[YAOI]THE BOYS ห้ามไปรักใคร เพราะหัวใจมึงเป็นของกู

Chapter 3

 

วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาโรงเรียนสาย และมีเทพบุตรขับราชรถมาส่งที่โรงเรียน -_-

 

"พอกูมาส่งแล้วนั่งเงียบเชียวนะมึง ปกติมาสายมึงคงบ่นบ้านแตกละ"

ไอพี่ทอร์ชถามด้วยน้ำเสียงยียวนกวนตีน -- ถ้าไม่ใช่เพราะมันผมคงไม่ต้องมาสายหรอกน่า... -3-

 

"ว่าแต่พี่จะบอกได้ยังวะ ทำไมพี่ถึงต้องมารับมาส่ง แล้วไอ้ที่ว่าไม่ใช่คนแปลกหน้านี่คืออะไร?"

 

"กูจะบอกเฉพาะเมียกู ถ้าอยากรู้ก็มาเป็นเมียกูซะสิ หึหึ"

ไอสั๊ชชชชชชทอร์ชชชชช ! วนเข้าเรื่องเชี่ยๆตลอดเหอะ mlm

 

"ไม่บอกก็ไม่ต้องบอกโว๊ยยยย !! -____-"

 

"โอเคดี :)"

 

ตอนนี้ผมมาถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ไอพี่ทอร์ชก็ไป ม.ของมันแล้วเหมือนกัน

วันนี้ผอ.เดินมาส่งผมที่ห้องเหมือนวันก่อนพร้อมใช้คำพูดเดิมๆ 'เค้าไปทำธุระกับผม' ทุกคนในห้องคงจะสงสัยกันแย่ ธุระมึงจะเยอะอะไรนักหนา -_-

 

"เอาล่ะนักเรียน สำหรับสัปดาห์หน้า โรงเรียนของเราจะมีการจัดงานภาษาไทย ครูอยากให้เราเตรียมการแสดงละครอะไรก็ได้ที่สิ่อถึงความเป็นไทยมากที่สุด ซึ่งครูได้เลือกละครที่จะสดงไว้ให้แล้ว เดี๋ยวครูจะคัดเลือกคนที่จะต้องมาแสดงให้เองนะคะ"

การแสดงงั้นเหรอ ผมล่ะโคตรเกลียดเลย เกลียดรองๆจากงานวิชาการนั่นแหละ -_- หวังว่าครูคงไม่เลือกผมหรอกนะ สาธุ แต่ก่อนหน้านี้ผมก็ผ่านมาบ้างแล้วล่ะ ก็ผมเป็นเดือนโรงเรียนนี่นะ งานโน่นนี่เข้ามามัดตัว ผมก็อ้างโน่นนี่จนรอดมาได้ตลอด เพียงแต่บางครั้งที่หนีไม่พ้นจริงๆ ก็ผมน่ะแอคติ้งก็ไม่เก่ง ความมั่นใจก็ไม่ได้มีมากมาย เรียกว่าที่ได้ตำแหน่งมาเพราะหน้าตาล้วนๆ //ยิ้มแบบปลาบปลื้ม

 

"เอาล่ะค่ะ คนแรกเลยนะคะ ผู้ที่จะได้มารับตำแหน่งตัวพระของเรา... เดือนโรงเรียนของเรานั่นเองค่ะ ออกัสว่าไงลูก? โอเคไหม??"

เหี้ยยยยยยยเอ้ย ไม่ทันขาดคำ

ไอหมิงก็หันมามองผมประมาณว่า กูรู้ว่ามึงจะไม่ให้ความร่วมมือ กึ่งบังคับผมว่าอย่าริอาดปฏิเสธเชียวนะมึง ไอหมิงมันก็งี้แหละครับ มันเป็นพวกเด็กกิจกรรม ซึ่งผมกับฟอชูก้าไม่ชอบเอามากๆ แต่พอเวลามีกิจกรรมอะไร ผมกับไอชูก้าก็ติดร่างแหไปกับไอหมิงตลอด มันคงอยากให้พวกผมบ้ากิจกรรมเหมือนมัน -__-

เห้อ เอาก็เอาวะ T-T

 

"ครับ ได้ครับ"

ผมพยายามควบคุมน้ำเสียงให้นิ่ง เดี๋ยวครูจะหาว่าผมไม่เต็มใจ แล้วพาลจะน้อยใจผมเอา -_-

.

