Chronicles Of Legend. ปฐมบทแห่งตำนาน

======================================================

           ....แม้ว่าเวลาจะล่วงเคยไปเป็นชั่วโมงจนกระทั่งตกดึก ...เรย์ลาลีนก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม...ยืนมองท้องฟ้าในคืนเดือนมืดที่มีแต่หมู่ดาวดารดาษอยู่อย่างเหม่อลอย....ราวกับกำลังต่อว่าอะไรก็ตามที่บันดาลความ เฮงซวย เข้ามาสู่ชีวิตของเขา....

              " เขาว่ากันว่า ...รักครั้งแรก มักจะไม่สมหวัง ...เพื่อให้เราเข้าใจในบทนิยามของความรักจริงๆ ... "  เสียงของราโชลีน ปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์...เมื่อหันมาตามเสียงก็พบกับพี่น้อง 2 คนของเขายืนอยู่ข้างๆแล้ว ...โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

              " ถ้าเข้าพิธีรับหมั้น...ฉันคงไม่มีสิทธิ์รักใครอีกยกเว้น เวโรนิก้า แล้วล่ะ........ยังหูตาเป็นสับปะรดเหมือนเดิมเลยนะ  ราโชฯ  ถ้าไปเป็นนักข่าวนายคงอนาคตไกลแน่ๆ "  เขาเอ่ยแซวเบาๆ แต่แม้แต่พวกเส้นตื้นไม่รู้กาลเทศะอย่างเซเรย์ลีนยังไม่ขำด้วย

               " ทำไมวะ? เรย์ฯ  นายมีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธ ........นายมีสิทธิ์ที่จะที่จะบอกความสัมพันธ์ ระหว่างนาย กับรินฯ ด้วยซ้ำ .....ทำไมนายถึงไม่ทำ...แต่เลือกที่จะยอมรับแบบทำร้ายตัวเองแบบนี้ "  เซเรย์ลีนถามอย่างไม่เข้าใจ

               " เพราะบางครั้ง ผู้มีอำนาจมากที่สุด ก็กลายเป็นผู้ที่เหลือทางเลือกน้อยที่สุด ไงล่ะ "  ราโชลีนตอบแทนเรียบๆ ก่อนจะพูดต่อ

               " ลองคิดตามดูนะ...ถ้าหาก เรย์ฯ ตัดสินใจบอกท่านพ่อบุญธรรมเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับ รินฯ...จริงอยู่ว่าท่านพ่อฯ คงจะไม่คัดค้านอะไร...แต่พอถึงเวลาที่ รินฯ ขึ้นครองราชย์...ฉันพนันต่อร้อยเอาหนึ่งเลยว่า ต้องมีการนองเลือดเกิดขึ้นแน่นอน... "

               " ในขณะที่ ถ้าฉันหมั้นกับเวโรนิก้าแห่งราชสกุล วัตเจตต์ ...มันจะทำให้ 2 ราชวงศ์รวมตัวกันโดยปริยาย ราชสกุลวัตเจตต์ที่ขณะนี้วางตัวเป็นกลางก็จะมาอยู่ข้างราชวงศ์ นีโอ คอบร้า...ซึ่งจะทำให้บัลลังก์จักรพรรดิณีของรินฯ มั่งคงที่สุด ...ฉันเสียสละความสุขส่วนตัวเพียงคนเดียว เพื่อแลกกับความสุขของเซลโลลอร์ทั้งประเทศ......... สำหรับฉัน ถือเป็นราคาที่ไม่แพงเลย นายว่างั้นไหม  เซฯ? "  เรย์ลาลีนพูดต่อพร้อมเอ่ยเป็นเชิงถามในประโยคสุดท้าย ทำเอาเซเรย์ลีนจนต่อถ้อยคำไปเลย

               " ก็อย่างที่ฉันบอกไงล่ะ เซฯ...ยิ่งคนเรามีตำแหน่งอำนาจมากเท่าไหร่...ก็ยิ่งคิดถึงความสุขส่วนตัวได้น้อยลงเท่านั้น "  ราโชลีนสรุปเรียบๆ ก่อนจะตบไหล่เรย์ลาลีนเบาๆ พร้อมกับพูดต่อ

               " ถึงฉันจะเสียใจ ที่นายไม่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง ...แต่ฉันก็ภูมิใจสำหรับการตัดสินใจของนายนะ   ฉันยังบอกไม่ได้หรอกนะ ว่าสิ่งที่นายทำ มันถูกหรือมันผิด  แต่ในปัจจุบันนี้ ทางเลือกที่นายเลือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด สำหรับทุกๆ ทางที่มีแล้ว..."

