มีศพดินแล้ว
ทุกคนต่างตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนต้องรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรประตูที่ล็อกอยู่เปิดออกมาอย่างง่ายดาย ทุกคนไม่คิดหาคำตอบรีบวิ่งไปที่ทางลงบันได้แต่ก็ต้องหยุดเพราะมีภารโรงยืนอยู่ตรงนั้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