.

.

ผลสรุปออกมาก็คือ ไอหมิงทำหน้าที่เป็นผู้กำกับละคร เนื่องจากครูบอกว่าไอหมองมันหน้าจีนเกินกว่าจะมาแสดงละครไทย(?) ฮ่าๆๆ ส่วนไอชูก้าตอนแรกได้รับบทเป็นพระรอง แต่แน่นอนครับ มีหรือคนอย่างชูก้าจะยอม มันปฏิเสธแค่คำเดียวก็ไม่มีใครสามารถบังคับมันได้ แต่ครูอยากให้มีหน้าที่กันทุกคน มันเลยขอไปเป็นผู้ช่วยผู้กำกับแทน ~

 

"เอาล่ะค่ะนักเรียน ตอนนี้ทุกคนก็ได้รับหน้าที่กันครบหมดแล้วนะคะ ถ้างั้นก็ครูจะปล่อยให้ไปพักกลางวันกันนะคะ  อ้อ ส่วนนักเรียนที่ต้องแสดงละคร เย็นนี้อย่าพี่งกลับบ้านนะคะ มาเจอกันที่ห้องก่อน โอเคค่ะ หัวหน้าห้องคะ"

 

"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!"

 

"ขอบบบบคูณ คร้าบบ คูณณครู"

พวกผมพูดด้วยน้ำเสียงยานๆตามประสานักเรียนไทย

 

"แดกไรกันไหมพวกมึง กูหิวมากกกกกก"

ไอหมิงถามด้วยน้ำเสียงยืดๆ. ไอนี่มันเป็นคนกินจุ เห็นอาหารเป็นไม่ได้ แต่แปลกตรงที่มันไม่อ้วนเลย มีพยาธิป่ะวะ -_-

 

"ไม่ค่อยหิวว่ะวันนี้ พวกมึงไปกันเหอะ"

ผมตอบไอหมิงด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ ก็เมื่อเช้าผมทานอาหารเช้ากับไอพี่ทอร์ชมาแบบจัดเต็ม กินอะไรไม่ลงละครับ (ไรท์//อิ่มอกอิ่มใจรึเปล่าออกัส -//////-)

 
 

"ทำไมว้าา เห็นปกติมึงรีบไปคนแรกเลยนี่ หรือว่าเมื่อเช้ากินตับกับพี่ซุปตาร์คนนั้นจนอิ่มแล้ว *-*"

ตับโพ่งงงงง

 

"ตับเตี่ยมึงดิ -_- เมื่อเช้ากูแดกมาเยอะละสัส กินไรไม่ลง"

 

“เออกัส เมื่อคืนมึงไปอยู่ไหนมา มึงรู้ไหมแม่มึงเป็นห่วงมากเลยนะ เมื่อคืนก็โทรมาหากูกับไอหมิง บอกว่ามึงหายไป ไม่โทรบอก ติดต่อก็ไม่ได้ กูเลยโกหกไปให้ว่ามึงอยู่บ้านกู ส่วนไอหมิงตอบแม่มึงว่าไม่รู้"

อยู่ดีดีไอชูก้าก็รัวมาเป็นชุด -_- นั่นสิ ชิบหายละ เมื่อคืนผมลืมไปสนิทว่าลืมโทรบอกแม่ ก็มัวแต่ต่อปากต่อคำกับไอพี่ทอร์ชอยู่อ่ะดิ วู้วววว ! แต่ต้องขอบคุณไอชูจริงๆ ถ้าไม่ได้สมองอันชาญฉลาดของมันผมต้องตายแน่ๆ T-T เนื่องจากเป็นไอชู แม่ผมจึงเชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยใดๆ แต่สำหรับไอหมิงนี่ยังไง เห้อ =_=

 

"เห้ยยยยจริงดิ ขอบคุณมากนะชูวววว ~"

ผมถลาตัวเข้าไปกอดมัน จนทำให้มันทำหน้าเจื่อนใส่ผมทันที -3-"

 

"เออแล้วมึงจะตอบกูได้รึยังว่าเมื่อคืนไปไหนมา ?"