               เป็นคำชม ที่ไม่ได้หาได้บ่อยๆนัก จากปากของราโชลีน ซึ่งเรย์ลาลีนก็ทำได้แต่ยิ้มบางๆรับ

               " คือ....ฉันก็ไม่อยากจะขัดอารมณ์ดราม่าของพวกนายหรอกนะ  แต่ถ้า สมมุติ นะ...สมมุติว่า ถ้ามิลิริน รู้เรื่องนี้เข้า....ซึ่งก็รู้แน่ไม่ช้าก็เร็ว.......บอกให้ฉันสบายใจที ว่านายจะตอบเธอว่าไงวะ? เรย์ฯ "  เซเรย์ลีนยกคำถามที่ไม่มีใครคาดถึงมาเหยียบโดนเต็มๆใจดำ จนเรย์ลาลีนถึงกับอึ้ง ในขณะที่ราโชลีนก็ทำหน้าคิดหนักไปพร้อมกัน

               " เอ่อ.... ถ้าฉันอธิบายเหตุผลไปตามตรงล่ะ? "  เรย์ลาลีนลองหยั่งเสียงถาม

               " สติดีหรือเปล่าที่พูดออกมาเนี่ย...นายก็รู้ดีพอๆ กับฉัน...หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำว่า มิลิรินเป็นคนยังไง...ถ้าขืนบอกไปตามตรง มีหวังยัยรินฯ ได้วิ่งไปแหกอกท่านพ่อบุญธรรมถึงที่บรรทมแหงๆ...ดีไม่ดีเจ้าหล่อนอาจถึงขั้น เปิดศึก กับราชสกุลวัตเจตต์ เลยด้วยซ้ำ  "

               เซเรย์ลีนพูดซะจนเรย์ลาลีนจินตนาการถึงหายนะในอนาคตอันใกล้ได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว

               " แต่ถ้าไม่บอกความจริง ก็เท่ากับว่าเรย์ฯ ทิ้งมิลิรินไปหาเวโรนิก้าเสียเฉยๆ ...ซึ่งถ้าปล่อยให้รินฯ เข้าใจแบบนั้นล่ะก็...นายก็อย่าหวังได้อยู่เป็นสุขอีกเลยในชาตินี้...นิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นของรินฯนะ แม้แต่ฉันยังเอาไม่อยู่เลยนะเว้ย! "  ราโชลีนลูบคาง วิเคราะห์ในอีกกรณีนึง...ซึ่งไม่ว่ากรณีไหนก็นรกพอกันในความคิดของเรย์ลาลีน

               " งานนี้ฉันว่าทำพินัยกรรม เตรียมไว้ก่อนเลยดีไหม ...ฉันรู้จักทนายเก่งๆ หลายคนนะ "  ราโชลีนหันมาตบไหล่บอกด้วยสีหน้าจริงจัง จนเรย์ลาลีนแยกเขี้ยววับในขณะที่เซเรย์ลีนได้แต่กลั้นหัวเราะกึกๆ

               " พูดดีไปเถอะ ราโช...วันไหนที่แกโดน สู่ขอ มั่ง...ฉันจะหัวเราะให้ฟันหัก "

               " ฉันไม่ได้ไปทำใจดีกับสาวที่ไหนสุ่มสี่สุ่มห้า เหมือนกับนายนะเฟ้ย จะได้มีสาวๆ ตั้งมากมายหมายปองแบบนี้ ......เออ!...จะว่าไปต้องคิดถึงตอนกรณีจัดงานแต่งงานด้วย  ฉันว่าคงต้องใช้ทหารอารักขาเทียบเท่าอารักขาขบวนเสด็จฯ เลยล่ะว่ะ...ถึงจะสามารถคุ้มครองนาย จากเหล่าสาวๆ ที่ผิดหวังจากแก .....ไม่งั้นมีหวังได้เกิดศึก ชิงตัวเจ้าบ่าว แหงๆ "  

                คราวนี้เซเรย์ลีนหัวเราะก๊าก อย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อจินตนากรถึงหายนะที่กำลังทยอยเข้ามาทักทายเรย์ลาลีนอย่างไม่ขาดสาย

               ก่อนที่เรย์ลาลีนจะได้ทันโต้ตอบอะไร ก็ปรากฎเสียง โครม ! อย่างวัตถุหนักๆ หล่นลงพื้น ก่อนเสียงของ รีอา ซึ่งเป็นต้นเหตุของเสียงโครม จะกรีดร้องดังลั่น

                  " ท่านเรย์ลาลีนคะ !! เกาะทองคำถูกโจมตี ! ตอนนี้ทหารจอมเวทย์ที่ประจำอยู่บนเกาะถูกจับเป็นตัวประกันไว้หมดแล้วค่ะ !!! "

                  " เฮ้ย! บรรลัยแล้ว!! "  เซเรย์ลีนอุทานดังลั่น ในขณะที่พี่น้องอีก 2 คนรู้สึกราวกับว่า เลือดในกาย เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง!

.........................................................