Lovely Sasang ซาแซง (ไม่) แกล้งรักกับดักยัยจอมดื้อ
เขียนโดย lovelydog
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.16 น.
แก้ไขเมื่อ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) 1: You’re my shining star (30%)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
1
You’re my shining star
“ยัยเยจี! เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ”
“ขอฉันเช็คอีกรอบน่า ฉันว่ามันน่าจะมีอีกทาง...”
“อย่าช้าสิยะ! อีกไม่กี่นาทีพี่เขาก็จะออกมาแล้วนะว้อยยยย >_<~”
“เออน่า~ อีกเดี๋ยวเดียว”
“เร็วๆๆ”
“=_=*” ฉันแอบกลอกตาอย่างหงุดหงิดหน่อยๆ ยัยซูจินก็แบบเนี้ย! นิสัยน่ารักน่าหยิกไปตามประสา แต่ยัยนี่น่ะเป็นพวกคลั่งไคล้ดาราแบบสุดโต่งเลยนะจะบอกให้ เธอเป็นเดอะแก๊งค์คนหนึ่งของฉันเอง นอกจากนี้ก็มี...
“รออะไรอยู่เนี่ย!” รุ่นพี่โบอาเดินกลับเข้ามาถามถึงในรถ สีหน้าเธอบอกชัดเจนว่าไม่พอใจ -_-; ฉันอาจจะเดือดร้อนได้ถ้าไม่มีคำตอบดีๆ ไว้ให้เธอ
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่ายะ?” พี่กาอินตามมาติดๆ เอ่อ...จริงๆ แล้วเขาเป็นผู้ชายอ่ะนะ แต่ด้วยความที่เขาบอบบางตุ้งติ้งและแสนงาม (?) เขาก็เลยเปลี่ยนชื่อตัวเอง -_- จากชื่อที่โคตรแมนมาเป็นกาอินที่แปลว่า ฉันสวย =_=; ฉันค่อนข้างสงสารพ่อกับแม่ของพี่เขาเบาๆ แหะๆ
“เปล่าค่ะ ฉันแค่เช็คทิศทางให้ละเอียดอีกครั้ง” ฉันตอบพลางชูแผนที่บนกระดาษขึ้นมา “ดูสิคะ มันยังมีอีกทางที่พี่เขาอาจจะแอบออกไปได้” ฉันชี้ไปที่จุดบอดที่พวกเราเกือบจะพลาดไป ทุกคนตาโตเมื่อมองเห็นมัน ฮ่า! ฉันเก่งล่ะสิ เห็นแบบนี้ฉันสอบได้ที่หนึ่งตลอดนะ ไม่อยากจะโม้ -.,-+
“ตายจริง! นี่เราพลาดไปเหรอเนี่ย =O=;” พี่กาอินอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ ฉันละสายตาจาก ‘คนสวย’ ตรงหน้า ไปมองคนที่สวยยิ่งกว่าและจริงกว่าอย่างพี่โบอา -_-; เธอทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองมาที่ฉันและเผยยิ้มเยือกเย็นออกมาจนฉันขนลุก =_=; อะไรล่ะนั่น
“ในฐานะที่เธอเป็นผู้ค้นพบนะเยจี ฉันให้โอกาสเธอไปดักรอที่นั่นก็แล้วกัน”
“หา!?! ฉันเนี่ยนะ =[ ]=!” อยากจะบ้า! นี่เท่ากับส่งฉันไปตายคนเดียวเลยน่ะสิ ใช่ว่าฉันไม่อยากไปหรอกนะ แต่ว่าให้ไปคนเดียวมันก็น่ากลัวนี่นา ตอนนี้ก็เกือบจะตีหนึ่งอยู่แล้วนะ T^T
“ให้ฉันไปกับเยจีก็ได้นะ” ยอดมากซูจินเพื่อนรัก เราเหมาะจะเป็นคู่หูกันที่สุดอ่ะ =3=
“ฉันไม่ไว้ใจซูจิน -_-; ให้มากับพวกฉันดีกว่า ถ้าเขาโผล่ไปทางนั้นเธอรีบวอร์มานี่ทันทีเลยนะ โอเคมั้ย” พี่โบอาพูดเองเออเองและสรุปเองเสร็จสรรพ ฉันยังไม่ได้กระดิกริมฝีปากล่างเลยแม้แต่น้อย =/\=! ใครก็ได้มาเถียงแทนฉันที พูดกับอาเจ้คนนี้ไม่เคยจะทันเลยอ่ะ วัยรุ่นเซ็ง โด่ว~!
