สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

    ในยามคํ่าคืนราตรีถนนที่เงียบสงัดเหล่าผู้คนที่ติดอยู่ตรงฝั่งถนนทั้งซ้ายและขวาก็พากันนอนหลับในยามกลางคืนและพักผ่อนกันตรงข้ามสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ที่เก่าและจะถูกรื้อค้นทางเทศบาลจะปรับปรุงกลายเป็นสนามกีฬาได้มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่ขี่มอเตอร์ไซค์สิบๆคันจอดเรียงเป็นแถวและบางคันก็มีพวกเด็กวัยรุ่นม.ปลายหลายคนยกล้อหรือไม่ก็โชว์ว่าตัวเองเจ๋ง 

 

  

  หญิงสาวอายุสิบแปดปีที่สวมกางเกงขาสั้นสียีนต์พร้อมกับเสื้อกล้ามสีขาวเผยให้เห็นร่างเหลืองนวลใสสะอาดและผมสีดําคมปนนํ้าตาลที่ปล่อยออกมากับรองเท้าส้นสูงสีนํ้าเงินสวยงามของเธอเดินอวดโชว์วัยรุ่นอายุคราวเดียวและอายุน้อยนิดก่อนที่พวกเขาจะส่งสายตาและซุบซิบกันแต่สําหรับเธอ

 

ไม่ค่อยสนใจเท่าไรก่อนจะสะบัดผมแล้วเดินไปทางกําแพงที่มีมอเตอร์ไซค์สีแดงวางอยู่  และชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดปีผมสีม่วงที่ถูกย้อนกับกางเกงหลุดหลุ่ยและเสื้อผ้าฉีกขาดที่สูบบุหรี่และดื่มกระป๋องเบียร์หันไปมองร่างนั้น 

 

   ''กล้า .... '' เสียงหวานใสของลูกอมดังออกมาวิ่งเข้าไปกอดแขนอีกฝ่ายด้วยความขี้อ้อนของแมวน้อยตัวเล็กมองชายหนุ่มสุดที่รักของเธอ

 

   ''จ๋า ... ที่รัก '' กล้ามองอีกฝ่ายที่เหมือนลูกแมวน้อยลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนเหมือนเจ้าของที่ดูแลสัตว์เลี้ยงอย่างดี 

 

   ''โชว์เจ้าพวกนั้นหน่อยสิว่าคนอย่างกล้าน่ะ เก่งอยู่แล้ว'' ลูกอมทําเสียงเชิญชวนแฟนหนุ่มขอตัวเองพร้อมกับชี้ไปทางพวกหนุ่มๆสี่ห้าคนที่ยกล้อตรงสนามหรือไม่ก็ขับวนไปวนมา 

 

   ''เธอก็รู้อยู่นี้หน่าว่าฉันเก่งกว่าพวกนั้นลูกอม''กล้าจับปลายคางของอีกฝ่ายด้วยท่าทีที่อยากจะจูบเล็กน้อยแต่ถูกลูกอมดันหน้าออกไป

 

   ''เอาไว้แสดงให้เห็นให้พวกนั้นดูซะก่อนนะ ''ลูกอมยื่นมือนิ้วชี้กวาดลงริมฝีปากของกล้าก่อนที่เขาจะยอมทําตามคําสั่งโยนกระป๋องเบียร์ลงถังขยะแล้วขี่มอเตอรไซค์ไป

 

 

 ขยะแขยง .......

 

ลูกอมมองชายหนุ่มคนนั้นเหมือนแค่เป็นการข้ามเวลาของเธอก่อนจะได้ยินเสียงเพลงโทรศัทพ์ในกระเป๋ากิ๊บเก๋สีทองของเธอหยิบขึ้นมาดู นั้นคือชื่อแฟนอีกคนของนักเรียนเอกชนที่เขาเข้ามาจีบเธอก่อนจะหยิบขึ้นมาคุย

 

  ''มีอะไรเหรอค่ะรุ่นพี่'' ลูกอมทําเสียงเป็นปกติก่อนจะเดินออกจากกลุ่มวัยรุ่น 

 

  [การบ้านที่น้องให้พี่ทําเสร็จแล้วนะ จะให้พี่ส่งวันนี้ไหม?] เสียงปลายโทรศัทพ์แอบสั่นๆเล็กน้อยและเขินอายอย่างมากลูกอมได้ยินปลายสายอย่างนั้นก็แกล้งเนียนตอบปลายสายไป

