Chronicles Of Legend. ปฐมบทแห่งตำนาน

 
================================================
 
           ....ห้องทำงานของเทียน่า....
 
              " จากนั้น...เธอก็เตะเปรี้ยงเข้าที่ดั้งจมูกของคุณเต็มๆ เท้า.....งั้นสินะคะ? "  เทียน่าสรุปเบาๆ พลางส่งกระดาษทิชชู่ให้กับเรย์ เพื่อหยิบมันมาซับเลือดกำเดาที่ไหลเป็นน้ำตกจากจมูกที่งองุ้มผิดรูปของเขา  โดยมีซานดร้ายืนมองด้วยแววตากึ่งสงสารกึ่งสมน้ำหน้าอยู่ด้านหลัง
 
              " จากที่เอ๋น อยู่เนี่ย.....คุณมีสมมุติฐานอื่นอีก อ๋อ ?? "  เรย์พูดอย่างหงุดหงิดด้วยน้ำเสียงบี้ๆ
 
              " เฮ้อ....ความผิดของฉันเองแหละค่ะ...คือ...ฉันลืมบอกไป...ว่ารอบๆ ตึกอาคารเรียนกลางจะวางเวรยามไว้ค่อนข้างหนาแน่นหลังเกิดเรื่อง...แล้วก็...พวกนั้นค่อนข้างจะใช้มาตรการ ขั้นรุนแรง กับผู้บุกรุกเกินเหตุไปนิดหน่อย...มั้งคะ? "  เทียน่าพยายามแก้ตัวพลางเอานิ้วชี้ทั้ง 2 ข้างจิ้มกันด้วยท่าทีเขินอายได้อย่างน่ารักน่าชังสุดๆ .....เพียงแต่เรย์กับจมูกของเขาไม่อยู่ในอารมณ์เล่นด้วย
 
              เรย์กลั้นใจกัดฟันกรอด หักดั้งจมูกกลับอย่ืางรวดเร็วดัง กร๊อบ ! ก่อนจะร้องครางเบาๆ พร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา ในขณะที่ซานดร้านิ่วหน้าอย่างเจ็บแทน
 
              " ขั้นรุนแรง นิดหน่อย...งั้นเหรอ? .....รู้ไหม....ถ้าตอนนั้นไม่ได้ คันฉ่องเทพวายุ  ช่วยไว้......ยัยนั่นมีหวังเตะดั้งจมูกผมเข้าไปตุงอยู่ที่ท้ายทอยแล้ว...ให้ตาย ! ....บอกไปจะมีใครเชื่อเนี่ย ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึง จะแรงโคแรงกระบือขนาดใช้แค่เท้าเปล่าเตะ มหาเวทย์ป้องกันระดับ 8 ซะแตกกระจายแบบนี้...ยัยนั่นเกือบจะ ฆ่า ผมแล้วเชียวนะ !! " 
 
              " งั้น...ฉันก็คงฝีมือตกไปสินะ...ที่นายยังไม่ตายแบบนี้ ! "  หญิงสาวผมสีแดงเพลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงกระด้างขณะผลักประตูเข้ามา
 
              เรย์พึ่งได้เห็นหญิงสาวคู่กรณีชัดๆ เป็นครั้งแรก......เธอเป็นหญิงสาวร่างเล็กที่คะเนอายุจากหน้าตา น่าจะไม่เกิน 19 ปี  ดวงตากลมโตสีแดงเพลิงรับกับผมซอยสั้นสีเดียวกับสีของดวงตา  ปากนิดจมูกหน่อยรับกับผิวขาวละเอียด....เธออาจจะไม่สวยซึ้งเท่าเทียน่า กับซานดร้า  หรือมีเสน่ห์ลึกลับเท่ามิลิริน แต่ก็น่ารักน่ามองจนไม่อาจถอนสายตาไปอีกแบบ.....ร่างเล็กบางที่สูงเพียงแค่คอของเรย์ยังคงแบกดาบเล่มยักษ์สูงท่วมหัวมาด้วย  เธอมาหยุดยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่ยอมลดราวาศอก
 
