Love Farm เมื่อรักพัดหา

     แล้วฉันก็นั่งรถรางเข้ามาภายในในไร่ยิ่งดูก็ยิ่งสวยจนสงสัยอยู่นิดๆว่ายังจะให้ฉันแต่งอะไรอีก เพราะว่านี่ก็สวยจนไม่รู้จะสวยยังไงแล้ว นั่งรถรางมาได้สักพักรถก็หยุดจอดลงที่หน้าบ้านที่จะพูดให้ถูกควรเรียกว่าคฤหาสถ์มากกว่าเพราะทั้งใหญ่โตและสวยงามราวกับภาพฝัน ฉันค่อยๆเยื้องย่าก้าวเท้าเข้ามาภายในบ้านราวกับว่าตัวเองคือพจมานที่เพิ่งเข้ามาอยู่ในบ้านทรายทอง และแล้วความมโนของฉันก็ต้องหยุดลงเมื่อมีเสียงหนึ่งขัดขึ้น

"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามาพบใครค่ะ"

"ค่ะสวัสดีค่ะคุณป้าคือหนูชื่อฟามิตาค่ะ มาจากบริษัทฟาร์มรักที่จะมาจัดสวนน่ะค่ะ"

"อ๋อ สวัสดีค่ะคุณฟามิตา มาค่ะคุณท่านกำลังรออยู่เลย"

"เรียกหนูว่าฟาร์มเฉยๆก็ได้ค่ะป้า"

"ค่ะคุณฟาร์มเชิญทางด้านนี้เลยยค่ะ"

"แล้วกระเป๋าหนูล่ะค่ะ"

"ไม่ต้องห่วงค่ะเดี๋ยวป้าให้เด็กมายกไปไว้ที่ห้องของคุณให้เองค่ะ"

"อ๋อ ค่ะรบกวนด้วยน่ะค่ะป้า"

"ค่ะเชิญทางนี้เลยค่ะ"     แล้วฉันก็ออกเดินตามคุณป้าฉวีหัวหน้าแม่บ้านที่ทำงานอยู่ที่นี่มาตั้งแต่อายุ 14 แอบกระซิบนิดว่าป้าแกสาธยายให้ฉันฟังเองแบบไม่ต้องถามเลยสักคำเดียว บ้านนี้มันใหญ่โตจริงๆนั้นแหละนี้ฉันเดินตามป้าแกมาสักพักก็ยังไม่ถึงเลย

"ห้องนี้แหละค่ะคุณฟาร์ม เชิญค่ะ"

"ค่ะ"

แอ๊ด...................

"อ้าว มาถึงแล้วหรอจ้ะหนูฟาร์ม"

"ค่ะสวัสดีค่ะคุณ....."

"นี่จำป้าไม่ได้หรอกจ้ะ ป้าอรไง ป้าอร อรภา เพื่อนของแม่หนูไงจ้ะ"

"อ๋อหนูจำได้แล้วค่ะ ยังไงหนูก็ต้องขอโทษคุณป้าด้วยน่ะค่ะที่จำคุณป้าไม่ได้ในตอนแรก ก็แหมป้าอรสวยขึ้นขนาดเนี่ยใครจะไปจำได้ล่ะค่ะ นี้ฟาร์มว่าตอนคุณป้าสาวๆก็สวยมากอยู่แล้ว แต่ตอนเนี่ยสวยมากกว่าเดิมอีกน่ะค่ะ"

"แหม หนูฟาร์มล่ะก็ยังปากหวานเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยเลยน่ะ อ้าวๆนั่งก่อนสิจ้ะมาเหนื่อยเดี๋ยวป้าให้คนยกของว่างมาให้"

"ขอบคุณค่ะ"

"ฉวีๆ"

"ค่ะคุณท่าน"

"ไปเอาของว่างมาให้หนูฟาร์มทีสิ"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวมาเหนื่อยๆ ทานอะไรรองท้องสักหน่อยน่ะจ้ะ"

"ค่ะดีมากเลยค่ะหนูกำลังหิวอยู่พอดีเลย"

"หนูฟาร์มเนี่ยยังเป็นคนตรงๆเหมือนตอนเด็กๆเลยน่ะจ้ะ"

"แน่นอนค่ะคุณนายน้อยกับคุณนายนวลสอนหนูมาเป็นอย่างดีว่าคนเราต้องจริงใจ! เถรตรง! ชัดเจน! พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น!และอย่ายอมให้ใครมาดูถูกมันแรงมาเราต้องแรงกลับเป็นสองเท่า!" เมื่อพูดจบก็ต้องรีบสงบเสงี่ยมลงทันทีเพราะเผลอลืมตัวไปหน่อยก็แหม๋...พอท่องคำขวัญประจำชาติตระกูลที่ไรแล้วเลือดฮึกเหิมมันขึ้นทันที

"ขอโทษค่ะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เปนไรจ้ะไม่เป็นไรป้าชอบหนูก็เพราะอย่างนี้แหละ หนูฟาร์มเนี่ยเหมือนยายน้อยไม่มีผิดเลยน่ะ"

"ใครๆก็พูดแบบนั้นแหละค่ะ เอ่อว่าแต่คุณป้าจะให้หนูมาทำอะไรหรอค่ะเพราะเท่าที่หนูดูเนี่ยไร่ของคุณป้าก็จัดสวนสวยอยู่แล้วนิค่ะ"

"อ๋อเรื่องนี้คงต้องรอถามลูกชายป้าดูแหละจ้ะเพราะตอนนี้เขาเป็นเจ้าของไร่แลัว"

"ค่ะ"

"ฉวีๆตาลมมารึยัง"

"กลับมาแล้วค่ะแต่ว่า..."

"แต่ว่าอะไร ถ้าตาลมมาถึงแล้วก็ให้เข้ามาสิจะได้แนะนำให้รู้จักกับหนูฟาร์ม"

"เอ่อได้ค่ะคุณท่าน" แล้วป้าฉวีก็หายไปสักพักก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูพร้อมกับที่ชายวัยกลางคนสองคนกำลังหิ้วปีกผู้ชายคนหนึ่งเข้ามา และแล้วชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นแล้วพอตามองตาสายตาก็จ้องมองกันปุบก็พูดออกมาพร้อมกันเลยว่า

"ไอ้ปากหมา!/ยัยช้างตกมัน!"