“ตามนี้นะจ้ะเด็กๆ อย่าหือกับเจ้าแม่ :P ...อ๊ายยยย”
“=_=;” พูดยังไม่ทันจบคุณพี่กาอินก็โดนลูกตบมหาปะลัยเข้าไปเต็มๆ ท่าทางจะเจ็บน่าดู สงสัยว่าฉันคงไม่สามารถมีสิทธิ์มีเสียงได้ในตอนนี้ เฮ้อ~ ชีวิตสาวน้อยวัย 18 ขวบ (?) ช่างโชคร้ายเสียนี่กระไร ฉันออกจะฉลาดแท้ๆ ทำไมถึงพาตัวเองมาซวยได้เนี่ย ไม่เข้าใจอ่ะ T^T
ระหว่างที่ทุกคนกำลังแยกย้ายไปประจำที่ของใครของมัน ฉันจะถือโอกาสเล่าที่มาที่ไปตอนนี้เลยละกัน ไม่งั้นทุกคนอาจจะเข้าใจผิดว่าพวกเรานัดกันมาจับปลาหากบหาเขียด =.,= วันนี้คือวันคล้ายวันเกิดของบุคคลพิเศษท่านหนึ่ง...แต่นแต๊น~ เขาคือพี่จีซุนค่ะ :D ไอดอลผู้โด่งดังที่กำลังจะกลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ประดับวงการในเร็วๆ นี้ พวกเราทั้งสี่มาดังรอเขาที่คอนโดฯ เพื่อตามติดชีวิตหลังเที่ยงคืน หุๆ =.,= จากการสืบมาอย่างไม่ยากเย็น (เพราะฉันฉลาด) ทำให้ทราบว่าเขามีปาร์ตี้กับเพื่อนฝูงที่คอนโดฯ นี้ แต่การ์ดของที่นี่เข้มงวดมาก เขาจะไม่ยอมให้ใครผ่านเข้าออกได้ง่ายๆ ซึ่งนี่คือสาเหตุที่พวกเราต้องแอบซุ่มกันตามพุ่มไม้ T^T (ถึงบอกไงว่าอาจจะโดนเข้าใจผิดว่ามาส่องกบ!) อันที่จริงแล้วพวกเราตามพี่เขามาตั้งแต่เขาออกจากที่พักของเขาแล้วแหละ แต่เขาไม่รู้ตัว หุๆ พวกฉันน่ะเซียนนะขอบอก ฉันตามข่าวพี่เขามาตั้งแต่อายุ 13 ขวบ จนตอนนี้ก็ผ่านมา 5 ปีแล้ว แต่ฉันยังคงติดตามต่อไปอย่างไม่ลดละ ^___^ ก็ฉันรักของฉันนี่~ เขาเป็นเหมือนดาวที่ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า ส่วนฉันก็ทำหน้าที่ตามติดเขาไปในทุกๆ วัน ฮ้า~ มีความสุขสุดๆ อ่ะค่ะ
เฉลยเลยแล้วกัน! ฉันคือซาแซงแฟนค่ะ *^*! แต่เพิ่งจะมาเป็นอย่างเต็มตัวก็เมื่อไม่กี่เดือนก่อนนี่แหละค่ะ ช่วงนี้ฉันปิดเทอมพอดี แบบว่ามันว๊างว่างอ่ะค่ะ อีกอย่างนะ ฉันทนเสียงหัวใจที่ร่ำหาแต่พี่เขาอยู่ทุกเวลาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว >///< ด้วยเหตุนี้ฉันจึงมาเข้าร่วมอุดมการณ์กับบรรดาเดอะแก๊งค์ผู้มากประสบการณ์อย่างนี้แหละค่ะ
อืม...จะว่าไปแล้ว ซาแซงแฟนก็คือแฟนคลับเหมือนกันนั่นแหละค่ะ เพียงแต่มันมีอะไรที่มากกว่านั้น...
- ซาแซงแฟนมักจะตามติดศิลปินที่ตนชอบแบบเอาเป็นเอาตาย ตามไปทุกที่และทุกเวลา!
