ปีศาจที่รัก <3

     หัวใจของผมแทบจะสลาย เมื่อได้เห็นคนร่างเล็กถูกมัดห้อยต่องแต่งโดยข้างล่างมีอสุรกายรออยู่ ถ้าหย่อนเชือกลงไปอีกนิดเธอได้เป็นอาหารอันโอชะ ของพวกมันแน่ๆ เลย เจ้าพวกน่าเกลียจเล่นสกปรกต้องเอาผู้หญิงตัวเล็กมาล่อ ผมตอบตกลงพวกมันไป แล้วอุ้มร่างเล็กที่สลบไปหลังจากที่ถูกปล่อยออกมา

"พาเธอมานอนที่บ้านฉันก่อนก็ได้นะ" ซิกเกอร์พูดขึ้น

"อื้ม" ผมรู้ดีว่าซิกเกอร์มันก็ห่วงฮันนี่พาย ไม่น้อยกว่าผมเช่นกันโดยสัญชาตณานอะนะ ไอ้ซิกเกอร์ก็หลงเสน่ห์ยัยนี่เข้าเต็มๆ เสน่ห์แรงจริงนะ เห็นจะปล่อยไว้ไม่ได้แล้วล่ะ

พอเดินมาถึงบ้านไม้หลังงามหลังหนึ่ง ผมค่อยๆ ย่างก้าวเข้ามาในบ้านแล้ววางร่างบางลงกับเตียงนุ่ม แล้วหันมาหาผ้าเช็ดตัวเธอให้ฟื้นขึ้นมาก่อน

"เดี๋ยวฉันจะหาสมุนไพรมาให้ฮันนี่พายดื่มนะ น่าจะบรรเทาลงได้เยอะ" ซิเกอร์พูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"อื้ม"

แล้วหมอนั่นก็เดินออกไปจากตรงนั้น ทอ้งให้ผมได้อยู่กับฮันนี่พาย2 ต่อ 2 ใบหน้าของเธอนั่นซีดเซียวราวกับคนเป็นไข้

"อื้อออ วายเอ็น นาย ชะ ช่วย ฉันด้วย" เธอละเมอพรางกำแขนผมไว้แน่น

"ฮันนี่พาย ฉันอยู่ตรงนี้แล้วไง ฉันมาหาเธอแล้วนะ" ผมกอดเธอแน่น

"วายเอ็น" เธอลืมตาขึ้นมาแล้ว

"ฉันขอโทษนะ ที่ฉันดูแลเธอไม่ได้"

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังไม่ตายนี่"

"อ่าว เธอฟื้นแล้วหรอ"ไอ้ซิกเกอร์ ไอ้มารพจน

"จ๊"

"เป็นไงบ้าง"

"ก็ปวดเนื้อปวดตัวอ่า"

"หรอ งั้นดื่มนี่หน่อยนะ" แล้วไอ้ซิกเกอร์ก็เข้ามาตัดบทผม

"อื้ม" ว่าแล้วฮันนี่พายก็กระดกน้ำนั่นดื่มทันที

"แหวะ ขม" แล้วเธอก็อวกออกมา ไอ้ซิกเกอร์ก็ใช้ผ้าเช็ดให้

"หวานกัน จริงนะ" นี่ผมกลายเป็นคนไร้ตัวตนไปเลยอ่า น้อยใจ

 ผมเลยเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เพราะไม่อยากเห็นภาพบาดตาอันนั้นหรือว่าเธอชอบซิกเกอร์นะฮันนี่พาย บางทีเธอก็ทำเหมือนรักฉัน แต่บางทีเธอก็ทำเหมือนรักซิกเกอร์

โปรดติดตามตอนต่อไป