[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

16

[เอลซ่า]

     หลังจากที่พวกเราเแยกย้ายก็ไปที่ห้องพัก ทั้งที่พวกเราเพิ่งมาแท้ ๆ แต่คนพวกนี้กับเตรียมทุกอย่างได้คอบ ไม่เว้นแม้แต่เสื้อผ้า ถึงขนาดจะไม่พอดีตัวแต่ก็พอใส่ได้ ฉันทำการอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวและแต่งตัว

พออาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมา พอดีกับที่เจราลเดินผ่านมาเช่นกันความรู้สึกนี้มันอะไรกัน ความรู้สึกอบอุ่นที่มันหายไปเมื่อหลายปีก่อนนี้มันอะไรกัน ถึงหน้าตาจะเหมือนกับซิก แต่ชื่อไม่ใช่ พวกเขาเป็นอะไรกันกันน่ะ พี่น้องฝาแฝดงั้นหรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ละ

"นี่ เธอเป็นอะไรหรือปล่าว" เจราลที่เห็นฉันยืนเหม่อมองหน้าเขาอยู่นาน

"ปล่าว ๆ ไม่มีอะไร" ฉันพูดและเดินไปหาลูซี่ที่ยืนอยู่หน้าห้อง และเดินไปทานข้าวที่ห้องครัว

ณ ห้องครัว

ฉันนั่งลงที่โต๊ะทานข้าวและจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว อ๊ะเหมือนโดนใครจ้องเลยแฮ่ะ (-_- )( -_-)หันซ้ายหันขวา เจอแล้ว เจราลนี่น่า แล้วมองทำไมน่ะ ฉันมองเขาตอบแล้วเขาก็หันไปทางอื่นเฉยเลยอะ อะไรกัน แต่ก็ช่างเถอะ หิวมากกว่าสงสัย เพราะงั้นกินก่อนดีกว่า ง่ำๆ (*)~(*)

หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จฉันก็ออกมาเดินเล่นข้างนอก อากาศร่มรื่นมาก สดชื้นสดชื่น และจะดีมากกว่านี่อีกถ้าไม่มีคนเดินตามฉันออกมา

"นี่ นายจะเดินตามฉันไปถึงไหนห๊ะ!!?"

"อะไร ฉ...ฉันไม่ได้เดินตามเธอสักหน่อย"

"ตอเหล!!!"

"นี่เธอว่าอะไรน่ะ!!!?!!?"

"ตอเหล แล้วจะทำไม"ฉันยืนท้าวเอว

"ก็....." แล้วอยู่ดี ๆ เจราวก็เงียบไป เงียบทำไมอีกละ จะพูดอะไรก็พูดมาดิ

"ก็อะไร"

"เอ่อ ก็... ก็ฉันไม่ได้เดินตามเธอจริง ๆ นี่น่า"

"ก็นายโกหกนี่"

"ฉันบอกฉันไม่ได้โกหกไง"

"นายโกหก!!!"

"ฉันไม่ได้โกหก!!!"

"โกหก!!!"

"........"

"นาย-โก-หก!"

"ชิ!!!" แลวเจราลก็เดินจากไป(โดยที่ไม่รู้เลยว่ากะจะหาทางตามต่อนั้นเอง-_-)

หลังจากที่ฉันเดินหันหลังให้กับเจราลมาได้ ฉันก็เดินมาถึง เอ่อ ถึงกลางหมู่บ้านมั้ง แล้วถ้าไม่ใช่กลางหมู่บ้านละฉันจะกลับบ้านยังไงละเนี่ย(เถียงกับตัวเองซะงั้น ไรท์เตอร์ปวดจิต -*-) อ๊ะ เอาอีกแล้ว รู้สึกเหมือนมีคนจ้องอีกแล้ว เจราลหรอ ไม่ผิดแน่ จากนั้นฉันก็เดินเข้าไปในที่ที่ไม่ค่อยมีคน แล้วฉันก็หยุดเดิน รอให้คนที่ตามมานั้นออกมาจากที่ซ้อน รออยู่ไม่นานคนที่ซ้อนตัวอยู่ก็เดินออกมา แต่กลับไม่ใข่คนที่ฉันคาดไว้ เพราะคนที่ออกมาเป็นชายร่างใหญ่ 2 คน พวกนั้นเดินเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อย ๆ

