1 2 3 ฉันจะรักนายเพลย์บอย
6.5
เขียนโดย ดินสอ
วันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.19 น.
2 ตอน
5 วิจารณ์
5,436 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 21.23 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) อย่าให้เจออีกล่ะ !
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ขอโทษครับ"คำขอโทษจากผู้ชายที่อยู่ตรงน่าฉันดังขึ้นทำให้ฉันตื่นจากภวังค์
"ขอโทษเช่นกันคะ" ฉันเอ่ยกับทั้งๆที่ยังไม่ละสายตาออกจากใบน่าที่หล่อเหลาของเค้าคนนั้น
นายนั้นกดตามองต่ำลงมาที่ใบน่าฉัน ยิ้มมุมปากพร้อมเอามือเสยผมสีทองที่ตัดกับใบน่าของเค้าแล้วพูดขึ้นว่า ....
"ฉันไม่ได้ขอโทษเธอนะ" ^____^นายนั้นพูดพร้อมยิ้มมุมปากแบบมีเสน่ห์
แต่มันไม่ช่วยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลย .. นายนั้นหักน่าฉัน!!!!! ฮึ่มมมมมม...
"นาย!กับฉันเดินชนกัน แค่2คน ไม่ขอโทษฉันแล้วนายจะไปขอโทษใคร? ห๊ะ!"
ฉันพูดพร้อมทำน่าตามั่นใจ จนกระทั่งได้ยินเสียงผู้ชายแก่ๆ ดังมาจากด้านหลัง "โอ้ย!"
ฉันค่อยๆหันน่าไปตามเสียง แล้วก็พบกับ ลุงแก่ๆ ใส่เสื้อสีขาว ขาดๆ ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นจากพื้นปูน
ที่แท้!ที่ฉันชนกับอิตาบ้านั้น มันทำให้ฉันกับอิตานั้น เซไปชนกับลุงผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น
โถ่!น่าสงสารจุงงง TT ขณะที่ฉันกำลังคิดวิเคราะห์แยกแยะทบทวนเรื่องราว
อิตาบ้านั้นก็ค่อยยืนน่าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจ
"เด็กปี 1 หรอ ^^" นายนั้นพูดพร้อมดึงใบน่ากับไป พร้อมยิ้มสะใจที่เห็นฉันหัวเสีย ฮึ่มมมม!
"ฉันซันเดย์ ปี2 " ยังไม่ทันตั้งตัวตอบคำถามแรก
"ฉันไม่จำเป็นต้องรู้จักคนแบบนายหรอกย่ะ ^^"ฉันพูดอย่างมั่นใจ
"ใจเย็นๆสิ สาวน้อย เธอเด็กใหม่ยังไม่รู้จักฉันดีพอ ใครๆก็อยากรู้จักฉันแบบส่วนตัวกันทั้งนั้น"
นายซันเดย์พูดแบบมั่นใจ แต่คิดหรอว่าความหล่อของนายจะทำให้ฉันอ่อนไหวได้ ชิ! (ตอนแรกก็อ่อนไหวนิ ยัยปากแข็ง!) 'นักเขียนอยู่ส่วนนักเขียนอย่ามายุ่งนางเอกอย่างฉัน ฮรี่ๆ'
"ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันก็ไม่อยากจะรู้จัก!" :(
"โอ๋ๆ" นายซันเดย์พูดพร้อมยื่นมือมาเกาคาง เอ๊ะ "ฉันไม่ใช่แมว อิตาบ้า!!!!"
ฉันพูดพร้อมปัดมือนายซันเดย์ออกอย่างแรง ทำให้กำไรของนายนั้นติดมากับมือฉัน
"โอเค๊ ฉันไม่ยุ่งกับเธอก็ได้ คนไรดุอย่างกับ....แมว"^^ พูดจบนายซันเดย์ก็วิ่งเข้าไปในวิทยาลัย
เอ้า!นินายจะไม่สนใจข้อมือนายหน่อยเลยหรอ อิตาบ้าเอ้ยยย!
ฉันมองกำไรอย่างสงสัย กำไรอะไรไม่เคยเห็น สลักคำว่า 7k SD กำไรสีดำ เท่ห์ดีแห๊ะ
แต่ อักษร ย่อนั้นมันคืออะไร ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ! ช่างเหอะ ฉันเก็บกำไรลงกระเป๋าสะพายสีดำของฉันอย่างไม่ค่อยสนใจ คิดอย่างเดียว เดี๋ยวค่อยไปคืน :P
"เมือไรยัยแอฟ้ปิ้ลจะมานะเนี๋ย?" ฉันบ่นพรึ่มพร่้าๆ กับตัวเอง
"มาแล้ววว ฉัน มาแล้วววว ฮิ้ววว ทางนี้ๆ"ฉันหันซ้าย หันขวาเมือได้ยินเสียงเพื่อนรัก
ยัยนั้นมาพร้อมกับถุงขนมถุงใหญ่ จะมาเรียนหรือมาเข้าค่ายว่ะเนี๋ย =_=
'ประกาศ นักเรียนฉันปี 1 และ ปี2 เชิญเข้าร่วมกิจกรรม รับน้องสู่วิทยาลัยที่หอประชุมด้วย '
เสียงประกาศทำให้ฉันกับยัยแอฟเปิ้ล สปรีดความเร็ว เเล้ววิ่งไปหอประชุม
...หวังว่าคงไม่เจอเรื่องอะไรอีกนะ เฮ้อออ!