              " เอ้า! เทียน่า...ฉันจับไอ้ตัวต้นเหตุบุกรุกได้แล้ว...เงินนำจับ 1 หมื่นดรากัส....คายมาซะดีๆ "  เธอหันไปพูดกับอันนาเทียน่าก่อนจะแบมือยื่นไปหา แต่ถูกอเล็กซานดร้าตีมือดังเพี๊ยะ!
 
              " นี่แน่ะ...คายมา...เธอรู้ไหมว่าเธอจับผิดตัวน่ะ เฮเลน!.....ที่สำคัญ ถ้าเธอไม่รีบร้อนจับมั่วซั่วแบบนี้ มีหวังเรย์กับเจ้าผู้บุกรุกนั่นคงได้กองกันไปข้างนึงแล้ว....ไม่คนใดก็คนนึงอ่ะนะ "  ซานดร้าแว๊ดเข้าให้
 
              " เอ่อ....ตะกี๊พูดว่า ไม่คนใดก็คนนึง ที่กองไปใช่ไหม? ....นี่ตกลงไม่ห่วงตูเลยซักนิดนี่หว่า? "  เรย์เกาหัวแกรกๆ
 
              " หา?...จริงดิ?!  แน่ใจรึเปล่า ซานดร้า....ก็ฉันไม่เคยเห็นหน้าเจ้าหมอนี่เลยนะ ... ไม่ใช่ว่ามันแก้ตัวส่งๆ แล้วพวกเธอก็เชื่อไปนะ?? "  หญิงสาวนามว่าเฮเลนร้องถามหน้าตาตื่น
 
              " นี่ตกลงจะตีขลุมว่าผมเป็นคนร้ายให้ได้ใช่ไหมเนี่ย?! " 
 
              " คือ.....ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วอ่ะนะ...เฮเลน  ชายคนนี้ชื่่อว่า เรย์....เรย์เป็นคนที่พวกฉัน ขอให้มาช่วยสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องบุกรุกนี่...ฉันกะจะให้เขาแฝงตัวเข้าไปในฐานะนักศึกษา ในวันเปิดภาคการศึกษาอีก 3 วันข้างหน้า....เลยไม่ได้แจ้งประกาศออกไป "  เทียน่าอธิบายเรียบๆ ทำเอาเรย์หันมามองอย่างแปลกใจ
 
              " เทียน่า...บอกความจริงไปหมดเปลือกแบบนี้มันจะดีเหรอ? " เรย์ถามเบาๆ 
 
              " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...เธอคนนี้ชื่อ เฮเลน  วอลคาโน....นักศึกษาปี 3 แห่งสถาบันผู้ใช้พลังจิตนานาชาติวัลคาไนท์  หัวหน้าหอ ปราการเพลิง  แห่งทิศตะวันออก.... 1 ใน 4 ผู้ทรงอำนาจสูงสุดในหมู่นักศึกษาทั้งหมด  แถมยังเป็น 1 ในสารวัตรนักเรียนอีก....เธอเป็น ผู้บริสุทธ์  แน่นอนค่ะ "
 
              เรย์เกาหัวแกรกๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือก
 
              ' ก็เพราะคิดยังงี้ไง...ถึงได้โดนบุกเข้าอาคารกลางง่ายนัก....ก็พึ่งบอกไปหยกๆ ว่าคนร้าย อาจจะเป็นใครก็ได้...ไม่เว้นแม้แต่พวกอาจารย์ หรือ นักศึกษาเอง '  
 
             เขานั่งคิดอย่างเริ่มหงุดหงิดด้วยนิสัยทหารเก่าที่เชื่อใจคนยาก แต่เมื่อเขาสบตาสีแดงเพลิงของเฮเลน เขาไม่พบแววพิรุธในดวงตาของเธอเลย เขาก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกก่อนจะยิ้มบางๆ
 
