Chronicles Of Legend. ปฐมบทแห่งตำนาน

====================================================

            ...ราโชลีนเดินฝ่าความเงียบชนิดเข็มตกยังได้ยิน เข้ามานั่งในเก้าอี้อีกฝั่งหนึ่ง โดยไม่สนใจ น้องชายบุญธรรม 2 คน ที่แข็งค้างเป็นรูปปั้นหินไปเรียบร้อยแล้ว ก่อนเขาจะกระแอมเบาๆ ปลุกไอ้บ้า 2 คนที่พึ่งนินทาเขาชนิดเผาขนไปสดๆร้อนๆ ให้ตื่นจากคำสาปหินนี้...

             " อ...เอ่อ...อ้าว?...คุณ ราโชลีน  ไม่ทราบว่าท่านมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันขอรับเนี่ย?? "  เรย์ลาลีนที่หลุดจากอาการช็อคเป็นคนแรกร้องถามอย่างนอบน้อม พร้อมกับรอยยิ้มที่เขาคิดว่าสดใสและมีเสน่ห์ที่สุดในชีวิต  เพียงแต่เขารู้ดีว่ามันไม่เคยใช้ได้ผลเมื่ออยู่ต่อหน้าราโชลีน

             " เอ...ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้นะ?...แต่ก็นานพอจะได้ยินว่าพวกแก 2 คนนินทาฉันว่ายังไงบ้าง ไงล่ะ... "

             " เฮ้ยๆๆๆ น้อยหน่อยๆ...ในตอนแรก พวกฉันกำลังปรึกษาราชการทหารกันอยู่นะ........แม้ว่าหลังๆ จะออกทะเลไปนิดหน่อยก็ตามเหอะ  "  เซเรย์ลีนพยายามเถียง แม้ว่ามันจะดูไม่ช่วยอะไรเลยในความคิดของเรย์ลาลีนก็ตาม

             ราโชลีนกวาดสายตามองทั้งคู่ถอนหายใจเฮือก

             " เซฯ  นายจำได้ไหม...ว่าฉันย้ำนักย้ำหนา ห้ามนายเข้ามารบกวนเรย์ลาลีน หากเห็นว่าเขากำลังนั่งมองแผนที่อยู่...ไอ้ฉันรึอุตส่าห์เอาทหารมาวางคุมไว้ที่หน้าประตู นายยังผ่ามาดอดเข้าทางหน้าต่างได้อีก...ฮึ่ม!...นี่ถ้าไม่เห็นว่าอยู่ด้วยกันมานาน ฉันจะสั่งขังซะให้เข็ด! "  

            " ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน นายก็น่าจะรู้เช่นเห็นชาติฉันดีนี่หว่า ว่าฉันมันคนขี้เหงา...เรย์ฯ อุตส่าห์มาค้างที่นี่ทั้งที ฉันก็ต้องเข้ามาคุยตามประสาคนนานๆ เจอกันที...นายก็ไม่น่าจะใจจืดใจดำห้ามนี่หว่า......นิ...เรย์ฯ นิ? "  เซเรย์ลีนยังพยายามเอาสีข้างเข้าถู แถมแถมาหาเรย์ลาลีนเพื่อสร้างแนวร่วม...แม้จะเห็นอยู่แล้วว่าเรย์ลาลีน พยายามทำภาษาใบ้เป็นเชิงว่า อย่าเอาตูเข้าไปเกี่ยวสิเฟ้ย!! ก็ตามที

             ราโชลีนอดไม่ได้ที่จะเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะหัวเราะอย่างถอนฉุนในความลื่นเป็นปลาไหลของเจ้าน้องชายตัวดี

             " เรื่องนี้ค่อยคิดบัญชีกันทีหลัง...ส่วนนาย เรย์ฯ ท่านคาริออสเรียกหานายอยู่แน่ะ ...รีบไปหน่อยก็ดีนะ  ปล่อยให้ท่านรอนานมันเสียมารยาท "

             " เอ้า...ปัดโธ่! แล้วไม่รีบบอกตั้งแต่ตอนเข้ามา "  เรย์ลาลีนร้อง ก่อนจะวิ่งผลุนผลันออกประตูไป

             " โห่! Booo! ทำงี้ได้ไงฟะ  ราโชฯ....ไอ้ฉันรึอุตส่าห์เข้ามาหาเสียงหัวเราะจาก เรย์ฯ ซะหน่อย นายก็ดันใช้ให้ไปหาท่านพ่อบุญธรรมเสียอีก  แค่อยู่กับคนเส้นอารมณ์ขันบกพร่องอย่างนายก็น่าเบื่อเต็มกลืนอยู่แล้ว...นี่ยังเล่นมาแยก ตัวเรียกเสียงฮา ไปอีก...นี่ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธเคืองนักหนาฟะ  ราโชฯ!! "  เซเรย์ลีนโวยลั่นทันทีที่เรย์ลาลีนออกไปพ้นห้อง ทำเอาราโชลีนแยกเขี้ยววับ