"ขอโทษเช่นกันคะ" ฉันเอ่ยกับทั้งๆที่ยังไม่ละสายตาออกจากใบน่าที่หล่อเหลาของเค้าคนนั้น
นายนั้นกดตามองต่ำลงมาที่ใบน่าฉัน ยิ้มมุมปากพร้อมเอามือเสยผมสีทองที่ตัดกับใบน่าของเค้าแล้วพูดขึ้นว่า ....
"ฉันไม่ได้ขอโทษเธอนะ" ^____^นายนั้นพูดพร้อมยิ้มมุมปากแบบมีเสน่ห์
แต่มันไม่ช่วยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลย .. นายนั้นหักน่าฉัน!!!!! ฮึ่มมมมมม...
"นาย!กับฉันเดินชนกัน แค่2คน ไม่ขอโทษฉันแล้วนายจะไปขอโทษใคร? ห๊ะ!"
ฉันพูดพร้อมทำน่าตามั่นใจ จนกระทั่งได้ยินเสียงผู้ชายแก่ๆ ดังมาจากด้านหลัง "โอ้ย!"
ฉันค่อยๆหันน่าไปตามเสียง แล้วก็พบกับ ลุงแก่ๆ ใส่เสื้อสีขาว ขาดๆ ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นจากพื้นปูน
ที่แท้!ที่ฉันชนกับอิตาบ้านั้น มันทำให้ฉันกับอิตานั้น เซไปชนกับลุงผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น
โถ่!น่าสงสารจุงงง TT ขณะที่ฉันกำลังคิดวิเคราะห์แยกแยะทบทวนเรื่องราว
อิตาบ้านั้นก็ค่อยยืนน่าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจ
"เด็กปี 1 หรอ ^^" นายนั้นพูดพร้อมดึงใบน่ากับไป พร้อมยิ้มสะใจที่เห็นฉันหัวเสีย ฮึ่มมมม!
"ฉันซันเดย์ ปี2 " ยังไม่ทันตั้งตัวตอบคำถามแรก
"ฉันไม่จำเป็นต้องรู้จักคนแบบนายหรอกย่ะ ^^"ฉันพูดอย่างมั่นใจ
"ใจเย็นๆสิ สาวน้อย เธอเด็กใหม่ยังไม่รู้จักฉันดีพอ ใครๆก็อยากรู้จักฉันแบบส่วนตัวกันทั้งนั้น"
นายซันเดย์พูดแบบมั่นใจ แต่คิดหรอว่าความหล่อของนายจะทำให้ฉันอ่อนไหวได้ ชิ! (ตอนแรกก็อ่อนไหวนิ ยัยปากแข็ง!) 'นักเขียนอยู่ส่วนนักเขียนอย่ามายุ่งนางเอกอย่างฉัน ฮรี่ๆ'
"ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันก็ไม่อยากจะรู้จัก!" :(
"โอ๋ๆ" นายซันเดย์พูดพร้อมยื่นมือมาเกาคาง เอ๊ะ "ฉันไม่ใช่แมว อิตาบ้า!!!!"
ฉันพูดพร้อมปัดมือนายซันเดย์ออกอย่างแรง ทำให้กำไรของนายนั้นติดมากับมือฉัน
"โอเค๊ ฉันไม่ยุ่งกับเธอก็ได้ คนไรดุอย่างกับ....แมว"^^ พูดจบนายซันเดย์ก็วิ่งเข้าไปในวิทยาลัย
เอ้า!นินายจะไม่สนใจข้อมือนายหน่อยเลยหรอ อิตาบ้าเอ้ยยย!
ฉันมองกำไรอย่างสงสัย กำไรอะไรไม่เคยเห็น สลักคำว่า 7k SD กำไรสีดำ เท่ห์ดีแห๊ะ
แต่ อักษร ย่อนั้นมันคืออะไร ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ! ช่างเหอะ ฉันเก็บกำไรลงกระเป๋าสะพายสีดำของฉันอย่างไม่ค่อยสนใจ คิดอย่างเดียว เดี๋ยวค่อยไปคืน :P
"เมือไรยัยแอฟ้ปิ้ลจะมานะเนี๋ย?" ฉันบ่นพรึ่มพร่้าๆ กับตัวเอง
"มาแล้ววว ฉัน มาแล้วววว ฮิ้ววว ทางนี้ๆ"ฉันหันซ้าย หันขวาเมือได้ยินเสียงเพื่อนรัก
ยัยนั้นมาพร้อมกับถุงขนมถุงใหญ่ จะมาเรียนหรือมาเข้าค่ายว่ะเนี๋ย =_=
'ประกาศ นักเรียนฉันปี 1 และ ปี2 เชิญเข้าร่วมกิจกรรม รับน้องสู่วิทยาลัยที่หอประชุมด้วย '
เสียงประกาศทำให้ฉันกับยัยแอฟเปิ้ล สปรีดความเร็ว เเล้ววิ่งไปหอประชุม
...หวังว่าคงไม่เจอเรื่องอะไรอีกนะ เฮ้อออ!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