เวรละ ผมจะตอบมันว่าไงดีล่ะ จะให้ผมตอบว่าผมไปนอน(?) กับคนแปลกหน้าที่พึ่งเจอกันวันเดียวงั้นเหรอ -_- บ้าเกินไปแล้ว

 

"กู..เอ่อ..กูก็ไปอยู่กับ.."

ผมได้แต่อ้ำอึ้ง ส่วนตาก็กลอกไปมา ก็คนมันโกหกไม่เก่งนี่หว่า -_-

 

"ถ้ามึงไม่สบายใจที่จะบอกก็ไม่เป็นไร กูไม่อยากทำให้มึงลำบากใจ"

ไอชูตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่มันเต็มเป็นด้วยความเข้าใจและเป็นห่วง ผมรักมันก็ตรงนี้แหละ T-T

 

"โห่..เสียดายว่ะ กูก็อุตส่าห์ลุ้นตัวแทบโก่ง -3-"

ต่างกับไอเหี้ยหมิงโดยสิ้นเชิง !! -_______- จริงๆผมรู้แหละว่ามันก็เป็นห่วงผมมากๆเหมือนกัน แต่มันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ทำตัวปัญญาอ่อนกลบเกลื่อน :P ฮ่าๆๆ

 

เนื่องจากผมไม่อยากทำให้พวกมันเป็นห่วงไปมากกว่านี้ ผมเลยยอมลงมากินข้าวกับพวกมัน

 

“เอ้า พวกมึงจะแดกอะไรกัน รีบๆคิดนะโว๊ยยย กูจะเป็นลมละ”

ไอหมิงมันจะเงียบปากได้มากกว่านี้หากอาหารได้เตะปากมันซักหน่อย -.-

 

“มึงแดกอะไรกูก็แดกอันนั้นแหละ เพราะกูจะฝากมึงซื้อ ขี้เกียจเดิน :p”

 

“ไอสั๊ชชชชชชช ! ก็ได้ ๆ เดี๋ยวซื้อให้ ไม่ถูกใจจะมาว่ากูไม่ได้นะ !!”

ไอหมิงตอบผมด้วยน้ำเสียงโวยวาย ผมขำท่าทางแบบนี้ของมันชะมัด ฮ่าๆๆ

 

“แล้วมึงอ่ะไอชู ? อยากแดกอะไร มึงคงไม่บอกว่าจะฝากกูซื้ออีกคนหรอกนะ ?”

 

“รู้ได้ไงวะ จะพูดพอดี..”

 

“ไอพวกเควี่ยยยยยยยย !! แล้วกูจะถือมายังง๊ายยยย !!”

สภาพไอหมิงตอนนี้เหมือนจะเอาหัวทุบกับกำแพง ยิ่งทำให้ผมฮาขึ้นไปอีกสามเท่า กร๊ากกกกกกกกกกกก

 

“ถาดก็มี ใช้สมองคิดหน่อยป่ะมึง”

ไอชูก้าตอบไอหมิงกลับด้วยน้ำเสียงกวนประสาท ถ้าไอหมิงเป็นมังกร ผมว่าป่านนี้โรงอาหารคงจะไหม้หมดแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ

 

“ไอสั๊ช ฝากกูซื้อละยังจะมากวนตีนกูอีกกก เฟดเฟ่ !! เออๆ ไปนั่งรอแดกกันให้สบายใจเลย ไอพวกเหี้ย =3=”

ไอหมิงเดินบิดก้นไปซื้อข้าวเหมือนกับเด็กๆเวลาที่พ่อแม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้ ฮ่าๆๆ

 

