สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

 
''พี่ครับ ตื่นได้แล้ว !!''
 
''ขออีก 3 นาที ......''
 
''ไม่ได้ !!''
 
''ขออีก 2 นาที ....''
 
''ไม่ได้อีก!!''
 
''ขออีก ........ 1 นาที .......''
 
  ชายหนุ่มผมสีนํ้าตาลสั้นพร้อมนัยต์ตาสีเหลืองเข้มอ่อนที่สุดจะทนความขี้เกียจของหญิงสาวคนตรงหน้าที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวก่อนดึงผ้าห่มบนเตียงออกแล้วเข้าไปจั๋กกะจี๋ใส่ให้ตื่นไปโรงเรียนพร้อมกัน
 
   ''วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ !! โอ๊ย พอแล้ว !! ยอมแล้ว !! ''เสียงแจ่มใส่ที่ร้องออกมาทนไม่ไหวหญิงสาวผมสีนํ้าตาลเข้มอ่อนที่มีทรงผมยุ่งเหยิงและนัยต์ตาสีนํ้าตาลอ่อนที่เบิกทะลักดิ้นพล่ามบนเตียงใสชุดนอนสีขาวหัวเราะออกมาที่  โดนผู้เป็นน้องชายจั๋กกะจี๋ใส่จงยอมแพ้ไปอาบนํ้าปล่อยให้เขานั้งอยู่บนเตียงแอบขําพี่สาวตัวเอง
 
   ''วิราววันนี้มีอะไรกินบ้างละ?''เสียงของพี่สาวของชายหนุ่มที่พูดออกมาจากห้องนํ้าในสภาพที่เปียกคาดผมไว้อยู่ก่อนน้องชายของเขาจะหัวเราะกลั้นขําเอาไว้ก่อนจะพูดออกมา 
 
  ''โจ๊กกับปาท๊องโก๋ละนะครับ พี่น่ะก็รีบๆอาบนํ้าซะนี้ 6.49 แล้วละนะครับ ''  วิราวมองนาฬิกาข้อมือของเขาก่อนจะเดินลงไปข้างล่างนั้งกินข้าวรอพี่เขาไปก่อนจะมีเสียงลงจากบรรไดอย่างรวดเร็วที่เกือบจะตกบรรได 
 
 
  ''ระวังหน่อยสิพี่ครับพี่น่ะ ...'' เสียงของน้องชายกล่าวตักเตือนเล็กๆตักโจ๊กเข้าปากมองอีกฝ่ายอชิระก็เดินเข้ามาก่อนจะพูดแบบไม่ชอบให้ใครมาสั่ง
 
 
  ''อย่ามองว่าฉันเป็นเด็กสิฟะ ''เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้แล้วทานอาหารเช้าก่อนที่จะเริ่มพูดคุยบทสนธนากัน
------------------------------------------------------------------------------------
  ''โรงเรียนอนุสรณ์''เป็นโรงเรียนรัฐบาลที่ถูกจัดสร้างตามโครงงบของรัฐบาลแต่ว่าพอมีผ.อเข้ามาใหม่ทุกๆอย่างเริ่มปรับเปลี่ยนกลายเป็นเหมือน''โรงเรียนเอกชน''ที่มีนักเรียนประมาณสี่พันห้าร้อยคน 
 
  ''โรงเรียนนี้เหรอ .. อ่า อา-นุ-สรณ์ โว๊ะ ใหญ่จังเลยเฮ้ย?''อชิระทําหน้าค้างก่อนจะมองโรงเรียนที่นักเรียนคนอื่นๆต่างจ้องมองพวกเขาที่คนคิดว่าเหมือนดารามาเรียน
 
