รักอันตรายกับนายมาเฟีย

"อ๊าย!!!!"
 
ฉันอยากจะบ้าตายทำไมกานเนี่ย ฉันเป็นอะไรไปซะแล้วเนี่ย ในหัวสมองก็มีแต่เอสเตอร์ อ๊าย!!!!! ฉันได้แต่สับสนกับความคิดของตัวเอง ไม่ได้ต้องทำการบ้านสิต้องรีบทำ อ๊าย!!!!!!
 
ก๊อก!!
 
"..."
 
"คิงเรียกเธอไปพบ"
 
"ฉันยุ่ง ทำการบ้านอยู่"
 
"ด่วน"
 
เพียงแค่อารเตอร์กล่าวออกมาว่าด่วนฉันก็ต้องสลัดความคิดจะทำการบ้านทิ้งแล้วเปิดประตูออกไปหาอาร์เตอร์ให้หมอนี้ลากไปหาเฮสเตอร์อย่งเลี่ยงไม่ได้ มีวันไหนบ้างที่พวกนายจะไม่ลากถูฉันเป็นผ้าขี้ริ้วเนี่ยฮ่ะ อาร์เตอร์เปิดประตูให้ฉันเดินเข้าไปก่อนปิดประตูทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปในห้องนอนของเฮสเตอร์(ก็แยกกันนอนนิ)
 
"มีอะไร ฉันต้องรีบทำการบ้านนะ"
 
"มานี้หน่อยสิ"
 
เขากวักมือเรียกขณะที่สายตาของเขายังหลับอยู่ นอนทั้งสภาพแบบเนี่ยไม่สมกับเป็นมาเฟียเลยจริงๆฉันยืนนิ่งไม่ทำตามคำสั่งของเขา จนเขาปรือตาขึ้นมามองฉันแล้วกวักมือเรียกด้วยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ ฉันจึงต้องเดินเข้าไปหาไม่ลืมที่จะกระดิกหางเข้าไปหาด้วย(หมาชัดๆ)ฉันหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของเขาอย่างระาคนที่นอนอยู่
 
"มีอะไร"
 
"อย่าเย็นชานักสิ ฉันแค่จะบอกว่า"
 
ฉันมองเขาก่อนรอฟังสิ่งที่เขาจะพูดอย่างใจจดจ่อ แต่สุดท้ายเขาก็หลับไปเฉยๆ หนอย!!!
 
"อีตาบ้าเอ้ย..."
 
ฉันมองเขาก่อนคว้าผ้าห่มมาทับกายหนาใหญ่ของเขาก่อนจะนั่งลงข้างๆเขาที่หลับไป ฉันมองเขาก่อนจะหัวเราะในลำคอ เวลาเขาหลับก็เหมือนลูกแมวเชื่องเลยแหะ ฉันใช้มือลูบไปตามผมสีดำเงาวับของเขาอย่างหลงใหล ก่อนจะตัดสินใจกลับห้องไปทิ้งให้เขานอนหลับต่อไป ฉันมองการบ้านตรงหน้าก่อนสลับมองประตูห้องอาร์เตอร์ ถ้าอาร์เตอร์ใจดีพอก็ดีสินะแต่ถ้าเฮสเตอร์รู้ว่าฉันมาตึกพักการ์ดละก็ ฉันคงได้เป็นศพแหงๆ แต่เพื่อการบ้าน เอาไงเอากัน
 
"ไม่เห็นต้องมาหาเลยนิ"
 
"อาร์เตอร์"0_0!
 
"ให้คิงสอนเธอก็นะ"
 
"เฮสเตอร์หลับไปแล้ว ดูท่าจะเพลียนะ"
 
ฉันบอกเหตุผลก่อนยื่นสมุดที่มีโจทย์เลขให้เขาดู ทั้งที่ฉันก้เก่งคณิตพอควรกลับต้องให้คนอื่นมาสอน เริ่มเรียนแย่ทุกที่แล้วฉัน
 
"อ้อ เหรอ"
 
"..."
 
"ไปทำที่ตึกใหญ่เถอะ ถ้าคิงรู้ว่าควีนแสนน่ารักมาตึกพักของการ์ดเธอจะศพไม่สวยเอานะ"
 
"ฉันรู้นะ..."
 