ระหว่างรอไอหมิงไปซื้อข้าว ผมกับชูก้าก็เดินไปหาที่นั่งสำหรับกินข้าวเที่ยง

“กริ๊งงง….กริ๊งงงง”

ริงโทนนาฬิกาคลาสสิคของโทรศัพท์ผมดังขึ้นระหว่างที่ผมกำลังเดินไปหาที่นั่ง ชิบหาย นี่ผมลืมปิดเสียงหรอ นี่ถ้ามันดังขึ้นตอนเรียนทำไงวะเนี่ย =_= ผมจึงรีบหาที่แอบรับโทรศัพท์ ใครมันโทรมาป่านนี้ว้า.. ซวยยยย !! แม่โทรมา ผมจะโกหกว่าไงดีล่ะ ไม่สิบอกความจริงดีไหม ไม่นะ ชูก้าอุตส่าห์ช่วยผมแล้ว -_-

 

“ฮัลโหลหม่ามี๊จ๋า -/////- ♥”

 

//ไม่ต้องมาพูดหวานเลยนะ รู้ไหมเมื่อวาน กัสทำแม่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะรู้ไหม จะไปไหนมาไหนทำไมไม่บอกแม่ก่อน เราน่ะรู้บ้างไหมห๊ะว่าแม่เป็นห่วงขนาดไหน//

แม่สุดที่เคารพรักของผมสวดมาเป็นกลอน เล่นเอาผมสำนึกผิดแทบไม่ทัน จริงๆแล้วไม่ใช่ความผิดผมเลยนะ ความผิดไอ้ทอร์ชล้วนๆเลย ! T-T

 

“แม่คร้าบบ ก็เมื่อวานโทรศัพท์ผมแบตหมดตั้งแต่เช๊านู้นนนนน เลยไม่ได้โทรบอกเลย กัสขอโทษน้า รักแม่นะครับบบบ >3<♥

 

//เห้อ จริงๆเลยนะลูกคนนี้ ไม่เป็นไร เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ช่างมัน แต่ครั้งหน้าไม่เอานะกัส จะไปไหนมาไหนแม่อณุญาติหมด แต่ขอแค่บอกแม่ซักคำ แม่จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงเรา โอเคนะ//

ผมรู้สึกผิดจริงๆที่ลืมเรื่องที่จะต้องโทรบอกแม่ไปสนิท จะว่าเป็นความผิดไอพี่ทอร์ชคนเดียวก็ไม่ถูก ผมเองแหละที่ลืม ;_;

 

“ครับผมหม่ามี๊ จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วครับ รักแม่น้า :D ♥”

//จ้า แม่ก็รักกัสนะ ตั้งใจเรียนนะลูก :D//”

 

“ตู๊ดด..ตู๊ดด”

ผมรู้สึกโล่งมากๆที่ได้บอกแม่ เพราะว่าแม่ผมน่ะ ทั้งใจดีแล้วก็รักผมๆมาก ท่านเป็นทั้งพ่อเป็นทั้งแม่เป็นทั้งเพื่อนของผม ผมรู้สึกโชคดีจริงๆที่เกิดมาเป็นลูกแม่ J

 

“กริ๊งงง...กริ๊งงง”

ริงโทนโทรศัพท์ของผมดังอีกรอบ สงสัยจะเป็นแม่น่ะแหละ คงจะลืมบอกอะไร

 

“ว่าไงคร้าบบบหม่ามี๊ >3<”

 “กูเองครับ..”

เห้ย ไม่ใช่แม่นี่ น้ำเสียงทุ้มต่ำกวนประสาทแบบนี้มีคนเดียว ไอ้ทอร์ช.. ! จะโทรมาทำฟักทองฮัลโลวีนอะไรตอนนี้วะ โอ้ยยยย กำลังอารมณ์ดีอยู่แล้วเชียว !!

 

“โทรมาไมวะพี่ นี่ผมเรียนอยู่นะ ไว้ค่อยคุยใหม่นะ บาย”

 

“โกหกไม่ดูสถานที่เลยนะมึง เสียงดังขนาดนี้ คงจะห้องเรียนนะ..”