             " เฮ้อ...เอาเถอะ...อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่คนชุดดำ ที่พยายามบุกเข้าอาคารเรียนกลางล่ะนะ "  เขาพูดเบาๆ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชู่มาซับเลือดกำเดาที่ยังคงไหลเป็นสายอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะพูดต่ออย่างเป็นการเป็นงานอีกครั้ง
 
             " ส่วนเรื่องคนร้ายบุกรุก...เอาเป็นว่า ผมพอจะบอกข้อมูลของคนร้ายได้คร่าวๆ อยู่ 2-3 อย่างแล้วล่ะครับ "  คำพูดของเรย์เรียกความสนใจของ 3 สาวที่อยู่ในห้องได้อย่างชะงัด
 
             " ทั้งๆ ที่ เผชิญหน้ากับคนร้ายแค่ไม่ถึง 10 วินาที ด้วยซ้ำเนี่ยนะ? ...โม้แล้วม้าง? "  ซานดร้าถามด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อสุดขีด
 
             " ผมก็ไม่ได้บอกว่ารู้ตัวคนร้ายแล้วซะหน่อย...ผมแค่บอกว่าผมจำกัดวงได้อย่างคร่าวๆ ....อย่างเช่น  ข้อแรก ...คือสูงประมาณ 160-165 เซนติเมตร "
 
             " เห...ข้อมูลใหม่เลยนะเนี่ย... "  เทียน่าเปรยพลางจดข้อมูลลงในสมุดโน๊ตเล่มเล็กๆ ของตัวเอง
 
             " อันที่จริง...นี่เป็นข้อมูลแรกมากกว่า...แต่บอกตามตรงนะ ว่าข้อมูลนี้มันคร่าวเกินไป... มีคนที่สูงขนาดนั้นบนเกาะนี้ซัก 400 กว่าคนได้มั้ง....บนเกาะนี้เห็นจะมีแต่เฮเลนเท่านั้นล่ะมั้งที่เตี้ยจนหลุดจากการเป็นผู้ต้องสงสัยอ่ะ "  ซานดร้าบอก แถมยังไม่วายหันมากัดเฮเลนเบาๆ
 
             " อย่างฉันเขาไม่ได้เรียกว่าเตี้ยย่ะ เขาเรียกว่าสูงต่ำกว่ามาตรฐานไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้นต่างหากเล่า!! "  เฮเลนบ่นอุบอิบ
 
             " ข้อ 2 .......คนๆ นั้น น่าจะทำงานคนเดียว... "
 
             " ทำไมคิดงั้นล่ะคะ? " เทียน่าถามเบาๆ อย่างสงสัย
 
             " ถ้าจำไม่ผิด พวกเธอบอกไว้ว่าอาคารเรียนกลางแห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยขั้นสูงสุดของเกาะ.....คิดตามหลักความจริงนะ  ถ้าคนร้ายมีพรรคพวก พวกเขาคงจะยกกันมาพร้อมกันแล้ว เพื่อเพิ่มโอกาสการบุกเข้าอาคาร .....แถมตอนที่คนร้ายจะเข้าโจมตีผม  ผมจับจิตคุกคามของเขาได้แค่คนเดียว ....ถ้าไม่นับจิตคุกคามของเธออ่ะนะ ...คุณเฮเลน "
 
             " อือ....อันนี้น่าคิดแฮะ "
 
             " แล้วอีกข้อ....เรื่องนี้ผมค่อนข้างมั่นใจมากที่สุด....คนร้ายเป็นพวกผู้ใช้พลัง สายตรวจจับ  แน่นอนครับ "
 
