สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

 ''มีคนเคยพูดไว้ว่าจงรักตัวเองก่อนที่จะรักคนอื่น''

นั้นคือปัญญาห่วยๆที่ฉันได้ยินกับน้องเสมอ ....

------------------------------------------------------------------------------------

                กลิ่นอายของหมอกควันสีเทาและเสียงปืนดันสนั่นในโรงงานร้างแห่งหนึ่งได้มีกลุ่มทหารสีขาวนับร้อยที่ได้กําลังลากขังตัวเด็กผู้หญิงและผู้ชายสองคนที่น่าจะดูวัยอายุยังน้อยไม่ซัก สิบหรือไม่ก็สิบเอ็ด ปีได้ เด็กน้อยในตาสีแดงที่ฉํ่าที่ร้องไห้เป็นสายเลือดออกมาพร้อมเส้นผมสีนํ้าตาลที่มีฝุ่นขี้เถ้าสีดําเกาะติดเส้นผมของเธอจ้องมองไปยังพลทหารระดับสูงที่จ้องมองเธอราวกับว่าเธอกลายเป็น

''ตัวประหลาด'' สําหรับคนที่อยู่ในที่นี้  คนที่สองคือเด็กผู้ชายสีหน้าของเขาไม่มีความโกรธแค้นเคียงชังอะไรแบบเด็กผู้หญิงคนมะกี้ดวงตาสีนํ้าตาลจ้องมองไปกับเด็กสาวคนนั้นตพร้อมโซ่ทั้งสองข้างที่ขังพวกเขาไว้ ....

''ฆ่ามัน !! ''

''ฆ่ามัน!! ทําลายมัน '' 

''เผามันซะ !  !   ! '' 

เสียงที่ดังทุกหนทุกแห่งกับกองทหารที่ตะโกนออกมาสายตาพวกเขาชิงชังกับเด็กทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าโดยพวกเขามองคนเรานั้นด้วยท่าที่เฉยชาและเด็กสาวก็โกรธจัดขึ้นมาทีละน้อยเมื่อสายตาที่พวกเขาจ้องมองมานั้นมองพวกเขาเหมือนสัตว์ประหลาด ...

   ''หุบปาก!!'' เด็กสาวที่เริ่มหมดความอดทนตะโกนเสียงดังราวกับสัตว์ประหลาดจงทําให้พวกทหารทั้งร้อยกองเงียบลงไม่มีใครพูดไม่มีใครคิดจะพูดต่ออีกต่อไปทําให้พวกเขาอึดอัดกันมากเด็กผู้ชายที่นิ่งเงียบสนิทที่ถูกล่ามโซ่เช่นกันมองเด็กสาวตะโกนออกมา

   ''นําพวกเขาไปขังในคุกกระจกซะ''  พลทหารระดับสูงคนแก่คนหนึ่งพูดออกมาตัดสินทําให้ทหารบางคนลาภเด็กตัวเล็กๆเข้าคุกกระจกข้างล่างโดยมีทหารบางคนยืนกันเอาไว้ เขาไม่อยากเห็นสภาพที่ตัวเองจะลงไปแบบแต่นิด

และเขาก็ไม่ต้องการให้เด็กๆพวกนี้มาเป็นทหารขององค์กรนี้...

แต่มันทําเพื่อชีวิตของพวกเขา ....

และครอบครัวของเขา .......

------------------------------------------------------------------------------------

      เสียงกรีดร้องของเหล่าพวกเด็กที่ดูสภาพรับไม่ไหวบางคนดูพิกลพิการและบางคนก็มีอาการขนเต็มตัวพร้อมฆ่าฟันกันเองโดยไม่สนใจคนรอบข้างโดยคนที่ยังปกติต่างหวาดกลัวและเอาชีวิตรอดจากพวกเขาที่เข้ามาฆ่าไล่ฟันสําหรับคนบางคนฆ่าตัวตายเมื่อเข้ามาถึงสภาพของเด็กทั้งหลายคนจ้องมองผู้เข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าที่ดุร้ายและสับสนพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนของพวกเขา

   ''เข้าไปซะ!''ทหารคนหนึ่งโยนเด็กสองคนเข้าไปแบบรุงแรงก่อนพวกเขาจะล้มลงไปกับพื้นสีขาวกับกระจกที่ปิดกั้นเอาไว้

    ''เจ็บ ........... ''เด็กผู้ชายร้องออกมาเบาๆทําให้เด็กผู้หญิงรีบวิ่งเข้าไปหาดึงโซ่ออกมาจงขาดพยุงตัว''น้องชาย''ของเธอเอาไว้

   ''ทําใจดีๆไว้!'' เสียงของหญิงสาวตะโกนออกมาอย่างเป็นห่วงพร้อมกับเด็กชายตัวน้อยที่ถูกพยุงอย่างเบาบาง

  ''...''ไร้การตอบเสียงจากน้องชายแต่สีหน้าของเขากลับแสดงความเจ็บปวดออกมาบนใบหน้าขาวพร้อมรอยขีดข่วนพี่สาวของเขาเห็นรอยเลือดที่ไหลลงมาเล็กน้อยก่อนพยายามอุ้มประคองอีกฝ่ายมองทางที่จะหนีให้ได้

  ตึง !!

