ภารกิจรักมัดใจยัยเย็นชา

ตอนที่ 2 มาแล้วจ้า ^^ มาต่อกันเลยดีกว่าน่ะ
หลังจากที่นายนั่นหันมาเรียกฉัน ฉันก็รีบด่ากลับไปทันที
''นี่!! นายขับรถประสาอะไรไม่เห็นคนเขาเดินกันอยู่หรือไง? - -*'' ฉันถาม
''ก็เห็น'' นายนั่นตอบกลับสั้นๆ
''ถ้าเห็นแล้วทำไหมไม่เบรค จะพุ่งมาหาฉันทำไหม?'' ฉันถาม
''ใครพุ่งไปหาเธอ'' นายนั่นตอบกลับ
''ก็นายไง! พุ่งมาหาฉัน'' ฉันบอก
''เธอมั่วหรือป่าว ใครเขาจะพุ่งไปหาเธอหลงตัวเองเกินไปรึป่าว? ^w^'' นายนั่นตอบและยิ้มกวนๆ
''ก็เห็นๆอยู่ว่านายพุ่งจะมาชนฉัน!'' ฉันตอบกลับอย่างโมโหเมือเห็นรอยยิ้มของนายนั่น
''นี่ แกใจเย็นน่า'' ยัยพิชพูดและสะกิดหลังฉัน
''ใจเย็นบ้าบออะไรของแก แกไม่เห็นหรอว่านายนั่นจะชนฉัน'' ฉันตอบและหันหลังหน้าไปหายัยพิช
''แกก็...ช่างเหอะน่าเรื่องมันผ่านไปแล้วก็แล้วไปเหอะ'' ยัยพิชหันหน้ากลับมาตอบฉัน
''ไม่มีทาง!!'' ฉันตะหวาดใส่ยัยพิช หลังจากที่ฉันตะหวาดใส่ยัยพิชนายนั่นก็พูดขึ้นว่า
''งั้นเธอจะเอาเท่าไหร่ล่ะ?'' นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนฉันตกใจและถอยห่างจากนายนั่น
''นายจะยื่นหน้าเข้ามาทำไหม!'' ฉันถาม
''ทำไหมหรอ? อย่าบอกนะว่าเธอหลงเสน่ห์ฉันเข้าแล้ว ^^'' นายนั่นตอบยิ้มๆ
''ไร้สาระ!! ใครจะไปหลงเสน่ห์นายกัน'' ฉันตอบ
''แต่ฉันหลงอ่ะแก ><'' อยู่ๆยัยพิชก็พูดขึ้น
''ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะเพื่อนเธอหลงฉันเข้าแล้ว ♪ ♫'' นายนั่นหันหน้ามาทางฉันแล้วผิวปากอย่างอารมณ์ดี
''เพื่อนฉันมันก็แค่พูดไปงั้นๆแหละ'' ฉันตอบกลับและเมินหน้าไปทางอื่น
''งั้นหรอ ฮึ'' นายนั่นกำลังจะเดินเข้ามาหาฉันแต่ก็ต้องหยุดซะก่อนเมือมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาจากรถและเรียกนายนั่น
''เจส เจสค้าา!!'' เสียงยัยผู้หญิงที่กำลังวิ่งมาหานายนั่นพร้อมเสียงอันแหลมของหล่อน
''อะไรหรอ เชอร์รี่?'' นายนั่นหันหน้าไปถามยัยเสียงแหลมนั่น
''ไหนคุณบอกว่าจะรีบออกมาเคลียร์แล้วรีบกลับไงค่ะ'' ยัยคนที่ชื่อเชอร์รี่พูดแล้วออดอ้อนสุดฤทธิ์
''ก็ผมกำลังเคลียร์อยู่นี่ไง'' นายนั่นตอบ
''เคลียร์อะไรกัน เชอร์รี่รอคุณตั้งนานแล้วนะ T^T'' ยัยเชอร์รี่พูดและทำหน้าจะร้อง
''ผมขอโทษนะเชอร์รี่ แต่เดียวจะเสร็จแล้วละ'' นายนั่นบอกยัยเชอร์รี่
''okค่ะ แต่เดียวสิยัย2คนนี่ใครนะ?'' ยัยนั่นเงยหน้าขึ้นไปถามนายนั่น