 

  ''ไว้พรุ่งนี้ตอนช่วงเย็นละกันนะคะ''หญิงสาวตอบขอวันพรุ่งนี้สําหรับเธอ

 

  [ด..ได้สิ พรุ่งนี้พี่จะไปหานะลูกอม] รุ่นพี่แอบสลดเล็กน้อยก่อนลูกอมจะปิดโทรศัทพ์ไปเธอยืนติดผนังกําแพงเหล็กทุกเส้นที่ลวดลายติดกันก่อนจะมีสายตาจิกกัดวัยรุ่นกลุ่มเด็กคนหนึ่งที่มองเธอและเธอก็มองกับด้วยสายตาแม่นางตัวร้ายของเธอจงทําให้เด็กพวกนั้นเงียบ

 

 

อย่าสะเออะ  ........

 

 

พอลูกอมคิดได้ดังนั้นกลับมาเสียงจากกลุ่มเด็กพวกนั้นดังขึ้นมา

 

 ''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด'' เสียงกรีดร้องของเด็กวัยรุ่นในกลุ่มที่ร้องออกมาด้วยความตกใจเอามือปิดปากและชี้ไปทางกลุ่มที่ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่มีร่างบางอย่างพุ่งเข้ามาจับตัวชายหนุ่มสองสามคนเทวดารูปหญิงและมีปีกหกปีกและสองปีกคลุมหน้าตามทั่วร่างกายเฉือนคอด้วยความรุงแรงก่อนที่จะกัดกินเลือดสดๆของพวกเขาออกมา 

 

  ''เหวอออออ!'' ชายหนุ่มที่กําลังยกล้ออยู่ก็ล้มระเนระนาดรวมทั้งกล้าแฟนของเธอที่อยู่ตรงนั้นถูกจับตัวขึ้นบนท้องฟ้า!

 

สายตาที่ตกตะลึงของทุกคนในสนามฟุตบอลเก่ามองร่างเทวดาหญิงที่จับกล้าและอีกหลายตนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือพวกเขามองอย่างนิ่งๆก่อนที่กล้าที่จับอยู่ร้องไห้ฟูฟายมองยูริลล์ที่ปิดปากก่อนแสงบนมือของร่างยูริลล์จะเผยปรากฏดาบกรีกโบราณนั้นทําให้ผู้คนถึงกับอึ้งโดยที่ยังไม่ทันคาดคิด ... 

 

   กล้าที่ร้องไห้และหวาดกลัวสั่นระริกถูกยูริลล์จับปลายดาบกรีดลงที่ต้นคออย่างช้าๆพร้อมกับเสียงร้องไห้อันสะอึกสะอื้นและเสียงกรีดร้องโหยหวนที่เหมือนไก่ที่ถูกเชือดก่อนจะสิ้นลมหายใจไป ... ภาพที่ลูกอมมองนั้นทําให้อึ้งและหวาดกลัวก่อนที่หัวสมองของเธอเริ่มประมวลออกมาเท้าทั้งสองข้างของเธอรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

 

 

''ช่วยด้วย !!! ช่วยฉันด้วย !!''

 

''กริ๊ดดดดดดดดดด!'' 

 

''ออกปายยยยยยยยยยย!!''

 

เสียงกรีดร้องของพวกวัยรุ่นวิ่งหนีและคนบางคนขับมอเตอร์ไซค์ชิ่งหนีและไม่รอช้าก็มีคนบางคนหลบซ่อนจากกล่องหรือแม้กระทั้งโถ่ระบายขนาดใหญ่ยูริลล์ที่มองร่าของพวกมนุษย์วัยรุ่นนิ่งเฉยก่อนสองปีกคลุมหน้าเปิดออกมาเผยให้เห็นใบหน้าที่ถูกเย็บติดปากรวมแม้กระทั้งตาก่อนจะเปิดปากและกรีดร้องออกมาเหมือนกลายเป็นคําสั่งว่าเริ่มต้น

 

ยูริลล์พุ่งโจมตีเข้าไปฟาดฟันพวกวัยรุ่นและแม้กระทั้งมอเตอร์ไซค์ร่างของพวกมนุษย์บางคนขาดสองท่อนและหัวขาดกลิ้งลงบนพื้นนั้นทําให้สนามฟุตบอลกลายเป็นสนามการเข่นฆ่าได้เริ่มขึ้น