เสียงประตูเปิดออกมาพบเด็กกลุ่มหนึ่งที่ดูไม่น่าจะเป็นคนธรรมดาถืออาวุทธข้ามาแล้วพูดออกมาพร้อมดวงตาที่เหมือน''ฆาตกร''จ้องมองอีกฝ่ายที่จะกินเลือกกินเนื้อได้และบางคนก็เหมือนจะกลายร่างที่ไม่ใช้''มนุษย์'' 

 ''วันนี้มีอาหารมาใหม่อีกแล้วสินะ'' 

 ''ไอ้ผู้คุมนั้นเอาอาหารมาให้อีกแล้วเหรอ! น่ากินวะ!'' 

เสียงคําพูดที่ดูไม่ใช่มนุษย์ตะโกนโวยวายจ้องมองเด็กน้อยสองคนที่จ้องมองกลับในตาของเด็กสาวเริ่มสีแดงฉํ่าก่อนจะวางน้องชายของเขาเอาไว้แล้วพุ่งตรงเข้าไปโดยเด็กกลุ่มนั้นไม่ทันระวังเด็กสาวคนนั้นจึงตะโกนขึ้นมา

  ''ไอ้พวกเวรเอ๊ย!! '' เด็กผู้หญิงเข้าไปชกคนที่น่าจะตัวสูงก่อนจะเริ่มเตรียมตัวพร้อมที่จะปกป้องคนสําคัญของเธอก่อนจะดึงดาบจากแขนข้างซ้ายที่หลุดออกมาจากเนื้อลากโซ่เอาไว้โซ่ที่ไหลลงมาตรงแขนข้างซ้ายเลือดสีดำเข้มที่กระเด็นออกมาและไหลลงสู่พื้นคอนกรีตสีขาวจงกลายเป็นสีดำ

''ลูซิเฟอร์'' 

ดาบคาตานะสีดําที่มีรูปร่างแหลกเหลวเหมือนหมึกก่อนจะปล่อยเพลิงสีดําออกมากวาดล้อมวงรอบเป็นรูปดาวเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงจุดกลางของวงรูปดาวเงยหน้าขึ้นมามองเด็กกลุ่มนั้นที่ตกใจกระวนกระวายพยายามหนีออกจากกระจกที่กั้นสีขาวดวงตาของหญิงสาวเริ่มสีแดงฉํ่าเหมือนเปลวไฟที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่ง

''Yes Your Highness''

เสียงจากดาบคาตานาะสีดําของมันตอบสนองความต้องการเจ้านายของมันก่อนที่เด็กผู้หญิงจะพุ่งเข้าใส่เด็กพวกนั้นเพื่อมีชีวิตรอดออกจากที่นี้ให้ได้

เธอแค่ไม่ต้องการที่จะต้องสูญเสียคนสําคัญอีกต่อไปแล้วเท่านั้น 

และน้องชายก็เป็นคนสําคัญเพียงคนเดียวสําหรับเธอที่จะต้องปกป้องให้ได้      

------------------------------------------------------------------------------------          

    ''เยื่ยมมาก .. เด็ก 2 คนนี้ยอดเยื่ยมมาก ..'' เสียงจากชายร่างแก่ที่ใส่ชุดสูทรมองกล้องวิดีโอที่กําลังจ้องมองมาตั้งนานกับมองเปลวไฟสีดําของเด็กสาวที่เรียกขึ้นมากับกลุ่มพวกเด็กนั้นที่ถูกแผด

เผาจงไหม้ยกเว้นเด็กผู้ชายผมสีนํ้าตาลที่นอนติดอยู่ผนังไฟสีขาวโผล่ขึ้นมาก่อนจะที่จะกลุ่มเด็กนั้นจะไม่เหลือซากชิ้นส่วนอะไรแล้วคอยๆมีทหารใส่ชุดคุมไฟเข้ามาแต่ก็ถูกแผดเผาไหม้เกรียนเหมือนกันชายร่างแก่ที่ใส่ชุดสูทรสีดําสนิทมองสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ดูแสนประหลาดเดาอารมณ์ไม่ถูก

------------------------------------------------------------------------------------