Lovely Sasang ซาแซง (ไม่) แกล้งรักกับดักยัยจอมดื้อ

3
You’re driving me crazy again
 
วันต่อมา...
ชีวิตของซาแซงอย่างฉันมันมีอะไรมากกว่าซุ่ม ซุ่มและซุ่มนะคะ อย่าได้ประมาทไป -.,- ตอนนี้พวกเราขนกองกำลัง (สี่คน) มาที่บริษัทของพี่จีซุนค่ะ! แต่คนที่บุกเข้าไปได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น...
“เมื่อไหร่ยัยกาอินจะวอร์มาซะทีเนี่ย -*-” พี่โบอากอดอกบ่นอยู่ข้างๆ ฉัน เฮ้อ~ คุณเธอก็แบบนี้แหละค่ะ ไม่ค่อยชอบรออะไรนานๆ เรียกได้ว่าความอดทนต่ำสุดๆ แต่ก็แปลกนะ ให้รอพี่จีซุนทั้งวันทั้งคืนยังไงเจ้แกก็ไฟต์เต็มที่เลยอ่ะ ฉันล่ะงงกับบุคลิกที่ขัดกันของเธอจริงๆ =_=
“รออีกสักพักนะคะ แผล่บๆ ป่านนี้น่าจะเข้าไปใกล้แล้วล่ะค่ะ แผล่บๆๆ”
“ซูจิน -_-”
“คะ? แผล่บๆ (' ')”
“ถ้าทำไอศกรีมหกใส่รถนะ...-_-+”
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ฉันนะระวังนะคะพี่โบอา ง่ำ!”
“=O=;” ฉันถึงกับเหงื่อตกเมื่อเห็นยัยเพื่อนสุดซื่องับไอศกรีมแท่งนั้นเข้าไปเต็มๆ ถึงมันจะเหลืออยู่ครึ่งหนึ่งก็เถอะ แต่แค่นั้นมันก็เต็มปากน้อยๆ ของยัยนี่แล้วนะ ให้ตายเถอะ! ถ้าเธอจะซื่อขนาดนี้อ่ะน้า!!
เป็นฉันจะออกไปกินข้างนอกเสียยังจะดีกว่า เพราะถึงจะนั่งอยู่ในรถอย่างนี้ต่อไปก็ไม่เห็นจะเกิดประโยชน์อะไรเลย ฉันล่ะไม่เข้าใจว่าจะเข้ามาทำไมให้มันร้อนและคับแคบ แต่เมื่อมันเป็นคำสั่งของพี่โบอาฉันก็ไม่กล้าขัดหรอก =_=;
หลังจากที่พวกเราติดตามคุณพี่จีซุนมาจนถึงบริษัทแล้ว พวกเราก็ได้แต่ดักรออยู่เฉยๆ อย่างที่เกริ่นไปนั่นแหละว่าพวกเราเอาแต่ซุ่ม -.- แต่แล้วอยู่ดีๆ พี่กาอินคนงามก็เสนอไอเดียเข้าไปตะลอนออนเดอะบริษัท (?) ซึ่งพี่โบอาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะว่าตารางงานล่าสุดที่แอบได้มานั้นใกล้จะหมดแล้ว เราต้องการตารางใหม่ค่ะ =..= ดังนั้นพี่กาอินจึงได้รับภารกิจเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเข้าไปสอดแนมและหาตารางใหม่มาให้ได้ ซึ่งถ้าได้มาคราวนี้พวกเราก็จะตามพี่เขาได้ง่ายขึ้น เรียกได้ว่าอยู่อย่างสุขสบายไปอีกหลายสัปดาห์เลยแหละ ^-^
หน้าที่ของพวกฉันตอนนี้ก็คือรอพี่กาอินออกมาค่ะ หรือถ้าไม่เป็นอย่างนั้น เช่นในกรณีที่พี่กาอินถูกจับได้ พวกเราที่รู้ช่องทางการหลบหนี (เรามีแผนที่บริษัทด้วยค่ะ!) ก็จะคอยบอกผ่านวอร์ที่มีติดตัวกันคนละเครื่อง ไฮโซสุดๆ ไปเลย =.,=
[เทสๆ ตอนนี้เดี๊ยนเข้ามาได้แล้วค่ะ โซน A นี่มันเริดจริงอะไรจริง >_<] ฮ้า! ในที่สุดก็ติดต่อมาซะทีนะคุณพี่
“เป็นไงบ้างยะหล่อน อยู่รอดปลอดภัยดีมั้ย?” พี่โบอารีบวอร์คุยทันที
[แหม~ ระดับเจ้กาอิน มีหรือจะพลาด โฮะๆๆ ^O^]
“อย่าหัวเราะดังสิยะ เดี๋ยวก็ถูกจับได้หรอก!”