  ''ครับ โรงเรียนนี้มีประมาณสี่พันห้าร้อยคนและเวลาตอนเช้าเข้าแถวประมาณแปดโมงเช้าและตอนกลับเลิกสี่โมงละนะครับ และช่วงเที่ยงก็จะมานั้งกินข้าวที่โรงอาหารตรงนู้นแหละ'' วิราวพูดบรรยยายเหมือนพวกวิชาการที่ไม่ได้ใส่ความรู้สึกอารมณ์อะไรก่อนจะชี้นู้นชี้นั้นว่าเป็นอะไรให้พี่สาวของเขาที่ทําหน้าค้างตกตะลึงก่อนจะถาม 
 
  ''นี้ไปรู้มาจากไหนวะ !? '' 
 
  ''ตอนช่วงปิดเทอมของโรงเรียนนี้ผมมานั้งสังเกตตรงนี้ละนะครับช่วงเช้าถึงช่วงบ่ายตอนพี่อยู่บ้านละนะครับ ''เขาส่งยิ้มามาให้พี่สาวของเขาก่อนจะมีเสียงออดเข้าแถวเตรียมเข้าเคารพธงชาติ
 
 
  '' ผมจะพาไปเองละนะครับ  ! ''วิราวดึงมือของพี่สาวของเขาก่อนจะพาไปเข้าแถวตรงม.หก
 
เสียงของวิราวยิ้มร่าเริงก่อนจะจูงมือพากันไปเข้าแถวม.หกก่อนจะมีเสียงซุปซิปนินทาของพวกแถวหรือไม่ก็พูดคุยกัน 
 
 
  ''เดียว .. นั้นพี่ชายที่มานั้งมองพวกเราตรงเข้าแถวนี้หน่า!?''
 
  ''ห.. หล่ออ่ะ?!! ''
 
 ''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ชายคนนั้น ...!!'' 
 
ดูเหมือนไม่ใช่เสียงนินทาอะไรมันทําให้พี่สาวของเขาฉุนและเกือบจะตะโกนว่าพวกคนที่มองพวกเขากันเต็มไปหมดเธอเริ่มหน้าแดงจัดไม่ได้เขินอายแต่มันรู้สึกอึดอัดอย่างมากที่อยู่ๆมองว่าเป็นอะไรแบบนั้นก่อนเงยหน้าขึ้นมามองน้องชายของเขาที่ไม่ได้มองอะไรมองหรือสนใจผู้คนที่ยืนดูพวกเขาจูงมือกัน
 
 
  ''ถึงแล้วละนะครับ ! เอาละ พี่น่ะก็ดูแลตัวเองดีๆละนะครับ'' ชายหนุ่มปล่อยมือก่อนจะเข้าแถวม.หกที่ไกล้ๆแถวม.ห้าของตัวเองก่อนจะโบกมือลาพี่สาวของเขาแล้วเดินเข้าแถวตัวเองโดยไม่รอช้าอชิระที่เห็นดันนั้นจึงพูดขึ้นมา
 
 
   ''เฮ้! ... '' เสียงตะโกนของอชิระพูดออกมาทําให้น้องชายหันหน้ามามองอชิระก่อนที่เขาจะพูดออกมา
 
  ''ดูแลตัวเองดีๆด้วยละ ... ''คําพูดที่ดูเป็นห่วงเป็นใยของพี่สาวทําให้น้องชายอย่างเขาเผยรอยยิ้มดีใจออกมาก่อนจะโบกมือว่า''รู้อยู่แล้ว'' ก่อนจะเข้าแถวมีเสียงเคารพธงชาติและค่อยๆจบที่เสียงสวดมนต์วิราวหันหน้าไปมองพี่สาวของเขาก่อนจะยิ้มดีใจที่พี่ของเขาพูดคํานี้ออกมา 
 
เขาขออวยพรสําหรับวันนี้ว่า ..
ขอให้วันนี้เป็นวันดีของพี่และของเขาด้วย ... 
------------------------------------------------------------------------------------
เสียงของนักเรียนม.ห้าทับหกที่ดังเอะวะโวยวายพูดคุยหรือไม่ก็วิ่งเล่นตีกันพวกผู้หญิงและพวกผู้ชายต่างชวนคุยพูดคุยเกี่ยวกับ''นักเรียนใหม่'' ย้ายเข้ามาห้องของพวกเขา
 
