Love Farm เมื่อรักพัดหา

          หลังจากจบการทักทายแบบสั้นๆฉันและไอ้ปากปีจอก็ยืนส่งสายตาฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หึ เห็นสภาพแล้วหน้าสมเพชถึงกับต้องให้คนหิ้วปีกมาเชียว ว่าแต่ว่านายนี้มาทำไม หรือว่าจะมาฟ้องคุณป้า โธ่ๆสู้ฉันไม่ได้หน่อยเลยต้องขี้ม้าสามศอกมาฟ้องเลยหรอตัวก็ตั้งใหญ่แต่ใจปลาซิวมากเลยขอบอก

"รู้จักกันแล้วหรอจ้ะ"

"ใครจะไปอยากรู้จักกับยัยช้างตกมันนี่กัน"

"ว่าใครเป็นช้างตกมันย่ะ"

"ก็เธอไง ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครได้อีกหล่ะ ในห้องเนี่ยน้ำหนักเธอหน่ะเยอะสุดแล้ว"

"นี่นาย!"

"ตาลมทำไมพูดจากับแขกแบบนี้ ป้าขอโทษแทนพี่ลมเขาด้วยน่ะหนูฟาร์ม"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า"

"แล้วนี้ตาลมแกไปทำอะไรมาถึงได้กลับมาในสภาพแบบเนี่ย"

"ก็ถามยัยช้างตกมันดูสิครับ"

"อะไรก็ช่วยไม่ได้นายอยากมาปากเสียใส่ฉันก่อนทำไมหล่ะ"

"เธอต่างหากที่กวนประสาทฉันก่อนมายืนขวางทางน่ะ"

"ก็ฉันกำลังเดินเข้าไร่มันก็ต้องเดินทางนั้นสิ นายต่างหากจะชนคนอื่นอยู่แล้วยังเสียมารยาทมาว่าคนอื่นเค้าอีก"

"เดี๋ยวก่อน นี้มันเรื่องอะไรกันจ้ะ"

"ก็ผู้ชายคนนี้น่ะสิค่ะคุณป้าฟาร์มเดินของฟาร์มอยู่ดีๆเข้าก็ขับรถแทบจะชนฟาร์มอยู่แล้วแทนที่จะขอโทษกลับด่าว่าฟาร์มฉอดๆแถมจะลงมาทำร้ายฟาร์มอีก"

"แกทำอย่างนั้นจริงๆหรอตาลม"

"คุณแม่ดูสภาพผมสิครับว่าใครทำร้ายใคร"

"ก็ฉันต้องป้องกันตัวหนิจะมาโทษฉันไม่ได้หรอกน่ะ"

"เอาเถอะๆตาลมไปทำแผลก่อนไปแล้วค่อยมาว่ากันใหม่"

"แต่คุณแม่ครับ!"

"ไปสิลูกคนนี้นิ ใจเย็นๆก่อนน่ะหนูฟาร์ม"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

"แบร่~"

"นี่เธอ!"

"ตาลม!"

"ฮึ่ย~"

"อย่าถือโทษโกรธพี่ลมเขาเลยน่ะหนูฟาร์ม"

"ค่ะคุณป้า แต่เอ๊ะ...เขาเป็นใครหรอค่ะ"

"พี่ลมไงจ้ะหนูจำไม่ได้หรอ"

"พี่ลม..."ไหนว่ะ?จำไม่เห็นจำได้เลย

"ตาลมลูกชายคนเดียวของป้าไงที่เคยเล่นกับหนูบ่อยๆหน่ะ"

"ห่ะ! นายนั่นหน่ะหรอค่ะ"

"ใช่จัะ หนูฟาร์มคงจำพี่เขาไม่ได้"

"ก็แหม ปากเสียขึ้นซะขนาดเนี่ยใครจะไปจำได้หล่ะค่ะ อุ้ย! ขอโทษค่ะ"

"ไม่เป็นไรจ้ะ ตาลมก็เป็นแบบที่หนูว่าจริงๆแหละจ้ะ"

          ฉันได้แต่ยิ้มแหย่ๆส่งกลับไปให้กับคุณป้าที่ดันเผลอปากกับใจตรงกันไปหน่อย ก็แหม พี่ลมที่ฉันจำได้หน่ะตอนเด็กทั้งสุภาพ สงบนิ่ง อย่างกับเจ้าชายแต่ไหงพอโตขึ้นปากถึงคมยิ่งกว่าเลื่อยตัดไม้ มารยาททรามอย่างกับไพร่ขนาดนี้ อะไรมันจะต่างกันขนาดนั้น เฮ้อ...พระท่านถึงว่าของทุกสิ่งบนโลกล้วนไม่เที่ยง จากเจ้าชายเลยกลายเป็นยาจกแบบเนี่ย คิดแล้วปลงจริงๆ เหมือนกับไอ้หมอหน้าหมานั้นเลยจากเจ้าชายผู้เพียบพร้อมก็กลายเป็นไพร่สันดานหยาบไปได้เลย ชีวิตฉันไม่มีวันจะได้เจอผู้ชายดีๆเลยหรือไงน่ะ อารมณ์เสียจริงๆ