''ก็คนที่ผมเกือบชนเมือกี้ไงละ'' นายนั่นพูดและมองมาทางฉัน
''อ่อ ยัย2คนนี่เองหรอที่เดินบิดตูดไปมาอยู่กลางถนนนะ'' ยัยเชอร์รี่พูดและมองฉันกับยัยพิชตั้งแต่หัวจรดเท้า
''เธอว่าใคร ยัยเชอร์รี่เน่า!!'' ฉันตอบกลับอย่างหมดความอดทน
''ใครชื่อเชอร์รี่เน่า ฉันชื่อเชอร์รี่ตั้งหากละ'' ยัยนั่นพูดและหันหน้ามาทางฉัน
''มันก็ไม่แตกต่างกันหรอก ยัยเชอร์รี่เน่า'' คราวนี้เป็นเสียงของยัยพิชพูดบ้าง
''กรี๊ดด!! นี่พวกแกรู้ไหมว่าพ่อฉันเป็นใคร'' ยัยนั่นพูด
''นี่! ขนาดเธอเองยังไม่รู้เลยว่าพ่อตัวเองใคร แล้วพวกฉันจะรู้ได้ไงละว่าพ่อเธอเป็นใคร >0<'' ฉันตอบกลับอย่างสะใจ
''กรี๊ด!!!!! พวกแกนะพวกแก'' ยัยเชอร์รี่เน่าส่ายหัวไปมาพร้อมกรี๊ดลั่น
''เชอร์รี่พอแล้ว คนเขามองกันหมดแล้ว'' หลังจากที่นายนั่นเงียบไปนานก็พูดขึ้น
''จะให้เชอร์รี่พอได้ไง่ละค่ะเจส ดูยัยพวกนั่นสิมันด่าป๊ะป๋าของเชอร์รี่อ่ะ'' ยัยเชอร์รี่พูดและเอามือควงแขนนายนั่นไว้
''อะไรๆ อย่ามามั่วนะยัยเชอร์รี่เน่าใครด่าพ่อเธอ เดี๋ยะๆ!'' ฉันที่กำลังจะเดินเอาหมัดไปสอยหน้ายัยเชอร์รี่เน่าแต่ดันถูกยัยพิชดึงเสื้อไว้ซะก่อน
''แกใจเย็นๆหน่อย'' ยัยพิชพูด
''ก็แกดูยัยเชอร์รี่เน่านี่สิกล่าวหาพวกเรา!'' ฉันหันไปหายัยพิช
''กรี๊ดด! เจสดูสิค่ะยัยความถึกจะทำร้ายเชอร์รี่อ่ะ'' ยัยนั่นพูดและไปหลบหลังนายนั่น
''พอเถอะเชอร์รี่ ผมว่าเราไปกันดีกว่านะ'' นายนั่นหันหน้าไปพูดกับยัยเชอร์รี่เน่า
''ก็ได้ค่ะ'' ยัยเชอร์รี่ตอบ
''เชอร์รี่ไปรอผมที่รถก่อนนะเดียวผมตามไป'' นายนั่นหันไปพูดกับยัยเชอร์รี่อีกครั้งนึง
''แล้วเจสละค่ะ'' ยัยเชอร์รี่ถาม
''เดียวผมตามไป'' นายนั่นตอบ แต่ยัยเชอร์รี่ทำท่าจะไม่ไปนายนั่นเลยทำตาเขม็งใส่ยัยนั่นเห็นเลยทำตามแต่โดยดี
''ทำไหมไม่ตามยัยเชอร์รี่แฟนของนายไปซะละ'' ฉันพูด
''ทำไหมหรอ?'' นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้
''ก็ไม่ทำไหมหรอก แต่นายจะยื่นหน้าเข้ามาอีกทำไหมเนี่ยย!'' ฉันผลักหน้านายนั่นออก
''ฮ่าๆๆ ถ้ามีโอกาศเราคงได้พบกันอีกนะ ^^'' นายนั่นยิ้มให้และเดินขึ้นรถไป
''ไม่มีวันซะหรอก!! ชาตินี้เราอย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย'' ฉันตะโกนไล่หลังรถนายนั่นไป
 
——————ตอนที่2จบแล้วค่ะ——————
สนุกหรอืไม่สนุกยังไงก็ช่วยกันเม้นหน่อยน่ะค่ะ ^^
ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ พึ่งแต่งเป็นเรื่องแรก
ขอบคุณค่ะ