             " อ...ไอ้ข้อมูลข้อนี้นายไปรู้มาได้ไงเนี่ย?! "  เทียน่าถือปากกาค้างไว้พร้อมกับถามอย่างอึ้งๆ
 
             " ก็รู้ตอนที่คุณเฮเลนเตะเปรี้ยงเข้าที่ดั้งจมูกผมนี่ไง "
 
             " ม...ไม่ใช่ความผิดของฉันซะหน่อย! นายดันทะเล่อทะล่ามาอยู่ผิดที่ผิดทางเองต่างหาก.....รีบเล่ามาเร็ว! "  เฮเลนรีบแก้ตัว ก่อนจะคะยั้นคะยอให้เล่าต่อ
 
             " เฮ้อ...ที่ผมรู้ข้อนี้ก็เพราะเฮเลนจริงๆ...มันน่าสังเกตไหมล่ะ...ที่คนร้ายนั่นสามารถจับสัมผัสการมีตัวตนอยู่ของเฮเลนได้ และหนีไป.....ทั้งๆ ที่เฮเลนลบการมีตัวตนอยู่ได้อย่างสมบูรณ์ จนแม้แต่ผมยังไม่สามารถจับสัมผัสได้แท้ๆ .....แบบนี้ถ้าไม่ใช่พวกผู้มีพลังสายตรวจจับ คงไม่มีทางทำได้แน่ๆ "
 
             " เทียน่า....เธอไปเอาตาคนนี้มาจากไหนกันเนี่ย? FBI...CIA ? หรือหน่วยงานที่มีตัวย่อเป็นตัวอักษร 3 ตัวใช่ไหม๊ !! "  เฮเลนหันมาถามอย่างทึ่งๆ ทำเอาเทียน่ากุมขมับ
 
             " อย่าถามฉันเลย... "
 
 
.............................................
 
 
             เฮเลนถอนหายใจเฮือก ก่อนที่เธอจะเดินตรงเข้ามาหาเรย์พร้อมกับพึมพำบางอย่างเบาๆ ฉับพลันทันใดนั้นเอง ในมือขวาของเะฮก็มีเพลิงสีขาวลุกไหม้จากฝ่ามือ แต่กลับไม่ให้ความรู้สึกถึงกระแสความร้อนเลย แม้จะอยู่กันใกล้เพียงแค่นี้ก็ตาม....เธอหันมามองเขาอย่างขวางๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง และพูดเบาๆ
 
             " ถือว่านี่เป็นคำขอโทษจากฉันก็แล้วกันนะ ...คุณเรย์... "
 
             ก่อนที่เรย์จะได้ทันพูดอะไร เฮเลนก็ยื่นมือมาแตะเบาๆ ตรงจมูกที่บาดเจ็บอยู่ของเขา... ทันทีที่มือเรียวบางข้างนั้นสัมผัส ความรู้สึกอบอุ่นก็ไหลผ่านเข้ามา....ค่อยๆ บรรเทาความเจ็บปวดจากบาดแผลจนหายไปเป็นปลิดทิ้ง  เมื่อเธอถอนมือออก จมูกของเขาก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม ราวกับไม่เคยถูกกระทบกระเทือนมาก่อนเลย....มันหายดีดังเดิมอย่างน่าอัศจรรย์
 
             " น...นี่มัน? "
 
             " เพลิงตะวันออก....รูปแบบพลังจิต (ESP) ระดับ A+  มีความสามารถในการรักษาบาดแผลได้ทันที  โดยไม่สนว่าบาดแผลจะมีความฉกรรจ์ร้ายแรงแค่ไหนก็ตาม "  เทียน่าอธิบายเบาๆ เมื่อเห็นเตรื่องหมายคำถามเปื้อนอยู่เต็มใบหน้าของเรย์
 