             " แกนั่นแหละ เมื่อไหร่จะโตซักที!! เสียแรงพวกทหารยกย่องว่าเก่งกาจที่สุดในราชอาณาจักร  ทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ใครมันจะมานับถือ  หัดเอาอย่างเรย์ลาลีนซะมั่งสิ!.....แล้วอีกอย่างนะ เจ้านั่นก็ไมใช่จำอวด ที่มีไว้เพื่อเรียกเสียงหัวเราะจากแกหรอกนะเฟ้ย!! "  

             ราโชลีนยังพูดไม่ทันจบดี เรย์ลาลีนก็พุ่งถีบประตูเข้ามาพร้อมตะโกนถามดังลั่น

             "ราโชฯ!! แล้วท่านคาริออสอยู่ที่ไหนฟะ?! "  

             " แกเป็น ตลกจำอวด รึไงฟะ!! ไอ้เจ้า เรย์ลาลีนนนน !!!! "   ราโชลีนด่าลั่นอย่างฟิวส์ขาด ในขณะที่เซเรย์ลีนลงไปลงไปนอนหัวเราะกลิ้งอยู่กับพื้นเรียบร้อยแล้ว

..............................................

            ....ในเวลาเดียวกันนั้นเอง  ณ  เกาะทองคำ....

              " บรื้อออ!  หนาวเข้ากระดูกเลยวุ้ย! "  ทหารจอมเวทย์หนุ่มคนหนึ่ง ถูมือสร้างความอบอุ่น ขณะนั่งผิงกองไฟอยู่กับเพื่อนทหารด้วยกันพร้อมบ่นเบาๆ

              " นั่นนะซี้...นี่ขนาดยังไม่เข้าหน้าหนาวเต็มฤดูเลยนะ  รู้ 'งี้ตามท่านเรย์ลาลีนกลับไปเมืองหลวงซะก็ดี " อีกคนเอ่ยเป็นเชิงเห็นด้วย แต่ก็ถูกจอมเวทย์หญิงที่นั่งข้างๆ บ้องกะโหลกจนหน้าแทบทิ่มลงกองไป ก่อนจอมเวทย์สาวจะแว๊ดเข้าให้

                " เหงกแน่ะ! นายน่ะใช้วันลาพักของกองทัพเกินโควต้าไปแล้วนะยะ...เหลือสิทธิ์ลาอีกเพียงอย่างเดียว คือลาบาดเจ็บเข้าโรง'บาล เท่านั้นแหละ...จะใช้สิทธิ์เลยไหม? เดี๋ยวฉันจะได้ช่วยสงเคราะห์ให้เลย "

                " ก็มันหนาวจริงๆนี่หว่า ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงที่จะมีไขมันที่หน้าอกหรือสะโพก เพื่อสร้างความอบอุ่นนี่   เอ๊ะ! จะว่าไป เธอก็ไม่มีเหมือนกันนี่ น่าจะเข้าใจหัวอกเดียวกัน ~~ เฮ้ย!!ๆๆๆๆ  อย่าเล่นคำสาปเด้! เดี๋ยวผีผลัก!! "  ชายหนุ่มรีบวิ่งไปหลบอยู่หลังเพื่อน เมื่อเห็นอีกฝ่ายร่ายเวทย์พร้อมตาลุกวาวอย่างอาฆาต จนเพื่อนๆ ต้องรีบเข้าไปห้าม

               " เฮ้อ! พูดถึงท่านเรย์ลาลีนก็น่าสงสาร...ป่านนี้คงโดนท่านราโชลีนสับเละไปแล้วมั้ง...ทั้งๆที่อุตส่าห์กระโดดเข้าแนวหน้าเพื่อรักษากำลังส่วนใหญ่ของเราไว้ ยังโดนเรียกไปรายงานตัวที่เมืองหลวงอีก ฐานที่ขัดคำสั่งของกองทัพ "

               " เฮ่ย...ไม่หรอกมั้ง  ถึงท่านราโชลีนจะตรงเป็นไม้บรรทัดก็เถอะ...แต่ความดีความชอบของท่านเรย์ลาลีนก็มีอยู่มาก...ผิดนักก็ยังมีท่านเซเรย์ลีนอยู่ช่วย อีกไม่นานก็คงจะได้กลับมาเองแหละ.......ว่างั้นไหม รีอา? "

               รีอาซึ่งกำลังยืนมองขอบฟ้าที่ตัดกับทะเลสีดำสนิทสะท้อนแสงดาวระยิบระยับ ยังคงยืนเหม่อลอยราวกับไม่ได้ยินที่เพื่อนจอมเวทย์พูด จนกระทั่งเพื่อนคนนั้นเรียกอีกรอบ  เธอจึงสะดุ้งน้อยๆ ราวกับพึ่งตื่นจากภวังค์

               " ไม่ดีเลย..."  เธอพึมพำเบาๆ พร้อมทำสีหน้ายุ่งยาก  

               " ท้องฟ้าไร้แสงจันทร์... มหาสมุทรไร้คลื่น แต่กลับมีลม ......ลม...ซึ่งนำพาเอา ไอเวทย์น้ำแข็ง ที่แข็งกร้าว...แข็งกร้าวจนน่าขนลุกมาด้วย...ไม่ดีเลย...แบบนี้ไม่ดีเลย..."  

...................................................