[YAOI]THE BOYS ห้ามไปรักใคร เพราะหัวใจมึงเป็นของกู

Chapter 2 :

“เฮ้ย ดูนั่นเด้ โหโคตรเจ๋ง เฮ้ยอันนี้ก็ดี อันนี้ก็ใช่ ฯ”

 

ไอหมิงเอาแต่ตื่นเต้นกับสิ่งของในงาน มือก็ชี้โน่นชี้นี่ไปทั่ว แตกต่างกับผมโดยสิ้นเชิง ที่พยายามหาที่ไหนก็ได้ที่สามารถใช้เป็นสถานที่สำหรับงีบจนถึงเวลากลับบ้าน ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้พวกของในงานเนี่ยมันน่าสนใจตรงไหน ก็เหมือนๆกันทุกปีนั่นแหละ ส่วนไอชูก้า ก็ปลีกตัวออกไปเดินดูนั่นนี่พอเป็นพิธี ตามประสาคนหัวดี -_-

 

 “เออพวกมึง เดี๋ยวกูมานะ จะไปเดินดูอะไรนิดหน่อย”

ที่ผมพูดว่าจะไปเดินดูอะไรนิดหน่อยน่ะ หมายถึงหาที่สำหรับนอนงีบต่างหาก ฮ่าๆๆ

 

“โอเคๆ รีบไปกลับนะโว้ย”

ไอหมิงพูดลวกๆเพราะตอนนี้สิ่งที่มันกำลังสนใจไม่ใช่ผม แต่เป็นของในงาน ก็ดีละ จะได้ไม่ต้องซักไซ้อะไรมากมาย ฮ่าๆ

 

“ตึก..ตึก..ตึก”

ตอนนี้ผมเดินมายังลานอะไรซักอย่าง สถานที่ที่เงียบที่สุดในบริเวณมหาลัย xxx ซึ่งไกลจากบริเวณที่จัดงานพอสมควร เงียบจนได้เสียงฝีเท้าตัวเอง นี่แหละ เหมาะกับเป็นสถานที่พักผ่อนสุดๆ -…-

ผมทิ้งก้นลงบนม้านั่งและหลับตาลง แต่ระหว่างที่ผมหลับตาลงนั้นหัวผมมันก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ถึงสิ่งที่ผมได้ลืมไปเมื่อก่อนหน้านี้...

.

.

.

.

.

“ชิบหายแล้ว !!!!”

ใช่แล้วครับ ชิบหายแล้ว!! ผมลืมไปสนิทว่าวันนี้ตอนเย็น ไอ้คุณพี่ “ทอร์ช” บอกว่าจะมารับผมกลับบ้าน ! ตายห่าแล้ว ไอนั่นมันยิ่งดุๆยังกะร็อคไวเลอร์อยู่ด้วยสิ =[]=! ! แล้วอีกอย่าง มันก็ขอเบอร์ผมไปด้วย มันบอกว่าถ้าถึงแล้วจะโทรหา แต่มันยังไม่โทรมานี่หน่า.. หรือมันอาจจะยังไม่ไปรับก็ได้ล่ะมั้ง.... (ปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ -*-)

ผมพยายามทำใจให้สบาย สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อที่จะไม่คิดเรื่องไอทอร์ช เผลอๆที่มันพูด อาจจะแค่พูดลวกๆผ่านๆก็ได้ ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำจริงซักหน่อย :P

ผมพยายามผ่อนคลายอีกครั้ง แล้วหลับตาลง ของีบซักหน่อย พอตื่นมาผมอาจลืมเรื่องนี้ไปแล้วก็ได้

. . . . . 20 นาทีผ่านไป

“เห้ย ไอกัส ! ตื่น ! ตื่นได้แล้ว กูบอกให้มึงตื่นไง !!”

ฮ๊าววว เสียงใครวะ เสียงไอหมิงแน่ๆเลย สงสัยจะได้เวลากลับบ้านแล้วล่ะมั้ง =…..=

 

“ไอหมิง กูขอนอนต่ออีก 5 ไม่ได้ไงงง๊?”

 

“หมิงพ่อมึงดิ นี่กูเอง !!!”

น้ำเสียงดุดัน เกรี้ยวกาจ ดุจดั่งสุนัขล่าสัตว์... ‘ไอ้ทอร์ชชชชชชชชชช’ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ชิบหายแล้วววววกู !!!