เออว่ะ ผมลืมไปเลยว่าผมแอบมาคุยห่างจากโรงอาหารไม่มากนัก ผมโกหกใครไม่เป็นนี่ T^T

 

“กูรู้ว่ามึงพักเที่ยงแล้ว เพราะฉะนั้นอีก 5 นาทีกูจะรับไปมึงมากินข้าว”

ห๊า ไหนบอกแค่มารับมาส่ง อะไรวะ นี่ถึงกับรับกูไปกินข้าวด้วย !?! บ้าเกินไปแล้วววววว ว๊อยยยย !! -_-

 

“กูรู้ว่ามึงจะปฏิเสธ กูไม่อณุญาติ..”

โว๊ยไอ้นี่ รัวเอาๆไม่เปิดโอกาสให้ผมได้เถียงซักคำ แถมยังมาดักต้นทางปลายทางผมไว้ซะหมด ถ้าผมปฏิเสธมัน คงไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่ๆ ขนาด ผอ. ยังเกรงกลัวมันขนาดนั้น มันสั่งให้ ผอ. บีบผมออกจาก รร ได้สบายๆเลย -_-

 

“อ่อที่พี่บอกว่า ผมไม่ใช่คนแปลกหน้านี่หมายถึงผมเป็นทาสพี่ว่างั้น ? เหอะ สั่งเอาๆ ยังกะสั่งสุกี้”

ผมรู้สึกเกลียดการที่มีคนมาคอยบังคับจิตใจผมแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นนี่ผมไม่ยอมจริงๆนะ แต่กับมันนี่ผมไม่มีสิทธิ์ขัดขืนคำสั่งซักนิด T-T

 

“กูบอกมึงตอนไหน.. ? กูต่างหากที่เหมือนเป็นทาสมึง ทั้งไปรับไปส่ง ทำให้ขนาดนี้ยังจะบ่นอีก

อ้าว ผมผิดอีกว่างั้น อะไรวะ ก็คุณมึงทำเองหนิ ผมไม่เคยไปขอร้องอะไรตอนไหนเลยนะ เฟดเฟ่ ! -___-

 

“แต่...ถ้ามึงอยากรู้จริงๆว่าตัวเองเป็นสถานะอะไร.. ลองมาพิสูจน์บนเตียงกูคืนนี้ดีไหม หึหึ”

ไอเชี่ยทอร์ช !?! นี่มึงจะข่มขืนผมให้ได้จริงๆใช่ไหมวะครับ อะไรๆก็บนเตียงๆๆๆๆๆ โว๊ยยยยย ทุกวันนี้รู้ไหมผมภาวนาให้ไม่ถูกมันปลุกปล้ำ คือถ้ามันจะทำจริงๆผมไม่สามารถสู้แรงมันได้แน่นอน ร่างกายสูงโปร่งกับกล้ามเนื้อที่ฟิตแอนด์เฟิร์มของมัน กับร่างเล็กๆบางๆของผม(?) เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเอามาเทียบกันได้ซักนิด -_- แล้วอีกอย่าง ดูมันจะอยู่ในครอบครัวผู้มีอิทธิพลมากๆ ถ้าผมขืนทำอะไรมัน ผมจะถูกสั่งเก็บไหมวะเนี่ย TT น่ากลัวชะมัด คนเชี่ยไรวะ ฮึ ! ;_;

“อีกห้านาทีเจอกัน”

.

.

.

.

.

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนนิยาย(?)