ฉันตอบเขาก่อนกอดอกพ่นลมหายใจออกทางปากด้วยท่าทางระอากับพฤติกรรมที่คาดเดายากของเฮสเตอร์
 
"รู้แล้วมาทำไม"
 
"ก็บอกแล้วไงว่าเฮสเตอร์ เฮสเตอร์"o_O!
 
มีงานเข้า มีงานเข้า มีงานเข้าแล้วชาoน!!!!!! เฮสเตอร์ที่อยู่ในสภาพไม่ใส่เสื้อมองฉันด้วยสายตาโกรธเป็นไฟก่อนสลับไปมองอาร์เตอร์ที่หน้าถอดสี เขาไม่ใส่รองเท้ามาด้วย อ๊าย!!!
 
"อาร์เตอร์ แกรู้ดีสินะ"
 
"ครับ"
 
"เฮสเตอร์"
 
ฉันทำเสียงหวาน ทำเอาเฮสเตอร์ผงะ
 
"ฟังฉันก่อนนะ"
 
"...วะ ว่ามาสิ"(-//-)
 
เขาหน้าแดงก่อนเสหน้าหนี แหม เอาก็เอาว่ะปกป้องอาร์เตอร์ก่อนเดี๋ยวค่อยหนี่คดีที่หลังไม่สาย
 
"ให้อาร์เตอร์สอนการบ้านฉันนะ"
 
"ไม่ได้ กลับตึกใหญ่เดี๋ยวนี้ นี้คือ คำสั่ง"
 
"..."
 
อะไรกันฟ่ะ ฉันมองเขาก่อนหันมามองทางอาร์เตอร์แล้วถอนหายใจหยิบสมุดในมืออาร์เตอร์มาแล้วเดินจากไปพร้อมเฮสเตอรืที่อารมณ์ไม่ดี เขาเดินลากฉันเข้าห้องทันทีหลังจากเข้าตึกมาได้...ต้องหาอะไรอุดหูซะแล้วสิฉัน
 
"ไปทำไม"
 
"ไปให้อาร์เตอร์สอนการบ้าน"
 
"ฉันสอนไม่ได้หรือไง"
 
"นายหลับนิ"
 
ฉันเถียงกลับไปกลับมาอยู่แบบนี้กลับเขาครู่หนึ่ง เขาก็ยอมสยบแล้วสอนการบ้านฉันแม้ว่าเขาไม่พอใจก็เถอะจนเวลาได้ล่วงไปเกือบเที่ยงคืนการบ้านสองข้อที่ใช้เวลาตั้งแต่สองทุ่มจนเวลานี้เสร็จ สองข้อใช้เวลาไปเยอะพอดู
 
"ขอบคุณนะเฮสเตอร์ ที่นี้ฉันก็จะได้ไม่ต้องทนไปถามยัยเพื่อนจอมหยิ่งนั้นแล้ว"^_^!
 
จุ๊บ!
 
"..."O//O!!!
 
"ราตรีสวัสดิ์ ควีนผู้น่ารัก"
 
"อีตาบ้า"
 
ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องของเขาก่อนกลับห้องไป รีบอาบน้ำนอน ราตรีสวัสดิ์ไงเหรอ
 
"ราตรีสวัสดิ์"
 
ฉันเอ่ยกันตัวเองเบาๆด้วยความรู้สึกที่ดีใจก่อนหลับไปในทันที ฉันกำลังสลักภาพที่มีเฮสเตอร์ลงไปในหัวใจช้าๆด้วยความรู้สึก 'รัก' ฉันรู้แล้วว่าฉันรักเขาเข้าแล้ว ความรักของฉันกำลังเริ่มต้นแล้ว หวังว่าความรักของฉันคงจะสวยงามอย่างที่คิดนะ พระเจ้าค่ะ ช่วยอวยพรให้ลูกด้วย...
โปรดติดตามตอนต่อไป
(ต้องขออภัยที่อัพน้อยไม่มีเวลามาอัพบ้างตอนอาจจะอ่านแล้วงงๆต้องขออภัยและขอบพระคุณค่ะ)