 

“กูไปหามึงที่โรงเรียน กูรอมึงมาสองชั่วโมง กูโทรไปหามึงเป็นร้อยๆครั้ง แต่มึงก็ปิดเครื่อง มึงรู้ไหมว่ากู’เป็นห่วง’ !!”

‘เป็นห่วง’ คำที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากคนแปลกหน้า คนแปลกหน้าที่นิสัยไม่ค่อยดีด้วย -_- ทำไม ทำไมเค้าต้องทำเพื่อเรา ทำไมต้องรอเราเป็นชั่วโมงๆ เราเป็นแค่ ‘คนแปลกหน้า’ เองนะ พึ่งรู้จักชื่อกันเมื่อเช้าด้วยซ้ำ ทำไมนะ.. ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า.. โทรศัพท์กูแบตหมดตั้งแต่เช้าแล้วววววววว ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!

“คะ..คะ..คือ คือ ผม เอ่อ ผม”

พูดผมไปเหงื่อก็ไหลไป น้ำเสียงเริ่มสั่นระเรื่อ แก้ตัวไม่ถูกจริงๆ ผับผ่าสิ T-T แต่ผมก็ไม่ผิดใช่ไหมล่ะ ก็ผมต้องมางานวิชาการสากลนี่ แล้วอีกอย่าง มันก็ไม่ได้ให้เบอร์ผมไว้ซักหน่อย :P (ไรท์//ถึงพี่ทอร์ชให้ไว้แกก็ลืมอยู่แล้ว -_-)

 

“ว่าไงมึง ไม่มีอะไรจะแก้ตัวใช่ไหม อ้อแล้วไม่ต้องถามว่ากูโกรธไหม กูตอบเลยว่า ‘โกรธมาก !’”

เอ้า มาโกรธกูอีก มึงไม่ใช่ญาติพี่น้องกูนะโว๊ยยยย จะมารับมาส่งกูทำไม T-T

 

“อะไรวะเนี่ยยยย T^T พี่ไม่เห็นจำเป็นต้องมารับมาส่งผมซักหน่อย แล้วไม่เห็นต้องมาเป็นห่วงผม เราเป็นแค่คนแปลกหน้าที่พึ่งรู้จักกันนะ ! ผมจะไว้ใจคุณได้ไง ว่าคุณจะไม่ทำอะไรผม อีกอย่าง โทรศัพท์ผมก็แบตหมดโว๊ยยยยยยยย แม่งงงงง !!”

ผมพูดไปแบบไม่ทันคิด ว่าคำพูดของผม มันทำให้อีกฝ่ายถึงกับเปลี่ยนสีหน้า จากสีหน้าดุดันเป็นสีหน้าที่เรียกว่าค่อนข้างช็อค -_- ทำไมต้องช็อคขนาดนี้ล่ะ ก็มันเรื่องจริงนี่ !!

เราสองคน ต่างคนต่างเงียบ ได้แต่มองหน้ากันซักพัก ไอพี่ทอร์ชมันก็เปลี่ยนสีหน้า จากสีหน้าช็อค กลายเป็นสีหน้าที่กลับมาดุดันอีกครั้ง

 

“กูจะทำอะไร มันก็เป็นสิทธิ์ของกู แล้วก็อย่าใช้คำว่า ‘คุณ’ กับกูอีก กูไม่ชอบ แต่กูขอให้มึงจำไว้อย่างนึง เราสองคน ‘ไม่ใช่คนแปลกหน้ากัน…’ มึงไว้ใจกูได้แน่”

 

หลังจากไอทอร์ชมันพูดจบ มันก็สั่งให้ผมกลับบ้านกลับมัน แล้วผมก็ยอมขึ้นรถแต่โดยดี (?) ว่าผมใจง่ายงั้นหรอ ผมเปล่านะ ! ที่ผมยอมขึ้นรถกับมันน่ะ เพราะผมอยากรู้ต่างหาก ว่าไอ ‘เราสองคนไม่ใช่คนแปลกหน้ากัน’ มันหมายความว่ายังไงอ่ะดิ เล่นเอาผมอึ้งมาตั้งแต่เมื่อกี้ละ -_-

 

“แล้วที่คุณ..เอ้ย พี่พูดมันหมายความว่ายังไง ไอ้ ‘ไม่ใช่คนแปลกหน้า’ น่ะ นี่พี่ทำผมงงมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ ไม่คิดจะบอกอะไรเลยไง๊?”