 

ลูกอมพยายามวิ่งหนีออกนอกประตูแต่ก็สะดุดล้มลงหน้าคะหมํ่าเพราะรองเท้าส้นสูงสีนํ้าเงินคู่งามของเธอหักข้างหนึ่งทําให้เกิดแผลตรงข้อเท้าอย่างรุงแรง 

 

  ''โอ๊ย!'' หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปมองก็ตกตะลึงและหวาดกลัวมากขึ้นยูริลล์กําลังจ้องมองเธอด้วยความสงสัยและถือดาบอยู่กับปีกที่สะบัดไปมามองร่างอันเล็กของเธอ

 

  ''ม..ม่ายอ...อย่าทําร้ายฉันเลยนะ ฉ..ฉันขอร้อง...!''ลูกอมร้องออกมาด้วยความกลัวสุดขีดก่อนเดินถ้อยหลังคลานออกไปโดยที่ยูริลล์มองร่างของลูกอมเธอพยายามขอร้องอ้อนวอนแต่ก็ไม่ได้ผลก่อนร่างของยูริลล์นั้นจะถือดาบกรีกโบราณฟาดฟันต่อหน้า

 

ฉับ!

 

เสียงกรีดจากดาบคาตานะสีดําฟาดฟันลงบนร่างของยูริลล์ออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเลือดสีข้นเหนียวเหนอะสาดกระจายลงสู่ลูกอมออกมาหญิงสาวที่นั่งอยู่ก็ถูกเลือดสาดลงสู่หน้าก่อนจะพยายามกลั้นหายใจและโฟกัสภาพ 

 

ชายหนุ่มหรือหญิงสาวไม่ทราบแน่ชัดสวมเสื้อหนังสีดําพร้อมหมวกกันน๊อตลวดลายสีดําขาวกันกระจกสีดําปิดกั้นทุกส่วนของร่างกายรวมแม้กระทั้งรองเท้าบู๊ตสีดําถือดาบคาตานะพร้อมกับมีโซ่สีดําคล้องไว้กับส่วนแขนข้างซ้ายกับเปลวไฟสีดําที่ลุกท่วมดาบ    

 

 

  ''อ...อ...อะ....''ลูกอมพยายามเรียบเรียงคําพูดของเธอและตกตะลึงทุกชั่วขนาดมองร่างที่อยู่ตรงหน้าเธอก่อนที่ร่างนั้นเขามองเธอในอีกลักษณะหนึ่งก่อนจะเดินผ่านไปไม่มีความสนใจใดๆก่อนที่ดาบคาตานะสีดํานั้นก็ไถอยู่บนพื้นและมีเสียงกรีดบนพื้นปูนซีเมนต์ 

 

  ''หนีไป''เสียงที่ดูถ้าจะเป็นผู้หญิงพอให้เข้าใจได้เลยว่านั้นคือผู้หญิงลูกอมรีบกลืนนํ้าลายก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงสีนํ้าเงินอย่างไม่สนใจและยอมทําตามคําสั่งรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว  

 

  ''งี่เง่า ... ''ร่างสีดําพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะมองร่างของเทวดาหญิงที่ดูดกลืนร่างเนื้อของมนุษย์โดยที่เธอมองด้วยสายตาที่ปกติ 

 

   ''นายของแกเป็นใคร?''ดวงตาสีแดงส่องประกายผ่านหมวกกันน๊อตสีดําก่อนที่ร่างของยูริลล์นั้นจะเริ่มกรีดร้องและพุ่งเข้าไปหาอชิระ

 

ร่างของยูริลล์ตนหนึ่งพุ่งเข้าหาใส่อชิระเธอจับดาบอย่างรวดเร็วแทงเข้าตรงใบหน้าอย่างแม่นยําก่อนที่ยูริลล์ตัวที่สองจะพุ่งเข้ามาใส่ทางด้านหลังอชิระก็หมุนตวัดดาบตัดเข้าตรงท้ายทอยเอวขาดสองท่อนเลือดของเทวดาหญิงก็สาดกระเด็นเข้าสู่หน้าก่อนจะมีหลายๆตัวบุกเข้ามาอย่างไม่ยั้ง  

 

ปัง !  ปัง ! 