 

ผมโกหกไอชูกับไอหมิงว่าเดี๋ยวจะมีญาติมารับไปทำธุระ ซึ่งแน่นอนว่ากับไอชูก้ามันไม่ซักไซ้อะไรอยู่แล้ว แต่กับไอหมิงนี่สิ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน กว่าจะออกมาได้ -_- ตอนนี้ผมก็มานั่งรอไอพี่ทอร์ชอยู่ตรงๆแถวหน้าประตูโรงเรียน ไหนบอกว่า 5 นาทีไงวะ นี่ก็ปาไป ครึ่งชั่วโมงละ โอ๊ยหงุดหงิดๆ ไปทำอะไรที่ไหนอยู่ได้ ทิ้งให้คนอื่นเค้ารอนี่สนุกมากใช่มะ -_- แล้วทำไมผมต้องอารมณ์เสียด้วยล่ะ ทั้งๆที่ตอนแรกปากบอกไม่อยากจะไปแท้ๆ หรือว่าผมจะหึงมัน เห้ยไม่สิ หรือว่าผมจะเป็นห่วงมัน ว๊าก ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ คงเป็นเพราะมันจะหมดเวลาพักแล้วนี่เซ่ !! โอ๊ยยยย ไอ้ทอร์ช กูมีเรียนนะโว้ยยยยยยยยย !!!! แต่ถึงผมบอกมันไปว่าผมต้องรีบกลับมาเรียน มันก็ไม่ให้ผมกลับ แล้วก็เข้ามาเคลียร์กับ ผอ. อีกเหมือนเคยชัวร์ :P ผมจะเบื่อจริงๆพวกบ้าอำนาจ =3=

 

“เฟี้ยววววว... เอี้ยดดดดด” (ขอขอบคุณเสียงพากย์รถจากพันธมิตร -_-)

ผมนั่งรอไปซักพัก ก็เห็นรถสีดำคันหรูที่คุ้นตา ขับมาด้วยความเร็วสูง พร้อมเบรกแบบไม่ปราณีคันข้างหลัง รู้ไหมว่านี่มันเขตโรงเรียน เค้าไม่ให้ขับรถเร็วโว๊ยยยยยย !!!!!!!!!!

 

“กว่าจะมาได้นะครับ ไหนบอกว่า 5 นาที ปล่อยให้คนอื่นรอนานๆมันไม่สนุกนะว้อยยยยย !!”

ผมรีบตะโกนบอกมันด้วยความหมั่นไส้ทันทีขณะที่มันกำลังลดกระจกลง

 

“โห มาช้าแค่นิดเดียวบ่นยังกะแม่กู ทำไม เป็นห่วงกูงั้นดิ ? :)”

คนอะไรวะ หลงตัวเองชะมัด เอะอะก็เอาดีเช้าตัววเอง วู้ว -_- ใครเป็นห่วง ไม่มี๊ !!(ไรท์//หรา -0-)

 

"ไม่ต้องมาพูดกลบเกลื่อนเลย ไหนจะพาผมไปไหนอีก บอกไว้ก่อนว่าผมมีเรียนตอนบ่าย ! -_-" ทำไมพักนี้ผมู้สึกว่าชักจะบ่นเหมือนผู้หญิงเข้าทุกวัน -_-

 

"จะกลัวอะไร..หึ"

นั่นไง ผมว่าละ ใช้อำนาจในทางที่ผิดได้ตลอดดิ -_-

 

"ไม่ต้อง !! ผมจะรีบกลับมาเรียน เข้าใจไหมว่า 'มาเรียน!'"

ผมพูดจบก็รีบเดินไปเปิดประตูรถสีดำคันหรูพร้อมปิดกระแทกมันแรงๆ

 

"โหย เบาๆดิโว้ย รถกูไม่ใช่แค่ล้านสองล้านนะ"

ไอทอร์ชบ่นก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งไป ใช้เวลาไม่ถึงนาที ก็มาถึงจุดหมาย

ที่ที่มันพาผมมา เป็นร้านอาหารที่การตกแต่งภายนอกน่ารักๆ อารมณ์ประมาณว่า มานั่งทานแบบชิลๆ แต่ผมมากับมันแล้วรู้สึกว่ามันไม่ค่อยจะชิลซักเท่าไหร่-_-

ตอนแรกผมคิดว่ามันจะพาไปร้านที่หรูหราฟู่ฟ่าอลังการซะอีก =3= (???)