 

“ถึงเวลามึงก็รู้เอง..”

ไอหน้าหล่อพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ซึ่งมันทำให้ผมอยากรู้เข้าไปอีกเป็นเท่าตัว แล้วกูต้องรอถึงเวลาไหนล่ะโว๊ยยย !!

 

รถคันหรูแล่นไปซักพัก ในระหว่างที่นั่งรถผมก็ทำหน้าที่เป็นผู้โดยสารที่ดี มันก็ทำหน้าที่เป็นผู้ขับที่ดีเรพราะต่างคนก็ต่างไม่พูดอะไรกันเลย ให้ตายดิ มองหน้ายังไม่มองกันเลย ทำไมถึงชอบทำให้ผมสงสัยนักนะ

ไม่เข้าใจเลยจริงๆ -______-

"ว่าแต่บ้านมึงอยู่ไหน?"

ระหว่างที่สถานการณ์กำลังจะถูกความเงียบครอบงำไปมากกว่านี้ ไอพี่ทอร์ชมันก็ถามผมขึ้นมา แต่คือ.. พึ่งคิดจะมาถามไงวะครับ นี่ถ้าเลยจะทำไงวะ.. ตลอดเลยไอ้นี่ -_- (ไรท์//ทำไมแกไม่บอกเค้าก่อนล่ะจ๊ะ -.-)

 

"เนี่ย แยกหน้าแล้วก็ตรงไปเรื่อยๆก็ถึงละ"

 

"ไหนหางเสียง กูบอกว่าไง เวลาพูดกับกูต้องมี 'ครับ'"

ไอเหี้ยยยทอร์ชชชชชช !!! ว๊ากกก ผมล่ะเกลียดการพูดการจาของมันจริงๆ ว๊ากกก โมโหโว๊ย เผด็จการ โหดร้าย ป่าเถื่อนที่สุด -__-!!

 

"โอ๊ยไอ.."

 

"ไอ... อะไร พูดใหม่อีกทีซิ!!"

ชิบหาย ไอหน้าหล่อตอบกลับด้วยน้ำเสียงดุดัน เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ผู้ชายอะไรวะแม่ง น่ากลัวกว่าบุพการีกูอีก T-T

 

"ไอเลิ๊ฟยูวว มั้งครับ แหะๆ"

โถแถอะไรของกูวะเนี่ย T-T

 

"กวนตีนละ.."

ขอบคุณที่รู้ว่าผมกวนตีน -_-

"สรุปแยกหน้าใช่ไหม แล้วจะให้เข้าไปส่งตรงไหน"

 

"หน้าปากซอยก็พอมั้งครับ"

 

"ไม่เอา กูจะไปส่งถึงหน้าบ้าน"

แล้วมึงจะถามกูเพื๊อ !?!

 

 

"...."

ผมได้แต่นั่งเงียบและภาวนาว่ามันคงไปไม่ทำอะไรมิดีมิร้ายกับผมต่อหน้าแม่ผมหรอกนะ ไม่งั้นล่ะแม่ผมคงช็อคตาย -_-

 

ตอนนี้รถคันหรูมาจอดตระหง่านตรงบริเวณหน้าบ้านผมเรียบร้อย

"บ้านมึงหรอ.. เล็กดี"

ออกตัวมาส่งเองแล้วยังจะมากวนตีนผมอีก -_- จริงๆบ้านผมก็ไม่ได้ถึงกับเล็กหรอกครับ บ้านเดี๋ยวสองชั้น เนื้อที่ใช้สอยมีพอประมาณ ไม่จำเป็นต้องโอ่อ่าอะไรมาก ก็ผมอยู่กับแม่แค่สองคนนี่หน่า.. อ๋อ ผมลืมบอกไป พ่อผม เค้าเสียไปตอนผมยังอยู่ประถมได้ครับ ก็มีไอชูกับไอหมิงนี่ล่ะ ที่คอยอยู่เคียงข้างผม คอยเติมเต็มสิ่งที่ผมขาดไป ทำให้ผมไม่รู้สึกว่าผมกำลังอยู่ลำพัง..

 

"เสือกไรวะ.."

ผมพึมพับกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะเหลือบตาไปหาไอหน้าหล่อ

 

"กูได้ยิน.."

ชิบหายแล้วผม ทีเรื่องแบบนี้เสือกหูดีขึ้นมา -_-

 

"กูเปลี่ยนใจละ กูไม่ให้มึงลง คืนนี้กูจะพาเด็กแถวนี้ไปสอนมารยาทที่ 'คอนโด' กูซักหน่อย.."

