[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

  17
รอเวลา

[เจราล]

ณ บ้านร้าง

หลังจากที่ผมไปช่วยเอลซ่ามาได้ ผมคิดจะพากลับที่บ้านแต่ฝนก็ดันทำท่าว่าจะตกซะได้ ผมเลยพาเธอมาที่บ้านร้างหลังนี่ ดีน่ะที่ผมตามเธอไป ถึงจะคราดสายตาไปไม่นาน ผมเดินตามหาเธอจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ ผมเลยตัดสินใจว่าจะกลับไปที่บ้านพัก แต่ตอนที่ผมกำลังจะเดินผ่านซอยนึงก็ได้ยินเสียงตะโกนด่าใครอยู่ และผมก็จำได้ด้วยว่าเสียงนั้นคือเสียงของเอลซ่า แต่แล้วเสียงเธอก็หายไปผมเลยวิ่งเข้าไปในซอยนั้น ไม่นานนักผมก็เจอกับคนที่ผมตามหาแล้วก็คนจอนจัดอีก2คน พวกมันกำลังลวนลามเอลซ่าอยู่ ผมไม่รอช้า ชักปืนขึ้นมาและยิงใส่ไอ้คนที่มันกำลังจับหน้าอกของเอลซ่า นี่ถ้าผมมาไม่ทันผมคงจะให้อภัยตัวเองไม่ได้

เอลซ่า ทำไมเธอต้องกลับมา กลับมาหาผมทำไม ทั้ง ๆ ที่ผมจากมาเพื่อให้เธอปลอกภัย ทั้ง ๆ ที่ผมทำเพื่อเธอ เพื่อเธอคนเดียว

"หนาว หนาวจังเลย"

"เอลซ่า ไม่เป็นไรน่ะ" ผมเอามือของเธอมาจับไว้

"หนาว หนาวเหลือเกิน"

จากนั้นผมก็ลงไปนอนกอดเธอไว้ ส่งความอบอุ่นทั้งทางกาย และทางใจ

เวลาผ่านไปเนื่องนาน ทำให้เจราลเผลอหลับไปแต่ก็ยังไม่อาจคลายอ้อมกอดนี่ออกได้เพราะคนในอ้อมแขนนั้นคือคนสำคัญของเขานี่

_______________________________
เช้าวันต่อมา

"เอลซ่า ตื่นได้แล้ว นี่เช้าแล้วน่ะ" ผมเขยาตัวเอลซ่าเพราะปลุกเธอมานานแล้วแต่เธอก็ยังไม่ตื่นสักที

"อืม~ ขออีก 5 นาทีน่ะ" แล้วเอลซ่าก็พลิกตัวนอนต่อ

"ก็ได้ อีก 5 นาทีฉันจะมาปลุกเธอน่ะ"

5 นาที ต่อมา

"เอลซ่า นี่มันเกิน 5 นาทีแล้วน่ะ" ผมเดินเข้ามาปลุกเธออีกครั้ง หลังจากที่ออกไปหาอะไรมากินรองท้องและพอครบ นาทีผมก็เข้ามาปลุกเอลซ่าอีกครั้ง แต่ยังเหมือนเดิน เอลซ่ายังคงนอน นอนท่าเดิมด้วย

"อืม ๆ ตื่นแล้วละน่า หาว~" เอลซ่าบิดตัวไปมาแล้วลุกขึ้น "หิวอะ"

"นี่ไง เอาไปกินสิ" ผมพูดขึ้นและส่งผลไม้ไปให้เอลซ่า

"อืม ขอบใจน่ะ ซิก"

"!!!"

ขอบคุณคะ ซิก ^^

ซิกงั้นหรอ ไม่ได้ยินมานานแล้วน่ะ

"เป็นอะไรไปละ"

"ปล่าวหรอก แค่ไม่ค่อยมีใครเรียกฉันว่าซิกนะ"

"แล้วฉันเรียกผิดหรอ?"

"ไม่หรอก แต่ชื่อนั้นมันเป็นชื่อของเพื่อนรักของฉันเอง ตอนที่ฉันทดรองใช่เวทย้ายมิติของมิเลียน่าก็เลยไปอยู่ที่โลกของของพวกเธอ ฉันเป็นคนที่ไม่ไว้ใจใครง้าย ๆ เพราะฉะนั้นฉันเลยบอกชื่อเพื่อนของฉันไปว่านั้นคือชื่อของฉัน"

"งั้นฉันต้องเรียกชื่อไหนละ?"

"ก็แล้วแต่เธอสิ ถึงยังไงฉันก็จะได้อยู่กับเธออีกไม่นานแล้วละ"

"หมายความว่าไง?"

"เดียวคืนนี้ก็ได้รู้แล้วละ"

"ยังไงก็ยังไม่เข้าใจอะ"

"ช่างเถอะ ยังไงก็ออกจากที่นี่ก่อนเถอะ กลับบ้านก่อนแล้วกัน"

"อืม ก็ได้"

หลังจากที่รอจนเอลซ่ากินเสร็จก็เดินกลับบ้านกัน

ณบ้านของฟอล์ส

"กลับมาแล้วหรอ เอ๋ แล้วทำไมเอลซ่ากับเจราลถึงได้มาด้วยกันละ"

"ก็ ก็เมื่อวานฉันโดนคนจอนจัดลวนลาม แล้วเจราลมาช่วยไว้ได้ทัน แล้วก็ แล้วก็พอจะกลับมาที่บ้านฝนก็ดันมาตกพอดี"

"แหม มาเป็นชุดเลยน่ะเอลซ่า"

"ว่าอะไรน่ะ นัตสึ!!"

"อะ ปล่าวครับพี่^^;"

"ดี"

"เอาเถอะ กลับไปพักที่ห้องเถอะ ฉันทำความสสะอาดให้แล้วน่ะ" ลูซี่พูดขึ้น จากนั้นไม่นานเอลซ่าก็เดินไปกับลูซี่ เจราลมองตามหลังของเอลซ่าไป จนมองไม่เห็นแผ่นหลังของเอลซ่า

"นี่ นายคือซิกเรนสิน่ะ ใช่ไหม?"

อยู่ ๆ นัตสึก็พูกขึ้น

"นายรู้ได้ไง"

( นัตสึรู้ได้ไงว่าผมมีอีกชื่อว่าซิกเรน ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้บอกใครเลยในกลุ่มของเอลซ่า : เจราล )

"ก็ฉันเป็นน้องชายเอลซ่า"

"!!!"

"บอกมา นายคือซิกเรนใช่ไหม? ห๊ะ"

"ใช่ ฉันกับซิกเรนคือคนคนเดียวกัน"

"หน่อย" แล้วนัตสึก็เข้ามากระชากคอเสื้อเจราล "แก เพราะแกคนเดียว ทำให้พี่สาวฉันไม่ยอมรับรักใครอีกเลยตั้งแต่ที่นายหายไป นาย นายมัน นายจะทำร้ายพี่สาวฉันอีกมากสักแค่ไหนถึงจะพอใจหา จะต้องให้ฉันทำยังไงนายถึงจะเลิกยุ่งกับพี่สาวฉัน ตอบมาสิเว้ย ตอบฉันมาว่าฉันต้องทำยังไง"

"นายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะอีกไม่นาน ไม่สิ อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงฉันก็จะไปจากพวกนายแล้วละ" แล้วเจราลก็สบัดมือของนัตสึออกไป "ฉันของตัวน่ะ"