[อุ๊ย! ลืมตัว ว่าแต่ฉันต้องไปที่ไหนเนี่ย ห้องซ้อมมีเป็นแสนเลยอ่ะเธอ คนสวยเบลอค่ะ @_@]
“แป๊บนะ...” พี่โบอาพูดค้างไว้พลางเหล่ตามาทางฉัน ซึ่งไม่ต้องรอให้พูดอะไรใดๆ อีก ฉันก็รู้หน้าที่ดี ฉันรีบพาตัวเองมาอยู่หน้าแผนที่แล้วไล่สายตาดูอย่างละเอียดจนพบกับจุดที่พี่กาอินอยู่ อืม...ห้องซ้อมเยอะจริงๆ ด้วยแฮะ ถึงแม้ว่าพี่จีซุนจะเดบิวต์กับบริษัทเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีชื่อเท่าไหร่ แต่เท่าที่สื่อปล่อยภาพภายในของตึกนี้ออกมาก็ทำเอาฉันแทบจะกรีดร้องในความอลังการงานสร้างของมัน ช่างหรูหราฟู่ฟ่าเหมาะสมกับพี่จีซุนจริงๆ >_< จากการวิเคราะห์ดูแล้ว สำหรับพี่จีซุนน่ะจะให้ซ้อมในห้องเล็กอย่างกับรถของฉันมันก็กระไรอยู่ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นห้องริมขวาสุดนี่แหละที่เข้าท่าที่สุด
เมื่อตัดสินใจได้แล้วฉันก็วอร์บอกให้พี่กาอินลองไปสำรวจดู ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นฉันแอบเห็นพี่โบอายิ้มนิดๆ ให้ฉันด้วย เวลาพี่โบอาพอใจเธอมักจะทำแบบนี้เสมอแหละค่ะ ยิ้มน้อยๆ อย่างมีชั้นเชิง แลดูเหมือนนางพญามาก -_-;
ระหว่างที่รอให้พี่กาอินบุกรุก เอ๊ย! แอบเข้าไปในห้องซ้อมของศิลปิน ฉันก็เหลือบมองยัยซูจินไปด้วย...
“มองอะไรยะ” ซูจินทำหน้าเหลอหลาแล้วถามกลับ สายตาฉันคงดูเหมือนคนกำลังจับผิดมากๆ เลยสินะ =_=;
“เปล่า ฉันแค่กำลังคิดว่าไอศกรีมแท่งนั้นมันหายไปไหนแล้ว”
“เสร็จฉันหมดแล้วย่ะ!” นางตอบพลางยืดอก อื้อหือ~ ซัดไอศกรีมหนึ่งแท่งหมดไปภายในเวลาอันรวดเร็ว ท่าทางภูมิใจน่าดูเลยนะนั่น เห่อๆ
“เธอกินหรือสวาปามกันแน่เนี่ย” ฉันอดแซวไม่ได้
“เขาเรียกซึมซับอย่างรวดเร็วจ้ะ”
“ทำไมฟังดูน่ากลัวพิลึก =_=;”
“ฮ่าๆๆ” ซูจินหัวเราะอย่างมีความสุขเพราะทำให้ฉันผวาได้ นานๆ ทีเธอจะทำสำเร็จอ่ะนะ
[เทสๆ มีใครอยู่มั้ย?] อ๊ะ! เสียงพี่กาอินวอร์มาแล้ว แสดงว่าแอบเข้าไปได้แล้วสินะ
“ว่าไงกาอิน” พี่โบอารีบถามกลับทันที
[เปลี่ยนแผนด่วนจ้า เมื่อกี้ฉันได้ยินพนักงานคุยกันว่าพี่จีซุนอยู่ที่ห้องท่านประธาน!]