ไอออออเชี่ยยยทอร์ชชช(เอคโค่ด้วย) !!!!!! ทำม๊ายยยย ปล่อยกูไปเท้ออออ TTT0TTT

พอมันพูดจบ มันก็ไม่รอให้ผมตัดสินใจ รีบออกรถไปทันที ว๊ากกกกก ไม่โดนฆ่าก็โดนข่มขืนแน่ๆเลยกู ไม่รอดจากสองอย่างนี้แน่ๆ หรือมันจะพาผมไปตัดแขนตัดขาแล้วให้ผมไปเป็นขอทาน หรือมันจะเอาผมไปขายที่ขายแดน หรือมันจะ ว๊ากกกกก @%)#-%27(%-@_6`()# (คลั่ง)

 

"กูไม่พามึงไปชายขายแดนหรอก จะกลัวไรนักหนาวะ แต่เรื่องข่มขืนน่ะ.. อันนี้กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน หึหึ" ไอ้เจ้าของรถหรูหน้าหล่อ พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ บวกกับเสียงหัวเราะในลำคอนั่นมันอะไรก๊านนนน มันอ่านใจผมออกได้ไงวะะะคืนนี้ผมจะเสียตัวให้มันจริงๆใช่ไหมเนี่ย !!!!

 

"ไอชั่วววว ปล่อยกู๊ววววว ว๊ากกกก ไอเหี้ยทอ..."

ระหว่างที่ผมกำลังแผดเสียงด่าไอเจ้าของรถหรูหน้าหล่ออยู่นั้น ก็มีริมฝีปากนุ่มนวลของใครบางคน มาประกบปากผมพร้อมบดขยี้ริมฝีปากของผมด้วยความรุกเร้าและเร่าร้อน และลิ้นหนานุ่มก็พยายามดันเข้ามาในปากของผมเพื่อที่จะเข้ามาวาดลวดลายในปากของอีกฝ่ายแต่แปลกที่ริมฝีปากของผมนั้น มันกลับไม่ได้ขัดขืนเลยซักนิด จากการรุกเร้าโดยหนึ่งฝ่าย เปลี่ยนเป็นความเต็มใจของทั้งผู้รุกเร้าและผู้ถูกรุกเร้า ตอนนี้สมองผมมันว่างเปล่าไปหมด เหมือนถูกชำระด้วยจูบที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและร้อนแรง เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน จนลืมไปว่าจริงๆแล้วเราพึ่งเจอกันไม่ถึงสองวันเลยด้วยซ้ำ ไม่นานริมฝีปากนุ่มนวลของอีกฝ่าย ก็ถอนอีกไปอย่างช้าๆและเบาบาง ตอนนี้หน้าผมมันชาไปหมด เหมือนสมองมันหนุดรับรู้ทุกๆอย่างไปชั่วขณะ

 

"กูบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าให้พูดกับกูดีดี ถ้ามึงพูดคำหยาบกับกูหนึ่งครั้ง กูจะจูบมึง แต่ถ้ามากกว่านั้นกูจะ.."

จู่ๆอีกฝ่ายก็หยุดพูดไป นิ้วมือเรียวสวยของอีกฝ่ายไล่ลงมาเรื่อยๆตั้งแต่ยอดอกและไล่ต่ำมาเรื่อยๆ..

 

"ว๊ากกกกกก หยุดเลย ไอ...ไอ.... พี่ทอร์ช!!! โว๊ยยยย"

ผมแสดงท่าทางโวยวายออกมาเหมือนกับเด็กๆจนทำให้อีกฝ่ายเผยรอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อน พร้อมหัวเราะคิกๆๆอย่างหน้าหมั่นไส้

 

"หึ คราวนี้ก็รู้แล้วใช่ไหม ว่า 'อย่าคิดมาหือกับกู' ^^"

รู้แล้ใครับ รู้ดีแล้วด้วย T T

 

ใช้เวลาไม่นาน รถสีดำคันหรูของไอทอร์ชก็มาจอดที่หน้าคอนโดของมันเป็นที่เรียบร้อย คอนโดของมันจัดว่าเป็นคอนโดที่ไฮคลาสมากๆ ทั้งหรูหรา และดูเป็นที่ที่คนระดับผมไม่น่าจะมีวันได้ย่างก้าวเข้ามาได้ -_-

ไอคนหน้าหล่อพาผมเดินต้อยๆขึ้นมายังห้องของมัน

 

"อ่ะ เข้าไปได้ละมึง"

ภาพที่ปรากฏต่อหน้าผมตอนนี้ ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันคือห้องๆนึง หรือสวรรค์กันแน่ มันดูทันสมัย มีระดับ ดูเรียบง่ายแต่ความเรียบง่ายยิ่งทำให้มันดูหรูยิ่งขึ้นไปอีก

"เอ่อ...."