  ''ได้ข่าวไหมว่ามีนักเรียนใหม่ที่เข้ามาวะ? แถมยังหน้าตา หล่อวะ?เป็นคนต่างชาติเหรอ''
 
  ''นี้ๆ ตอนช่วงก่อนจะเปิดเทอมวันแรกฉันเห็นเขามานั้งมองอะไรก็ไม่รู้นะ'' 
 
  ''เขาใส่แว่นหนาตี้ดิ? แถมยังปิดตาด้วย เขามองเห็นได้ไงกัน?''
 
ก่อนที่จะชวนพูดคุยกันสักสี่หรือห้านาทีก็มีเสียงของอาจารย์เข้ามาแทรกทําให้นักเรียนหญิงหรือชายก็ต่างพากันหนีไปนั้งที่กันอย่างเรียบร้อยอาจารย์วัยดูแก่แต่ยังคงความเป็นหนุ่มไว้เดินเข้าก่อนจะมีเข้าคาบชั้วโมงโฮมรูม 
 
   ''ฟังนะ วันนีจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา เข้ามาสิวิราว'' อาจารย์หงายมือเชื้อเชิญเด็กหนุ่มเดินเข้ามาก่อนจะทําให้พวกผู้หญิงทั้งห้องและผู้ชายเกือบบางคนต้องตะลึงหนุ่มดวงตาสีเหลืองยิ้มให้เพื่อนใหม่ของเขาก่อนเริ่มแนะนําตัว 
 
  ''สวัสดีนะครับทุกคน ! ผมชื่อ วิราว อนาวรณ์ เรียกผมว่า''วิราว'' ก็ได้ละนะครับ ณตั้งแต่วันนี้ผมจะเข้ามาเรียนกับทุกคนของฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!''เสียงที่ดูเป็นมิตรทําให้พวกผู้หญิงกริ๊ดกร๊าดกับเพื่อนใหม่เด็กผู้ชายก่อนเข้าไปรุมเพื่อพูดคุยตีสนิทวิราวที่โดนผู้หญิงรุมล้อมก็พยายามจะหาคําพูดพูดคุยบางคนขอเบอร์บางคนถามที่อยู่และถามสิ่งที่ชอบอะไรบ้างและมีเด็กผู้ชายคนนหนึ่งเข้ามาถามวิราว
 
  ''ขอโทษนะ? ผู้หญิงที่เดินจูงมือกันมะกี้นี้ใครเหรอวิราว?'' เสียงของผู้ชายในวัยเดียวกันกับวิราวทําให้หันหน้ามองก่อนจะยิ้มร่าเริงใส่
 
  ''อ้อ ... เขาคือ''พี่สาว'' ผมเองครับ  ! '' ก่อนที่จะจบคําพูดนักเรียนมห้าทับหก ต่างเงียบสงบบรรยากาศที่อธิบายไม่ถูกว่าผู้หญิงคนนั้นคือ''พี่สาว''ของวิราว!?  และวิราวที่ยืนยิ้มหน้าระรื่นก่อนครูจะเริ่มเรียนคาบสอนและพวกนักเรียนก็ต่างพากันกลับไปนั้งที่โดยชายหนุ่มยังทําหน้างงอยู่ว่าตัวเองพูดอะไรผิดเปล่านะ?
------------------------------------------------------------------------------------
  ห้องม.หกทับเจ็ดที่ถูกได้จัดขนามนามว่า''เด็กดีหญิงและเด็กชายเลว'' บางคนพูดคุยเรื่องวิชาการส่วนบางคนพูดคุยเรื่องเกมหรือไม่ก็สินค้าขายอยางอื่นอย่างเช่นเสื้อผ้าหรือไม่ก็ของเล่นก่อนที่จะมีเสียงอาจารย์ผู้หญิงวัยยี่สิบปีที่เข้ามาด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายกับห้องนี้ 
 