             ก่อนที่เรย์จะได้ทันพูดอะไร  มือซ้ายของเฮเลนก็วางทาบบนหน้าอกกว้างของเขา พร้อมๆ กับปรากฎเพลิงสีฟ้าสว่างลุกไหม้บนมือข้างนั้น เฮเลนหันมามองมือที่ติดเพลิงสีฟ้านั้นด้วยความประหลาดใจ
 
             " สีฟ้า?....นายเป็นผู้ใช้เวทย์มนต์หรอกเหรอเนี่ย? "
 
             " ร...รู้ได้ไงเนี่ย? "
 
             " นี่คือความสามารถที่ 2 ของเฮเลนน่ะค่ะ...เพลิงตะวันตก...มีความสามารถในการฟื้นฟูค่าพลังจิต หรือ รีเซ็ตค่าขีดจำกัดการใช้เวทย์ โดยสมบูรณ์ ...ที่เธอรู้ว่านายเป็นผู้ใช้เวทย์มนต์ก็เพราะ เพลิงตะวันตกในมือของเธอเป็นสีฟ้า...ในขณะที่ถ้าใช้พลังนี้กับผู้ใช้พลังจิต  เพลิงตะวันตกจะเกิดเป็น สีแดง แทน "
 
              ซานดร้าอธิบายเรียบๆ  เมื่อเฮเลนถอนมือออก เรย์ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ายิ่งกว่าได้ลาพักร้อนเป็นเดือนๆ เสียอีก
 
              " ว...ว้าว...พลังจิตนี่มันสุดยอดขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? "  เรย์เปรยเบาๆ
 
              " ใช่ว่าทุกคนจะมีรูปแบบ ESP ดีๆ แบบนี้นะคะ...นักศึกษาส่วนใหญ่จะไม่มีรูปแบบพลังจิต หรือมีรูปแบบพลังจิตแบบพื้นๆ อย่างเช่น เทเลพาธี (โทรจิต) เท่านั้น ...พวกที่มีรูปแบบพลังจิตระดับนี้คงจะมีไม่ถึง 50 คนบนเกาะนี้หรอกค่ะ "  เทียน่าอธิบายเบาๆ 
 
              เมื่อเฮเลนถอนมือจากอกของเรย์ เธอหายใจหนักๆ 2-3 ครั้ง ก่อนจะลากเก้าอี้ตัวนึงมานั่งตรงหน้าเรย์ ก่อนที่เธอจะถามในคำถามที่ทำเอาเรย์ถึงกับตัวแข็งเป็นหิน
 
              " ตกลงนายเป็นอะไรกับ คุณ เชรีน่า  เมโอ คริสตัล  กันแน่ ?! "
 
              " ท...ทำไมถึงถึงถามผมแบบนั้นล่ะ? "
 
              " อย่ามาแกล้งทำไก๋ ! ....ไอเวทย์ของนายมีส่วนคล้ายคลึงกับคุณเชรีน่า จนแทบจะเรียกได้ว่ามาจากคนๆ เดียวกัน...แถมสีผมกับสีตาสีเทาของนายก็เป็นลักษณะพิเศษของตระกูล เมโอ คริสตัลเท่านั้น.....นายไม่ใช่คนเดียวหรอกนะ ที่สามารถวิเคราะห์อะไรๆ ได้ราวกับตาเห็นน่ะ "  เฮเลนพูดด้วยท่าทีอย่างผู้มีชัย ในขณะที่เรย์อ้าปากค้าง
 
              " จำนนต่อหลักฐานแบบนี้ ต่อให้รับสารภาพก็ไม่ได้รับการลดโทษกึ่งนึงหรอกนะ....เรย์ "  ซานดร้าก้มลงมากระซิบเบาๆ ข้างหูของเรย์ด้วยน้ำเสียงสมน้ำหน้าเต็มที่
 
              
....................................................
 
 
 
           
 
 
           ปล.  โรคตื้อเล่นงานเข้าแล้วไง เอาซะแต่งต่อแทบไม่เป็นเลย = =''''''  ดีนะยังแต่งจบตอนได้