ผมได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่หน้าห้องของไอทอร์ช ตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย นี่ผมยอมไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า แล้วยังจะมานอนคอนโดของมันอีก นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ยยยย ว๊ากกกกกกโอ๊ย ไม่เข้าใจโว๊ย ยย

 

"มัวอ้ำอึ้งอะไรอยู่ จะเข้าไปดีดีหรือให้กูอุ้มเข้าไป ?"

ระหว่างที่ผมกำลังยืนเหม่อลอยอยู่ เสียงดุๆของไอทอร์ชก็ทำให้ผมมีสติขึ้นมาอีกครั้ง

 

"ไม่จำเป็น -_-"

 

"หางเสียง ?"

โอ๊ยไอ้บ้านี่ อยากให้คนอื่นพูดคะพูดขา ทีตัวเองล่ะ ยังกะมีฟาร์มเพาะพันธุ์สุนัขอยู่ในปาก

 

 

"ไม่จำเป็นครับ!!!"

ผมตะคอกเสียงใส่มันโดยไม่สนใจว่ามันจะด่าอะไรผมอีก ผมรีบเดินสะบัดเข้าห้องไปก่อนที่มันจะด่าอะไรผมอีก เออแล้ว เรื่องแม่ผมล่ะ ผมยังไม่ได้บอกแม่ด้วยซ้ำว่าวันนี้ต้องไปงานวิชาการ แต่ตอนนี้กลับต้องมาพักที่อื่น ผมยังไม่ได้บอกแม่ซักคำ ป่านนี้แม่คงเป็นห่วงผมแย่แล้ว ทำไงดีล่ะ

 

"เอ่อ..พี่ทอร์ช.."

สงบสติอารมณ์ไว้ เป็นคนดีไว้ จะได้ไม่เสียตัว -_-

 

"ว่าไง ?"

 

"แม่ผม.."

 

"แม่ทำไม..??"

 

"ก็คือว่า.."

 

"ก็อะไรล่ะวะ พูดๆดีมาดิรอฟังอยู่ อยู่กับกูอ่ะไม่ต้องเกร็งหรอก จะกลัวเหี้ยไรนักหนา กูไม่กัดมึงหรอก"

ก็ดูคำพูดแม่งดิ จะให้ไม่กลัวได้ไงวะ วู้ววว

 

"ก็.. โอ๊ยยยย ผมยังไม่ได้โทรบอกแม่ว่าจะมานอนค้างกับไอคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้นะเซซซ่ !!"

 

"กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าอย่าใช้คำว่า 'คนแปลกหน้า' ถ้ามึงมองกูว่าเป็นคนแปลกหน้านัก คืนนี้อยากลองเปลี่ยนสถานะดูไหมล่ะ ?"

กูไม่เอาโว๊ยยยยยย !!!!!!!!

 .

.

. 

"ชิส์.. -3-"

ผมพึมพัมออกมาระหว่างที่นั่งคิดถึงสิ่งที่ไอพี่ทอร์ชพูด 'ถ้ามังมองว่ากูเป็นคนแปลกหน้านัก อยากลองเปลี่ยนสถานะดูไหม??' มันหมายความว่าไงกันนะ ไม่เข้าใจเลยจริงจริ๊ง (ไรท์//จริ๊งงง??)