 

"เห็นมึงบอกว่ารีบ กูเลยหาร้านได้แค่นี้แหละ เดี๋ยววันหลังกูจะพาไปร้านที่ดีกว่านี้"

วันหลัง คือยังไง หมายถึงผมต้องมากับมันอีกใช่ไหม โอยยยยยยยย mlm

 

"ช่างเหอะ รีบๆกินจะได้รีบกลับไปเรียน"

ผมตอบมันด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ

 

"ทำไม มากับกูมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลย ?"

ไอพี่ทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ อะไรวะ นี่ผมผิดหรอ นี่ผมต้องรู้สึกผิดงั้นดิ้ ???? -_-

 

"แล้วพี่ไม่เบื่อมั่งไงวะ ? มารับมาส่ง มารับไปกินข้าวโน่นนี่ แต่ขนาดคุยกันปกติยังไม่เคย !"

 

"นั่นสิ.. "

"งั้นก็ไปนั่งคุยกัน"

ไอพี่ทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่อนจะจับมือผมเดินเข้าไปในร้าน แต่แปลกที่การจับมือครั้งนี้แทนที่จะรู้สึกว่าเป็นการบังคับ แต่จริงๆแล้วมันทั้งรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย..

 

"ว่าไง จะเริ่มคุยอะไรดี ?"

พี่ทอร์ชเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนหลังจากที่หาที่นั่งได้แล้ว

 

"แล้วแต่พี่ดิ -_-"

 

"เออๆ โอเค.. มีพี่น้องกี่คน ?"

 

"ลูกคนเดียว"

 

"พ่อแม่ทำงานอะไร?"

 

"พ่อเสียแล้ว แม่ทำธุรกิจส่วนตัว"

 

"แล้วเกิดวันที่เท่าไหร่ ?"

 

"15 ต.ค"

โว๊ยยยยยยย นี่จะมาชวนคุยหรือกะจะมาซักประวัติสมัครงานวะเนี่ย !

 

"พี่ทอร์ช นี่พี่ไม่มีอะไรจะคุยแล้วใช่ไหม ถ้าคำถามแบบนี้ไม่ต้องคุยก็ได้ -_-"

ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงรำคาญนิดหน่อย

 

"อ้าว ก็กูไม่รูัจะคุยอะไรนี่หว่า... อ่ะงั้น เคยมีแฟนมากี่คน ?"

คำถามอะไรวะ.. -_-

 

"ไม่เคยครับ -_-"

 

"โห อ่อนว่ะ ฮ่าๆๆ"

แหม๋ กวนตีน ตัวเองดีตายล่ะ -.-

 

"แล้ว.. ชอบกูป่ะ ?"

 

"ก็ชอบดิ... เห้ยยยย ไม่ชอบว๊อยยยย คำถามบ้าไรวะไอพี่ทอร์ช!!! พอๆเลิกคุย -_-"

เชี่ยผมลืมตัว ปากมันไปเอง ผมไม่ได้คิดยังงั้นจริงๆนะ เหยยยย -_-

 

"อ้าว อะไรวะแค่นั้ก็เขิน ใครๆก็ชอบกูทั้งนั้นแหละ หึหึ"

ถุยส์ ที่แท้ก็หลอกชมตัวเอง โห่... -_-

 

"เลิกเหอะพี่ ยิ่งคุยมากยิ่งหิว"

 

"อ้าว ไหนตอนแรกบอกอยากคุย ไรวะ... -_-"

ไอพี่ทอร์ชทำสีหน้าเจื่อนลง พอผมบอกให้หยุดคุย -_-

แล้วเราก็นั่งเงียบกันทั้งคู่ไปนานพอสมควร แต่.. เมื่อไหร่อาหารจะมาวะะะะ ผมจะไปเรียนทันไหมวะะะะ!!

 

"พี่ทอร์ช ทำไมอาหารยังไม่มาซักทีอ่ะ ร้านไรของพี่วะ โคตรช้าเลยยยยย"

 

"อ่าว แล้วจะให้มันมาได้ไง ก็มึงยังไม่ได้สั่ง -_-"

ชิบหายยยยยยย จริงดิ มัวแต่คุยกับมัน จนลืมสั่งอาหาร นี่ก็นั่งตั้งนานแล้วนะ !