- ซาแซงแฟนมักจะทำอะไรประหลาดๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจจากศิลปิน เช่น ตะโกนชื่อตัวเอง ดึงทึ้งศิลปิน ทำร้ายร่างกาย ขโมยของ ฯลฯ
- ซาแซงแฟนมักจะมีอาการโรคจิต
เอิ่ม...=_=; ฉันก็ไม่รู้อ่ะนะว่าฉันเข้าใกล้กับสิ่งเหล่านั้นมากน้อยแค่ไหน แต่เท่าที่ทำมานี่ก็แค่ข้อแรกข้อเดียวเองนะ จะว่ายังไงดีล่ะ ฉันยังเป็นซาแซงฝึกหัดอยู่ล่ะมั้ง :P
บางทีฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมสังคมจะต้องจำกัดการกระทำที่ต่างจากตัวเองด้วยคำว่า ‘โรคจิต’ ด้วย และบางทีฉันก็แอบคิดไปว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่ มันโรคจิตหรือปกติกันแน่นะ -_-? มนุษย์เราเอาอะไรมาวัดไอ้สิ่งต่างๆ ว่าอันนั้นดี อันนี้ไม่ถูก อืม...ท่าทางจะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆ เลยแฮะ เอาไว้ฉันจะหาทางเรียนรู้จากมันสักวันหนึ่งแล้วกัน ^^
อ่า...อย่างที่บอกไปอ่ะนะว่าตอนนี้ฉันปิดเทอม ดังนั้นฉันจึงมีเวลาออกมาร่อนเร่พเนจรอยู่ข้างถนนราวกับคนที่ไร้ซึ่งพันธะใดๆ ทั้งสิ้น แต่ฉันก็มีพ่อมีแม่กับเขาเหมือนกันนะ >_<! ครอบครัวเศรษฐีผู้กว้างขวางด้านการลงทุน บลาๆๆ ให้เล่าทั้งวันก็คงไม่จบ -_-; พ่อกับแม่ของฉันมีธุรกิจเยอะเกินไปจริงๆ และเพราะแบบนี้แหละ ทำให้พวกท่านไม่ค่อยมีเวลาให้ฉันเลย เอาแต่ไปบริหารธุรกิจที่ดีอยู่แล้วให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปอยู่ได้ ดังนั้นฉันจึงออกมาผจญภัยประชดชีวิตซะเลย! ...ไม่ใช่ละ! หมดเวลาพูดเล่นแล้ว =_=; อันที่จริง สิ่งที่ฉันพูดไปนั้นก็มีส่วนถูกอยู่ตรงที่พวกท่านไม่ค่อยมีเวลา แต่มันก็แค่นิดหน่อยเท่านั้นแหละค่ะ พ่อกับแม่ของฉันรักฉันมาก ตามใจฉันทุกอย่าง เลี้ยงดูฉันเป็นอย่างดี และบางทีก็พาฉันกับพี่ชายไปเที่ยวกันแบบครอบครัวด้วย แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า ฉันรู้สึกถึงกำแพงบางอย่างน่ะสิ T_T อาจจะเป็นเส้นขั้นที่แบ่งระหว่างพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงอย่างฉันนี่ไง แม้เราจะอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วก็เถอะ แต่ฉันก็ยังลบเรื่องราวเหล่านั้นออกไปจากใจไม่ได้อยู่ดี และฉันเองก็มองออกว่าพี่ชายของฉันก็เป็นเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย (ตามคอนเซปต์ของเขาแหละ) แต่ฉันรู้ว่าเขาก็ยังวางตัวไม่ถูกเหมือนกัน เพราะแบบนี้แหละทำให้ฉันรู้สึกขาดอะไรบางอย่าง...จนต้องออกมาตามหาอยู่นี่แหละค่ะ >_O+
รู้อะไรมั้ย...ฉันรู้สึกผูกพันกับรอยยิ้มสว่างไสวของพี่จีซุนมากกว่าความรักที่คุณพ่อกับคุณแม่มอบให้ฉันเสียอีก แลดูเนรคุณชะมัด =_=* แต่จะว่ายังไงดีล่ะ ฉันยังหาเหตุผลไม่เจอซะด้วยสิ เฮ้อ~
ตึกๆๆๆ
หืม? เสียงอะไรน่ะ กำลังดังมาทางนี้ซะด้วยสิ ฉันแอบซุ่มอยู่นะ! อย่ามาทำลายสมาธิฉันจะได้มั้ย >O< คนยิ่งใจไม่ดีอยู่นะเนี่ย ฮึ่ย!
ตึกๆๆๆ
หวา~ ใกล้เข้ามาอีกแล้ว ฉันควรจะทำยังไงดีนะ บางทีอาจจะเป็นการ์ดที่หาตัวฉันพบและกำลังจะลากฉันไปฆ่าหมกป่าแถวนี้ก็ได้ T^T ฉันเคยได้ยินมาว่าการ์ดโหดๆ ทำกับพวกเราเหล่าซาแซงได้เหี้ยมสมชื่อสุดๆ ไปเลย TOT แง~ ฉันยังไม่อยากกลายเป็นผีเฝ้าคอนโดฯ นะ ปล่อยฉันไปเถอะ
ฟุ่บ!
O_O!
=======================================
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ^_^
ติชมได้นะคะ จุ๊บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