ตอนนี้ผมกำลังนั่งดู smart tv 60 นิ้ว ของไอพี่ทอร์ชอยู่ ระหว่างที่กำลังรอใครบางคนอาบน้ำเสร็จ -3- คือยิ่งมานั่งคิดๆดูผมก็ยิ่งสับสน ในสมองมันตีกันไปหมด แล้วทำไมผมถึงมานั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่คอนโดมันได้ล่ะ ทำไมผมถึงยอมมากับมันวะเนี่ย ทำไมผมถึงไม่ขัดขืน ทั้งๆที่ถ้าเป็นคนอื่นผมคงกัดคอขาดไปแล่ว -3- (?) หรือเป็นเพราะมันหล่อ เหวยย ไม่ใช่แล้ว -_- หรือเป็นเพราะ..จูบ.. ว๊ากกกกกก พอๆเลิกคิดซักทีเถอะไอกัส ยิ่งคิดมากยิ่งเสื่อม -_-

 

"กัส มาอาบน้ำได้แล้ว"

เสียงไอคนหน้าหล่อตะโกนเรียกผมจากด้านหลัง ผมจึงหันไปมอง สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คือภาพที่ทำให้ผมตาค้าง ไอพี่ทอร์ชสภาพเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าขนหนูผืนบางเท่านั้นที่ปกปิดความเป็นเอกราชของอีกฝ่ายอยู่ -.- รูปร่างของพี่ทอร์ช จัดว่าอยู่ในระดับที่เรียกว่าเพอร์เฟ็คมากๆเลยทีเดียว. ประกอบไปด้วย ผิวพรรณที่แสดงถึงการดูแลอย่างดี หน้าอกล่ำสันเป็นปึกแผ่น แสดงให้เห็นถึงความแข็งแรง รวมไปถึงกล้ามหน้าท้องที่ขึ้นเเป็นลอนสวยมากๆเลยทีเดียว ประกอบกับหน้าตาระดับซุปตาร์ของมันแล้ว อ้อฐานะทางบ้านด้วย -_- มันทำให้เห็นว่าผู้ชายคนนี้เพอร์เฟ็คจริงๆ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่านิสัยไม่ค่อยจะน่าปลื้มเท่าไหร่ -.-

 

"..."

ผมได้แต่เงียบและตาค้าง เพราะผมปลาบปลื้ม เห้ย ตกใจกับภาพที่เห็น ตรงหน้า ผู้ชายที่หน้าตาระดับซุปตาร์และหุ่นระดับนายแบบมายืนเปลือยเปล่าต่อหน้าผม มีเพียงผ้าขนหนูที่ช่วยปกปิดแก่นกลางของอีกฝ่ายเท่านั้น โฮก.กกก กกกก ~ (ไรท์/เก็บอาการด้วยจ้ะออกัส -///////-)

 

"ทำไมไม่ตอบวะ ไม่อาบน้ำรึไง หรือว่า... มึงอยากอาบน้ำกับกู"

ไอหน้าซุปตาร์ถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวนและสีหน้าเจ้าเล่ห์ เหวยยย ผมยังไม่อยากเสียบรสุทธิ์นะโว้ย

 

"ไม่อ๊าวววโว๊ยยย !!..."

ผมหยุดชะงักไปเมื่ออีกฝ่ายส่งสายตาสงสัยมาทางผม ทำให้ผมเข้าใจได้ทันที -_-

 

"ไม่เอาครับ!!"

ผมตะคอกเสียงใส่มันด้วยความหมั่นไส้ หมั่นไส้มากๆอ่ะบอกเลย -_-

พูดจบผมก็รีบคว้าผ้าขนหนูแล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว คนอะไรวะ เผด็จการชะมัดยาด ! -____-

 

"อาบน้ำเร็วๆนะ ไม่อยากรอนานนน"

ไอพี่ทอร์ชตะโกนบอกผมด้วยน้ำเสียที่เดาอารมณ์ไม่ถูกวะมันจะสื่ออะไรกันแน่ จะข่มขืนผมรึไง -3-(ดูความคิด - -")

 

"ซ่า.."

ผมเปิดน้ำ ลงอ่างจากุชชี่สุดหรู ผมกะจะนอนแช่ นานนนน ๆ นานจนกว่ามันจะทำให้จิตใจผมสงบลง

 

ผ่านไป 40 นาที

"โอ๊ยยยย ไอกัสส มึงเข้าไปทำอะไรกันแน่วะ นานชิบหาย.. จะออกมาได้รึยัง. ถ้ามึงไม่ออกมากูจะเข้าไปจริงๆนะ"

 

"....." ไม่มีเสียงตอบกลับ (สถานะออกัส : หลับ -_____-)

 

"กูจะเข้าไปจริงๆแล้วนะโว๊ยยยย ตึง...ตึง!!"

.

.

.