 

"แล้วทำไมพี่ไม่บอกผมวะะะ !!"

 

"ก็มึงไม่ถาม.."

ไอ้พี่ทอร์ชตอบพร้อมทำหน้าตากวนประสาท จงใจถ่วงเวลาชัดๆ ว๊ากกกก

 

"งั้นผมจะกลับโรงเรียนละ เสียเวลาชิบหาย -_-"

 

"อย่าพูดคำหยาบสิ :P"

ไอพี่ทอร์ชมันตอบด้วยน้ำเสียงกวนตีน ไอ้ ไอ้.. ว๊อยยยยย -_-

 

"พาผมไปส่งโรงเรียนหน่อย ไม่อยากเรียนสาย 'เหมือนทุกวัน!!!"

ผมตอบพร้อมกระแทกเสียงใส่มัน

 

"แหมะ พอกูยอมหน่อยล่ะใช้กูเป็นทาสเลยนะ -_-"

ก็มึงอยากเสนอตัวมาก่อนเองหนิ ชิส์ -0-

 

"ไม่ส่ง"

 

"ไปส่ง"

 

"ไม่ส่ง!"

"ไปส่ง!!"

 

"ไม่!!!"

 

"โอ๊ยยย กลับเองก็ได้โว๊ย ! -_-"

ผมชักจะฉุนกับมันมากขึ้นเรื่อยๆละ

 

"เออออๆๆๆ ไปส่งก็ไปส่ง"

 

"เห้ยยยยยยยย!!!!"

ไอทอร์ชมันเดินมาอุ้มผมระหว่างที่ผมกำลังยืนขึ้น ไอเชี่ยทอร์ชชช !!

 

"ปล่อยกูโว๊.."

ผมชะงักลงทันที เพราะไอทอร์ชมันเอาปากของมันมาประทับลงบนปากของผม ทำให้ผมรีบผงะออกมาด้วยความตกใจ ! ตอนนี้คนทั้งร้านจับตามองมาที่ผมกับไอทอร์ชเป็นตาเดียว ไอเหี้ยยย ทั้งเขินทั้งอายทั้งโกรธ มันหลายอารมณ์จนบอกไม่ถูก ฮือออออ ไอพี่ทอร์ชนะไอพี่ทอร์ช ขโมยจูบกูสองครั้งแล้วนะโว๊ยยย !!!!

 

"พูดคำหยาบ ไม่น่ารักเลย... :P"

ผมเบ้ปากใส่ทันทีนึง เอามือกอดอกแล้วยอมให้มันอุ้มไปแต่โดยดี เพราะขืนผมโวยวายอีก ความขายหน้าของผมก็คงจะไม่จบลงแค่นี้แน่ๆ...

ผมก็เงียบปากไปจนมันอุ้มผมไปถึงรถ ผมก็เริ่มโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง..

 

"ว๊อยยยยย !!! ไอเชี่ยทอร์ช กูจะฆ่..."

ไอทอร์ชเอามือมาปิดปากผม พร้อมกระซิบข้างหูผม..

 

"กูเคยบอกแล้วนะ ถ้ามึงพูดคำหยาบกับกูหนึ่งครั้ง กูจะจูบมึง แต่ถ้ามากกว่าหนึ่งครึ่ง กูจะปล้ำมึง.."

 

 

สวัสดีคร้าบบบ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่าน ผมต้องขอโทษจริงๆเลยน้า ที่ลงช้าไปนิดหน่อย ช่วงนี้เปิดเทอมแล้ว งานรัดตัวมากๆ ฮ่าๆ แต่จะพยายามจะหาเวลามาอัพบ่อยๆไม่ให้ทิ้งช่วงมากนักนะครับ ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องราวของพี่ทอร์ชกับน้องออกัสจะเป็นยังไงต่อไปก็ต้องติดตามกันไปยาวๆเลยน้า รักทุกคนครับบบ :D