ปีศาจที่รัก <3

     หลังจากที่ผมไปส่งเธอที่บ้านพักของผม ผมก็รีบออกมาปฏิบัติภาระกิจที่ได้รับมอบหมายอย่างเร่งด่วนเพื่อกลับไปหาเธอให้เร็วที่สุด ผมร่ายมนต์คาถาไว้รอบบ้านอย่างน้อยมันก็ใช้ถ่วงเวลาเอาไว้ได้บ้างให้เธอปลดภัยจากคนที่จ้องจะกินเธอล่ะนะ ในที่สุดผมก็มาถึงที่หมายจนได้แต่ว่ามันไม่มีอะไรเลย

"แย่แล้วฮันนี่พาย" ผมกัดฟันก่อนพูดออกมา

"เฮ้ย!! แกเอาฮันนี่พายไปซ่อนไว้ที่ไหนว่ะ" แล้วไอ้ศัตรูตัวฉกาจก็โผล่หัวออกมาจนได้ ชิ แต่ว่าก็อึดน่าดูนะนายบ้าเนี่ย โดนพลังผมเข้าไปเต็มๆ ยังไม่เป็นอะไรอีก

"นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกับแกนะ"

"งั้นนายก็บอกมาว่าฮันนี่พายอยู่ที่ไหน" โถ่เว้ยยยย จะมาวิ่งดักหน้าทำไมฟะ

"งั้นนายก็ตามฉันมา ยายนั่นกำลังตกอยู่ในอันตรายฉันไม่มีเวลามาอธิบาย ถ้าช้าฉันไม่รับประกันนะว่ายัยนั่นจะอยู่บนโลกนี้ไหม"

ผมพานายวายเอ็นมาที่บัญชาการของพวกเราแล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ เพราะว่ายัยนั่นถูกจับตัวไป ผมได้แต่เจ็บใจตัวเอง ทำไมนะหรอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องห่วงผู้หญิงคนนี้ด้วย หรือว่าผม 'ชอบเธอ'  พวกเราทั้งคู่เข้ามาพร้อมกับเห็นสภาพของคนตัวเล็กถูกมัดมือห้อยต่องแต่งอยู่ข้างบน ส่วนตรงข้างล่างที่เธอถูกมัดไว้มีอสุรกายอยู่เต็มเลยถ้าหย่อนเชือกลงอีกนิดเดียวเจ้าพวกนั้นต้อง งับเธอถึงแน่ๆผมรู้สึกเหมือนทรมาณ อย่างบอกไม่ถูกเลย และผมก็คิดว่าวายเอ็นคงจะแค้นและเจ็บมากพอๆ กับผมเลย ดูจากสีหน้าอะนะ

"นี่ ปล่อยเธอนะ เธอไม่เกี่ยว" วายเอ็นตะโกนขึ้นเมื่อเห็นร่างของผู้หญิงที่เขารักถูกมัดห้อยอยู่

"ถ้าแกอยากให้เธอปลอดภัย แกก็เอามีดกริซ มาก่อน" หัวหน้าพูดขึ้น นี่ต้องการล้างเผ่าพันธุ์ ปีศาจสินะ

"ที่แท้พวกแกก็ต้องการจะเป็นใหญ่ คิดจะกำจัดปีศาจอย่างพวกเรางั้นหรอ" วายเอ็นกัดฟันพูด

"ใช่แล้ว ฉลาดดีนี่ สมแล้วที่เป็นเจ้าชายปีศาจ หึ แต่แกก็มาได้แค่นี้แหละ"

"ทำไมไม่มาสู้กันซึ่งๆ หน้าล่ะ เอาผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวทำไม หรือว่ากลัวจะแพ้"

"ถ้าแกไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ถูกหย่อนลงไปเป็นอาหารของพวกนี้แกก็อย่าพูดมากแล้วรับข้อเสนอซะ"

"ได้ ฉันจะเอามีดกรีซมาให้แก แต่แกปล่อยเธอมาก่อน"

"ฉันจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไป แต่ถ้าแกเล่นตุกติกเมื่อไหร่ ยัยนี่จะทรมาน อาจถึงตายก็ได้นะ และไม่ต้องกลัวไปหรอก เวทมนต์ที่ฉันร่ายไว้อันนี้ไม่มีใครแก้ได้นอกจากฉัน" 

"ตกลง ตามนั้น"

"ฉันจะคือยัยนี่ให้ แต่แกต้องเอามีดกรีซมาให้ฉัน ระหว่างทางเดินไปฉันจะให้ซิกเกอร์ติดตามไปด้วย" ว่าแล้วหัวหน้าก็ปล่อยฮันนี่พายลงมาอย่างปลอดภัย แววตาของเธอฉายให้เห็นถึงความหวาดกลัวเป็นที่สุด เธอโผเข้ากอดวายเอ็นและแน่นอนภาพนั้นผมไม่อยากจะมองมันเลย

โปรดติดตามตอนต่อไป