ปีศาจที่รัก <3

    โอ๊ยๆๆ!! เจ็บจังเลย ฉันรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับเจ็บบริเวณที่แขนซึ่งโดนเสือข่วนนั่นเอง เอ๊ะแล้วฉันรอดมาได้ยังไงเนี่ย แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นวายเอ็นนั่งหันหลังไปอีกทางหนึ่ง
 
"นี่วายเอ็น!!"นายทำอะไรนะ วายเอ็น หันหน้ามาพร้อมกับแยกเขี้ยวเตรียมที่จะกินฉัน แง้ๆๆๆ นายวายเอ็นน่ากลัวอ่ะ เขาจับไหล่ฉันไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน
 
"วายเอ็น นี่นายจำฉันได้ไหม ฉันฮันนี่พายนะ นายอย่าทำอะไรฉันเลย TOT" ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาไหลพรากออกมาเป็นสาย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ร้องไห้เพราะว่ากลัวนายน่ะ T^T วายเอ็นชะงัก แล้วกลับเข้าสู่ภาวะปกติของเขา
 
"ฮันนี่พาย!!"
 
"ใช่ นายจะกินฉันแล้วรู้ตัวไหม"
 
"เธอกลัวฉันหรอ??"
 
"เปล่านิ"
 
"แล้วจะร้องไห้ทำไม" เขาพูดพรางเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
"ก็นายจะกินฉันนี่"
 
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ฮันนี่พาย ไม่มีวัน" วายเอ็นพูดพรางดึงตัวฉันเข้าไปกอดแนบอก แล้วนายมากอดฉันทำไมย่ะ แล้วทำไมฉันต้องน้ำตาไหลด้วยเนี่ย โอ๊ยยย คิดแล้วเคลียด
 
"เย็นแล้วเราพักที่นี่กันนะ เดี๋ยวฉันจะไปหาฟืนมาก่อกองไฟ เธอมีอาหารอยู่ในกระเป๋าแล้วใช่ไหม"
"อื้ม"
 
"งั้นเดี๋ยวฉันมานะ อย่าไปไหนล่ะ ถ้ากลัวก็ให้นึกถึงฉัน ฉันจะมาหาเธอทันที" โหยพูดยังกับในหนังนายรู้ได้ไงย่ะว่าฉันนึกถึงหน้านายอยู่
 
"รู้สิ" อ่าว เฮ้ยอี่ตาบ้านี่ ยังไงนะ
 
"ฉันอ่านใจเธออกนะ ฮันนี่พาย" ง่ะ จะบ้าตายมาอ่านใจฉันทำไมกันย่ะ
"ยังไม่เลิกด่าฉันอีก"
 
"ไปให้พ้นเลยไป"
 
"อื้ม อย่าลืมนะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอให้คิดถึงหน้าฉัน"
 
"อื้ม"
พูดจบวายเอ็นก็เดินไปโดยไม่รีรออะไร ฉันหยิบกระเป๋าออกมาดูมีอะไรกินบ้างนะ ดีนะเนี่ยที่ฉันพกขนมมากินเยอะอ่า มีข้าวกล่องด้วย ง่ะ ฉันเห็นเหมือนมีอะไรเลื้อยมาตรงหน้าฉัน เย้ย ไม่จริงใช่ไหมมันคืองู ตัวใหญ่เท่าแขนฉันเลยอ่า ฉันจะกินฉันไหม T^T วายเอ็นช่วยฉันด้วย แง้ๆๆๆๆ
 
แวบเดียวที่หญิงสาวนึกถึงหน้าชายหมุ่นเขาก็สัมผัสได้ว่าเธอคนนั้นกำลังมีอันตราย ชายหมุ่นที่กำลังดูดดื่ม เลือดของกวางตัวงามอยู่ก็หยุดชะงักแล้วรีบวิ่งไปช่วยหญิงสาวอย่างรวดเร็วสุดแรงเกิด เพียงแค่เสี้ยววินาทีเขาก็ถึงตัวหญิงสาวแล้ว ชายหมุ่นเห็นงูตัวใหญ่ที่กำลังเลื้อยเข้าไปหาหญิงสาวช้าๆ เขาจับหางของมันแล้วขว้างเข้าไปในป่าด้วยแรงมหาศาลงูตัวนั้นหายไปในพริบตา
 
"ฮันนี่พาย เธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ฉันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าชายหมุ่นที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่ได้พูดเล่นเขารู้จริงๆด้วยว่าฉันกำลังมีอันตราย ฉันกลัวมากกระโดดเข้ากอดผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แง้ ฉันอ่อนแออีกแล้วง่ะ
 
"เปล่า ฉันไม่เป็นอะไร"
 
"แน่ใจนะ แล้วเธอจะร้องไห้ทำไมเนี่ย"
 
"เออ..."
 
"เอาล่ะ เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะปกป้องเธอเองนะฮันนี่พาย"
 
ซิ้ง T^T วายเอ็นปล่อยฉันแล้วหันไปก่อกองไฟแทน เริ่มมืดลงเรื่อยๆ แล้ว อากาศที่นี่ตอนกลางคืน คงไม่ต้องถามนะว่าเป็นไง ทั้งมืด ทั้งน่ากลัว ทั้งเย็นจนจะแข็งอยู่แล้วเนี่ย แม่จ๋าหนูคิดถึงแม่ T^T วายเอ็นเริ่มขยับเข้ามาโอบฉัน
 
"ให้ฉันกอดเธอนะ มันหนาวมาก"
 
"เออ อื้ม" คงปฏิเสธไม่ได้สินะ เดี๋ยวแข็งตาย
 
ว่าแต่จะเต้นทำไมนักหนานะใจเจ้ากรรมได้ยินไปก้องป่าแล้วมั้งจะเต้นดังไปถึงไหนนนนนนนนนนน แต่แปลกนะที่ปีศาจนะอุ่น
 
"นี่เธอ!! ฉันเป็นปีศาจนะไม่ใช่แวมไพร์ถึงจะเย็นดุจน้ำแข็ง"
 
"หรอ"
 
"หลับได้แล้ว"
 
ง่ะ หลับก็ได้ เขาพูดจบก็หลับไปเลย เหลือแต่ฉันที่ยังทำหน้าแดงเขินอยู่ได้จะเขินทำไมกันเนี่ยไม่เข้าใจเลย
โปรดติดตามตอนต่อไป