 

เสียงลูกกระสุนกระหนํ่าลงอย่างมารวดเร็วพร้อมเสียงกรีดร้องของพวกร่างยูริลล์โหยหวนออกมาทางอีกด้านชายหนุ่มร่างใหญ่ที่สวมเสื้อหนังสีขาวที่แตกต่างกันกับหญิงสาวที่ใส่สีดําพร้อมกับหมวกกันน๊อตที่ลวดลายขาวดํา

 

  ''ขอโทษที่มาช้าครับ .... ''วิราวพูดออกมาทางหมวกกันน๊อตที่ถูกปิดดวงตาสีเหลืองคู่งามรัตติกาลที่เหมาะกับตอนกลางคืนนี้เหยียบร่างของยูริลล์ที่นอนดิ้นขยับกระบอกปืนสีขาวที่มีลวดลายเทพเจ้าสีทองกับโซ่สีขาวที่ติดอยู่ตรงข้อมือพร้อมกับเปลวไฟตรงข้อมือทั้งสองข้างยัดเข้าไปตรงปากก่อนจะเหนื่ยวไกช้าๆ

 

ปัง!

 

ลูกกระสุนทะลุกปากของยูริลล์อย่างรวดเร็วก่อนที่วิราวจะลุกขึ้นช้าๆมองร่างของยูริลล์ที่ลอยอยู่

 

 ''มันเสียเวลาฉันนะเฟร้ย ..'' อชิระไม่สบอารมณ์ที่ผู้เป็นน้องชายของเขามาช้า

 

 ''ขอโทษครับ'' วิราวแอบหลุดขําเล็กน้อยก่อนจะจับกระบอกปืนสองข้างพร้อมโซ่ที่กวาดขึ้นมา

 

 ''ถ้างั้นก็ลุยเลยสิ!'' สิ้นเสียงอชิระและวิราวก็บุกเข้าไปหายูริลล์ที่กรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งบุกเข้าหาใส่

 

วิราวก้มตัวหลบดาบที่พุ่งเข้าใส่ก่อนจะเล็งปากกระบอกปืนยิงเข้าใส่หลายตัวที่เข้ามาหาเขาทางด้านของอชิระที่ร่างของเทวดาหญิงก็จับดาบขึ้นมาฟาดฟันอย่างรวดเร็วพร้อมกับหมุนปลายดาบตีเข้าตรงหน้าของยูริลล์

 

จงกระทั้งผ่านไปกว่าสามสิบนาทีร่างของพวกยูริลล์นอนระเกะระกะเลือดสาดจมกองอยู่บนพื้นสนามฟุตบอลอชิระและวิราวที่ยืนมองร่างที่นอนดิ้นทุรันทุรายแต่มีเครื่องบรรณาการสูงส่งเล็กน้อยที่ถูกอชิระเด็ดปีกและวิราวยิงกระสุนเข้าใส่ตรงขาและแขนทั้งสองข้างมอง

 

 ''อั๊ก! ค..แค่กๆ!''ยูริลล์ที่นอนหมอบอยู่กับพื้นพูดภาษาที่พอจะฟังรู้เรื่องของสองพี่น้องได้ 

 

 ''ดูถ้า ..เขาจะพูดภาษาของเราได้นะครับพี่''วิราวให้อีกฝ่ายเริ่มเปิดประเด็นคนแรกโดยที่ยืนเหยียบตรงขาไว้อยู่พร้อมกดลูกกระสุนให้ฝั่งอยู่บนเนื้อ

  

 ''ถ้ายังงั้นพวกนั้นก็น่าจะเกิดจากการอันเชิญของใครบางคนน่ะสิ ...''อชิระตั้งข้อคิดและสงสัยไปด้วยพร้อมกับฝั่งดาบคาตานะลงไปบนแขนเพื่อให้อีกฝ่ายดิ้นออกไป

 

 ''อ๊ากกกกกกกก!'' เสียงกรีดร้องโหยหวนของยูริลล์ถูกทรมานอย่างรุงแรงก่อนที่อชิระจะเริ่มถาม

 

 ''นายของแกเป็นใครวะ?'' อชิระถามพร้อมกับพลางกดดาบคาตานะลงไปในเนื้อของยูริลล์  

 

 ''เ...เจ้าจะไม่มีวัน! ค..แค่ก! ..อ๊ากกก!''ยูริลล์ร่างนั้นถูกกดดาบคาตานะลงไปในเนื้ออย่าง