"แหม ๆ น้องใหม่นี่ไม่เบาน่ะ รู้ด้วยว่ามีคนตามมา แต่คงไม่คิดสิน่ะว่าจะเป็นพวกพี่นะ"ชายร่างใหญ่ตัวดำพูดขึ้น

"ดูสิ ทำหน้าตาน่ารักจัง ตาก็โต ปากก็สวย พูดแล้วมันอยาก..." แล้วมันก็ยกมือขึ้นมาถูคาง แล้วแสยะยิ้มที่มุมปาก

"น่ารักกับผีสิ ถอยไป ฉันจะไปแล้ว" ว่าเสร็จก็ผลักผู้ชายร่างใหญ่ตัวขาวออกแล้วเดินไป แต่มันดันกระชากข้อมือฉันไป

"จะไปไหนละสาวน้อย อยู่เล่นกับพวกพี่ก่อนสิ"

"ไม่ละ ฉันโตพอที่จะมีความคิดว่าอะไรควรเล่นและอะไรที่ไม่ควร เล่นอะไรที่มันปัญญาอ่อน ๆ น่ะ ฉันไม่เล่นกับพวกนายหรอก" ว่าแล้วฉันก็สบัดมือออกแต่มันไม่ยอมปล่อย

"หนอย!!! ยัยนี่มันปากร้ายนัก อย่างนี้มันต้องสั่งสอน"

เพียะ

ฉันหันหน้าไปตามแรงของชายร่างใหญ่ตัวขาวที่ส่งมาทางมือ ฉันรับรู้ได้ถึงรสขาติเค็มแปร่ง ๆ เลือดสีแดงสดซึมออกมาจากมุมปาก ฉันยกมือที่ไม่โดนมันจับขึ้นมาเช็ดที่มุมปาก ฉันยกมือขึ้นเตรียมจะสวนกลับ แต่กลับโดนพวกมันรวบมือไว้ด้วยกันแล้วจับฉันกดลงกับพื้นแล้วถกเสื้อฉันขึ้น

"โอโห ทรวงอกของน้องสาวนี่สุดยอดเลย น่าขยำจริง ๆ "ปากว่าไปส่วนมือก็ทำท่าทางประกอบไปด้วย

"ไอ้ทุเรศ แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไอ้เลวเอ้ย! ไอ้พวก......!!!?!??!!"

มันเอามือปิดปากฉันไว้ทำให้เสียงที่ฉันร้องดังอู้อี้อยู่ในลำคอ จากนั้นมันก็เอามือของมันมาลูบไล้ที่หน้าอกฉัน

จากนั้นมันก็ใช้มือข้างนึงลูบคลำตรงท้องน้อยของฉัน ถึงจะใส่กางเกงอยู่ แต่มันก็พอที่จะทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงตัวเองแล้ว ซิก นายอยู่ไหน ไหนนายบอกว่านายจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายฉัน จะไม่ทำให้ฉันเจ็บไง แล้วเวลาแบบนี้นายหายไปไหนละ...ซิกเรน

จริงสิน่ะ นายไม่ได้อยู่ที่นี่นี่น่ะ ในโลกที่ฉันเองยังไม่รู้จัก นายจะมาอยู่ที่นี่ได้ไง ความรู้สึกขยะแขยงเริ่มก่อตัวจนกลายเป็นหยาดน้ำตาที่เริ ่มไหลรินออกจากดวงตากลมโตสีแดง

ปัง!

เกิดเสียงปืนดังขึ้นทำให้พื้นที่บริเวณรอบ ๆ เงียบสงัด

"เอามือของแกออกจากผู้หญิงซะ"

ฉันหันหน้าไปตามเสียงพูด คนที่ฉันเห็นคือ ซิก ซิกเรน ซิกเรนจริง ๆ นายมาแล้ว

ผัวะ!!!
ปั้ก!!!
พลั่ก!!!

"เอลซ่า เธอไม่เป็นไรน่ะ"

"ซิก นายจริง ๆ ด้วย ฮือ ๆ"

"ใช่ ๆ ฉันเอง ไม่เป็นไรแล้วน่ะคนดี" คนดีงั้นหรอ? ฮึ ใช่นายจริง ๆ ด้วย ซิก ดวงตาค่อย ๆ ปิดลง จากนั้นความมืดมิดก็ปกครุมจนมันมืดไปทั้งหมด