My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ

Wednesday

ผมออกมายืนอยู่หน้าบ้านไอ้ไทล์เช่นเดิมทุกครั้งก่อนไปโรงเรียน มันโทรมาบอกผมว่าวันนี้มันจะไปโรงเรียนพร้อมผม แต่นี่จะ 7 โมงครึ่งอยู่แล้ว ผมยังไม่เห็นมันโพล่หัวออกมาเลย =_= รึว่ามันยังไม่ตื่นว่ะ โทรไปปลุกมันหน่อยดีกว่า ผมหยิบ iphone ออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองและกดเบอร์ไอ้ไทล์ทันที

ตู๊ดดดดด~~

( ฮา...โหล +O+ )

เสียงงัวเงียแบบนี้ยังไม่ตื่นชัวร์ -_-;

" คุณมึงจะตื่นได้รึยังครับ "

( เออว่ะ รอสักสิบห้านาทีเดี๋ยวออกไป )

แล้วมันก็วางสายผมไปทันที สงสัยมันคงลืมไปว่าวันนี้มันต้องไปโรงเรียน รอประมาณสิบห้านาทีเสียงเปิดประตูก็ดังมาแต่ไกล ผมมองไปยังหน้าบ้านไอ้ไทล์ก็พบว่า ปากมันคาบขนมปัง ส่วนมือก็ผูกเชือกร้องเท้าไปพลาง แล้วมันก็เดินไปเข็นมอไซค์ออกมาจากบ้านมาจอดอยู่ตรงหน้าผม

" โทษทีว่ะ เมื่อวานนอนดึกไปหน่อย ^^ " ไอ้ไทล์ว่าพลางตบเบาะให้ผมขึ้นไปนั่ง พอผมนั่งปั๊บเท่านั้นแหละไอ้ไทล์มันก็ออกรถทันที มึงจะทำให้กูตกรถไปตายนะ ไอ้สัสไทล์ -_-

8:00 a.m

เกือบโดนอาจารณ์หน้าโรงเรียนกักตัวไว้แล้วไหมหล่ะ ดีนะหนีมาได้ ชมรมก็ไม่ได้ไปรายงานตัว โดนโค้ชด่าอีกแหงเลย นี่มันความซวยอะไรของไอ้ทิมนักหนาว่ะผมเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียนอย่างท้อแท้เล็กน้อย แต่ก็ต้องท้อแท้ต่อไปอีกเมื่อเจออาจารณ์ประจำวิชาภาษาไทยจ้องเขม้งมาทางผม เอิ่ม...กูมาสายเหรอว่ะเนี่ย อาจารณ์พิมพาจ้องผมอย่างไม่เป็นมิตรเลยแฮะ

" นายภูมิชัย - -++ "

" ครับอาจารณ์ ^^; "

" ออกไปยืนหน้าห้อง!!! "

พอเจอการประกาศิตแบบนั้นเข้าไป ผมถอยเท้าออกมาจากห้องเรียนสองก้าวและเดินไปยืนหน้าชั้นเรียนแบบสง่าผ่าเผย เด็กนักเรียนที่ดีไม่ควรเลียนแบบผมนะครับ U_U ผมหันไปมองทางด้านซ้ายของตัวเองก็เห็นไอ้ไทล์มันโดนทำโทษเหมือนผมเลย ก๊ากๆๆๆ สมน้ำหน้าอยากตื่นสายดีนัก และไม่รู้อะไรพัดเข้าหน้ามันมั้ง ไอ้ไทล์ถึงหันมาสบตากับผมพอดี แววตาของมันพยายามจะสื่ออะไรบ้างอย่างกับผม แต่ผมไม่เข้าใจ เหมือนไอ้ไทล์มันน่าจะอ่านใจผมออกมั้ง มันถึงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม

" ทิม... " ไอ้ไทล์เรียกผมเสียงแผ่ว

" อะไรมึง เสียงเครียดเชียว "

" แคทนัดกูไปเที่ยวตอนเย็น มึงจะไปกับกูไหม "

มันชวนผมอีกแล้ว...เจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลย... มันรักใครกันแน่ระหว่างผมกับแคท