“ว่าไงนะ? เขาโดนเรียกตัวเข้าพบเหรอคะ?” ฉันรีบชิงถามก่อนพี่โบอาอย่างร้อนใจและตกใจสุดๆ
[อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่เหมือนว่าเขาจะอยู่ที่นั่นน่ะ และตอนนี้ต่อมอยากรู้อยากเห็นของเจ้ทำงานหนักมาก บอกทิศทางด่วนๆ เลยจ้า -.,-+]
“เดินกลับมาทางเดิมแล้วขึ้นบันไดไปอีกชั้นหนึ่ง ห้องอยู่สุดทางเดินนะคะ ตรงข้างทางจะมีเฟอร์นิเจอร์ใช้พรางตัวได้ค่ะ!” ฉันรีบบอกทิศทางอย่างรวดเร็วและรอบคอบเหมือนเคยจนพี่โบอายังอึ้ง เธอได้แต่มองฉันไม่วางตา แหะๆ เวลาที่ฉันเอาจริงเอาจังขึ้นมาฉันมักจะทำตัวอยู่เหนือความคาดหมายแบบนี้แหละค่ะ =.,=
[รับทราบ!] พี่กาอินตอบรับก่อนจะเงียบหายไป ฉันเดาว่าเจ้คงกำลังหาทางไปตามที่ฉันบอกนั่นแหละ เวลาแห่งการพรางตัวได้เริ่มขึ้นแล้วค่ะ -.-+
ฉันได้แต่เฝ้าคอยว่าเมื่อไหร่จะมีการติดต่อกลับมาด้วยหัวใจที่เต้นรัวด้วยความเป็นห่วงอันท่วมท้น แปลกมาก! พี่จีซุนไม่น่าจะโดนเรียกตัวเข้าพบได้เลยนะ เขาออกจะเป็นเด็กดี...เอ่อ ในสายตาฉันพี่เขาก็ดีไปหมดนั่นแหละค่ะ =_=; แต่จริงๆ นะ! พี่เขารักษาภาพพจน์ดีมาก ไม่ค่อยมีรูปหลุดหรือข่าวเสียหายใดๆ เลย ทั้งยังสร้างชื่อเสียงให้บริษัทเป็นอย่างมาก จนตอนนี้เขาขึ้นแท่นลูกรักของท่านประธานไปแล้วด้วยซ้ำ แล้วเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นได้ยังไงกันเล่า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย T^T
[เทสๆ] พี่กาอินวอร์มาแล้ว! เร็วกว่าที่ฉันคาดไว้นะเนี่ย เริดมาก >_<
“เลิกเทสได้แล้วน่ะ! วอร์มันไม่ได้เสียซะหน่อย” พี่โบอาโวยจนได้
[ก็แหม~ แฮ่มๆ ตอนนี้ฉันอยู่ติดห้องท่านประธานเลยนะ แต่ไม่เห็นและไม่ได้ยินอะไรเลย T^T]
“ก็แหงสิ! บริษัทนั่นสั่งทำห้องเก็บเสียงหมดทุกห้องเลยนี่นา” พี่โบอา
[แล้วฉันต้องรอไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย กว่าพี่จีซุนจะ...] เสียงพี่กาอินขาดหายไปชั่วขณะ แต่ฉันยังได้ยินเสียงซ่าๆ ของอากาศอีกฝั่งหนึ่งอยู่ เป็นไปได้ว่าพี่กาอินหยุดพูดไปเฉยๆ ทั้งที่สัญญาณเสียงไม่ได้มีปัญหา เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าน่ะ?
=================================
 อ่านให้สนุกนะคะ ^^
อ่านแล้วเม้นท์จะเป็นปลื้มมากๆค่ะ อิอิ
ปล.รูปคืออะไร? #ไม่เกี่ยวค่ะ ฮ่าๆๆๆ