  ''เอาละ นั้งทีได้แล้ว!!'' มีคําพูดแค่คําเดียวทําให้พวกนักเรียนต่างนิ่งเงียบกริบเพราะอาจารย์คนนี้มักเอาจริงเอาจังตลอดเวลาอชิระที่แอบมองอยู่ตรงประตูแอบหวาดเสียวเล็กน้อยที่อาจารย์คนนี้ดูโหดกว่าที่คิดหญิงสาวที่คิดว่าโรงเรียนนี้น่าจะมีอาจารย์ใจดีแต่ยกเว้นห้องนี้.... 
 
   ''วันนี้จะมีนักเรียนย้ายมาใหม่เข้ามาสิอชิระ ''อาจารย์ตะโกนตรงทางประตูทําให้อชิระรีบเดินเข้ามาพวกผู้ชายต่างจับจ้องเธอเป็นสายตาเดียวที่เจอกันตรงแถวเข้าเคารพธงชาติที่ไม่นึกไม่ถึงว่าเขา
 
จะมาอยู่ห้องนี้ก่อนอชิระจะรู้สึกแรงกดดันของพวกผู้หญิงบางคนที่จ้องมองและซุบซินกันอชิระกวาดตามองดูก่อนจะถือกระเป๋าวางแล้วก็พยายามฝึกทักทายที่ตัวเองไปฝึกตอนอยู่บ้าน
 
   ''อ่า....  ฉันชื่อ อชิระ อนาวรณ์ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเรียกสั้นๆว่า''อชิระ''ก็ได้ ! ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยละ !''อชิระที่ยิ้มเผยความเป็นผู้หญิงก่อนที่พวกผู้ชายจะเคลิ้มรอยยิ้มของเธอวิ่งกรูเข้าไปถามและพูดคุยแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งดันตัวผู้ชายออกมาถามแบบไม่สนใจคําพูดมะกี้แล้วทําหน้าทําตารังเกียจใส่
 
   ''นี้เธอน่ะ อย่าทําตัวสะเออะปล่อยความหวานตัวเองแถวนี้นะยะ ? .. เห็นแล้วมันขนลุก...''สาววัยรุ่นผมสีดำพร้อมดวงตาสีฟ้าเข้มมองหน้าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่เธอจะทําหน้าไม่รู้และคงนึกไปเออเองว่าเขาคงอยากมาเป็นเพื่อนกับเธอ?
 
  '' อื้อ ! ได้สิ ! ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ '' หญิงสาวไม่รู้จะพูดยังไงดีเลยตอบเออเองเองไปทําให้พวกหนุ่มๆเริ่มอยากจะพูดคุยกับเขาด้วยทําให้สาววัยรุ่นสก๊อยกัดฟันก่อนไปนั้งที่และมีเสียงผู้ชายถามขึ้นมา 
 
 
  '' เออ .. ข.. ขอโทษนะครับ คือว่าคนที่จูงมืออชิระจังนี้ใครเหรอครัับ? .. ''คําถามเสียงเบาๆแต่อชิระก็ได้ยินจึงยอมตอบคําถามนี้ก่อนอมยิ้มหน้าระรื่น 
 
 
  '' น้องชายฉันเอง! อาจจะดูตัวสูงนะแต่ฉันก็เป็นพี่สาวมันนะ !''   ผู้เป็นพี่สาวยิ้มร่าเริงก่อนจะที่มีเสียงนักเรียนทุกคนตกใจดังลั่น
 
 
  ''หาาาาาาาาาาาาาาา!?'' เสียงของพวกนักเรียนห้องม.หกทับเจ็ดต่างตกใจและช็อกที่ทุกๆคนคิดว่าต่างเป็นแฟนแต่ทั้งคู่นั้นกลายเป็นพี่น้องกัน อชิระที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวทําหน้างงยืนมองพวกเขาไปก่อนจะเริ่มเรียนสอนกัน 
------------------------------------------------------------------------------------