ผมส่ายหน้าปฏิเสธมันไปแทนคำพูด ที่ผมไม่พูดเพราะผมรู้.....รู้ว่าในใจผมกำลังร้องไห้ ถ้าพูดกับตอนนี้ มีหวังผมได้น้ำตาร่วงแน่ เจ็บปวดทุกครั้งที่ไทล์พูดถึงแคท ผมมองไอ้ไทล์ที่ตอนนี้มันกลับไปยืนที่เดิมแล้ว ผมก้มมองนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองอย่างเศร้าๆ ทั้งที่มันขว้างแหวนแคททิ้งไปแล้ว แต่มันยังทำตัวแบบเดิมกับแคท....สุดท้ายยิ่งคิด มันก็เหมือนยิ่งทำร้ายตัวผมเอง.... ผมเลือกทำร้ายตัวเองตั้งแต่แอบคบกับมันแล้วหล่ะ...

หลังเลิกเรียน

เป็นไปตามคาด พอผมโพล่หน้าไปชมรมปั๊บก็เจอโค้ชด่าบ้านแถบพัง -_- แถมยังโดนทำโทษให้วิ่งรอบสนามฟุตบอลอีก 2 รอบ ไอ้ไทล์มันคงโดดซ้อมไปเที่ยวกับแฟนมันแล้วแหละ ส่วนผมก็วิ่งบ้าง เดินบ้างรอบสนามโดยมีไอ้เทชอลวิ่งเป็นเพื่อนเพราะมันเองก็โดนทำโทษเหมือนกัน หลังจากวิ่งเสร็จผมกับไอ้เทชอลก็เข้าไปร่วมทีมกับ ไอ้เลมอน ญี่ปุ่น และไอ้กันต์

เล่นบาสกันไปนานพอสมควรจนล่วงเลยเวลาไปจนมืด พวกเราถึงเลิกซ้อมกันก็แหมะอาทิตย์หน้าต้องเเข่งแล้วนี่น่าต้องซ้อมกันเยอะๆ และในขณะที่ผมกำลังรับกระเป๋านักเรียนจากรุ่นน้อง ผมก็รู้สึกเหมือนมีใครมาจับไหล่ผม ผมเลยหันไปมองทางด้านหลังตัวเอง ก็พบกับ...ไอ้ไทล์ O_O!! มันไปเที่ยวกับแคทเสร็จแล้วเหรอว่ะ ทำไมมันไม่กลับบ้านมันไปว่ะ มาโพล่อยู่ตรงนี้ได้ไง =_= แต่พอผมจะเอ่ยถาม ไอ้ไทล์กลับเอื้อมมือมาปิดปากผมไว้ซะงั้น

" วันนี้มึงต้องมานอนบ้านกู " มันพูดแกมบังคับกับผม นอนบ้านมึงเนี่ยนะ =[]=!!!

หลังจากที่มันพูดเองเออเองจบ มันก็จับผมนั่งซอนมอไซค์มันทันที   อะไรของมันว่ะ -_-; อยู่ดีๆก็มาบังคับให้กูมานอนด้วยเฉยเลย ไม่เคยถามความคิดกูสักนิด ไอ้ห่าเอ้ย!

สามสิบนาทีผ่านไป....

ตอนนี่ผมมาเสนอหน้านั่งอยู่บนห้องนอนของไอ้ไทล์ ส่วนเจ้าของห้องน่ะเหรอ มันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำนู่นนนน จะให้กูอาบก่อนก็ไม่ได้เลยนะมึง -_- ผ่านไปสักพักไอ้ไทล์ก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว กล้ามหน้าท้องแน่นๆ สมแล้วที่เป็นนักกีฬา ทำไมผมไม่มีกล้ามหน้าท้องบ้างนะ T^T ทั้งที่เป็นนักกีฬาเหมือนกันแท้ๆ

" ไปอาบน้ำไปมึง " ไอ้ไทล์ว่าพลางยื่นผ้าขนหนูผืนใหม่มาให้ผม

ชิ! ผมคว้าผ้าขนหนูมาจากมันและเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป ผมถอดเสื้อผ้าออกจนหมดและอาบน้ำไปเงียบๆ

เฮ้อ~ ก็ยังสงสัยอยู่ดีนั่นแหละว่าไทล์มันพาผมมานอนบ้านมันทำไม =_=