เช้าของอีกวัน

 

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงนุ่ม ๆด้วยความรู้สึกผ่อนคลายมากๆ เมื่อคืนผมคงนอนหลับสนิทน่าดู ~

เอ๊ะ..เดี๋ยวนะ เท่าที่จำได้ เมื่อคืนผมเข้าไปแช่น้ำในอ่าง แล้วผมก็หลับไป แล้ว.. เอ่อ...

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก กูมานอนบนเตียงได้ง๊ายยยยยย !!!!!!! แล้วคือ.. ผมถึงได้มานอนเตียงแล้วกับมัน แล้วทำไม... มือมันถึงมาโอบผมไว้แบบเนนน้ !!!!!!!

 

"ตื่นนนน !!! ตื่นดิโว้ย ตื่นสิวะ ว๊ากกก!! ตุบๆๆๆ"

ผมเอาแต่โวยวายแล้วก็ทุบไอหน้าหล่อที่เอาแต่นอนหลับหน้าพริ้มเหมือนคนที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว

ผมต้องตะโกนและทุบมันอยู่นาน มันถึงจะยอมตื่น

 

"โอยยยยย ปวดชะมัด ที่รักทำอะไรพี่ครับ"

มันลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือโอบหลังผม ส่วนอีกมือนึงก็เอามากุมมือผมไว้ ที่รัก.. แสดงว่า..

 

"......"

ผมเงียบและอึ้งตาค้าง นี่ผม... เสียบริสุทธิ์ เสียบริสุทธิ์ให้มัน จริงเรอะ !!!

 

"จำไม่ได้รึไง ก็เมื่อคืนเรามีความสุขกันมากเลยไม่ใช่หรอ.."

 

"ตึง..!!!!!"

ผมผลักและถีบมันตกเตียง นี่มันแอบทำดีมิร้ายตอนผมหลับงั้นหรอ ผมรู้ว่ามันนิสัยไม่ค่อยดี แต่ไม่คิดว่ามันจะเลวขนาดนี้ !! ผมคิดผิดจริงๆที่หลงเชื่อมัน หลงมาคอนโดมัน

 

"โอยยยยไอเหี้ยกัส กูแค่อำมึงเล่น ไม่เห็นต้องถึงกับถีบกูตกเตียงเลย สัส !!"

อ่าว.. นี่มันอำผมงั้นเหรอ มันโกหกผมป่าววะ แต่ก็ไม่เห็นจะเจ็บนี่หน่า.. ไอเหี้ย แล้วไม่มีอะไรให้เล่นแล้วรึไงวะ !

 

"ก็.พี่มาเล่นงี้ก่อนไมวะ มันสมควรไหมล่ะ.. แต่ ใครเปลี่ยนชุดให้ผม?"

 

"จะมีใครอีกล่ะ ก็กูนี่แหละ!"

ว๊ากกกกกกกกก นี่มึงเปิดบริสุทธิ์กูด้วยสายตามึงเองงั้นเหรอ !!

 

"อ๊ากกก..!!!"

ผมกระโดดลงจากเตียงไปทับมัน ส่วนมือก็เขย่าคอเสื้อมันรัวๆ

ฮื้ออออออ ม่ายน้าาาาา T T

.

 .

ตอนนี้ผมกำลังนั่งทานอาหารเช้ากับไอพี่ทอร์ช เจ้าตัวบอกกว่ามันเป็นคนทำเองทั้งหมด ไม่คิดว่าหน้าอย่างมันจะทำอาหารเป็นด้วย แล้วก็บังเอิญอร่อยซะด้วย ก็แค่บังเอิญแหละน่า -3-

 

"กูอุตส่าห์หวังดีกับมึงแท้ ๆ กลัวมึงจะเป็นปอดบวมตาย ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เลยอุ้มมาเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนชุดให้  ทำคุณบูชาโทษว่ะ"

นี่ผมต้องรู้สึกผิดใช่ไหม ก็คงจะละมั่ง ที่มันพูดก็ถูก มันช่วยผมแท้ๆ -.- แต่ถ้ามันเช็ดตัวกับเปลี่ยนชุดให้ผม...แสดงว่า มันก็ต้องจับ.. 0_0

 

"แล้วพี่ได้จับ..จับ... อะไรของผมไหม !!!"

ผมตะโกนถามมันด้วยความตกใจ

 

"ก็จับ..."

มันโน้มตัวมากระซิบข้างหูผม

"แต่แค่ได้จับผ่านผ้าขนหนูนะ.. เสียดายจัง…หึหึ ^_^"