ทรมาน 

 

 ''พี่ครับ ..ขืนทําอย่างนั้นยูริลล์ตัวนี้เขาก็ตายก่อนนะครับ ..''วิราวเปิดหมวกกันน๊อตยิ้มปลอบประโลมพี่สาวตัวเองด้วยความใจเย็น 

 

 ''หา? .... ก็พวกนี้เดียวก็ฟื้นร่างกายเอง .. แต่ก็ต้องทรมานแบบนี้ไม่ใช่เหรอ'' อชิระทําหน้าทําจาแบบเด็กๆโดยที่ยูริลล์ขยับแขนนิดหนึ่งหญิงสาวรู้ทันทีก็เพิ่มแรงเข้าไปทําให้ยูริลล์กรีดร้องหนัก

 

 ''พ..พวกเจ้า!...อุ๊บ!..แค่กๆ! จะไม่มีวันเจอ! ท่านหรอก!'' ร่างของเทวดาหญิงทรมานจงเธออยากจะรีบๆตายไวๆไปซะ 

 

 ''จะถามอีกครั้ง ....... ''อชิระลุกขึ้นพร้อมกับดึงดาบคาตานะออกมาแล้วเหยียบร่างนั้นกับจ่อดาบเข้าตรงคอนั้นทําให้ยูริลล์ไม่ขัดขืนหยุดนิ่งพร้อมกับวิราวที่ลุกออกมาดูสถานการณ์

 

 ''นายของแกเป็นใคร?''หญิงสาวเริ่มทนไม่ไหวและเริ่มจุดเดือดขึ้นมายูริลล์ถูกปลายดาบจ่อเข้าก่อนที่จะแสยะยิ้มแล้วขยับหัวเข้าไปตรงหน้าแล้วพูดเบาๆออกมา

 

 ''แกไม่มีวันเจอหรอก!''

 

ฉับ!

 

ปลายดาบฟาดฟันตรงหัวของร่างยูริลล์ขาดกระเด็นเหมือนไม้ตีกอลฟ์ที่ตีออกทางไกลพร้อมกับใบหน้าของอชิระที่นิ่งเงียบและได้คําตอบมาเรียบร้อยแล้วสําหรับเธอ

 

 ''ชิ ......!''อชิระหงุดหงิดขึ้นมาพร้อมกับวิราวถอนหายใจเบาๆเดินเข้าไปจับไหล่

 

 ''อย่ามาแตะนะ!''ผู้เป็นพี่สาวสะบัดออกมาอย่างรุงแรงพร้อมกับทําหน้าโมโหร่างยักษ์นั้นทําให้เผยให้เห็นใบหน้าสีขาวของเธอกับตาสีแดงที่เข้ากันวิราวเผลอหลุดขําออกมามองใบหน้านั้น

 

 ''อุ๊บ .. วะฮ่าๆ!'' วิราวระเบิดหัวเราะออกมามองอชิระที่ทําสีหน้างงว่าน้องชายเขาหัวเราะอะไร

 

 ''หัวเราะอะไรของแกฟะ?!'' อชิระเถียงน้องชาย

 

 ''ป..เปล่าซะหน่อย!?''วิราวยิ้มอย่างใสซื่อมองพี่สาว  

 

 ''เฮ้อ..พอเถอะ กลับบ้านกันได้แล้ว .. ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวอะไรเลย'' อชิระจับหัวตัวเองในขนาดที่สวมหมวกกันน๊อตแบบไม่สบอารมณ์ 

 

 ''อ่า ...แต่ผมว่าเราพอรู้อยู่แล้ว''วิราวเดินเข้าไปไกล้ๆหัวของร่างยูริลล์ที่ขาดกระเด็นก่อนจะหยิบขึ้นมาโยนเล่น

 

 ''กลับบ้านกันเถอะครับ เรายังต้องคุยกับเขาอีกเยอะ''วิราวยิ้มออกมาพร้อมกับขี่มอเตอร์ไซค์CBRสีขาวคู่ใจไปก่อนพร้อมกับหยิบหัวของยูริลล์ยัดลงใส่กระเป๋าพร้อมกับอชิระที่ขับมอเตอร์ไซค์เหมือนกับน้องแต่เป็นสีดําขับตามไป

 

------------------------------------------------------------------------------------